อยากดูเรื่องนี้ทำไมไม่เข้าเชียงราย >"<

[Plustertoy]

ไม่เคยดูในโรงซักภาค






http://movie.mthai.com/movie-profile/new-movie/91901.html

“เชน” (บอย ปกรณ์ ฉัตรบริรักษ์) ทำงานเป็นนักเขียนสกู๊ปให้กับนิตยสารชั้นนำฉบับหนึ่ง เชนเคยเดินทางมาทำข่าวที่ประเทศลาวเมื่อ  6 เดือนก่อน ในครั้งนั้นเขาได้รู้จักกับ “คำ” (คำลี่ พิลาวง) หญิงสาวชาวลาวที่เขารู้สึกผูกพันและชอบพอกับเธอ เขาให้สัญญาว่าจะกลับมาเยือนที่นี่อีกครั้ง   “เชน” ทำตามคำมั่นโดยไม่คาดคิดมาก่อน ว่าการกลับมาเยือนครั้งนี้ จะทำให้เกิดเรื่องราวโกลาหลจนถึงขั้นต้องแต่งงานกับเธอ โดยที่ทั้งเขาและเธอก็ยังไม่มั่นใจ และไม่แน่ใจในงานแต่งงานครั้งนี้นัก   ด้วยความแตกต่างทางวัฒนธรรมและวิถีชีวิตในหลายๆ ด้าน  ทั้งความทันสมัยของคนเมือง ซึ่งดูจะขัดแย้งกับความงดงามและเรียบง่ายแบบดั้งเดิม ของวิถีชีวิตชาวลาว

เวลา 3 – 4 วันก่อนงานแต่งงาน ชายหนุ่มจากเมืองใหญ่  และหญิงสาวในเมืองเล็กที่มีวัฒนธรรมแวดล้อมแตกต่างกัน ทั้งคู่ต้องเรียนรู้และปรับตัวร่วมกัน เพื่อที่จะเริ่มต้นชีวิตครอบครัวใหม่ให้ได้ ขณะเดียวกัน “ฝน” (ธนิยา อำมฤตโชติ)  เพื่อนสาวสมัยเรียนของเชน เริ่มเข้ามาพัวพันกับความรักของพวกเขา

เรื่องราวจะดำเนินไปอย่างไร และ ความรักของทั้งคู่จะจบลงเช่นใด โปรดติดตามได้ใน  “สะบายดี วันวิวาห์ ”  บทส่งท้ายของภาพยนตร์ไตรภาค “สะบายดี” สุดซึ้งที่คุณจะประทับใจมิรู้ลืม    2 มิถุนายนนี้   ณ โรงภาพยนตร์ทั่วประเทศ

[Plustertoy]

เกร็ดประเพณีกินดอง  หรือ การแต่งงานของลาว -ชาวไทยอีสาน

พิธีกินดอง ( แต่งงาน ) หนุ่มสาวในภาคอีสานโดยเฉพาะกลุ่มไทย-ลาว ค่อนข้างจะอิสระในการเลือกคู่ครอง นั่นคือ ประเพณีพื้นบ้านไม่ค่อยจะเคร่งครัดในความสัมพันธ์ระหว่างหนุ่มสาว แต่กระนั้นก็ตามหนุ่มสาวภาคอีสานจะเกรงกลัวผีบรรพบุรุษที่เรียกว่า “ ผิดผี ” คือไม่กล้าที่จะประพฤติล่วงเกินประเพณีที่เรียกว่า “ฮีตบ้านคองเมือง” ประเพณีอีสานโดยทั่วไปจะเปิดโอกาสให้หนุ่มสาวได้คุ้นเคย หรือร่วมกิจกรรมสาธารณะด้วยกันเสมอ พ่อแม่ญาติพี่น้องฝ่ายสาวก็มิได้ปกป้องแต่อย่างใด เช่น การลงข่วง ( หนุ่มๆจะมาช่วยสาวๆปั่นฝ้ายและเกี้ยวพาราสีกันได้ ) หรืองานบุญประเพณีทั่วไป  หนุ่มสาวต่างหมู่บ้านจะมีโอกาสพบปะและสังสรรค์กันอย่างใกล้ชิด ซึ่งเป็นโอกาสเลือกคู่ครองที่พึงใจไปด้วยในงานบุญประเพณีนั้นๆ ครั้นเมื่อหนุ่มสาวแน่ใจว่าพบบุคคลที่พึงพอใจแล้ว หนุ่มสาวจะมาเยี่ยมเยือนกันที่บ้านสืบต่อไป

