เสียดายจังเลย..ไม่ได้อยู่ร่วมงานจนเลิก แต่ก็ประทับใจในมิตรภาพที่เพิ่งได้พบหน้ากัน
ยินดีที่ได้รู้จักทุกๆท่านนะคะ เจอกันอย่าลืมทักทายด้วย กลัวจะจำไม่ได้เพราะเจอเดี๋ยวเดียว
และขี้ลืมด้วยแหละ

เอาละต้องทบทวนความจำ.....ตามลำดับเหตุการณ์...เริ่มด้วย
คุณป้ายิ้ม..หัวโป่จัดงานที่เข้ามารับMommyถึงตัว ซึ่งหลังจากนั้นก็เริ่มตาลายเพราะยังเขิน(อิ อิ)แต่ใช้วิชามารจ้อๆๆๆๆแก้เขิน

คุณลิลลี่ เพราะนั่งติดกันและเทคแคร์ดีมาก หาอะไรให้กินด้วย(โตเม่น..เรียกถูกไหมคะ?)หายเขินลงหน่อยล่ะ

คุณคิวปิด...เพราะทะเลาะกันเรื่องใครจะเป็นพี่(ยอมแล้วค่ะท่านพี่

) และนางฟ้าแฟรี ลูกสาวคนเก่งร้องเพลงก็เพราะ...
คุณชัยและครอบครัวที่น่ารักนั่งฝั่งตรงข้าม(ที่สำคัญเป็นมือกีต้าร์ เล่นให้พวกเราแย่งกันร้องเพลง และ..กระซิบ.."ไวน์อาหย่อยๆๆอาวอีกๆๆ"

)และน้องเอเชียยังตักอาหารให้ด้วยยยย

คุณป้าง...ท่านเว็บฯใจดีพูดน้อยยยแต่ยิ้มเก่งงงง คงงงที่ชวนคุยยยยยยยย

น้องหยินเจ้าของเสื้อเก๋เท่ระเบิดที่โชคดีได้รับก่อนกลับแค่เสี้ยววินาทีกับแฟนที่คอยบอกให้รับโทรศัพท์ เพราะไม่ได้ยิน(หูไม่หย่อนจ้าาา

) แต่ถูกคุณสามีแย่งเหตุเพราะ..."ตั๋วตั๋วหน้อยใส่บ่เปิง เอาหื้อเปิ้นใส่ได้พอดี" ..อี้หวะ

คุณต้อมเจ้าของร้านผู้มีอัธยาศัย ชักติดใจวันหลังจะไปอุดหนุนอีกน้าาาแต่ต้องให้ร้องเพลงด้วยนา

น้องต้อย คอมทูแคร์กับ...น่าจะแฟนนนน่ารัก รู้จักกันตอนจะกลับพอดี

น่าจะหมดแล้ววววหากหลงลืมใครต้องขอโทษด้วยนะคะ ขอบคุณทุกๆท่านที่ต้อนรับโดยเฉพาะป้ายิ้มที่เหนื่อยกับการประสานงานเพื่อมีทติ้งปาร์ตี้เล็กๆแต่อบอุ่นด้วยมิตรไมตรี ขอบคุณจากใจค่ะ....
Mommy at home
