มาฟังนิทาน, เรื่องตลก, ขำขัน 108 พันเก้า

[ILoVePaNgYa]

 
ท่านสมาชิกท่านใดที่มีนิทานดี ๆ เรื่องขำขัน,เรื่องตลก ๆ ที่เบาสมอง, เรื่องสั้นที่มีสาระไม่มีสาระ, สองแง่สองง่ามอะไรก็ได้ เอามาเล่าสู่กันฟังนะครับ  จะเล่าคนละกี่เรื่องก็ได้ ( ไม่จำกัดจำนวนครับ ) แต่ต้องเขียนลำดับที่ ของเรื่องที่จะเล่านะครับ หรือเขียนกระทู้ละ 1 เรื่อง เพื่อจะใด้รู้ว่ามีเรื่องเล่าถึง 108 หรือ 1009 เรื่อง ตามหัวข้อกระทู้หรือปล่าวครับ  เริ่มเลยนะครับ
เรื่องที่ 1  เรื่อง "เสือเย็น"
       อันว่า "เสือเย็น" นั้นบางคนอาจจะไม่รู้จักโดยเฉพาะท่านที่มาจากภาคอื่นที่ไม่ได้เป็นคนเมืองหรือคนภาคเหนือนะครับ "เสือเย็น" ก็คือ "เสือสมิง" นั่นเองครับ  ที่ไปที่มาของ "เสือเย็น" จะไม่ขอกล่าวนะครับ  แต่ "เสือเย็น" นี้มีหนังเหนียวฟันไม่เข้ายิงไม่ออกสามารถแปลงตัวเป็นอะไรก็ได้ตามปรารถนาทุกอย่าง
       มาเข้าเรื่องกันดีกว่า ณ.หมู่บ้านสารขัณธ์ อยู่ริมป่าติดเขตชายแดนของเมืองแห่งหนึ่งได้มีเสือเย็นเข้ามาอาละวาดกินชาวบ้านตายไปหลาย ๆ คนแล้ว จนพ่อหลวงบ้านเขียนฎีการ้องเรียนไปยังเจ้าเมือง ร้อนถึงเจ้าเมืองต้องให้เสนาเอาทหารออกมาปราบเสือเย็นที่หมู่บ้านแห่งนี้  เมื่อมาถึงก็ให้ทหารออกไปป่าวประกาศให้ชายฉกรรณ์ทั้งหลายไปประชุมที่ศาลาวัดในวันรุ่งขึ้น เวลา 6 โมงเย็น  พร้อมกับนำอาวุธที่มีติดตัวไปด้วย เสือเย็นที่อยู่ในป่าก็ได้ยินเหมือนกันจึงนึกกระหยิ่มยิ้มย่องว่า  มีหรืออาวุธที่จะมาทำลายล้างตัวเองได้
       เมื่อถึงเวลาประชุม  พ่อหลวงบ้านก็ถามเหล่าชายฉกรรณ์ถึงอาวุธที่นำมามีอะไรบ้างเสือเย็นที่แอบฟังอยู่หลังศาลานั้นก็ได้ยินโดยตลอดไม่ว่า มีด ดาบ หอก เหลน หลาว ปืนแก๊ป ปืนลูกซอง ที่เหล่าชาวบ้านนำมานั้นไม่สามารถระคายผิวของตัวเองได้สักอย่างเดียวจนมาถึงทิดมั่นที่พึ่งปลดจากการเป็นทหารกลับมา  ตอบไปว่า ไม่ว่า ปืนอาก้า,ปืนเอ็ม 16 นั้นหลวงไม่ให้เอาอะไรติดตัวมาสักอย่างนอกจาก "คอ วอ ยอ" อย่างเดียวเท่านั้น ที่เอามาได้ เมื่อ เสือเย็นได้ยินดังนั้นก็สะดุ้งนึกว่า "คอ วอ ยอ" นี้คงเป็นอาวุธชนิดใหม่ที่ทางการให้ทิดมั่นนำออกมา ไม่รู้ว่ามันจะมีพิษร้ายแรงเป็นอย่างไร  จึงคิดจะหลบหนีออกจากหมู่บ้านไปก่อน  ในระหว่าทางที่จะหนีนั้นได้เดินสวนกับหญิงท้องแก่ใกล้จะคลอดคนหนึ่งตรงทางเดินแคบ ๆ หลังหมู่บ้าน เสือเย็นมีความสงสัยก็ถามหญิงท้องไปว่า ทำไมท้องของนางถึงได้บวมโตขนาดนั้นไปโดนอะไรมาหรือ หญิงท้องก็บอกว่าก็โดน"คอ วอ ยอ" มานะสิ  เสือเย็นได้ยินดังนั้นจึงขอดูรอยที่โดน"คอ วอ ยอ" ว่าเป็นยังไง ด้วยความกลัวหญิงท้องจึงถลกผ้าถุงขึ้น เมื่อเสือเย็นเห็นแผลนั้น ก็เกิดความกลัวอุทานขึ้นว่า " โอ้โฮนี่ขนาดแผลยังไม่ทันหายนะ ขนขึ้นเต็มเลย " ..  

