คำตอบจะให้ดูสวยงาม อย่างไรก็ได้ อยู่ที่ว่าจะร่วมแก้ไขปัญหา หรือจะตัดสินใจหนีปัญหา ในกรณีนี้ อธิการทำถูก ถ้านึกถึงผู้ปกครองของนศ.ที่เป็นลูกค้าของมหาวิทยาลัย แต่ตัดสินใจทิ้งประชาชนกองเชียร์ในพื้นที่เชียงราย ซึ่งไม่ได้เป็นลูกค้าโดยตรงของมหาวิทยาลัย เป็นก้อเป็นมุมมองของท่าน ที่ไม่อยากเข้ามาร่วมกิจกรรมสร้างสรรค์สังคม และในมุมมองของท่านอาจจะมองว่าตอนนี้ไม่จำเป็นต้องพึ่งพาคนเชียงรายอีกต่อไปแล้ว เพราะลูกค้าของ มฟล.ส่วนมากเป้นคนนอกพื้นที่
งั้นแสดงว่าในมุมมองของคุณ มหาวิทยาลัยนี้ไม่มีนโยบายสร้างสรรค์สังคม
ขอถามสักหนึ่งคำถาม...คุณเคยเข้ามาสัมผัสความเป็นไปอะไรในมหาวิทยาลัยบ้างค่ะ???
หนูขอบอกไว้ก่อนเลยว่าหนูเป็นคนที่เรียนดีคนหนึ่ง และเชื่อมั่นว่ามีศักยภาพและประสิทธิภาพในการทำงานที่ดี ภาษาอังกฤษในระดับดี ไม่ใช่คนที่เก่งแต่ในห้องเรียนเป็นเด็กกิจกรรมด้วย กล้าพูดได้เลยว่าสามารถหางานในบริษัทเอกชนได้ไม่ยาก
แต่หนูตั้งใจและมีความฝันว่าจะทำงานรัฐบาล แม้ว่าเงินเดือนจะน้อยกว่าเอกชน เหนูอยากเข้ามาพัฒนาจังหวัดบ้านเกิดของหนู จังหวัดเชียงราย อยากทำงานเพื่อคนในสังคม
เพราะอะไรรู้มั้ยคะ เพราะการหล่อหลอมของมหาวิทยาลัย ตั้งแต่ก้าวแรกที่ก้าวเข้า อธิการบดีคนนี้แหละคะ ที่สอนให้เราสำนึกบุญคุณของประชาชนและแผ่นดินเชียงราย บอกให้เราทำดีเพื่อพัฒนาชาติไปด้วยกัน
นี่คือ... สิ่งที่หนูจำมาตลอดจากมหาวิทยาลัย ที่ใครบางคนบอกว่า " ไม่ใช่มหาวิทยาลัยเพื่อคนเชียงรายอย่างแท้จริง " มันเจ็บปวดมากคะ
" เราไม่เคยเรียกร้องอะไรจากพวกท่าน และเราพยายามที่สุดแล้ว " คงเป็นเสียงจิตใต้สำนึกของพวกเรามั้งคะ
สนามของมหาวิทยาลัยเรา คือความสุขของพวกท่าน
แต่พระนามของมหาวิทยาลัยเรา คือศักดิ์ศรีและความภูมิใจของเรา
กรุณาอย่าเอามหาวิทยาลัยของเราเป็นเครื่องระบายความเสียใจเลยคะ ขอร้องจากใจ