วิน วิน เจ้า
๑๘ มีนาคม
เราเจอกัน ครั้งแรก ไม่แปลกหน้า
เราพูดจา หัวร่อ แทบงอหาย
เราเม้าท์กัน ขำขัน ฉันแทบตาย
ฉันเกือบหงาย ตกเก้าอี้ ที่เธอแซว
ในกระทู้ รถที่ ไม่มีใบ
เธอทำให้ ฉันต้อง ร้องแจ๋ว แจ๋ว
คนอะไร ทำไม ช่างแหวกแนว
เจอเธอแล้ว ฉันสุข ทุกข์หายไป
ได้หัวร่อ ฮิ ฮิ และ ฮ่า ฮ่า
แล้วยังมา เอิ๊ก อ๊าก ก๊าก ก๊าก ได้
จะปากจู๋ ปากกว้าง ไม่เป็นไร
ขอให้ได้ กิ๊ก กิ๊ก คิก คิก ไง
อ่านที่วิน วิน เขียนลา น้ำตาพราก
แม้จะจาก แค่เดือน ไม่เลือนหาย
แม้จะเหงา เศร้าสร้อย ไม่เว้นวาย
ขอจงได้ กลับมา หาเพื่อนกวี
(โชคดีนะคะ มีเวลา ก็แวะมาหาด้วยเน้อ ตัวเอง
จากย่า/ยาย/ น้า/ป้า/ลุง /และเพื่อนเกลอ ๕๕๕)