~~~ แต่งกลอนแปดให้ไพเราะ ~~~

[♡♡<Fairy>♡♡]

บ่ก้าแต่งกลอนในห้องนี้...กั๋วสอบตก(คะแนนน้อย)
ท่านอนัตตาใจ๋สู้ดีแต้ ... เก่งขนาดเน้อเจ้า ... 

Number9 แต่งมาก็บ่กล้าให้แต้ม...

ง๊าาา...บ่ล๊างได้จู๋นจู๋นเหียก้าเจ้า

 ...คิดว่า..ท่านลุงคิวปิดน่าจะหมายความว่า...
มิบังอาจให้แต้ม ท่าน ผชช. (ผู้เชี่ยวชาญ) ต่างหากล่ะเจ้าคะ...ท่านพี่ Number9
ประมาณว่า...แต้ม ๑๐  ก็มิพอน่ะซิ....อิอิ...

[>_อนัตตา_<]

บ่ก้าแต่งกลอนในห้องนี้...กั๋วสอบตก(คะแนนน้อย)
ท่านอนัตตาใจ๋สู้ดีแต้ ... เก่งขนาดเน้อเจ้า ... 

Number9 แต่งมาก็บ่กล้าให้แต้ม...

ง๊าาา...บ่ล๊างได้จู๋นจู๋นเหียก้าเจ้า

อิอิ ^^  น่ารักจังเลยค่ะ 

[little girl]

ขออดทนอีกนิดอย่าคิดหน่าย       ไม่เบียงบ่ายส่ายใจช้ำถลำหา
เป็นแค่น้องพี่ยังต้องข้องอุรา        ปรารถนาพาน้องพ้นทุกหนทาง
สุดแล้วแต่ผลกรรมนำไปเถิด        ใจเตลิดเพลิดผิดจิตหม่นหมาง
บุญสะสมจมน้อยพลอยเลือนลาง   กรรมอำพรางพาผิดติดบ่วงตม
เหลียวมองหาคนเมตตามาช่วยค้ำ  ยื่นมือนำคลำทางพลางอุ้มสม
ฉุดร่างไร้ดวงจิตติดบ่วงตม           หญิงจะก้มลงกราบแทบเท้าเธอ...


ท่านคิวปิด ค๊ะ   ช่วยพิจารณา บทกลอนนี้หน่อยค่ะ  มีตรงไหนผิดบ้าง เพื่อเป็นแนวทางแก้ไขค่ะ   

[Cupid]

ขออดทนอีกนิดอย่าคิดหน่าย       ไม่เบียงบ่ายส่ายใจช้ำถลำหา
เป็นแค่น้องพี่ยังต้องข้องอุรา        ปรารถนาพาน้องพ้นทุกหนทาง
สุดแล้วแต่ผลกรรมนำไปเถิด        ใจเตลิดเพลิดผิดจิตหม่นหมาง
บุญสะสมจมน้อยพลอยเลือนลาง   กรรมอำพรางพาผิดติดบ่วงตม
เหลียวมองหาคนเมตตามาช่วยค้ำ  ยื่นมือนำคลำทางพลางอุ้มสม
ฉุดร่างไร้ดวงจิตติดบ่วงตม           หญิงจะก้มลงกราบแทบเท้าเธอ...


ท่านคิวปิด ค๊ะ   ช่วยพิจารณา บทกลอนนี้หน่อยค่ะ  มีตรงไหนผิดบ้าง เพื่อเป็นแนวทางแก้ไขค่ะ   

บทกลอนนี้ก็ชัดเจนในเนื้อหาว่าต้องการสื่อถึงเรื่องว่าต้องการให้มีผู้มาช่วยชี้นำทางให้พ้นจากความทุกข์
ความเดือดร้อนที่กำลังเผชิญอยู่ เพียงแต่ไม่เปิดเผยว่าเป็นผู้ใด

ฉันทลักษณ์ถูกต้องไม่มีสัมผัสเลือน ไม่มีการชิงสัมผัส (บางท่านเรียก สัมผัสแย่ง) สัมผัสในใหลลื่นกลมกลืน
กันทุกวรรค (คงไม่ต้องลงรายละเอียด) เสียงวรรณยุกต์ในคำสุดท้ายของแต่ละวรรค ก็เป็นไปตามที่เหล่า
นักกลอนชั้นครูได้แนะนำไว้

คงเท่านี้นะครับ สำหรับมทกลอนของท่านผู้ติดโผเป็นกรรมการตัดสินการประกวดกลอนด้วย

[little girl]

ขอบคุณค่ะ คุณลุง......

