เห็นออกข่าวทีวี..
..วันที่ 22 มี.ค. 60 ที่จ.เชียงราย นายสมชาย อินบุญ อายุ 42 ปี อยู่บ้านเลขที่ 338 ม. 8 ต.เวียง อ.เชียงแสน จังหวัดเชียงราย
ปัจจุบันเป็นพ่อค้าขายไอศกรีมด้วยรถของบริษัทไอศกรีมที่มีค่าตอบแทนเป็นเปอร์เซ็นต์เหมือคนขายไอศกรีมทั่วไปแต่ความแปลกของพ่อค้าไอศกรีมคนนี้อยู่ที่ตรงเบาะหลังรถจักรยานยนต์ มีกรงเหล็กขนาดกว้างยาวและสูงประมาณ 50 เซนติเมตร ภายในบุด้วยตาข่ายอยู่ด้วยและเมื่อมองไปภายในพบเด็กชายวัย 1 ขวบ คือเด็กชายนัฐนันท์ อินบุญ หรือน้องนัฐ ซึ่งเป็นลูกชายของนายสมชายเอง และจะพาติดตัวไปตลอดเวลาออกเร่ขายไอศกรีมตั้งแต่เช้ายันเย็น นอกจากนั้นในตะกร้ารถยังมีทั้งนมผง ถุงยาและผ้าอ้อมสำเร็จรูปและเครื่องใช้สำหรับเด็ก และนายสมชายก็ต้องขายไอศกรีมควบคู่กับการเลี้ยงดูลูกชาย
จากการสอบถาม นายสมชาย กล่าวว่า ก่อนหน้านี้ตนทำงานก่อสร้างแต่เมื่อภรรยาทิ้งเค้าและลูกชายไปเมื่อ 9 เดือนก่อนเค้าก็ต้องหันมาขายไอศครีม เพราะจะได้เลี้ยงลูกไปด้วย โดยกรงมีผู้ใหญ่ใจดีคนหนึ่งต่อให้และติดมุ้งลวดทำหลังคา เพื่อกันแดดกันฝนและกันยุงมากัดลูกชาย และในช่วงนี้อากาศร้อนจัดลูกชายก็ไม่สบายแต่ก็จำเป็นต้องเอามาขายไอศครีมด้วยเพราะไม่มีใครช่วยเลี้ยง หากเอาไปจ้างเค้าเลี้ยงก็ไม่มีเงิน ซึ่งปัจจุบันรายได้ที่เลี้ยงชีพตนเองและครอบครัวได้มาจากขายไอศครีมแต่ตอนนี้ขายไอศครีมไม่ค่อยดี รายจ่ายส่วนใหญ่ก็หมดไปกับค่านมและค่าผ้าอ้อมลูกและสองสามวันนี้ลูกก็ไม่ค่อยสบาย แต่ตอนนี้สิ่งที่ตัวเองเดือนร้อนคือเป็นหนี้จากการเช่าซื้อรถจักรยานยนต์ให้กับอดีตภรรยาที่เอารถไปขาย ตนเองก็ต้องใช้หนี้ กว่า 30,000 บาท และยังเป็นหนี้สหกรณ์ที่นำบ้านที่อาศัยอยู่ปัจจุบันไปจำนองไว้หลายปีแล้วที่ไม่ได้ผ่อนส่ง
ขอบคุณข้อมูลที่มา T-New
ยังไม่สายครับ ชีวิตที่เหลือมันเป็นของเราครับ สู้อย่างเดียว เอาใจช้วยนะครับ