  

[ILoVePaNgYa]

เรื่องที่ 2   ห้ามขุดจี้กุ่ง
         มีว้ดอยู่วัดหนึ่ง (ไม่ขอเอ่ยนามครับ)  มีบริเวณกว้างขวางเป็นที่อยู่อาศัยของจี้กุ่งมากมายพอถึงหัวค่ำก็จะส่งเสียงร้องระงมไปหมด  เหล่าพวกเด็ก ๆ ในหมู่บ้านต่างก็เอาจอบเอาเสียมไปหาขุดตามรูที่อยู่ของมันทำให้บริเวณพื้นที่ของวัดเป็นหลุมเป็นบ่อไปหมด  ร้อนถึงตุ๊ลุงเจ้าอาวาสต้องเขียนป้ายห้าม  มาปักไว้หน้าวัดตรงประตูทางเข้าว่า "ห้ามขุดจี้กุ่งในบริเวณวัด"   พอรุ่งขึ้นอีกวันก็มีข้อความมาพ่วงต่อท้ายว่า  "ถ้าขุดได้จะทอดกรอบมาถวาย"  พอถึงตอนเย็นไปดูอีกทีก็มีข้อความเพิ่มเติมว่า  " ขอให้มันแน่สักราย  ข้างหลังกุฏคงมีสองสามขุย "   

[ordinaryboy]

อ่านแล้วฮาครับ

[bm farm]

  ...555

[ILoVePaNgYa]

เรื่องที่ 3  ใช้การสังเกตุ
       ลุงใจเป็นมัคทายกวัดแห่งหนึ่งอยู่ในภาคเหนือแถว ๆ บ้านเรานี่แหละ  แกมีลูกชายไปทำงานอยู่โรงงานน้ำตาลในจังหวัดประจวบคีรีขันธ์  พอว่างจากการทำไร่ทำนาแกก็เลยลงไปแอ่วหาลูกชายของแก  เช้าวันหนึ่งในระหว่างที่ลูกชายไปทำงานแกรู้สึกง่อมก็เลยคิดที่จะไปแอ่วในตัวจังหวัดโดยการนั่งรถไฟไป  พอไปถึงสถานีรถไฟก็ไม่รู้จะทำยังไงเพราะยังไม่เคยนั่งรถไฟเลย แกก็สังเกตุเห็นมีคนยืนเข้าคิวซื้อตั๋วโดยสารที่หน้าห้องขายตั๋วแกก็เข้าไปต่อท้ายเด็กนักเรียนเล็ก ๆ คนหนึ่ง  คอยฟังว่าเด็กชายจะพูดว่าอย่างไรพอถึงคิวเด็กชายก็บอกคนขายตั๋วว่า  "ประจวบ ชั้น 3 คนเดียว"  ลุงใจได้ยินดังนั้นก็คิดว่าการซื้อตั๋วรถไฟนี้แปลกดีต้องบอกชื่อ,การศึกษา,สถานภาพด้วย พอมาถึงคิวแกลุงใจก็บอกคนขายตั๋วด้วยเสียงอันดังว่า " ใจ   เจริญสุข  ชั้น 4  มีเมียแล้ว " 

