เช่นนั้น กระผมขอไขข้อข้องใจท่านสักครา
"ออกญามีชื่อ" นั้น กล่าวถึงขุนนางท่านนั้นอย่างย่อๆ เป็นการเรียกขาน บรรดาศักดิ์ขุนนางไทยสมัยโบราณ (ไม่ได้กล่าวเรียกเต็มยศ) น่ะขอรับ ขออ้างอิงบทภาพยนต์สักนิด พอเป็นตัวอย่างนะขอรับ
สมเด็จพระมหาธรรมราชา : บัดนี้ออกญาพิชัย แลออกญาสวรรคโลก ขุนนางเก่าคิดแข็งเมือง มิยอมเทครัวลงมาอโยธยา การนี้ปล่อยไว้หาได้ไม่ ด้วยจะเป็นแบบอย่างให้หัวเมืองเหนือประพฤติตาม
พระนเรศ : แล้วจะให้ข้าพระพุทธเจ้าทำประการใด
สมเด็จพระมหาธรรมราชา : เจ้าและเอกาทศรถจงแต่งทัพไปว่ากล่าวแต่โดยดี
พระเอกาทศรถ : การนี้ต้องเร่งรัดรีบทำ ปล่อยช้าไว้ไม่ได้ ด้วยพระยาทั้งสองจะชักชวนหัวเหนือเมืองอื่นมาร่วมรบ การจะตีให้ได้พิชัยแลสวรรคโลกจะยากยิ่งขึ้น
พระนเรศ : และหาก
สองออกญาแข็งขืนมิฟังคำเล่า จะให้ข้าพระพุทธเจ้าชิงตัวมาตัดหัวเสียมิให้เป็นเยี่ยงอย่างหรือไม่
สมเด็จพระมหาธรรมราชา : แต่
ออกญามีชื่อทั้งสองนั้นหาใช่คนอื่นไกล ล้วนเป็นสหายร่วมรบกับพ่อ เคยร่วมรบชิงบัลลังก์ขุนวรวงศามาด้วยกัน กับเจ้ามันทั้งสองก็เคยอุ้มชูบำรุงเลี้ยง จับเจ้าขึ้นตักขั้นสะเอวอุ้มเที่ยวเป็นวิสัย เจ้าลืมไปแล้วกระมัง จะทำการสิ่งใด ก็ขอให้คิดถึงการแต่หนหลังบ้าง ผ่อนหนักผ่อนเบาตามสมควร
พระนเรศ : ข้ามิเห็นสม น้ำใสใจจริงแล้ว ใช่ว่าข้าจะจงเกลียดคิดพิฆาตฆ่า
ออกญามีชื่อนั้น แต่ด้วยจำเป็น ด้วยการแผ่นดินสำคัญกว่าการส่วนตน การครั้งนี้ข้าพระพุทธเจ้าและเอกาทศรถจะออกไปว่ากล่าวโดยดี แต่หากพระยาทั้งสองแข็งขืนไม่ฟังคำแล้วไซร้ ก็คงต้องตัดสินตามอาญาทัพ ผ่อนปรนมิได้
สมเด็จพระมหาธรรมราชา : หากเจ้าไตร่ตรองถ้วนแล้ว ก็จงทำตามแต่เห็นสมควรเถิด