รักเอ๋ยรักข้า

[ฟ้า]

กึ๊ดเติงหามาแวะแอ่นและเฮ่ย
คนกุ๊นเกยเผยฮ่ำกำเปื้อนผอง
จากหน้ามนคนผีบ้าฟ้ายาดอง
อ้ายหนานทองยองหละปูนหุ่นฮ่างดี

ไว้วันเข้าผันษาคอยท่าเน่อ
จะไปเจอแอ่วหาอย่ามอบหนี
เกียมเหล้ายาครบครันปันบูรี
เมี้ยงหมากมีดีแต๊จะแว่ไป

ขอกับแกล้มแอ้มเหล้ายำเตาส้า
เจี๋ยวขี้ปลาจิ๊นแอ็บกับแคบไข
ลาบควายหวานซ่านขมซ่มคัวใน
ต้มข่าไก่ใบบ่าขูดซู๊ดยอดเลย

[รพีกาญจน์]

กึ๊ดเติงหามาแวะแอ่นและเฮ่ย
คนกุ๊นเกยเผยฮ่ำกำเปื้อนผอง
จากหน้ามนคนผีบ้าฟ้ายาดอง
อ้ายหนานทองยองหละปูนหุ่นฮ่างดี

ไว้วันเข้าผันษาคอยท่าเน่อ
จะไปเจอแอ่วหาอย่ามอบหนี
เกียมเหล้ายาครบครันปันบูรี
เมี้ยงหมากมีดีแต๊จะแว่ไป

ขอกับแกล้มแอ้มเหล้ายำเตาส้า
เจี๋ยวขี้ปลาจิ๊นแอ็บกับแคบไข
ลาบควายหวานซ่านขมซ่มคัวใน
ต้มข่าไก่ใบบ่าขูดซู๊ดยอดเลย

ได้ยินกำก๊อง  ปากป้องเปิดเผย  เสียงนกป้อเฮย  เลยฝางลุ่มหล้า
จาฮ่วมไค้หัว  ม่วนหนัวหลู้ส้า  วันต๊กแต่งดา  ไปวัด

แสงโสมโซดา  ว่านสาระพัด  เหล้าเถื่อนแก้กั๊ด  แถมตวย
กิ๋นจ๋นหื้อปอ  สามล้อถูกหวย  เคราะห์หามยามซวย(โดน)น้ำบวยหัวบ้าง

แตงเลขฝันดี  งวดนี้บ่าหล้าง  ถูกได้ซะตางค์  นักนัก
ยื่นลารวดจั๋นทร์  ปากั๋นมาพัก  กิ๋นหอมต๋อมมัก  จ๋นเพลีย

ลุโจกโรคร้าย  เล่นพ้ายก่อเสีย  หันท่าได้เลีย ถ้วยเปล่าข้องหล้อง
อู๊เล่นกำจ๋า  ครูฟ้าก้องหย้อง  เกียมไว้ฮับฮอง  บ่อละ

ของกิ๋นจิ๊นปล๋า  มีถ้าซะป๊ะ  ตั้งหมูกะทะ  ยามงาย
เปิดแบล็คก่าน้อง  เพื่อนพ้องแม่สาย  เอาหื้อบ่าดาย  แป๋งขายเต๋มห้อง

เพื่อนบอกว่าของแต๊  มันแป๋งคนเดียวเน่อ

ทอง โบตัน


     

[รพีกาญจน์]

หากรวบรวม ดวงจิต ที่คิดถึง
เจ็ดเดือนครึ่ง กองเห็น เช่นภูเขา
ตราบวันนี้ มิสร่าง ลงบางเบา
กลับร้อนเร่า ทุกที ทวีคูณ

พี่ก็รู้ น้องภักดิ์ คงรักมั่น
ยิ่งนานวัน มิเอือม เสื่อมสิ้นสูญ
ยังคอยรอ ต่อไป ใจอาดูร
เพิ่มพอกพูน ยามอยู่ ผู้เดียวดาย

ครุกรรม จำเป็น ต้องเร้นห่าง
อาจเคยสร้าง แต่หน วนเวียนว่าย
ย้อนชำระ สะสาง คร่าร่างกาย
หลุดลอยหาย งวยงง ทั้งวงการ

