เรื่องจำแลงเหตุการณ์ *แต่สถานที่จริง - เชียงราย . ภัยเงียบ . ในสังคม

*เรื่องจำแลงเหตุการณ์
*แต่สถานที่จริง - เชียงราย . ภัยเงียบ . ในสังคม
เมื่อเดือน มกราคม A ไปรับจ้างทำงานกับ “แอ๊บ แมกกาซีน” ซึ่งเป็นนิตยสารเปิดใหม่
ตั้งใจสมัคร คอลัมนิสต์ โดยเรียกเงินเดือน 20,000 บ. แต่เฮียแอ๊บ เจ้าของแอ๊บ แมกกาซีน เสนอให้ A เป็นบรรณาธิการ
แต่ขอจ้าง 10,000 บ.ช่วงทดลองงาน 2 เดือนแรก โดยตกลงกันว่าให้ทำงานอยู่กับบ้านได้ ไม่ต้องเข้าออฟฟิส
A โอเค ...เพราะคิดว่า Edit งานที่บ้าน ไม่มีค่าเดินทาง ไม่เสียเวลาไปสัมภาษณ์แขก ไม่ต้องเริ่มเขียนคอลัมน์เอง
วาง Content ช่วยตรวจแก้งานของคอลัมนิสต์ แม้เป็นงานที่ต้องใช้ทักษะและประสบการณ์มาก แต่งานไม่หนักหรือใช้เวลาทำงานมากไปนัก ลองดูก็ได้ เอาไว้ผ่าน 2 เดือนแรก ค่อยคุยเรื่องค่าจ้างกันใหม่
พอเริ่มทำงานจริง...มันไม่ใช่! แอ๊บ แมกกาซีน ไม่มีคนประสานงาน ไม่มีคอลัมนิสต์ *ไม่มีคอนเนคชั่น
“คุณต้องประสานงานให้ผม”
เฮียแอ๊บ เจ้าของ แอ๊บ แมกกาซีน พูดง่ายๆ หลังตกลงทำงานด้วยกันไม่กี่วัน
A เลยเร่งไล่ประสานงานขอสัมภาษณ์แขกจำนวน 10 จาก 12 คน โดยการโทรศัพท์ติดต่อ ตามคิว ขับรถไปส่งเอกสารและขอให้เจ้าหน้าที่จากทุกหน่วยงานเซ็นต์รับเอกสารตามที่เฮียแอ๊บต้องการ,ออกไปช่วยงานภาคสนามตอนเก็บสัมภาษณ์,และเขียนคอลัมน์เองทุกคอลัมน์เอง
*แว่วมาว่าหลังจากที่เฮียแอ๊บได้พบแขกที่สัมภาษณ์ทุกคน*เป็นครั้งแรก! และถ่ายภาพเป็นหลักฐาน เฮียแอ๊บ ก็นำภาพเหล่านั้นไปใช้เป็นเครื่องมือสร้างเครดิตและอ้างว่าตนรู้จักและสนิทกับแขกที่ไปสัมภาษณ์มา เพื่อเรียกความเชื่อถือจนมีคนมากมายกำลังหลงเชื่ออย่างไม่สงสัยอะไร แม้ A จะเสียใจที่ตนเองเคยเป็นคนช่วยติดต่อประสานงานและทำให้เฮียแอ๊บได้เครดิตเหล่านี้มาง่ายๆ ประหนึ่งจับเสือมือเปล่า แต่ก็จนปัญญาจะกลับไปแก้ไขอะไรได้
ต้นเดือนมกราคม มีช่างภาพฟรีแลนซ์มาทำงานด้วย 1 คน น้องพนักงานประจำอีก 2 คน ที่มาเริ่มบุกเบิก แอ๊บ แมกกาซีน เล่มแรก! คนหนึ่งเป็นฝ่ายขาย มาทำงานไม่นานก็ออกไปและมีการรับคนใหม่เข้ามาแทนในเวลาต่อมา, อีกคนทำหลายอย่างรวมถึงช่วยถอดเทปสัมภาษณ์ให้ A มารีไรต์ และเขียนคอลัมน์ รวมในเดือนแรกนี้ทั้งบริษัทมีพนักงาน 5 คน คือ เฮียแอ๊บ และ พนักงานประจำออฟฟิส 2 คน, พนักงานไม่ประจำออฟฟิส 1 คน, และฟรีแลนซ์ 1 คน
ช่วงต้นเดือนมกราคม-กลางเดือนมกราคม A จำเป็นต้องทำหน้าที่แทนประสานงาน และคอลัมนิสต์ทุกคน ช่วงแรก A คิดว่าช่วยทำหน้าที่แทนคนอื่นไปก่อน เพราะประสานงานก็ยังไม่มี คอลัมนิสต์ก็ยังไม่มี และกลัวจะปิดเล่มไม่ทัน แต่ทำไปจนใกล้วันปิดเล่มสิ้นเดือนมกราคม ก็ไม่มีพนักงานเข้ามาเพิ่ม พอ A ถามเฮียแอ๊บ ก็ได้คำตอบว่ายังหาคนเก่งๆ ไม่ได้ ส่วนคนที่หาได้ยังไม่มา จะมากลางเดือนหน้า (กพ.)
