" นางเบ็ด "

[ร้อยป่า]

 ส.ค.ส. ๒๕๑๔ ลับเฉพาะ แด่ ชาวพุทธกระโปรงสั้น
เรื่อง...นางเบ็ด


          สมัยก่อนสาวสอางค์เรียก นางฟ้า
เป็นรากษสร่างมนุษย์สุดมดเท็จ
          ย่าเจ้าเคยปิดละลายไว้มิดชิด
วัฒนธรรมรับมาอนาจาร
          เจ้าหลงงามจิตทรามไม่รู้สึก
ปากเป็นไทยใจเป็นทาษประดาษรู้
          หมดพันธุ์ไทยไปก็มีเป็นอันมาก
คุณย่าเห็นเป็นลมล้มลงคราง
          สรวมชุดเบ็ดทันทีก็มีบาป
เกียรติมารดรบ่อนพินาศประลาศไป
          แกล้งออกแบบปิดกายอย่าให้มิด
พระเจ้าสาปบาปกินหมดวิญญาณ
          ใช้เนื้อหนังเป็นเหยื่อเพื่อจับเขา
มีจิตใจไหลเลือนจนเปื้อนปอน
          คำพระสอนปิดละอายให้มิดชิด
เจ้าแกล้งแย้มนั่นนี่สีประดน
          โลกทุกวันจึงมีกระลีบร
พวกชาวพุทธซุดห่างทางนิพพาน

          สารตรานี้ส่งมาถึงชาวพุทธ
จนพระเณรไม่มีที่หนีเร้น

สมัยนี้เปลี่ยนมาเป็น นางเบ็ด
หาเลี้ยงชีพเบ็ดเสร็จด้วยเบ็ดอาน
เจ้าแกล้งปิดหลบล่อต่อหน้าฉาน
อันธพาลรูปสวยด้วยเบ็ดพรู
หลงสากลหล่นลึกลับหัวหู
ยึดฝรั่งเป็นครูเลยพันทาง
ไม่กระดากแต่งกายคล้ายผีสาง
เพราะท่าทางไม่มีที่เป็นไทย
เพราะโลภลาภลวงโลกให้หลงใหล
นักแฟชั่นมันมีใจจิ้งจอกพาล
มันมีจิตเกินสัตว์เดรัจฉาน
เป็นลูกมารทุกก้าวย่างนางเบ็ดงอน
ปัญญาเบาเฟื่องฟ่องไม่ต้องสอน
อรชรพราวกลเม็ดตกเบ็ดคน
ราวจะปิดมิดเม้นทุกเส้นขน
โกลาหลเบ็ด, เหยื่อเหลือประมาณ
ต้องอาบเลือดเดือดร้อนดังไฟผลาญ
เพราะซมซานติดเบ็ดเข็ดไม่เป็น

ที่อุตลุดหดกระโปรงโล่งโต้งเห็น
ก็ออกไปโลดเต้นติดเบ็ดเอยฯ

                              ๓๐ พ.ย. ๑๓