[ILoVePaNgYa]

อย่าลืมนะครับใครมีเรื่องตลก หรือขำขัน หรือเรื่องอะไรก็แล้วแต่เอามาร่วมแจมบ้างนะครับ...ขอบคุณล่วงหน้าครับ 
เรื่องที่ 4   สงคราม
        ในสมัยที่สงครามโลกครั้งที่ 2 เกิดขึ้นนั้นหลายท่านคงจะทราบแล้วนะครับว่าเยอรมันบุกเข้ายึดหลาย ๆ ประเทศในแถบ ทวีปยุโรปได้ มีแม่ชีกลุ่มหนึ่งราว 5 - 6 คน อายุอานามก็ประมาณ 20 ปีขึ้นไป จนถึง 60 กว่าปี  อยู่ในประเทศไหนไม่ขอบอกนะครับ ได้จับกลุ่มกันขึ้นรถบรรทุกหลบหนีทหารเยอรมันออกจากเมืองมา  แต่ก็ไปใม่รอดถูกจับได้ที่ด่านตรวจแถวชานเมืองนั่นเอง  ทหารเยอรมันก็ต้อนกลับเข้ามาขังยังค่ายเชลยแห่งหนึ่ง  ก็โดนพิจาณาลงโทษให้ถูกพาไปให้เหล่าทหารหนุ่ม ๆ ทั้งหลายที่กำลังกลัดมัน ข่มขืนให้หมดทุกคน แม่ชีที่มีอายุน้อยต่างก็อ้อนวอนขอร้องให้ทหารปล่อยตัวแม่ชีที่มีอายุมากที่สุดไปเถอะเพราะแก่แล้ว  พวกนางยินยอมทำงานแทนเอง แม่ชีเฒ่าได้ยินดังนั้นก็ตะโกนพูดด้วยอารมณ์โกรธ เสียงดังขึ้นว่า  " อีหนูหยุดเถอะ  สงครามต้องเป็นสงคราม  สิว๊ะ " 

[SemBe]

555+ ตลกดีแต้  รออ่านเรื่องต่อไปเน้อครับ 

[ILoVePaNgYa]

ตอนนี้ยังนึกเรื่องไม่ออกครับขอเวลานึกเรื่องก่อนครับ หึ หึ

[D-max]

 

[ILoVePaNgYa]