สุดท้าย A มั่นใจว่าจะทำงานไม่ทัน หรือถ้าทันงานจะห่วยมากซึ่งปล่อยไปไม่ได้ และ A เองก็โดนใช้งานเกินเงินค่าจ้างไปมาก ทั้งทางบริษัทก็ไม่เคยเอ่ยปากเรื่องการทำงานที่ไม่เป็นตามข้อตกลง เอาแต่เร่งงานอย่างเดียว คิดแล้ว A จึงแจ้งเฮียแอ๊บไปว่าคุณต้องจ่ายฉันเพิ่มแล้ว ถ้าคิดจะให้ทำงานแทนคนอีก 3 - 4 คน รวมตัวฉันเองเป็น 5 คน อยู่แบบนี้ตลอดทั้งเดือน จากค่าจ้าง 1 หมื่น มันควรจะเป็น 7 หมื่นแล้ว A คิดไปตามเรทค่าจ้างปกติของตัวเอง ที่จบการศึกษาปริญญาโทด้านนิเทศฯโดยเฉพาะ จากมหาวิทยาลัยชื่อดัง มีรางวัลการันตีฝีมือด้านงานเขียน และผ่านประสบการณ์ด้านสื่อมาแล้วกว่า 15 ปี คำนวณตามปริมาณงาน ความยากของโจทย์งาน และเวลาที่กำหนด รวมถึงค่าใช้จ่ายอื่นๆ น้ำมัน ค่าโทรศัพท์ระหว่างทำงาน ค่าเสียเวลาที่มันงอกเกินที่คุยกันไว้มาก
ช่วงปลายเดือน มกราคม หลังจาก A พยายามบอกเฮียแอ๊บให้เข้าใจด้วยเอกสารแจกแจงรายละเอียดงานและราคาที่ควรจะเป็นไปทางอีเมลล์ *ซึ่งเฮียแอ๊บเป็นคนบอกให้ A พิมพ์เสนอไปเพื่อนำเข้าที่ประชุมให้หุ้นส่วนบริษัทพิจารณา ตอนนั้นจากสภาพการณ์ต่างๆ A ไม่มั่นใจว่าเฮียแอ๊บมีหุ้นส่วนแล้วหรือยัง? เพราะดูแล้วเหมือนยังไม่น่าจะมี แต่ A ไม่อยากเรื่องมากถาม เลยทำเอกสารเสนอไป พอส่งไปแล้ว เฮียแอ๊บอ่านแล้วโกรธมากโทรกลับมาโดยไม่ต้องรอช้าพร้อมสั่งด้วยเสียงที่แสดงอาการโกรดจัดจนจับได้ชัด
“คุณ A เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า ถ้าคุณได้เงินเดือนเท่านี้ ผมไม่ต้องจ่ายน้องที่ทำหลายอย่าง(แต่เพิ่งเรียนจบมา 1 ปี) 3 แสนเหรอ
ความคิดเราไม่ตรงกันแล้ว คุณหยุดทุกอย่างที่ทำอยู่ ไม่ต้องทำอะไรแล้ว และ
ผมจะจ่ายค่าจ้างให้คุณ 10,000 บ. เท่านั้น วันจันทร์คุณเข้ามารับเช็ค 1 หมื่น ไป”
เฮียแอ๊บ มีคำตอบรวดเร็วทันควัน! โดยไม่ต้องเอาเข้าที่ประชุมหรือปรึกษากรรมการใดๆ…
“ก็ตามนั้น แต่ให้โอนมาได้ไหมคะ ออฟฟิส อยู่คนละอำเภอ แล้ววันจันทร์ฉันก็ไม่ว่างค่ะ”
“ไม่ได้ คุณต้องมารับที่ออฟฟิส (เฮียแอ๊บ ลังเล สักครู่) คุณมาเปิดบัญชี ธนาคาร xxxx สาขา โครตไกลบ้านกู”
“ขอเป็นเช็คได้ไหมคะ ฉันไม่อยากเปิดบัญชีเพียงเพื่อจะรับเงินแค่ครั้งเดียว”
“ไม่ได้”
“เอิ่มมม…..ถ้างั้นเป็น ธนาคาร xxxx สาขาอื่นได้ไหมคะ”
“ไม่ได้ ต้องสาขานี้เท่านั้น”
เฮียแอ๊บดึงดันหนักแน่น