ตื่นทุกเช้า เฝ้าจับ นับวันที่
ครบหนึ่งปี กำหนด เขตโทษฐาน
ฟ้ามืดดำ ค่ำหนอ ทรมาน
คืนคืบคลาน แจ้งตา ช้าเหลือทน

รับ.ประทาน กรานฟ้า เมตตาไพร่
เดือนหน้าได้ อิสระ จะทราบผล
สิงหาพรรษ บรรจบ ครบพระชนม์
เพียงบัดดล พ้นประตู รีบกู่ไป

ปกปิดความ ยามจาก มิอยากเอ่ย
เกรงเปิดเผย ปุ๊บปั๊บ ฤๅรับไหว
เรากลืนกล้ำ น้ำตา มาเท่าไร
ขออภัย ไกลน้อง อยู่...ห้องกรง...

กานต์

[>_อนัตตา_<]

 

น่าสงสาร  เขตคราม  ยามคับขัน 
มาขวางกั้น   ป้องกัน  อิสระ
แสนดีใจ  ที่พ้น  ออกมาน่ะ 
แล้วน้องจะ  พาไปรด  น้ำมนต์วัด.....ฮี่ๆๆๆๆ

[Mamae]

คิดถึง คนไกล เป็นห่วงนัก
อยากจะทัก ออกไป ก็ไม่กล้า
กลัวบอกไป แล้วมัน เสียเวลา
กลัวคำตอบ ที่ได้มา มันไม่ตรง

[xsaraynat]

  ความรู้สึก ดีๆ ที่มีให้ 
  ความห่วงใย ที่มี อยู่เสมอ
ความคิดถึงที่ส่งไปให้เธอ
คงทำให้ เธอพบเจอ ความอุ่นใจ         

[Mamae]

  ความรู้สึก ดีๆ ที่มีให้ 
  ความห่วงใย ที่มี อยู่เสมอ
ความคิดถึงที่ส่งไปให้เธอ
คงทำให้ เธอพบเจอ ความอุ่นใจ         

หายเศร้าไว ๆ นะคะคุณนัท จะได้เปิดตาดูสิ่งรอบข้างกับเขาบ้าง
สู้ สู้ ค่ะ

[xsaraynat]

 คิดถึงมากอยากจะอยู่เคียงคู่ชิด
    แต่จนจิตด้วยลำเค็ญเป็นไม่ได้
      เพื่อนชีวิตที่คิดจำจากไกล
       ถึงคิดถึงเท่าไรก็จำทน

[รพีกาญจน์]

รู้สึกตัว มัวตา ผวาตื่น
เช้าสดชื่น ประจำ ทำหน้าที่
จิตอาสา คฤหัสถ์ ปฏิบัติดี
ตามหลวงพี่ บิณฑบาตร นิราศไกล

ตีระฆัง กังวาน สะท้านทั่ว
ถึงกาดมั่ว*หนทาง ฟากข้างไหน
หน้าที่พัก ทักทาย สบายใจ
โปรดเวไนย สรรพสัตว์ อนัตตา

บอกเรื่องราว ข่าวบุญ กุศลด้วย
ขอไปช่วย ปฏิสังขรณ์ ก่อนพรรษา
ศาลาวัด จัดแจง ตกแต่งดา
รับสังฆา พิสุทธิ์ ฑูตสัญจร

มุทิตา สัญญาบัตร พัดชั้นเอก
คุณดิเรก บรรลุ อนุสรณ์
จริยวัตร วิปัสสน์นำ ธรรมกรณ์
ละนิวรณ์ พ้นกิเลส เขตไตรตรึงษ์

ระยะทาง ห่างไกล รวมไปกลับ
คำนวณนับ สามพันเมตร เขตเดินถึง
มิรู้สึก นึกกังวล บ่นพรั่นพรึง
เพราะซาบซึ้ง ทิพยสุข ปราศทุกข์ทน

ถวายฉัน มื้อเช้า เฝ้าหลวงพ่อ
ลูกจะขอ กรวดน้ำ พร่ำกุศล
แผ่เมตตา พาถึง ใครหนึ่งคน
ช่วยบันดล สมประสงค์...หยาดลงดิน

กานต์

[รพีกาญจน์]

