มองชะแง้ แลมา คราพลบค่ำ
สุดระกำ ช้ำใจ ให้โหยหา
เคยอิงแอบ แนบซบ พบกานดา
ความเหว่ว้า กลับเคียงปอง ครองฤดี..
หนาวร้อนฝน ผ่านมา กี่คราแล้ว
แม่ดวงแก้ว ยังลาลับ กลับลี้หนี
พี่แสนเจ็บ เหน็บหนาว ร้าวชีวี
สุดทนที่ ดวงหทัย ไหม้ระทม..
เจ้าก็รู้ ว่าพี่รัก สุดหักห้าม
ขอบฟ้าคราม เป็นสักขี ยอมพลีขม
ไม่เคยคิด จะผิดพลั้ง ตั้งภิรมย์
รักใสสม มีให้ชม นิยมนาง..
มาตรแม้นว่า ชาตินี้ เจ้าไม่รัก
แม้น อกหัก รักไม่สม อารมณ์หมาง
จะยอมทน คนคนนี้ ไม่มีจาง
ถึงไร้ร่าง ยังยอมพลี วจีชวน..
สักวันหนึ่ง "แล้วจะรู้ ว่าพี่รัก"
ดวงใจภักดิ์ เคียงพนอ ยังรอหวน
สุดขอบฟ้า สุดแผ่นน้ำ ย้ำรักนวล
หทัยป่วน ครวญถึงเธอ ไม่จืดจาง...