ผมยังจำความรู้สึกตอนจับใบดำ ใบแดงได้ครับ
...ในช่วงนั้นมีงานทำแล้วเพราะเรียนจบแล้วก็หางานทำเลย ได้งานเป็นกราฟิกดีไซด์ของบริษัทหนึ่ง มีความสุขดีครับ การงานดีเยี่ยม แต่ผมยังไม่ได้คัดเลือกทหารเลย ผมก็บอกกับเจ้าของบริษัทว่า "ถ้าผมจับได้ผมขออนุญาติลาออกนะครับ" เขาเข้าใจนะครับ ยังแซวผมว่าได้แน่ๆ สงสัยได้หาคนใหม่ละ...
...วันที่จับผมนังเป็นคนเกือบๆ จะสุดท้ายน่าจะประมาณ 10 คนสุดท้าย ผมซักซ้อมคำพูดตลอดในใจว่าหากจับได้ผมจะบอกกับเมียว่ายังไง บอกพ่อแม่ยังไง และจะโทรบอกที่ทำงานแบบไหน เพราะคิดว่าจับได้ก็เป็นเรื่องดี และอาจเอาดีทางด้านทหารไปเลย เสียงเรียกชื่อคนข้างหน้าประชิดตัวผมเข้ามาเรื่อยๆ แดง ดำ สลับกันไปมา มาถึงผมจำได้ว่าเหลือดำประมาณ 3 ใบ แดง 4 น่าจะประมาณนี้ (จำได้ไม่แน่นอน) แดง คนที่ยืนต่อหน้าผมขาสั่นแทบเดินไม่ไหว ต่อมา "ดำ" ชายหนุ่มแสดงอาการดีใจเกินจนลืมหยิบเอกสารของตัวเอง จนเจ้าหน้าที่ต้องหยิบไปให้พร้อมยิ้มปนหัวเราะ พอถึงผม ผมบอกกับตัวเองว่านี่คือจุดเปลี่ยนของเราล่ะนะ ผมก้าวเดินด้วยความว่างเปล่าพร้อมกับทหารหนึ่งท่านตบหลังเบาๆ พร้อมพูดว่า "ไปอยู่ด้วยกันนะ" ผมตอบปนยิ้ม "ครับผม" เสียงรอบหอประชุมเชียร์ แดง แดง แดง ผมล้วงมือลงไปในโหลโลหะสีเขียวเข้ม หยิบมาได้ 1 ใบ พยายมแกะแต่ทหารที่ยืนข้างๆ ยื่นมือมา แล้วเปิดพร้อมพูดว่า "ดำ" แล้วยกกระดาษใบนั้นขึ้น ผมไม่มีอารมณ์ยิ้ม หรือตกใจอะไร แค่เดินไปต่อตามที่ทหารท่านนั้นบอก...
...เมื่อจบการคัดเลือกผมเดินกลับมาที่รถบอกกับทุกคนว่า ไม่ได้ 5555 แต่มองไปข้างๆ มีชายร่างผอมยืนขาสั่น ดื่มน้ำอยู่ ตัวสั่นไปหมด เขาได้ใบแดงครับ ผมมาสังเกตุเห็นว่า คนที่แต่งงานใหม่ กำลังมีลูก เมียกำลังท้อง จะได้ใบแดงกันส่วนมากเลย อันนี้ก็ฌป็นเรื่องน่าแปลกสำหรับผม...
...การเป็นทหารไม่ได้น่ากลัว หรือเลวร้ายอะไรเลยครับ หากร่างกายเราพร้อมในระดับหนึ่งจะไม่มีปัญหากับการฝึกซ้อมเลย และสำคัญอยู่ในกฏที่ขีดไว้จะผ่านพ้นอย่างราบลื่น ถ้าวันนั้นผมจับได้แดง ผมอาจเป็นครูฝึกอยู่ค่ายไหนสักค่ายหนึ่งก็เป็นได้...
ขออภัยยาวไปนิด