เรื่องที่ 5  เหตุเกิดที่ในถ้ำ
      คนสี่คนนั่งรถไฟไปด้วยกัน (คงนึกออกนะครับ  ที่นั่งด้านละสองที่นั่ง หันหน้าเข้าหากัน มีหน้าต่างอยู่ตรงกลางน่ะครับ) คู่หนึ่งเป็นหญิงสาวหน้าตาดี นั่งมากับยายของเธอ อีกด้านหนึ่งเป็นผู้หมวด  ตำรวจหนุ่มรูปหล่อ  นั่งมากับผู้กองผู้บังคับบัญชาของเขา  เมื่อรถไฟแล่นเข้าถ้ำท่ามกลางความมืด มีเสียงจูบดังฟอดขึ้นครั้งหนึ่ง ตามด้วยเสียงตบดังเพี๊ยะ เมื่อรถไฟแล่นออกมาจากถ้ำ ทุกคนนั่งเงียบไม่มีใครพูดอะไรสักคำ แต่ในใจของทุกคนก็คิดทบทวนถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านไป  แม่สาวน้อยรู้สึกตื่นเต้น เธอประทับใจที่ผู้หมวดหนุ่ม ที่เธอแอบปิ๊งตั้งแต่แรกเห็น ช่างรู้จักหาจังหวะขโมยจูบเธอ แต่ก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมยายของเธอจะต้องตบหน้าเขาด้วย  คุณยายของแม่สาวน้อยรู้สึกตกใจ ที่ไอ้หมวดหนุ่มช่างบังอาจขโมยจูบหลานสาวของเธอซึ่งๆหน้า  แต่ก็ยังรู้สึกดี ที่หลานสาวได้ตบเขากลับเป็นการสั่งสอนด้วย  ผู้กองรู้สึกภูมิใจในลูกน้องตัวเองที่รู้จักหาโอกาส เหมือนกับตัวเขาเมื่อสมัยหนุ่ม ๆ ไม่มีผิด แต่ก็สงสัยว่าทำไมยายของแม่สาวน้อย ถึงต้องตบหน้าตัวเขาด้วย  ทั้งๆที่ไม่เกี่ยวอะไรเลย  ส่วนผู้หมวดหนุ่มรู้สึกเบิกบานใจเป็นที่สุด  วันนี้เขาพบโชคสองชั้นในถ้ำ ชั้นที่ 1 ได้จูบสาวน้อยแสนสวย  ชั้นที่ 2  ได้ตบหน้าเจ้านายขี้เก็กฟรี ๆ  ทีหนึ่งอีกต่างหาก!!!   

[mignonne]

