คนในครอบครัวผมเหนื่อยกว่านี้เยอะครับ งานราช งานหลวง สารพัดซอง
ยิ่งพ่อผมนี่แทบจะไม่ได้เจอกันเลย ตั้งแก่ก่อนปีใหม่แล้วยังไม่ได้เจอกันเลย ไม่ว่างตลอด
ป้าก็หนักมาก รร แกได้รับรางวัลสารพัด ได้รับคัดเลือกนั่นนี่ งานหนักมาตกที่ครู
อายุ 53 แล้วแต่ ชม. ทำงานเท่าแรงงานพม่าเลยครับ
น้าวันธรรมดาสอนอนุบาล เสาร์ อาทิตย์ สอนราชภัฎด้วย
และอีกมากมายหลายคนที่หนักกว่าครับ
ยิ่งครูยุคก่อน ฝึกงานฟรีไม่ได้เงินครับ ลุงผมขุดหน่อไม้กินเอา เพราะอยู่ในช่วงทดลองสอน
อยู่ชนบท เงินเดือนไม่มี บ้านก็จน สอนฟรีแสนนาน สวัสดิการไม่ได้
เหนื่อยก็ต้องทนเพราะความจนบีบบังคับ
สอนดีแค่ไหนถ้าไม่ทำผลงานเอกสารบ้าบอนี่ก็เงินเดือนแทบไม่กระดิกครับ
ผมเกลียดระบบผักชีโรยหน้าเอามากๆ เน้นแต่เอกสาร รูปถ่ายจัดฉาก
น้ำโหลงเหลง ผักชีโรยให้งาม ถึงจะผ่าน ลองไม่งามดูสิ ยังไงก็ไม่ผ่าน
ไม่สนใจนักเรียนเลยว่ากินแล้วอร่อยไหม ได้สารอาหารครบไหม
ครูบางท่านสอนโคตรดีเลย จนไม่มีเวลาทำเอกสาร กลับเป็นคนที่ไม่มีผลงานซะงั้น
ความรู้ที่ได้ในห้องเรียนส่วนใหญ่ก็มักจะได้แต่น้ำ หาไม่หาเนื้อเองก็แทบไม่ได้อะไร
รอครูมาสอนหมดแบบเมื่อก่อนก็คงจะไม่ได้อะไีรเท่าไหร่ เพราะครูต้องทำเอกสารมากมาย
ครูบางท่านได้อาจารย์ 3 ระดับ 8 มา แต่สอนโดยให้จดจากหนังสือลงสมุดทุกคาบ
บางทีก็ให้จดหลายๆ จบ ถ้าจดแล้วไม่เข้าใจจะมีความหมายอะไรนอกจากความจำ
แต่ก็น่าเห็นใจนะครับ เรื่องอัตราจ้างแต่ต้องทำงานวันหยุดเนี่ย
ไม่ได้เป็นทุกที่นะครับ เสาร์อาทิตย์ผมก็อยู่เฝ้า รร คนเดียว ไม่มีครูมาเลย
แต่บางที่ก็โหดจริงๆ แถวๆถนนคนเดินนี่แหละ สุดๆของสุดๆเลยคุณเอ๊ย