แม้จะฟังแล้วรู้สึกว่าเฮียแอ๊บกวนตีนมาก แต่ A กลับรู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอกไปพร้อมกัน ที่ไม่ต้องพยายามหาทางปิดเล่มให้ได้ ให้ดี และทันเวลา ตอนนั้น A ถือว่าโอเค 10,000 บ. ก็ตามนั้น A ไม่ได้ต่อรองอะไร A โล่งใจ หายเครียด ที่ไม่ต้องเร่งปั่นงานที่คิดว่าจะทำไม่ทันและออกมาไม่ดีต่อแล้ว ไม่ต้องเสียเครดิตจากการทำงานห่วย ไม่ต้องรู้สึกถูกเอาเปรียบต่อไปนานกว่านี้ Clear Cut เลยดีกว่า A คิด มาผิดทาง...กลับลำเร็วถึงฝั่งเร็ว! A เห็นด้วย 100 % ที่เฮียแอ๊บตัดสินใจแบบนี้ ไม่ได้คิดจะมีปัญหาหรือเรียกร้องอะไรยืดเยื้อ แค่รับเงินเดือนแล้วก็เสร็จละ...A ไม่ต้องการเสียเวลาไปมีปัญหากับคนๆ นี้ ซึ่งไม่เกิดประโยชน์ แทนที่จะเอาเวลาไปทำงาน
หลังจากนั้น A เลยโทรคุยกับน้องที่ออฟฟิสเพื่อถามว่าจะรับเงินค่าจ้างยังไง? เมื่อไหร่? ถามไปหลายรอบก็มีแต่ตอบว่าเฮียแอ๊บให้มาเปิดบัญชี ธนาคาร xxxx ที่สาขา โครตไกลบ้านกู ก่อน เฮียแอ๊บตอบแค่นี้โดยไม่ยอมให้ข้อมูลว่าค่าจ้างจะจ่ายเมื่อไหร่
*ก่อนวันที่ 6 ก.พ. ไม่กี่วัน A ได้ข่าวว่าบริษัทเพิ่งจะมีพนักงานบัญชีเข้ามา A จึงโทรไปถามเรื่องการเบิกค่าจ้างของตัวเอง น้องบัญชีก็ไม่ทราบ น้องบอกว่าจะถามเฮียแอ๊บให้แล้วจะโทรกลับมาบอก แต่แล้วน้องก็เงียบหายไป.. และแล้วน้องบัญชีคนนี้ก็ลาออกไปในเวลาไม่กี่วัน A โทรไปอีกทีบริษัทก็ไม่มีพนักงานบัญชีแล้ว
สุดท้าย ช่วงประมาณ *กลางๆ เดือน กพ. A ไปเปิดบัญชี ธนาคาร xxxx ที่สาขา โครตไกลบ้านกู แล้วแวะเอาเลขบัญชีไปให้ เฮียแอ๊บถึงที่ออฟฟิส เจอเฮียแอ๊บ และพนักงานใหม่ ประมาณ 5-6 คน A เข้าไปถามว่าเปิดบัญชีตามเงื่อนไขแล้วจะได้เงินเมื่อไหร่?
“คุณต้องรอวันที่ 6 มีนาคม...มันเป็นระบบ”
เฮียแอ๊บตอบชั้นถ้อยชั้ดคำ พร้อมทำท่ามั่นใจ
*แต่ไม่สามารถอธิบาย ขยายความ “ระบบ” ของตัวเองได้ ว่ามีกระบวนการหรือลำดับอย่างไร และทำเพื่ออะไร
ไม่เป็นไร A ไม่อยากเสียเวลามีปัญหา + ทำใจเผื่อเคสนี้แล้ว เพราะดูจากพฤติกรรมที่เห็นมา A พอเดาได้ว่าบริษัทและตัวเฮียแอ๊บมีปัญหาด้านการเงินที่พยายามปกปิด
มาถึงวันที่ 6 มีนาคม A ไปเช็คเงินที่เฮียแอ๊บนัดจะโอนมา 10,000 บ. ปรากฏว่ามีเงินเข้าบัญชีมาแค่ 4,000 บ๊าท!! จากที่ต้องได้อย่างน้อย 9 พันกว่าบาท-เพราะถูกหักภาษี เฮียแอ๊บ มันโกง!!!!! นอกจากดึงเช็ง ยืดเยื้อ ขนาดนี้ ยังจ่ายค่าจ้างไม่ถึงครึ่งของที่แจ้งไว้อีก แถมไม่มีใครจากบริษัทโทรมาแจ้งอะไรเลย ว่าจะทำแบบนี้! และทำแบบนี้เพราะอะไร?
