ดันหน่อยตอนที่สมาชิกกำลังเข้ามากัน
"ห้องนั่งเล่น" ก็ลองนึกภาพถึงห้องๆนึงดูสิ
ห้องที่มีคนหลากหลายเข้ามาพูดคุยกันอย่างเป็นกันเอง
หยอกล้อกันบ้าง แซวกันบ้าง มีเรื่องสนุกมาเล่าสู่กันฟัง
แล้วนึกถึงภาพที่มีคนดูแลห้องเดินเข้ามา
แล้วบอกว่า ห้ามพูดจากันเสียงดังนะ ห้ามพูดมาก
ห้ามคุยกันเกิน 4-5 ประโยค ต้องนั่งนิ่งๆ ต้องคุยกันเบาๆ ฯลฯ
ทุกคนมีความรู้สึกอย่างไรกับเหตุการณ์ตัวอย่างนี้
คำตอบมันก็น่าจะมีอยู่ในตัวนะครับ ทุกคนคงรับรู้ได้ด้วยความรู้สึก
อันนี้เห็นด้วยกับข้อความนี้ ที่ผ่านมานะผมนึกเป็นแบบนี้นะ
เหมือนตอนฝึก ที่พอถึงเวลาทานข้าวแล้วเอากับข้าวมาวาง
ไว้บนโต๊ะแล้วไม่ให้กินหน่ะ ได้แต่มองตาปริ๊บๆ หิวก็หิว
แต่เขาไม่ให้กินทำอะไรไม่ได้ ท้องร้องจ๊อกๆ ลองนึกถึงตอนนั้นดู
ความจริงสิ่งสำคัญคือคนมากกว่าครับ ต้องทำยังไงถึงจะให้คนกลับมากัน ผู้ใหญ่ที่ผมเคารพท่านหนึ่งสอนผมไว้ว่า “หัวหน้าที่ดีต้องรู้จักรักษาลูกน้อง
(รักษาในที่นี้หมายถึงเอาใจใส่) เพราะถ้าหัวหน้าไม่รักษาลูกน้องเอาไว้ งานก็ไม่เกิด
เมื่องานไม่เกิด ผลงานก็ไม่มี เมื่อผลงานไม่มี หน่วยงานก็อยู่ไม่ได้ หัวหน้าก็อยู่ไม่ได้
องกรก็ไม่มั่นคง เพราะฉะนั้น หัวหน้าต้องรู้จักรักษาลูกน้อง” ผมก็คิดว่าเป็นจริงตาม
ที่ท่านได้สอนผมไว้ หรือถ้าจะคิดในเชิงการค้า ผมก็คิดว่า ถ้าเราทำการค้าขาย ลูกค้า
คือสิ่งสำคัญสำหรับเรา ค้าขายลูกค้าต้องเท่าเทียมกันถึงจะยุติธรรม แต่ว่าเราจะ
เลือกให้เครดิตกับลูกค้าขาจรหรือขาประจำ ซึ่งแน่นอนก็ต้องเลือกขาประจำที่อุดหนุน
เราทุกวัน เพราะว่าถ้าเราให้เครดิตกับลูกค้าขาจรก็ไม่รู้ว่าเขาจะมาซื้อของเราอีกเมื่อไหร่
ถ้าเกิดว่าไม่รักษาลูกค้าขาประจำไว้ สุดท้ายเราก็จะไม่เหลือลูกค้าเลยอันนี้ก็เป็นเทคนิคอีกอย่างหนึ่ง.....
ข้อคิดที่ผู้ใหญ่ที่ผมเคารพได้สอนไว้น่าจะนำมาใช้ในการว่างแนวทางในการกำหนดข้อตกลง
ในครั้งนี้ได้นะครับ เพราะทรัพยากรบุคคลเป็นสิ่งที่สำคัญ ขอให้เพื่อนๆสมาชิกที่ยังอยู่ช่วยกัน
แสดงความคิดเห็นเพื่อกำหนดทิศทางห้องนั่งเล่น เพื่อผู้ดูแลจะได้สรุปได้อย่างชัดเจนเพื่อเป็น
บรรทัดฐานให้พวกเราอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข
หน้าหลักเว็บไซต์
เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกให้ทันที..."
ผู้เขียน