เล่า ด้วย ๆๆ จร้า
เรื่องที่ 6 และแล้วก็เป็นหมา
          มีหมาอยุ่ตัวหนึ่งมันได้นอนเฝ้าบ้านอยู่ ระหว่างนั้นเป็นเวลากลางคืน มันแหงนมองดวงจันทร์ที่กลมโต ส่องแสงงดงามอยู่บนท้องฟ้า มันจึงคิดไปว่าถ้าได้เป็นดวงจันทร์ก็คงจะดี มันจึงอธิษฐานว่า "ด้วยบุญบารมีที่ข้าได้ทำมา ขอให้ข้าได้กลายเป็นดวงจันทร์ด้วยเถิด" ทันใดนั้น !! มันก็ได้ลอยตัวขึ้น กลายไปเป็นดวงจันทร์ส่องแสงอยู่บนท้องฟ้า มันก็ได้ก้มลงมองมาบนโลกอย่างมีความสุข และแล้วก็มีก้อนเมฆใหญ่ๆกลุ่มหนึ่งลอยมาบดบังเจ้าดวงจันทร์ มันจึงหงุดหงิด และได้อธิษฐานว่า "ด้วยบุญบารมีที่ข้าได้ทำมา ขอให้ข้าได้กลายเป็นก้อนเมฆด้วยเถิด" ทันใดนั้นมันก็ได้กลายเป็นก้อนเมฆสมดั่งใจ มันก็เที่ยวล่องลอยไปบนท้องฟ้า อย่างสนุกสนาน และแล้วก็มีลมพัดมาอย่างแรง มันก็ได้ปลิวไปอย่างแรง โดยที่ตั้งตัวไม่ทัน มันจึงอธิษฐานอีกว่า "ด้วยบุญบารมีที่ข้าได้ทำมา ขอให้ข้าได้กลายเป็นลมด้วยเถิด" แล้วมันก็กลายเป็นลม เที่ยวไปพัดต้นไม้บ้างสิ่งของบ้าง จนไปถึงจอมปลวกแห่งหนึ่ง ซึ่งมันพัดอย่างไร ก็ไม่ปลิวซักที มันนึกเจ็บใจ จึงอธิษฐานอีกว่า "ด้วยบุญบารมีที่ข้าได้ทำมา ขอให้ข้าได้กลายเป็นจอมปลวกด้วยเถิด" แล้วมันก็ได้กลายเป็นจอมปลวก พออยู่มาพักนึง ก็ได้มีควายตัวนึงเดินมาถูจอมปลวก มันรุ้สึกเจ็บและรำคาญ มันจึงอธิษฐานอีกว่า "ด้วยบุญบารมีที่ข้าได้ทำมา ขอให้ข้าได้กลายเป็นควายด้วยเถิด" แล้วมันก็ได้เป็นควายสมใจ มันก็ค่อยๆเดินไปเล็มหญ้าห่างออกไป ห่างออกไป จนมันรุ้สึกว่ามีเชือกดึงมันไว้ มันรุ้สึกเจ็บ จึงอธิษฐานว่า "ด้วยบุญบารมีที่ข้าได้ทำมา ขอให้ข้าได้กลายเป็นเชือกด้วยเถิด" มันก็ได้กลายเป็นเชือก สักพักก็ได้มีหนูอยู่ตัวหนึ่ง ซึ่งวิ่งตรงมาหามัน และได้ค่อยๆแทะเล็มเชือกทีละนิด ทีละนิด มันจึงโมโหมาก จึงอธิษฐานอีกว่า "ด้วยบุญบารมีที่ข้าได้ทำมา ขอให้ข้าได้กลายเป็นหนูด้วยเถิด" มันก็ได้กลายเป็นหนู มันก็เที่ยววิ่งเล่น เข้าซอกนู้นออกซอกนี้อย่างสบายใจ จนไปเจอแมวตัวหนึ่ง แมวซึ่งเห็นหนูตัวนั้น จึงได้วิ่งไล่หวังจะทำร้าย มันจึงวิ่งหนี และได้อธิษฐานอีกครั้งว่า  "ด้วยบุญบารมีที่ข้าได้ทำมา ขอให้ข้าได้กลายเป็นแมวด้วยเถิด" มันจึงได้กลายเป็นแมว กระโดดจากกำแพงบ้านนั้นไปบ้านนี้ อย่างสนุกสนาน จนได้ไปพบหมาตัวหนึ่ง ซึ่งหมาเห็นแมวตัวนั้นเข้ามาในเขตของตนจึงได้วิ่งไล่ เจ้าแมวเห็นดังนั้นจึงวิ่งหนี ในระหว่างนั้นมันจึงนึกกับตัวเองว่า สุดท้ายแล้วคงไม่มีอะไรที่จะดีไปกว่ามันเป็นตัวของมันเอง มันจึงอธิษฐานเป็นครั้งสุดท้ายว่า "ด้วยบุญบารมีที่ข้าได้ทำมา ขอให้ข้าได้กลับไปเป็นหมาด้วยเถิด" มันจึงได้กลับไปเป็นหมาอย่างเคย และหลังจากนั้นมันก็ไม่เคยคิดที่จะเป็นสิ่งใดอีก เพราะเป็นตัวของมันเองน่ะดีที่สุดแล้ว

[ILoVePaNgYa]

