พอดีเพิ่งไปอ่านบทความหนึ่งในคู่สร้างคู่สม เป็นบทความจากทางบ้านที่เราอ่านแล้ว.....เราก็เคยเจอแบบนี้นะ เลยอยากเอามาแบ่งปันแนวคิดนะคะ และถือเป็นการเตือนตัวเอง และคนอื่นๆด้วย

ย่อๆ นะคะ
ผู้เขียนเป็นผู้หญิงวัยกลางคนฐานะพอมีพอกินไม่ได้ร่ำรวย แต่เป็นคนประหยัดและอดออม จึงมักมีคนรู้จักมาขอหยิบยืมเงิน เธอก็ให้ยืม
แต่ไม่ได้ยึดอาชีพปล่อยกู้ ที่ให้ยืมเพราะสงสาร ลูกหนี้มีหลายแบบแต่แบบที่เจอบ่อย คือไม่มี ไม่จ่าย บางรายเธอให้ผ่อนเดือนละร้อยสองร้อยโดยไม่คิดดอกเบี้ย แต่พวกนี้นานๆไปก็เหมือนเดิม คือไม่จ่าย จะทำอะไรก็ไม่ได้.....
ส่วนลูกหนี้ดีๆ ไม่ต้องทวงถึงเวลาจ่ายเลยทันทีก็มี แต่น้อยมากประมาณ2% (แต่ลูกหนี้แบบนี้เกดก็เคยเจอแล้วนะคะ เจอลูกหนี้แย่ๆมาเยอะเจอเธอคนนี้อยากชื่นชมมากๆ ไม่เคยต้องให้ทวงเลยพอถึงเวลาเธอ sms มาถามเลขที่บัญชี อีกไม่กี่ชั่วโมงเธอก็โอนมาให้เลย...ไม่ใช่เพื่อนหรือคนสนิทอะไรนะคะ แค่คนที่รู้จักกันธรรมดานี่ละคะ)
สิ่งที่อยากบอกเพื่อนๆคือ
1.อย่าให้ใครยืมเลยนะคะ เรื่องเงินทอง มันทำให้เสียเพื่อน เสียญาติ เสียมิตรภาพมานักต่อนัก เดี๋ยวนี้บริการเงินด่วนมีเยอะแยะ โรงรับจำนำก็มี ญาติพี่น้องเค้าก็มี ท่องไว้คะ เอ็นดูเขา เอ็นเราขาด
2.มันทำให้เสียสุขภาพจิต
3.หากมีคนมายืม และเราให้อย่าหวังจะได้คืนให้นึกว่าบริจาคการกุศล
4.หากต้องการพิสูจน์ใครก็ให้คะ หากเค้าไม่คืนเค้าก็จะไม่มาให้เราเห็นหน้าอีกเลย เป็นการกำจัดคนแย่ๆ ออกไปจากชีวิตเราด้วย
5.อย่าคิดว่าทุกคนจะเป็นลูกหนี้ที่ดี บางคนดูดี คำพูดดี น่านับถือถึงเวลาบางทีก็เบี้ยวได้หน้าด้านๆ (เหมือนในบทความนะคะมีอยู่แต่น้อยนิด)
เป็นแค่มุมมองหนึ่งเท่านั้นนะคะ ขออย่าให้เป็นหนี้และเจ้าหนี้แค่นี้ก็มีความสุขละคะ รู้จักเก็บรู้จักออม พอเพียง เพียงพอ ชีวิตก็มีสุขละ
