เมื่อยังเยาว์ มีสาวน้อย อยู่คนหนึ่ง
ไม่ลึกซึ้ง ถึงความรัก เป็นไฉน
แม้นมีบ้าง ความวูบวาบ ในหัวใจ
แต่หาใคร เรียกว่ารัก ยังไม่มี
จนได้พบ สบตา เธอครั้งแรก
รู้สึกแปลก ใจเต้น อยู่อย่างนี้
หายใจขัด ฮึดฮัด สั่นสิ้นดี
หรือว่านี่ รักแรกพบ บรรจบเจอ
แอบเขียนชื่อ เขาคนนั้น ลงสมุด
ก้มหน้างุด แต่แอบมอง ยามเขาเผลอ
เก็บไปคิด แอบฝัน เฝ้าละเมอ
เหมือนคนเพ้อ ครวญคลั่ง อยู่ข้างเดียว
เราไม่สวย อย่างใครเขา น่าเศร้านัก
ได้แต่รัก ไม่กล้าบอก ใครจะเหลียว
อ้วนก็อ้วน ดำก็ดำ น่าขำเชียว
ใจห่อเหี่ยว มิหาญกล้า พูดออกไป
แต่ไม่พูด คิดหรือ เขาไม่รู้
ของมันดู อยู่เห็นเห็น ก็รู้ได้
เจอหน้ากัน ก็ม้วนต้วน ทำเขินอาย
ใกล้ไม่ไหว ตัวสั่น จะเป็นลม
มานั่งนึก ตอนนั้น เราโง่ง่าว
ไม่กล้าก้าว คว้าโอกาส ยามเหมาะสม
บางทีเขา ทอดสะพาน รอเราชม
ได้แต่ก้ม หน้าเขิน ไม่เดินไป
จนเวลา เลยล่วง ต้องลาจาก
เขาเอ่ยปาก เปิดใจ ยามเมื่อสาย
ความรู้สึก ทางสายตา เราส่งไป
เขารู้ได้ แม้ไม่บอก ออกให้ฟัง
รักแรกพบ มันก็จบ ลงเท่านี้
จบตรงที่ เรือลอยไป ไม่ถึงฝั่ง
ใจมันรั่ว น้ำก็เข้า เราก็พัง
เป็นความหลัง ปั๊บปี้เลิฟ ป้าแฟลชไอ