พยาบาลห้องคลอด รพ.ไทย นี่ห่วยแตกสุดเลยนะ
บริการแย่ พูดจาแย่
เคยไปคลอดลูกเมื่อประมาณ 6 เดือนก่อน
กลัวสารพัด เพราะเป็นลูกคนแรก ตอนเข้าห้องคลอดเห็นพยาบาลอยู่หลายคนเลยอุ่นใจ
แต่ไม่เป็นงั้นเลยค่ะ นางนั่งเล่นแชทในโทรศัพท์
กินขนม นินทาคนไข้ บลา ๆ คือรู้ว่ามันยังไม่ถึงเวลาคลอด
แต่ความใส่ใจการดูแลเอาใจใส่นี่อยู่ตรงซอกหลืบไหนของห้องคลอดคะ ?
ประโยคที่จำจนถึงทุกวันนี้และสาบานกับตัวเองว่าจะไม่ไปใช้บริการที่นี่อีกก็คือ
มีคนไข้ชาวเขาจะคลอดเหมือนเรา เค้าคงแวดท้อง เค้าเลยร้องโอย ๆ
นางพยาบาลบอกจ้า ว่าอยากคลอดก็เบ่งเลย ไม่ต้องร้อง ร้องไห้ตายถ้ามันไม่ออกก็ไม่ออก รำคาญ อุ่ต่ะ ฟังแล้วแทบลมจับ
แต่น่าแปลก พอหมอเข้ามา นี่โอ้โหหห ทำงานว่องเลยจ้า
มาตรฐาน รพ. นี่อยู่มี่เวลาเข้าทำงานของหมอป่ะจ๊ะ ?
ละแบบ หมอมา เที่ยงครึ่ง เราต้องทนตั้งแต่ 6 โมงเช้า
ไม่เคยมีพยาบาลมาถามอาการเลย
นี่ประสบการณ์การบริการที่แย่ที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้
ส่วนที่บรการดีๆก็มีนะคะ แต่หายากยิ่งกว่างมเข็มในระบบสุริยะจักรวาลเลยค่ะ
กราบ
มีประสบการณ์โหด ๆ ที่ห้องคลอดเหมือนกันค่ะ
คือครบกำหนดคลอดแล้วแต่ไม่ยอมคลอด พอดีฝากพิเศษไว้ที่คลีนิคแล้วไม่อยากผ่าคลอดเพราะกลัว อยากจะคลอดเอง
หมอเลยแนะนำให้ไปฉีดยาเร่งคลอดที่ รพ.ไทย ไปตั้งแต่ 6 โมง เพราะหมอบอกต้องไปทำความสะอาดก่อน
พอไปถึง พยาบาลทราบว่าต้องฉีดยารอคลอด จัดเตียงเสริมพิเศษให้เลย พร้อมกับทำหน้ารำคาญ
แล้วก็ถามว่า หยังบ่าผ่าออกเหียวหื้อหู้แล้วหู้รอด ฉีดยาเร่งคลอดเป็นวันหนากว่าจะออก เกิกตี้เกิกตาง อิว่ะ อึ่งเลย แต่ก็ยังระดับอารมณ์นะ เรากำลังจะมีเรื่องดี ๆ เกิดกับเราก็นะ ปล่อยไป
พูดถึงเตียงที่จัดให้พิเศษ พิเศษจิง ๆ อยู่หลังโต๊ะทำงานพยาบาล ติดกับตู้เก็บเอกสาร ดูยังไงก็พิเศษอ่ะ
ปรากฏว่า ฉีดยาเร่งคลอดตั้งแต่ 8 โมง กว่ามดลูกจะเปิดก็ปาไป บ่ายสามโมง (เมินแต้ลู้)
ตลอดระยะเวลาที่นานรอในห้องจะได้ยินพยาบาลเล่าขวัญคนไข้ เอานั้นนู้นนี้มากินในห้องรอคลอด
ตลอดเวลา เดินเล่นโทรศัพย์ไป ๆ มา ๆ (ทั้ง ๆ ที่แม่มานทุกคนในนั้นโดนสั่งงดน้ำงดอาหารห้ามพบญาติ ไม่ว่ากรณีใด ๆ ทั้งสิ้น)
ชาวเขาบางคนเค้างดข้าวงดน้ำมาตั้งแต่เมื่อคืน มากินล่อหน้าเปิ้นก็อยาก ลักเดินออกไปกินข้างนอก
เข้ามาโดนด่าอย่างกับอะไรดี ไอ่เราก็งดน้ำงดอาหารเหมือนกัน หิวน้ำจนปากเป็นขุย
ขอสำลีชุบน้ำเช็ดปากก็ไม่ได้ ทีตัวเองเอามะม่วงน้ำปลาหวานงี้ ทุเรียนกวนงี้ มากินเหม็นเต็มห้อง
(โดนแม่มานแช่ง เป็นว่าแช่งเน็ด แต้ก่อหา)
พอบอกว่า อยากพบญาติ (ก็นาทีเป็นนาทีตายของเราอ่ะ เจ็บท้องจะตายแหล่มิตายแหล่อยู่แล้วก็ต้องอยากเจอญาติอ่ะดิ)
บอกยังไงก็ไม่ให้ญาติเข้ามาหา ก็เข้าใจนะ ว่ามันจะวุ่นวาย แต่ถ้าเกิดเค้าเป็นไปขึ้นมา วินาทีนั้นคิดอย่างเดียว ตรูบ่าได้สั่งเสียใครแน่นอน!!! อลุ่มอหล่วยผ่องก็ได้ก้า สัก 5 นาทีจะวุ่นวายอะหยังนักหนา
พอคลอดเสร็จกลับมาห้องพัก นอนคิดมาตลอดว่าจะทำหนังสือร้องเรียนการทำงานของห้องคลอด
แต่แฟนท้วงว่า ร้องไปได้อะไร ร้องไปก็เงียบ ไม่เคยเห็นเปลี่ยนแปลงเลย
ก็เลย ทำใจจนมาถึงวันนี้ ได้มาเจอเครสเดียวกัน ขอระบายหน่อยเถอะ