ถึง...ผู้ที่พี่รัก

ฝานกุนเชียง เรียงใบตอง กรองหมูบด
กะทิสด ทอดเม็ดม่วง ทรวงสนั่น
นึ่งข้าวเหนียว เจียวกระเทียม เตรียมน้ำมัน
กะให้ทัน ห่อบะจ่าง เสร็จกลางคืน

ฉีกตอกไผ่ ใช้มัด รัดตองห่อ
ใจยุบฝ่อ สะดุด เกินสุดฝืน
รับจดหมาย ท้าย..ดิน สิ้นวานซืน
เธอสะอื้น.กระัดาษ วาดส่งมา

คีมเขี่ยเถ้า ถ่านแดง ลุกแรงร้อน
ต้องไฟอ่อน ไอกรวย พุ่งพวยหน้า
เหงื่อหลั่งไหล ใจทุรน ปนน้ำตา
คร่ำครวญหา โฉมตรู อยู่มิวาย

ขนมนอน ซ้อนวาง กลางกระจาด
ส่งตลาด.ลูกค้า ท่าซื้อขาย
ชุลมุน วุ่นวน จนตาลาย
พอเลยบ่าย หมดปั๊บ กลับทันที

หยิบปากกา หน้าคอมพ์ นั่งจ่อมเขียน
กำหนดเยียน เนื้อทอง น้องของพี่
แกะออมสิน บินมา หาคนดี
ตรงวันที่ สิบห้า ตุลาคม

คิดถึง คิดถึง

กานต์

[รพีกาญจน์]

ปลดวัวออก จากเกวียน เวียนเชือกมัด
หอบฟางจัด ให้วัว ตัวละฟ่อน
หยิบดุ้นไม้ ไฟสุม รุมยามนอน
ตะวันรอน ยุงริ้น บินไต่ตอม

ความมืดโรย โชยฉิว ผ่านผิวเนื้อ
เย็นลมเหนือ มาเยือน เดือนข้าวหอม
ย่างราตรี คลี่คน ปนพะยอม
ต้องกลิ่นน้อม จิตโน้ม โลมลงดิน

พอเหงื่อหาย คลายร้อน เปลื้องผ่อนผ้า
อาบน้ำท่า เหน็ดเ้หนื่อย เมื่อยปวดสิ้น
ยกข้าวเกลือ เหลือหน่อ หมักพอกิน
ยอดกระถิน อวบอิ่ม จิ้มพริกโพง(แดง)

พันบูรี ขี้โย ในโป้เก่า
จุดไฟเป่า ติดพลัน ควันโขมง
อ่อมบ่เสี้ยง เมี่ยงคำ ตำแก้มโปง
ร่ำกะโลง เอื้อนเบา เคล้าเสียงซึง

หนาวน้ำค้าง พร่างพรม ชโลมหล้า
แว่วหมาป่า โหยหวน ครวญขาดผึง
ความเงียบเหงา เร้าใจ ให้รำพึง
ฝากคิดถึง กับดาว ส่งสาวไกล

กานต์

[little girl]

เดินผ่านบ้านหลังเก่าเคยเว้าอ้อน
ดวงจิตอ่อนรอนทาบซาบทรวงไหว
แสนวิโยคโศกยิ่งกว่าสิ่งใด
จะมีใครไหนหนอพ้อเช่นเรา

เดินเดียวดายกายล้าผวาวุ่น
ขาดอบอุ่นกรุ่นอายมิวายเหงา
บ้านเคยอยู่อู่เคยนอนสะท้อนเงา
มานซบเซาเศร้าสิงยิ่งกว่าเดิม

คิดถึงเพื่อนเรือนเก่า เราคอยหา
คิดถึงคราร่าเริง บันเทิงเสริม
คิดถึงวันสรรสร้างวางแต่งเติม
คิดถึงวันแรกเริ่ม เคลิ้มละเมอ

ลิตเติลเกิร์ล

[รพีกาญจน์]

" โค้งสุดท้ายปลายทางมีว่างเปล่า "    

เมื่อเริ่มแรกแตกหน่อชูช่อต้น
พอโผล่พ้นเลยผ่านดินดานแข็ง
ดึกน้ำค้างพร่างพรมคลื่นลมแรง
เช้ารับแสงแดดจ้าท้าโรคภัย

