...จำใจ"ลา"...
จำใจลา ลับแล้ว ดวงแก้วหมอง
เคยประคอง กอดขวัญหล้า วันฟ้าใส
ชิดอิงแอบ แนบอกอุ่น กรุ่นวิไล
แล้วไฉน ใยเจ้าเลือน เลื่อนรักลอย..
ผิดอันใด ใยจึงหมอง มองหมางหมาย
รักเคลือบคลาย สายใจเจ้า พี่เหงาหงอย
พี่ตามติด คิดคำขอ พะนอคอย
แม่เนื้อพลอย กลอยใจภักดิ์ รักไม่เลือน..
หลายเดือนแล้ว แก้วใจจ๋า พี่มาอ้อน
เฝ้าเว้าวอน คอนหารัก จักมาเหมือน
รักครั้งเก่า เฝ้าหลอกหลอน คอยสอนเตือน
ไม่แชเชือน เลือนจากน้อง คล้องขวัญมา..
ยามพบหน้า ดวงตา ที่แสนเศร้า
อยากพะเน้า เคล้าพะนอ ช่ออุษา
โอ้อกเอ๋ย มิกล้าเอ่ย เผยวาจา
ข้างกายา เจ้ามีชาย คนใหม่ชม..
จำลาแล้ว แก้วกลางใจ ในอดีต
เหมือนคมมีด กรีดเชือด หลั่งเลือดสม
ลับลาจาก ยากลบจิต เคยชิดชม
ถึงต้องตรม ข่มดวงมาน นั้นเกินทน..
ขอโชคดี คนเคยรัก ฟูมฟักยิ่ง
ลืมทุกสิ่ง แผลหัวใจ ไม่ต้องสน
เริ่มต้นใหม่ เถอะดวงจิต ชิดกมล
แม่แก้มหม่น คนอะไร ใจแสนดำ...
(ได้รับการอนุเคราะห์ชี้แนะจากท่านศิลาสีรุ้ง..ขอกราบขอบพระคุณยิ่ง)