ตำนานสงกรานต์ (กลอนบทละคร)

[demonza]

              เมื่อนั้น                 ท้าวกบิลพรหมได้ฟังไม่กังขา
พระองค์จึงทรงคิดพิจารณา      นี่คงถึงเพลาเราวายปราณ
จำเราต้องแสดงความพิโรธ       บอกชนไปด้วยความโกรธมหาศาล
จักได้เป็นตามชะตาพาเหตุการณ์      สู่การพบธรรมบาลในวันนี้
             -------------------------------------------------
แล้วลุกขึ้นกระทืบบาทเสียงสนั่น       พสุธาลือลั่นทุกถิ่นที่
ทั้งเกิดเสียงฟ้าร้องผ่าหลายนาที       จึงว่าเหวยเด็กอัปรีย์ธรรมบาล
ตัวเจ้าเป็นเด็กน้อยไม่ประสา            บังอาจมาแย่งหน้าที่ตามที่ขาน
เราแสดงธรรมนั้นมาแสนช้านาน        แต่กุมารนั้นนั้นหนามาแย่งไป
ว่าพลางหายองค์ไปมิได้ช้า               มุ่งสู่ปราสาทใต้ต้นไทรใหญ่
ของกุมารธรรมบาลเร็วทันใด              ปรากฏองค์เร็วไวไม่ช้าที

[demonza]

                               บัดนั้น       กุมารธรรมบาลเยาว์เรืองศรี
ครั้นเห็นกบิลพรหมธิบดี                 ปรากฏองค์กลางที่ธรรมสภา
ท่ามกลางชนนิกรทั้งหลาย              ที่มุ่งหมายฟังธรรมนำหรรษา
ธรรมบาลจึงลุกขึ้นมา                     ไปสักการะกบิลพรหมจอมเทวัญ
ล้างบาทพรหมอ่อนน้อมถ่อมตนยิ่ง     มิละทิ้งขัดขืนฝืนเปลี่ยนผัน
แล้วจึงถามมาหาข้าเหตุใดกัน           ที่เสด็จมานั้นเป็นมงคล

[Yim sri]

ต่อ ต่อ อีก กำลังสนุกค่ะ

[demonza]

                     เมื่อนั้น                   กบิลพรหมได้ฟังความอนุสนธ์
แสนชื่นชมกุมารน้อยผู้เจียมตน          ภูวดลจึงกล่าวถ้อยร้อยวจี
ดูก่อนธรรมบาลลูกหลานข้า              ที่เรามาจะบอกเตือนอย่าเบือนหนี
เราสั่งสอนธรรมหญิงชายหลายโกฏิปี   เจ้านั้นมาแย่งหน้าที่แห่งพรหมา
จึงอยากทดสอบความรู้อยู่สักหน่อย      เจ้าจงค่อยแก้ไขในปัญหา
เราถามแล้วยังจะได้ให้เวลา               อยากรู้จริงปัญญามากเพียงใด
สมหน้าที่สอนสั่งชนทั้งโลก               ให้พ้นความวิโยคนั้นฤาไม่
เรามาปราสาทนี้ที่ว่องไว                    จงแก้ไขปัญหาข้าใคร่รู้

[demonza]

เพลาเช้าราศีอยู่ที่ใด ?  เพลากลางวันราศีอยู่ที่ใด?   เพลาค่ำราศีอยู่ที่ใด?

หากภายในเจ็ดวันเจ้าตอบได้  เราจะถือว่าเจ้าสมกับหน้าที่สั่งสอนชนทั้งหลาย  เราจะมอบศีรษะทั้งสี่นี้แก่เจ้า
แต่ถ้าเจ้าตอบมิได้  ตอบผิดเจ้าก็ต้องตัดศีรษะให้เราเช่นกัน  หรือถ้าเกินเจ็ดวันถือว่าเจ้าพ่ายแก่เรา

[demonza]