คนเราทำผิดบ้างถือเป็นเรื่องธรรมดา แต่เคสนี้ A เห็นว่าไม่ควรยอมแล้ว A พยายามติดต่อเพื่อจะถามเหตุผลก็ติดต่อใครที่บริษัทไม่ได้ หลังจากนั้น 2-3 วัน ต่อมา A ทราบว่าพนักงานใหม่อย่างน้อย 6 คน ที่เพิ่งเข้ามาเดือนนี้ ลาออกกันหมด! เพราะเจอปัญหาเหมือนกัน
ในช่วง 2 เดือน แอ๊บ แมกกาซีน มีคนเข้ามาทำงานและออกไปแล้ว ประมาณ 10 คน หลังจากนี้จะมีอีกกี่คนเข้ามา โดนเอาเปรียบ แล้วก็ออกไปอีก? A ควรนิ่งเงียบ? ปล่อยเลยตามเลย? ให้เฮียแอ๊บสร้างภาพสวยงามขึ้นเรื่อยๆ ให้คนที่ยังไม่รู้ธาตุแท้! เดินเข้าไปหาไปเป็นเหยื่อให้เขาเอาเปรียบถึงที่ ช่วยกันแห่แหนกันไปเปิดบัญชี ธนาคาร xxxx สาขา โครตไกลบ้านกู (แต่ใกล้บ้านมัน) เพื่อให้เฮียแอ๊บ มีฐานข้อมูลพนักงานและการเงินหมุนเวียนจำนวนมาก เพื่อเตรียมการจดบริษัทเข้าตลาดหลักทรัพย์ ? แล้วเหล่าลูกจ้างตัวเล็กตัวน้อย ก็ค่อยๆ แห้งเหี่ยวตายไป จากการโดนสูบเลือดสูบเนื้อ โดนเอารัดเอาเปรียบ แล้วทยอยลาออกกันออกมารักษาตัวสักพัก..แล้วหางานใหม่?
คำถาม
ถ้าคุณเป็น A คุณจะทำอย่างไรต่อไป เพื่อจุดหมายอะไร?

หน้าหลักเว็บไซต์	ท่องเที่ยว ที่พัก ที่กิน	ข่าวสาร กิจกรรม	ตำแหน่งงานว่าง
ตลาดซื้อขาย	โปรโมชั่น ส่วนลดสินค้า	ติดต่อโฆษณา

คนเชียงราย สังคมเชียงราย	ห้องนั่งเล่น	การเกษตร ในเชียงราย	คุยเรื่องไอที - เทคโนโลยี
นักลงทุน การเงิน การธนาคาร	ศาสนา กิจกรรมทางวัด	เรื่องล้านนา ภาษากำเมือง	คนหางาน-งานหาคน
งานบ้านงานครัว คลีนิค สุขภาพ ฯลฯ	กีฬา	การศึกษา

แจกของฟรี	ซื้อขายสินค้าจิปาถะ-ทั่วไป	เสื้อผ้า รองเท้า เครื่องประดับ สินค้าแฟชั่น	เครื่องสำอางค์ ผลิตภัณฑ์เสริมความงาม
สัตว์เลี้ยง	คอมพิวเตอร์-สินค้าไอที	กล้องถ่ายรูป - อุปกรณ์ถ่ายภาพ	โทรศัพท์มือถือ เครื่องมือสื่อสาร
ซื้อขาย-เช่า-เซ้ง บ้าน ที่ดิน อาคารพาณิชย์	พระเครื่อง-วัตถุมงคล เครื่องรางของขลัง	ศูนย์กลาง-ซื้อขายรถยนต์	อะไหล่รถยนต์,อุปกรณ์ตกแต่งรถยนต์
ซื้อขาย-รถมอเตอร์ไซด์	อะไหล่ ของแต่ง มอเตอร์ไซด์	ศูนย์กลางซื้อขาย-จักรยาน	จานดาวเทียม-กล้องวงจรปิด-เคเบิ้ลทีวี

ชมรมนักตกปลาเชียงราย	CHIANGRAI 4 LOW	ชมรมคนรักรถ	ชมรมดนตรี
ชมรมนักกลอน