ขอบคุณมากครับท่านที่เข้ามาร่วมสนุกด้วยครับ
เรื่องที่ 7 ระบายอารมณ์
        เรื่องของตำรวจก็เล่าไปแล้ว  มาฟังเรื่องของทหารกันบ้างนะครับ   เมื่อครั้งถูกส่งไปเป็นกองกำลังรักษาสันติภาพที่ อิรัก ทหารสื่อสาร (ไม่ระบุนะครับว่าเป็นประเทศไหน)ได้รับภารกิจไปตั้งจุดส่งต่อสัญญาณ ห่างจากตัวเมืองหลายสิบกิโลเมตร ท่ามกลางทะเลทรายอันเวิ้งว้าง และร้อนจัด
เมื่อเวลาผ่านไปได้ 3 เดือน  ผู้บังคับกองพันที่ห่างลูกเมียมานานก็เริ่มมีความรู้สึกแปลก ๆ จึงเรียกพลทหารที่เป็นลูกน้องเข้ามาถาม
ผู้พัน  "เวลาพวกเอ็งมีความรู้สึก พวกเอ็งระบายยังไงวะ"
ทหาร " โอ้ย ผู้พัน แถวนี้จะเอาอะไร เขาใช้อูฐกันทั้งนั้นแหละ"
ผู้พัน  " พวกเอ็งพวกสกปรกเอาไปได้ยังไงอูฐ ไป ๆ ๆ "     จนหกเดือนผ่านไป
ผู้พัน " ทหารหาอูฐมาให้ตัวสิ เอาสาว ๆ หน่อยนะ" ผู้พันก็จัดการจนเสร็จกิจเรียบร้อย เดินเงื่อท่วมออกมา
ผู้พัน "ทหารเป็นยังไงวะ ลีลาข้าฯ เหมือนพวกเอ็งไหม แล้วพวกเอ็งรู้สึกยังไงกับอูฐวะ "
ทหาร "ผู้พันเยี่ยมมาก เอาได้กระทั่งอูฐพวกผมนะ  ต้องขี่อูฐไปเอาอีตัวที่ในเมืองนู่น ไกลก็ไกล  ร้อนก็ร้อน " เห้ย..   
 
 

[ILoVePaNgYa]

เรื่องที่ 8  พึ่งรู้สึกตัว
         มีไอ้หนุ่มผมยาวนายหนึ่งเดินเข้ามาในร้านตัดผมแล้วถามช่างว่า “ จะตัดผมต้องรอคิวอีกนานเท่าไหร่ครับ”  ช่างตัดผมคนเดียวในร้านกวาดสายตามองไปที่คนที่นั่งรออยู่แล้วก็บอก “อีกสักสองชั่วโมงครับ”  ไอ้หนุ่มก็เดินออกจากร้านไปทันที   สามวันต่อมาไอ้หนุ่มคนเดิมก็กลับมาใหม่อีก “ต้องรอคิวนานเท่าไหร่ครับ” เขาถามเช่นเดิม “สองชั่วโมงครับ” เป็นคำตอบจากช่างซึ่งก็ทำให้ไอ้หนุ่มเดินออกไปทันทีเหมือนเคย
        สัปดาห์ต่อมา ไอ้หนุ่มคนเดิมก็กลับมาอีก “ต้องรอนานเท่าไหร่ครับ” เขาถามคำถามคุ้นหู “สักชั่วโมงครึ่งครับ”  คราวนี้มีคนน้อยหน่อย  ทันทีที่ไอ้หนุ่มเดินออกจากร้านไปเหมือนอย่างที่ทำมาทุกครั้ง  ช่างตัดผมที่สงสัยในพฤติกรรมของลูกค้ารายนี้มากก็วานให้เพื่อนตามไปดูซิว่าเขาไปไหน  ยี่สิบนาทีต่อมาไอ้เพื่อนตัวแสบก็หัวเราะ เดินเข้ามาในร้าน  “มีอะไรตลกนักหรือวะ ไอ้หมอนั่นมันไปไหนหรือ” ช่างตัดผมถามเพื่อน
“ฟังให้ดีนะโว้ย”  เพื่อนตอบ  “ที่มันเดินหายออกไปนั่น  มันไปหาเมียเอ็งที่บ้านของเอ็งว่ะ ! ”   
___________________________________

[ILoVePaNgYa]