                           บัดนั้น                               ธรรมบาลแสนผึงตะลึงอยู่
ชนทั้งหลายฉงนสนเท่ห์ดู                                  กบิลพรหมบรมครูทำสิ่งใด
                           -----------------------------------------------
ชนทั้งหลายกราบสักการพระพรหมเจ้า                   แสนร้อนเร่าในวิญญาณ์พาสงสัย
ถามกบิลพรหมรวดเร็วไว                                    เหตุไฉนจึงหวังฆ่าธรรมบาล
เด็กน้อยนี้ฤาจะตอบคำถามได้                       ขอพระพรหมผู้เป็นใหญ่โปรดสงสาร
เราทั้งหลายขอกราบนมัสการ                         แด่กบิลพรหมอาจารย์แห่งโลกา
                            -----------------------------------------------                                              

[demonza]

                      บัดนั้น                       ธรรมบาลได้ฟังแสนกังขา
แสนสะเทือนดวงชีวิตจิตวิญญาณ์           ไปกราบบาทพระพรหมาจอมเทวัญ
แล้วจึงว่าข้าพระองค์อยู่ตรงนี้                  ทำหน้าที่แสดงธรรมนำสุขสันต์
แก้ปัญหาพ้นวิโยคแก่โลกนั้น                  อยากแบ่งปันความเหนื่อยยากลำบากใจ
ของพระพรหมทั้งหลายในชั้นฟ้า              ที่อุตส่าห์ลงมาสอนสิ้นสงสัย
คำถามนั้นที่ท่านถามมีความนัย                เหตุสิ่งใดที่ท่านทำนำพิจารณา
ข้าตอบได้แม้ว่าข้าชนะ                          ท่านก็จะตัดเศียรไว้ให้แก่ข้า
ตอบมิได้พ่ายแพ้แก่พรหมา                     ก้ถึงคราวมรณาเช่นเดียวกัน
ข้ากราบกรานกอดพระบาทท่านเอาไว้        โปรดเลิกคำเงื่อนไขตัดหัวนั่น
ให้เป็นเพียงปัญหาประลองกัน                  ขอพระองค์จอมเทวัญโปรดเมตตา

[Yim sri]

รออ่านค่ะ

[demonza]

                      เมื่อนั้น                   กบิลพรหมฟังกุมารขานปัญหา
ทั้งกอดบาทตนเอาไว้ไม่คลาดคลา      ปิ่นพรหมาแสนปวดร้าวในฤดี
หากทำตามที่กุมารนั้นร้องขอ              เราก็ต่ออายุขัยได้นะนี่
แต่ทว่าฝืนชะตาต้องราคี                    ท้าทายชะตานั้นไม่ดีแก่พรหมา
เราต้องฝืนทำตามสัจประกาศไว้           เพื่อเป็นไปตามลิขิตประดิษฐาน์
แม้ฝืนใจธรรมบาลราญวิญญาณ์           ต้องทำตามเจตนาในครานี้

[demonza]

             จึงว่าดูก่อนหลานธรรมบาลเอ๋ย                 ลิขิตโลกจะเฉลยไม่พอที่
เราต้องทำตามชะตามิช้าที                                   ปัญหานี้ลิขิตไว้แต่โบราณ
เจ้าจงทำตามที่เราสั่งเถิด                                     ก็จะเกิดเรื่องดีงามมหาศาล
แก่ตัวเจ้าและข้ามิช้านาน                                     จบไขขานหายองค์ไปด้วยฤทธี
       

[Yim sri]

กำลังตื่นเต้นค่ะ  แล้วไงต่อคะ

[demonza]

                                 บัดนั้น        ธรรมบาลตะโกนก้องร้องเร็วรี่
ข้าแต่องค์กบิลพรหมธิบดี                 เหตุไฉนพระองค์หนีมิเจรจา
คำถามท่านที่จะให้ข้าตอบ                ตามเขตขอบคำสั่งสร้างปัญหา
คนที่แพ้ต้องตัดเศียรมรณา                เป็นตัวข้าก็คงมิเป็นไร
หากเป็นท่านตายเล่าทั่วโลกนี้            จะให้ที่ข้ายืนอยู่เป็นที่ไหน
คงประณามว่าข้านั้นสุดจัญไร             ฆ่าผู้ใหญ่ปิ่นสวรรค์แห่งชั้นพรหม
โอ้ชะตาฟ้าลิขิตกระไรนี่                    ให้ข้ามีส่วนทำเรื่องเลวมิสม
ใจข้านั้นเหน็บหนาวร้าวระทม              เจ็บระบมไปทั้งทรวงดวงวิญญาณ์