ต้องมื้อหนาวผ่าวร้อนกี่ตอนหน
ท่ามฝูงชนเกลียดรักรอบขวักไขว่
บ้างยกยอทอคำกำลังใจ
บ้างแทกใส่ถาโถมจมธุลี

ถึงล้มลุกคลุกคลานสะท้านสั่น
คงคืนวันหยัดกายมิหน่ายหนี
แค่ชะงักสักนิดปลิดฤดี
ลบเปรอะสีระทวยอวยอ่อนแอ

เฝ้าฝึกหัดตัดแต่งพลิกแพลงบท
มธุรสจดจารหอมหวานแผ่
เอาสัตย์ซื่อถือเตือนมิเชือนแช
เปิดดวงแดไร้โกรธแฝงโทษทัณฑ์

อยู่บนทางอย่างง่ายทักทายทั่ว
น้อมพันพัวลิขิตด้วยจิตมั่น
ช่วงสนุกรุกรับโดยฉับพลัน
ค่อยผ่อนผันเสร็จสมอารมณ์ปอง

โค้งสุดท้ายปลายทางมีว่างเปล่า
ชมเพื่อนเก่าใหม่หมาดปราศหม่นหมอง
ยังเรียงคำรำลึกผนึกกรอง
ร้อยทำนองเวียนวากย์มิจากลา

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ถือขันเงิน ใบย่อม ฮอมปอยหลวง
เคียงคู่ควง สวมเสื้อ สีแดงแจ๋
จูบไอติม ยิ้มแอ่ว แถวท่าแพ
เมาเบียร์แอ๋ ฟ้อนรำ นำครัวทาน

ต้มเต้าแตง แกงหอย อร่อยนัก
น้ำพริกอ่อง น้องตัก เจียวผักหวาน
อ้ายร่วมด้วย ช่วยคด ข้าวใส่จาน
อิ่มสำราญ ชมหาว ดาวเดือนดวง

ยกเครื่องตั้ง ฝั่งบ่อ ท่อสูบน้ำ
จับเลาไม้ ไผ่ค้ำ ลำไยมะม่วง
เรียงกระท้อน ก่อนส่ง ล้งเจ๊ฮวง
มะปรางพวง ขายคละ ใส่ชะลอม

พอข้าวตาย ควายล้ม ซมฝนแล้ง
งัวนอนแปลง ไร้ฟาง ร่างซูบผอม
เงินไม่มี หนี้เพิ่ม เริ่มตรมตรอม
จากกระท่อม เข้าเวียง เลี้ยงคนชรา

เมษายน ชนขวบ จวบวันนี้
ครบหนึ่งปี คิดถึง คนึงหา
สงกรานต์ สังขารล่อง น้องไม่มา
ทิดแก้วลา หยุดงาน บอกวานซืน

ดอกมะลิ ผลิขาว พราวเหี่ยวเฉา
นั่งกอดเข่า มองทาง อย่างขมขื่น
เก็ตตะหวา อ้าบาน มานกล้ำกลืน
นอนสะอื้น คอยน้อง กลับท้องนา

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ผูกหัวเรือเพื่อพายแนบชายฝั่ง
น้ำไหลหลั่งลดเลี้ยวเป็นเกลียวคลื่น
จังหวะที่เธอรีบลุกขึ้นยืน
ก้าวเท้าลื่นเรือเอียงเสียงหวีดวาย

ลืมสิ้นหมดโดดตูมขยุ้มผม
ก่อนจะจมลงดิ่งน้ำปิงหาย
ล็อคตัวพลันกรรเชียงยอมเสี่ยงตาย
พุ่งมือซ้ายคว้ารากฟากฝั่งทัน

จึงรู้จักรักเธอแรกเจอเห็น
เทพพิเรนทร์ดลหวังดังจินต์ฝัน
บังเกิดเหตุเภทภัยนัยสำคัญ
บุพเพสันนิวาสพาดดวงใจ

คอยอำนวยช่วยเหลือเมื่อตกยาก
น้ำเชี่ยวกรากพัดพาท่วมนาไร่
จากบ้านเรือนเลื่อนลามาแต่ไกล
ขออาศัยชั่วครั้งยังวัดวา