พิธีกินดอง การกินดองเป็นการเลี้ยงในพิธีแต่งงานที่จัดเป็นพิธีใหญ่ นั่นคือฝ่ายชายและฝ่ายหญิงจะเป็นผู้ที่อยู่ในครอบครัวอยู่ในครอบครัวมีฐานะ มีหน้าตาของหมู่บ้าน ฝ่ายสาวจะรู้ตนเองว่าพ่อแม่เป็นคนที่ชาวบ้านนับถือ ครั้นเมื่อสมัครรักใคร่กับหนุ่มใดๆมักจะไม่ยินยอมให้ฝ่ายชายมาซู ( สัมผัส/ แตะต้อง ) เพราะถือว่าเป็นการไม่รักษาหน้าพ่อแม่ ญาติพี่น้อง ฉะนั้นฝ่ายสาวจะยินยอมให้ฝ่ายชายมาสู่ขอตามประเพณีหรือบางกรณีชายหนุ่มอาจจะส่งเฒ่าแก่มาขอเลยทีเดียวก็ได้ การสู่ขอสาวเพื่อแต่งงานนี้เรียกว่า “ โอม ” ( หรือโอมสาว )

พิธีโอม ( การสู่ขอ ) การสู่ขอนั้นฝ่ายชายจะส่งแม่สื่อไปทาบทามถามความสมัครใจจากฝ่ายสาวก่อน โดยแม่สื่อจะไต่ถามและบอกข่าวว่า บุตรชายบ้านนั้นต้องการจะมาโอมบุตรสาว ฝ่ายพ่อแม่จะเรียกบุตรสาวมาถามความสมัครใจ หากฝ่ายหญิงสมัครใจก็จะทำพิธีโอม ซึ่งในการนี้แม่สื่อจะปรึกษากับฝ่ายสาวเรื่องการกำหนดวันทำพิธีโอมด้วย   ถึงวันกำหนดทำพิธีโอมกันนั้น เจ้าโคตรฝ่ายชาย  ( เจ้าโคตรคือ บุคคลที่เป็นผู้ใหญ่หรืออาวุโสของตระกูล ) จะเป็นเฒ่าแก่จัดพานหมาก 4 คำ หรือเรียกว่า “ ขันหมาก ” กับเงิน 3 บาท ไปบ้านเจ้าสาว เมื่อถึงเรือนฝ่ายสาว บิดามาดารญาติพี่น้องจะจัดการต้อนรับเจ้าโคตรฝ่ายชายที่เป็นเฒ่าแก่มาสู่ขอ ( หรือมาโอม ) ตามสมควร เมื่อทั้งสองฝ่ายได้นั่งตามสมควรแล้วเฒ่าแก่ฝ่ายชายจะยกพานหมาก 4 คำ ( มีผ้าขาวปิดไว้ ) ให้บิดามาดารฝ่ายหญิงกิน และรับเงิน 3 บาท ที่อยู่ในพานนั้นด้วย เงินนี้เรียกว่า “ เงินไขปากคอ ” การรับเงินแสดงว่าฝ่ายสาวตกลงใจแล้ว หากไม่ตกลงฝ่ายสาวจะส่งเงินคืน 3 บาทคืน  ครั้นเมื่อพิธีโอมเสร็จแล้ว ทั้งสองฝ่ายจะปรึกษาค่าสินสอดกันเรียกว่า “ คาดค่าดอง”