[Yim sri]

..............................
ใจข้านั้นเหน็บหนาวร้าวระทม              เจ็บระบมไปทั้งทรวงดวงวิญญาณ์

น่าสงสารจังเลย

[demonza]

                   เมื่อนั้น                    ฝ่ายพ่อแม่ได้ฟังคำโอรสา
จึงเข้าไปกอดธรรมบาลกุมารา           ต่างร้องร่ำน้ำตามิสมประดี
------------------------------------------------------------------------
         จึงว่าอนิจจาลูกรักเอ๋ย           ไฉนเลยชะตากรรมนำเป็นผี
เจ้าอายุลุได้เพียงเจ็ดขวบปี              จะพลัดพรากแบบนี้ก็กระไร
ลูกรักของพ่อแม่แค่เด็กน้อย              ตัวกระจ้อยก็ยังมีผู้ใหญ่
มาอิจฉาความเป็นปราชญ์น่าขัดใจ      ตั้งปฤจฉาจัญไรให้วิสัชนา
ลูกเอยพ่อและแม่จะตายก่อน             เพราะร้าวรอนลูกไม่อาจไขปัญหา
สองผัวเมียแทบขาดใจวายชีวา           แล้วสลบซบตรงหน้าธรรมบาล
              ------------------------------------------------

[demonza]

                     บัดนั้น               กุมารน้อยฟังพ่อแม่แลไขขาน
สลบลงตรงหน้าของกุมาร             ก็สะท้านตกตะลึงตรึงวิญญาณ์
จึงบอกอาเลขามหามิตร               ของบิดาผู้ไพสิฐประดิษฐาน์
ขอได้โปรดนำน้ำฉ่ำเย็นมา            รดบิดามารดาเถิดผู้ทรงธรรม์
ท่านอาจ๋าช่วยพ่อแม่ข้าด้วย           แทบมอดม้วยพ่อแม่ข้าเจียนอาสัญ
ข้าต้องมีสติดีเท่านั้น                    จึงแก้ปัญหาใหญ่ในครานี้
               -----------------------------------------------
นายเลขามหามิตรผู้คิดชอบ           ก็นบนอบตามคำสั่งสร้างสุขศรี
นำน้ำมารดสองรามิช้าที                ท่านเศรษฐีและภรรยาก็ฟื้นพลัน
              --------------------------------------------------

[demonza]

            ฝ่ายกุมารธรรมบาลทะยานกอด          สองกรสอดบิดามารดาเป็นแม่นมั่น
แล้วกล่าวว่าลูกจำลาพ่อแม่นั้น                       ไปแก้ปัญหาใหญ่ในครานี้
ขอพ่อแม่ให้พรแก่ลูกด้วย                             ได้โปรดช่วยกำลังใจให้เป็นศรี
แล้วกราบบาทบิดามารดาไม่ช้าที                    น้ำเนตรใหลล้นปรี่ดวงนัยนา

[demonza]

                               บัดนั้น            พ่อกับแม่ได้ฟังไม่กังขา
จึงอวยชัยให้พรสมเจตนา                    เปล่งวาจาจงชำนะกบิลพรหม
สติปัญญาลูกทั้งแกร่งมีแรงกล้า             จงแก้ไขปัญหาให้สาสม
ให้พ้นจากความวิโยคโศกระทม             ที่ขื่นขมในครั้งนี้เถิดลูกยา

[demonza]

                               ------------------------------------
เพลาล่วงลุหกวันได้ผันผ่าน                 ธรรมบาลยังไม่อาจไขปัญหา
จึงเคร่งเครียดแทบจะม้วยมรณา            จึงคิดว่าเราจะทำประการใด
                              --------------------------------------

[demonza]

          ดำริพลางจึงดำเนินเดินผันผ่าน             อุทยานที่ใกล้ต้นไทรใหญ่
จึงนอนพักเอนกายใต้ต้นไทร                         มองท้องฟ้าแล้วหลับไปไม่ช้าที
                          -----------------------------------------------

[Yim sri]

แล้วไงอีกคะ