พอเบื้องบนฝนซาฟ้ากระจ่าง
แสงเรืองรางสีทองสาดส่องหล้า
น้ำเริ่มแห้งแรงเริ่มผ่อนอ่อนเฉื่อยชา
อนิจาจากหนอรอคืบคลาน

อยากวอนน้ำล้ำรุดหยุดตรงนั้น
เมฆหมอกควันสายลมประสมสาน
ฝนตกพรำน้ำท่วมอ่วมดินดาน
มิต้องการเธอพรากจากฉันไป

รพีกาญจน์

บังเกิดรักมักบังเกิดความเห็นแก่ตัวเสมอ

[รพีกาญจน์]

ช่างเผอิญเดินเล่นบนเส้นฝัน
เชื่อมสัมพันธ์ไมตรีที่สูงส่ง
สานทอถ้อยร้อยคำจิตจำนง
หมายดำรงสิ่งรักอักษรา

นำพยางค์สร้างเสริมเติมเข้มข้น
ไกวกมลเอิบอาบซึ้งซาบซ่า
ดุจรวมช่อเชื้อชวนมวลผกา
เคล้าลีลาลำเลียงกล่อมเคียงกานท์

วางบาทบทจรดกนเจือมนต์ทิพย์
ขอบวรรคขลิบเชลงแผ่วเพลงขาน
ก่องกระหวัดปัจจุบันถึงวันวาน
เฮือกสะท้านทะลวงสู่ทรวงใน

รู้สึกสืบคืบคลานผ่านกี่หนาว
กาลยืดยาวห่างเธอพร่ำเพ้อไผล
คงสะกิดคิดถึงตราตรึงใจ
อยู่แสนไกลทุกครายังอาวรณ์

แล้วพ่อคุณขุ่นเคืองเรื่องใดเล่า
ฤาเทพเจ้าลาลิงสางสิงขร
ภูตพรายสัมภเวสีผีโคจร
โจมนครรายวันทำฟั่นเฟือน

ทั้งเวบคอมพ์ยอมละพยัญรัก
มิเอ่ยทักตอบต่อข้อความเพื่อน
สะบัดกายหายลับนานนับเดือน
มิมาเยือนยืนย่างกลางวงม็อบ

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

คิดถึงบ้านหลังเก่าเสาผุกร่อน
ปลูกบนดอนริมน้ำข้างฉำฉา
หลังครัวไฟใกล้งิ้วทิวต้นคา
ถนนหน้าแนวหินดินกั้นแดน

ยกจากพื้นหนึ่งเมตรเศษคืบศอก
ฟากฝาตอกขดรัดเชือกมัดแน่น
สานไม้แตะเป็นช่องแบ่งห้องแทน
ฉาบด้วยแผ่นโปะปะกระดาษปูน

ซ่อมหลังคาเสียหายปีหลายครั้ง
ลมโถมถั่งหลุดลิ่วลอยปลิวสูญ
ฝนรั่วไหลฤดีทวีคูณ
อกอาดูรหนาวสั่นสะท้านกาย

เตรียมขนของทุกปีหนีน้ำหลาก
แสนลำบากเหงื่อโชกยามโยกย้าย
พอน้ำลดหมดวันอันตราย
กลับสู่ชายคาเรือนเคียงเถื่อนไพร

ถึงอดมื้อกินน้อยบ่อยข้างเถียง
จุดตะเกียงเมียงมองส่องไกลใกล้
เปิดฟังเพลงวิทยุม่วนจุใจ
คืนฟ้าใสนับดาวพราวแจ่มจันทร์

คิดถึงบ้านหลังเก่าเสาแปดต้น
แปดผู้คนร่้วมทุกข์ร่วมสุขสันต์
แต่เดี๋ยวนี้จากไปอยู่ไหนกัน
ปล่อยให้ฉันทอดจิตคิดเดียวดาย

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

วาดเหมือนจริงหญิงชายบนป้ายติด
ดังชีวิตโลดแล่นในแผ่นหนัง
พระเอกหล่อนางเอกสาวดาวร้ายดัง
คนรุ่นหลังร้องทักรู้จักดี

ฝีมือพุ่งรุ่งโรจน์"เปี๊ยกโปสเตอร์"
งานเลิศเลอประณีตขีดเส้นสี
แลระบายกลายเข้มเต็มอินทรีย์
ตามท่วงทีเอกลักษณ์พักตร์บุคคล