เล่าเรื่องที่ใช้กำกึ๊ดพ่องน่อ
เรื่องที่ 9  หายไปไหน
         แดงกับดำเป็นพี่น้องกัน  ทุก ๆ เช้าก่อนไปโรงเรียนสองพี่น้องก็จะเอามะนาว 60  ลูก  มาแบ่งกันคนละ 30 ลูกไปขายที่ตลาดเป็นประจำ โดยแดงคนพี่ขายลูกละ 1 บาท  ได้เงินมา 30 บาท ส่วนดำคนน้องเพื่อให้หมดเร็ว ๆ ก็จะขาย 3 ลูก 2 บาท ได้เงินมา 20 บาทรวมกัน 2 คนพี่น้องก็จะเอาเงินมาให้แม่วันละ 50 บาท  วันหนึ่งแดงพี่ชายไม่สบาย แม่ก็เลยให้ดำนำมะนาวในส่วนของพี่มาขายด้วย  ดำก็เอามะนาวของพี่มารวมกับของตนเองแบ่งขายเป็น 5 ลูก 4 บาท เมื่อขายหมดแล้วพอมานับเงินทำไมมันถึงได้เพียงแค่ 48 บาท แล้วอีก 2 บาท  มันหายไปไหน  มีใครรู้  ช่วยบอกหน่อยครับ  

[ⒷⒼ*]

 

[NEONAZI]

ขำดี มีกำลังใจให้ครับ จะติดตามอ่านไปเรื่อย ถ้ามีเรื่องขำๆจะเอามาร่วมด้วยช่วยกันฮา
 

[ILoVePaNgYa]

ขำดี มีกำลังใจให้ครับ จะติดตามอ่านไปเรื่อย ถ้ามีเรื่องขำๆจะเอามาร่วมด้วยช่วยกันฮา
 

ขอบคุณครับที่ให้กำลังใจ

[ILoVePaNgYa]

เรื่องที่ 10  เยี่ยวมัน
       เณรเค เป็นเด็กกำพร้าไม่มีพ่อแม่  ตุ๊ลุงเอามาเลี้ยงตั้งแต่ยังเป็นเด็กเล็กๆ ให้บวชเรียนตั้งแต่อายุ 7 ขวบจนถึงปัจจุบันมีอายุได้ 16 ปี  บ่ายวันหนึ่งประมาณ 3 โมงกว่า ขณะที่เณรกำลังจะกลับวัดหลังจาก เลิกเรียนแล้ว ได้เดินผ่านทุ่งนาที่มีอากาศร้อนจัดเห็นลุงมาคนข้างวัดกำลังไถนาอยู่กลางทุ่งลิบ ๆ จนเดินมาถึงใต้ต้นบะตัน (ต้นพุทรา) ที่ขึ้นอยู่ชายป่าละเมาะริมทุ่งนา  ก็สังเกตุเห็นน้องหล้าลูกสาวคนสุดท้องของลุงมาที่มีอายุประมาณ 12 - 13 ปี กำลังแตกเนื้อสาว  เริ่มมีประจำเดือนวันแรกพอดี ที่ออกมาฝ่าฟืนคอยลุงมา  เป็นลมนอนหงายอยู่ใต้ต้นบะตันนั่นเอง เณรเคก็เข้าไปดูสังเกตุเห็นมีเลือดไหลตรงหว่างขาของน้องหล้า มีมุยที่ใช้ฝ่าฟืนวางอยู่ข้าง ๆ ก็เข้าไปเปิดผ้าถุงเห็นเลือดกำลังไหลออกมาจากรอยเท่าคมมุยพอดี  ก็เข้าใจว่าน้องหล้าฝ่าฟืนพลาดโดนเข้าใส่หว่างขาของตนเอง ไม่รู้จะทำยังไงก็นึกขึ้นได้ว่าเดินผ่านลุงมาที่กลางทุ่งเมื่อตะกี้  จึงวิ่งจีวรปลิวกลับไปหาลุงมาอีก พอใกล้จะถึงก็ตะโกนถามลุงมาด้วยเสียงอันดังขึ้นว่า “ ลุงมา ลุงมา แผลโดนมุยเอาหยังใส่  ลุงมา แผลโดนมุยเอาหยังใส่ ” ลุงมากับควายที่กำลังไถนาอยู่ถึงกับสะดุ้ง ควายเหลียวมาเห็นเณรใส่ผ้าเหลืองวิ่งเข้ามาใกล้ก็เตลิดออกวิ่งหนีดึงเอาลุงมาวิ่งตามไปด้วย  เณรเคก็ถามไปอีกว่า “ ลุงมา แผลโดนมุยเอาหยังใส่ ” ลุงมากำลังโมโหที่โดนควายดึงก็เลยตะโกนตอบว่า “ คอ วอ ยอ ลอกอั้นก่าบ๊ะ “ เณรเคได้ยินดังนั้นก็รีบวิ่งกลับไปที่น้องหล้า ถลกจีวรปั่นเอา คอ วอ ยอ ของตัวเองใส่ในแผลที่โดนมุยของน้องหล้าจนบรรลุ ก็ลุกขึ้นยืนแหงนหน้ามองบนท้องฟ้าอ้าปากแล้วลำพึงขึ้นว่า “ เฮ้อตั้งแต่เกิดมา  ก็กำลังเยี่ยวมันวันนี้ละบ่าเฮ้ย “ 