[>_อนัตตา_<]

ส่งการบ้านบทที่ ๑ ค่ะท่านอาจารย์  

หวนคำนึง คิดถึง หนเก่าหลัง          ตอนที่ยัง เป็นเด็ก เล็กอยู่หนา
ถูกท่านตา อบรม บ่มวิชา               ฝึกภาวนา ตั้งจิต  คิดให้เป็น....
พึ่งได้รู้ ตอนโต ถึงได้ใช้                มีทุกข์ใจ ตั้งกาย  หมายให้เห็น
ทุกข์เกิดจาก ตัวเรา ใช่เขาเป็น       ใจเยือกเย็น เห็นกรรม ธรรมนำทาง....

[Cupid]

ส่งการบ้านบทที่ ๑ ค่ะท่านอาจารย์  

หวนคำนึง คิดถึง หนเก่าหลัง          ตอนที่ยัง เป็นเด็ก เล็กอยู่หนา
ถูกท่านตา อบรม บ่มวิชา                ฝึกภาวนา ตั้งจิต  คิดให้เป็น....
พึ่งได้รู้ ตอนโต ถึงได้ใช้                มีทุกข์ใจ ตั้งกาย  หมายให้เห็น
ทุกข์เกิดจาก ตัวเรา ใช่เขาเป็น       ใจเยือกเย็น เห็นกรรม ธรรมนำทาง....

นี้ก็ชัดเจนในเนื้อหา เสียงวรรณยุกต์ในคำสุดท้ายของทุกวรรคก็ได้ สัมผัสในก็อยู่ในเกณฑ์ดี

มีจุดที่ทำให้หย่อนความไพเราะลงไปหน่อย คือมีการชิงสัมผัส ก่อนที่จะถึงคำที่ต้องสัมผัสตามฉันทลักษณ์
นั่นคือตรงที่ให้สีน้ำเงินไว้ โดยคำสุดท้ายของวรรคที่สาม  ตามฉันทลักษณ์ต้องสัมผัสกับคำสุดท้ายของ
วรรคที่สอง ในที่นี้ตือคำว่า ชา กับ หนา ซึ่งสัมผัสกันถูกต้องตามฉันทลักษณ์ แต่วรรคที่สามนี้มีคำว่า ตา มาชิงสัมผัส
เสียก่อน...ถ้าจะเปลี่ยนจากคำว่า ท่านตา มาเป็น คุณยาย (ถูกคุณยาย อบรม บ่มวิชา) จะได้ไหม หรือว่าคุณยายไม่ได้
เป็นผู้อบรม แต่คุณยายรักและตามใจมาก

เจตนาให้อาจารย์วิพากษ์อย่างนี้หรือเปล่าเนี่ย...

[>_อนัตตา_<]

เปล่าค่ะ คุณตาเป็นคนอบรมหนูจริง ๆ ค่ะ 
ส่วนคุณยายเหรอค่ะตัดหางหนูปล่อยวัดค่ะ เพราะตอนเด็ก ๆ หนูดื้อค่ะ แห่ะๆๆๆๆ 
ยังไม่ได้เต็มรอบหน้าเอาใหม่ค่ะ บทที่ ๒ ^__^

[>_อนัตตา_<]

ส่งการบ้านบทที่ ๒ ค่ะท่านอาจารย์ 

เมื่อยามเย็น  อาทิตย์  ลับเหลี่ยมเขา      แสงลาดเลา  เป็นเงา  คล้ายเกศา
เหมือนหญิงสาว  สยายผม  ตรมอุรา      มีน้ำตา  มาคลอ  รอหลั่งริน.....
ยิ่งใกล้ลับ  แสงดับ  หมดไม่เหลือ         ใจคลุมเคลือ  ร้อนรุ่ม  สุ่มถวิล
เหมือนไฟเผา  มอดไหม้  ให้อาจินต์      โฉมยุพิน  สูญสิ้น แทบดิ้นตาย.....

