อ่านๆ comment ดูแล้ว ไม่มีไครดูต้นเหตุเลย (ยกเว้นท่านที่บอกว่าบ้านเราพ่อค้าลำใยไม่หาตลาด กะโรงอบไม่มี เชียงรายไม่พร้อม ก็ยังเป็นเหตุผลประกอบได้ดีเยี่ยม) ประเทศนี้บอบช้ำมาแล้วกี่ปีเพราะการรัฐประหารและการสูบกินแบบมาราธอนเป็นร้อยปีโดยกลุ่มคนประเสริฐ นายทุน พ่อค้าคนกลางและสมุนข้าราชการ ประชาชนต้องพึ่งตนเอง ปุ๋ยแพงก็ต้องไปกู้เงินซื้อเอง เจ็บป่วยก็หาเงินรักษาเอง ผลผลิตทางการเกษตรก็ตกต่ำ เกี่ยวข้าวหลังจะหักจนอวดชาวโลกได้ว่าส่งข้าวออกเป็นอันดับ 1 แต่เกษตรกรก็ยังจนจนจน
ณ วันนี้ข้าวและยางก็ราคาดีขึ้น ซึ่งเป็นประชากรส่นข้างมากกว่าถึง 80-90% แต่ก็ยังไม่ได้รับคำสรรเสริญจากผลงาน อยากให้พวกที่เข้ามาจ้วงๆ รัฐบาล ลองปล่อยให้ประเทศนี้เจริญไปสัก 10 ปี แล้วจะเข้าใจว่าความเจริญอย่างต่อเนื่องนั้น มันสัมฤทธิ์ผลก้าวกระโดดขนาดใหน รถไฟฟ้า ชินคันเซนก็จะได้วิ่ง เดินทางสะดวก โดยมีข้อแม้ว่าอย่าเอารถถังออกมาแย่งอำนาจเขาอีก (เขาในที่นี้ก็ไม่ใช่ตัวกลุ่มคน แต่เขามาจากเสียงส่วนใหญ่) เพราะมันเป็นวิธีการที่พวกคลั่งในเกาหลีเหนือเขายอมรับกัน
แม่ค้าขายผ้าก็จะได้ไม่ต้องนั่งรถทัวร์ไปสำเพ็ง แบกกระสอบผ้าขึ้นรถทัวร์ไปกลับน่าสงสาร นั่งรถไฟฟ้าดีกว่านะ ขอเถอะ
http://www.thairath.co.th/content/region/276252http://www.mcot.net/cfcustom/cache_page/393288.htmlอาจตกข่าว...นี่แค่น้ำจิ้ม...ยางกับมะพร้าว...มีอีกหลายอย่างที่คุณเข้าใจผิด...ไม่งั้นชาวบ้านก็ประท้วงทุกปีสิ...การจัดการมันแย่...ควรจะยอมรับ...
คิดดูถ้าใช้ระบบจำนำกับทุกสินค้าเกษตร...ไม่อยากนึกเลยต้องเอาเงินไปอุ้มอีกเท่าไหร่?