ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นนะครับ

เฮาคนเมืองโตยกั๋น ค่อย ๆ อู้จากั๋น ได้นะคับบ หากมาโรงบาลละไม่รู้จะไปทางไหน ห้องเบอร์อะไร ติดต่อที่ไหนต่อ ไปไม่ถูก ก็สามารถเรียกใช้ผมได้นะครับ ผมยินดีช่วยให้คำแนะนำปรึกษาได้ครับ คนเจียงฮายเหมือนกัน เข้าใจทุกความรู้สึกนะครับ เรื่องไหนที่ต้องพัฒนา ทางโรงบาลจะเร่งดำเนินการแก้ไข้ให้นะครับ

คนเจียงฮายเฮาบ่ละกั๋นคับบ
ขอไล่ตั้งแต่ยามเลยนะครับ บางท่านก็ใช้สายตาและวาจาที่ไม่เป็นมิตรเอามากๆเลย ผู้ป่วยบางคนที่มาจากต่างอำเภอ เขาไม่ค่อยรู้เรื่อง เวลาไปถามก็พูดตะคอกๆใส่ ถามไปทางไหนบางทีก็พูด
ห้วนๆ เหมือนต้องง้อต้องกราบกันเลยทีเดียว คงจะดีครับถ้ามีจนท. ที่มีจิตอาสาแบบท่าน เอาใจใส่ในการให้บริการเยอะกว่านี้อีกซักหน่อย เข้าใจครับว่าจนท รพ.ของรัฐ ได้เงินเดือนไม่เท่าเอกชน แต่อยากให้กำลังใจท่านมากๆครับ อยากให้ท่านรู้ว่า การที่ท่านให้ความช่วยเหลือผู้ป่วย ไม่ว่าทางใด ก็ถือว่าท่านได้ให้ความช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ที่กำลังเจ็บป่วยไปทางหนึ่งด้วยครับ
"นับตั้งแต่เวลาที่ข้าฯ ได้เข้าเป็นสมาชิกแห่งวิชาชีพแพทย์ ข้าฯขออุทิศชีวิตของข้าฯ เพื่อรับใช้มนุษยชาติ
ข้าฯ ขอมอบความเคารพบูชาและความกตัญญูแด่ครูของข้า
ข้าฯ จะปฏิบัติวิชาชีพของข้าฯ ด้วยมโนธรรมและด้วยศักดิ์ศรี
ข้าฯ จะคำนึงถึงสุขภาพของผู้ป่วยเหนือสิ่งอื่นใด
ข้าฯ จะรักษาความลับทั้งปวงที่มอบไว้แก่ข้าฯ
ข้าฯ จะพิทักษ์เกียรติยศ และรักษาประเพณีอันสูงส่งแห่งวิชาชีพแพทย์ เพื่อนร่วมวิชาชีพของข้าฯ ก็คือพี่น้องร่วมสายโลหิตของข้าฯ
ข้าฯ จะไม่ยอมให้ความแตกต่างทางศาสนา เชื้อชาติ ชาติพันธุ์ อุดมการณ์ทางการเมือง หรือฐานะทางสังคมมาเป็นเครื่องกีดขวางหน้าที่ที่ข้าฯพึงมีต่อผู้ป่วย แม้จะอยู่ในภาวะถูกข่มขู่ ข้าฯ ก็จักยึดมั่นในคุณค่าแห่งชีวิตมนุษย์ ตั้งแต่เกิดจนตาย ข้าฯ จะไม่ใช้ความรู้แห่งวิชาชีพในทางที่ขัดกับกฎแห่งมนุษยธรรม
ข้า ฯ ขอให้คำปฏิญาณนี้ด้วยความถ่อมสุภาพด้วยอิสระและด้วยเกียรติยศของข้า”
