~~~ หน้าที่ธรรมจรรยา ~~~~~

[Cupid]

อันชนก ชนนี นี้รักลูก
ซึ่งพันผูก สายใย ไม่สลาย
ลูกจะดี หรือชั่ว มั่วอบาย
พ่อแม่ก็ ไม่อาย สายสัมพันธ์

ตั้งแต่ตีน ของเจ้า เท่าฝาหอย
หมั่นเฝ้าคอย ปลอบรับ ประทับขวัญ
แม้เหนื่อยยาก เพียงใด ไม่เคยพรั่น
แมลงวัน ริ้นไร อย่าหมายเชย

ยามเจ้าเจ็บ ระกำ ปวดช้ำจิต
ใจครุ่นคิด อกไหม้ ใคร่เฉลย
ถ้าเป็นทุกข์ แทนได้ ให้มาเลย
ขวัญเจ้าเอย ลูกข้า อย่าระทม

[♡♡<Fairy>♡♡]

ความพันผูก  ของพ่อแม่  แน่ยิ่งนัก
รักแน่นหนัก   รักมั่นคง   ไม่สงสัย
รักเริ่มแผ่..    ตั้งแต่เจ้า   ยังเยาว์วัย
คอยคุ้มภัย    ปกป้อง     ประคองนาน

จนเติบใหญ่  พร้อมหัวใจ  ที่กล้าแกร่ง
คอยเสริมแรง ต้นทุนใจ    ให้ห้าวหาญ
รักจากใจ...   มีไว้ให้       ตลอดกาล
แม้ล่วงผ่าน   วานวัน       ไม่ผันแปร

ลูกรับรู้....    พ่อแม่รัก      ไม่พักจิต
ไม่เคยคิด    ทำร้ายใจ      ให้เป็นแผล
รักมีไว้...     ตลอดไป      ไม่เชือนแช
ขอดูแล       "ผู้ให้รัก"    ไม่จากจร....  

[Cupid]

มิได้เพียง กระทำ ตามหน้าที่
แต่ยอมพลี เหงื่อไคล เพื่อให้เจ้า
ด้วยความรัก ผูกพัน เนิ่นนานเนา
นับแต่เจ้า ขดกาย อยู่ในครรภ์

ดั่งแก้วตา ดวงใจ ไม่ผิดแท้
รักเจ้าจริง ใจแน่ ไม่แปรผัน
จะกินนอน วอนว่า สารพัน
หมายเจ้านั้น เติบใหญ่ ไปได้ดี

แม้นมีใคร บอกรักเจ้า เท่าชีวิต
อย่าได้คิด หลงคำ พร่ำวิถี
ไม่มีใคร ผูกพัน ขั้นยอมพลี
เทียมพ่อแม่ เจ้านี้ หมั่นตริตรอง