จัดรูปกรอบกึ่งกลางห่างไกลใกล้
น้ำหนักได้ขวาซ้ายเท่าปลายต้น
เข้าสู่ศูนย์สะดุดจุดแยบยล
เรียกความสนใจเยี่ยมเปี่ยมชื่นชม

จึงเสาะซื้อรื้อเก่าปะเสาฝา
ภาพดาราหนังไทยขวัญใจผม
มิตร สมบัติ เพชรา พาภิรมย์
หัวเราะจม ล้อต๊อก และดอกดิน

เมื่อกำกับจับหนังเพียงครั้งแรก
ตลกแทรกเพลงกลอนสะท้อนถิ่น
หนังเรื่อง"โทน"สังข์ทอง ก้องธานิน
ฟื้นชีวินเฟื่องฟุ้งลูกทุ่งไทย

เพราะคำนึงถึงค่าคุณภาพ
ผู้คนทราบสมจริงงานยิ่งใหญ่
คอยติดตามถามชอบมอบมาลัย
ประทับใจ วันนี้ มิมีลืม

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ทะลึ่งยืนขึ้นเสียงดังเถียงตอบ
กรุเรื่องชอบดีโต้ปากโป้ปด
ความแค่คืบสืบไปไม่ละลด
แม่เหลืออดจึงด่าว่าหลายที

คิดประชดทดแทนแค้นสั่งสม
ทำโง่งมซมซานจากบ้านหนี
หน้ามอมแมมแก้มเกลื่อนเปื้อนผงคลี
แขนเสื้อมีรอยอาบคราบน้ำตา

สะอื้นเดินสลับกับกับวิ่ง
ถึงตลิ่งนั่งโคนต้นฉำฉา
แวบหนึ่งจะกระโจนจมคงคา
แต่มิกล้ายังหวาดขาดหายใจ

ตะวันลับอับแสงแรงร้อนเร่า
มือกอดเข่าเฝ้ามองคลองน้ำใส
เย็นลมโชยโบยโบกโยกกิ่งใบ
นกน้อยใหญ่ขยับบินกลับรัง

กระหวัดจิตคิดย้อนคำสอนแม่
เลิกเมาแอ๋สุราดื่มบ้าคลั่ง
สูบบุหรี่มีกับปอดตับพัง
เสียสตังค์เอาภัยพิษใส่กาย

นำข้าวตอกดอกไม้ยอไหว้สา
วอนแม่จ๋าอภัยให้สมหมาย
จะเลิกสิ่งเสพติดอันตราย
จนชีพวายมิต้องข้องแวะเอย

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

พองานเลิกลูกล้อมรายพร้อมพรัก
หลานหนุนตักนอนแนบนั่งแอบข้าง
เสียงหัวร่อพ่อเย้าลูบเคราคาง
แม่มือวางไล้เล่นด้วยเอ็นดู

พ่อมักเริ่มเรื่องเก่าเล่าความหลัง
เมื่อคราครั้งยังเล็กเป็นเด็กอยู่
ละอดอยากจากจีนถิ่นกวางจู
ลงเรือสู่เข้าเขตประเทศไทย

พึงใบบุญบารมีคลี่ปกเกล้า
พระองค์เจ้าเมตตาขออาศัย
ออกทำมาหาเพียงเลี้ยงชีพไป
มีพอกินพอใช้ไร้ทุกข์ตรม

แม่มักพูดสูตรลับปรุงกับข้าว
รวมเรื่องราวเคล็ดนำทำขนม
สีกลิ่นรสรูปภัณฑ์อันนิยม
อัตราส่วนผสมก้อนกลมกลืน

เลาะตะเข็บเย็บปักย่นถักสอย
ประดิษฐ์ประดอยเสื้อผ้าค้าขายอื่น
งานครัวปลููกฝังพืชยั่งยืน
ช่วยพลิกฟื้นดินดานการทำนา

วันวนเวียนจำเนียรกาล..นานแล้ว
เฮย พ่อแก้วแม่คำ คิดถึงหา
เก็บมะลิ ร้อยดวง พวงผกา
น้อมบูชา เทิดคำ รำลึกคุณ

รพีกาญจน์