[ILoVePaNgYa]

เรื่องที่ 11 ผู้กล้าหาญ
          ครั้งหนึ่งนานมาแล้วในการฝึกรบร่วมของทหารสหประชาชาติ บนเครื่องบินลำหนึ่ง มีเหล่าทหารหาญอยู่หลายเชื้อชาติ ไม่ว่าจะเป็น ไทย จีน พม่า ลาว เขมร ญี่ปุ่น เยอรมัน ฝร้งเศษ และ อีกหลายเชื้อชาติขึ้นฝึก  พอเครื่องออกบินได้สักพักกัปตันก็ได้ประกาศบอกกับเหล่าทหารว่า"เครื่องบินเราใกล้จะตก เนื่องจากรับน้ำหนักมากเกินไป เราจึงขอรับสมัครผู้กล้าหาญ 3 คนโดดลงจากเครื่องด้วย " แล้วก็มีทหารกล้า 3 คนลุกเดินออกมายีนข้างประตู  คนแรกเป็นคนเยอรมัน "ไฮ ฮิตเลอร์" แล้วก็โดดลงไป คนที่ 2 เป็นคนญี่ปุ่นก็ได้พูดว่า" เพื่อองค์จักรพรรดิ์ " แล้วโดดลงไป คนสุดท้าย เป็นทหารไทยพูดด้วยเสียงดัง และเข้มแข็งขึ้นว่า "เพื่อพี่น้องชาวบ้านบางระจัน" พอพูดเสร็จ ก็ถีบทหารพม่าร่วงตกเครื่องบินไป 

[ILoVePaNgYa]

เรื่องที่ 12  กึ๊ดจะใด
         ลุงจัย กิ๋นเหล้านัก เมาเป็นประจำทุกวัน  ป้าศรีผู้เป๋นเมียมีความห่วงใยมาก
จึงขอร้องลุงจัยหื้อกิ๋นเหล้าหน้อยลงกว่าเดิม   จึงเอ่ยปากขอร้องลุงจัยว่า
ป้าศรี  : ปู่จัย สูกิ๋นเหล้าหื้อน้อยลงกว่านี้ได้ก่อ
ลุงจัย : เมื่อสูขอมา มีหรือข้าจะบ่หื้อบ่ได้  ข้าขอกิ๋นปี๋ละ 365 ขวดเอาะ
ป้าศรี  : อึ นักไป
ลุงจัย : ถ้าจะอั้นกิ๋นเดือนละ 30 ขวด เป๋นจะได
ป้าศรี  : ยังนักอยู่หนา
ลุงจัย : ก็ได้ ก็ได้ อั้นอาทิตย์นึ่งสัก 7 ขวด ได้ก่อ
ป้าศรี : อึ บะได้มันยังนักไป
ลุงจัย : เอาละ ตกลง ตกลง ข้าขอกิ๋นแค่วันละ 1 ขวด ก็แล้วกั๋น
ป้าศรี : (ยิ้มอย่างสบายใจ๋)  เออ อี้ก่า...ค่อยฮับได้หน้อย