เข้ามางงแหมรอบ

แม่จันสำหรับผมสวยงามเสมอ ขับรถกลับบ้านเมื่อใด จะลดกระจกลงตั้งแต่กิ่วทับยั้ง
ไปจ๋นถึงบ้าน สูดกลิ่นแม่จันหื้อเต๋มปอดมีความรู้สึกที่สุดแสนจะอบอุ่นหาที่อื่นเสมอเหมือนยาก
ความเจริญเท่ากับความวุ่นวาย(วอดวาย) แค่นี้แม่จันก็ดีอยู่แล้วผมว่าหนา
ร้านโกมุ่ย ร้านอุดมภันฑ์ กาดธิดาพร ร้านหญ้าแพรก ไปร้านเหล่านี้เมื่อใด
ความฮู้สึกยังเหมือนตอนผมเป๋นละอ่อนบ่ได้จ๋างหายไปไหน
ผมพอจะเข้าใจ๋อ้ายเจ้าของกระทู้มาน้อยๆ ละครับ แต่ก่ะอย่างว่าจะหื้อแม่จันเจริญไปไหน? ทำไม?
เจ้าของธุรกิจ ป่อค้าแม่ขาย คนที่มาอุดหนุนบริโภค ก่ะล้วนแล้วแต่เป๋นคนแม่จันตวยกั๋นทั้งนั้น
ผมกะหันว่าเปิ่นก่ะอยู่ได้ เท่าที่ผมจ๋ำความได้ก่ะซาวห้าปี๋เข้ามานี้แล้ว ซื้อกั๋นไป ขายกั๋นมา
คนที่มาอยู่ใหม่ก่ะเป๋นเขยเป๋นไป้กั๋นไปเหีย อนุรักษ์ของเก่าไว้ก่ะเข้าท่าหนาครับ ขนาดวัดกาสาเตโฮงผมยังใจ๋หายเลย
ว่าไปก่ะยาวไปติ๊กๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