[little girl]

ความพยายามอยู่ที่ไหน... ความสำเร็จอยู่ที่นั่น 

[>_อนัตตา_<]

ความพยายามอยู่ที่ไหน... ความสำเร็จอยู่ที่นั่น 

ยายต้าไม่ยอมติวให้หนูเลยค่ะ หนูก็เลยต้องดำน้ำตลอด คริ คริ ^__^

[little girl]

ความพยายามอยู่ที่ไหน... ความสำเร็จอยู่ที่นั่น 

ยายต้าไม่ยอมติวให้หนูเลยค่ะ หนูก็เลยต้องดำน้ำตลอด คริ คริ ^__^

ต้องใช้อารมณ์จำนวนมาก จ้า  ถึงออกมาได้ดี   

[>_อนัตตา_<]

ถึงว่า ทำไมหนูถึงแต่งกลอนไม่ค่อยออก เพราะต้องใช้อารมณ์เป็นสื่อนี้เองค่ะ
ขอบคุณค่ะอาจารย์ยายต้า ต้องบิ้ลอารมณ์อย่างมากเลยค่ะบทเศร้าเนี้ย เพราะหนูโป๊กฮาซ่ะมากกว่าค่ะ คริ คริ ^__^

[Siranoi]

     ความไพเราะ เพราะพริ้ง สิงห์กลอนกาพย์
มิอาจทาบ หาบดวง ควงคู่แขน
แต่งแค่นี้ ที่ได้ มิอายแฟน
ก็สุดแสน จะปลื้ม ลืมกินยา

[Number9]

เข้ามาเชียร์อนัตตาอย่าท้อถอย
ที่ต้องคอยบิ้วอารมณ์บ่มความหวาน
เพื่อให้เขียนบทกลอนสุนทรกานท์
เป็นผลงานเลิศล้ำสมคำลือ

[>_อนัตตา_<]

เข้ามาเชียร์อนัตตาอย่าท้อถอย
ที่ต้องคอยบิ้วอารมณ์บ่มความหวาน
เพื่อให้เขียนบทกลอนสุนทรกานท์
เป็นผลงานเลิศล้ำสมคำลือ

ขอบคุณค่ะท่าน Number9 
ถ้าบท ๒ ยังไม่เต็ม อนัตตาก็จะไปบท ๓ ต่อค่ะ รออาจารย์คิวปิค มาให้คะแนนอยู่ค่ะ คริ คริ ^__^

[little girl]

เข้ามาเชียร์อนัตตาอย่าท้อถอย
ที่ต้องคอยบิ้วอารมณ์บ่มความหวาน
เพื่อให้เขียนบทกลอนสุนทรกานท์
เป็นผลงานเลิศล้ำสมคำลือ

ขอบคุณค่ะท่าน Number9 
ถ้าบท ๒ ยังไม่เต็ม อนัตตาก็จะไปบท ๓ ต่อค่ะ รออาจารย์คิวปิค มาให้คะแนนอยู่ค่ะ คริ คริ ^__^

ยายต้าคิดว่า คุณลุง คงไม่ได้เข้ามาดู  ลองสะกิดท่านนิดก็ดีนะค๊ะ 
เด็กมีความตั้งใจดี  ท่านสนับสนุนอยู่แล้วค่ะ

[Cupid]

ส่งการบ้านบทที่ ๒ ค่ะท่านอาจารย์ 

เมื่อยามเย็น  อาทิตย์  ลับเหลี่ยมเขา      แสงลาดเลา  เป็นเงา  คล้ายเกศา
เหมือนหญิงสาว  สยายผม  ตรมอุรา      มีน้ำตา  มาคลอ  รอหลั่งริน.....
ยิ่งใกล้ลับ  แสงดับ  หมดไม่เหลือ         ใจคลุมเคลือ  ร้อนรุ่ม  สุ่มถวิล
เหมือนไฟเผา  มอดไหม้  ให้อาจินต์      โฉมยุพิน  สูญสิ้น แทบดิ้นตาย.....

อนัตตาพยายามย้ำฝึกฝน               มีมานะอดทนชอบขวนขวาย
ความมุ่งมั่นในใจไม่เสื่อมคลาย       ไม่เบื่อหน่ายร่ายอักษรเป็นกลอนกานท์
เขียนบ่อยบ่อยค่อยเพียรค่อยเรียนรู้   นั้นคือครูสอนให้ได้แตกฉาน
ไม่ท้อถอยคอยพร่ำถามอาจารบ์       ประสบการณ์บ่มเพาะไพเราะเอง          

[Cupid]

ส่งการบ้านบทที่ ๒ ค่ะท่านอาจารย์ 

เมื่อยามเย็น  อาทิตย์  ลับเหลี่ยมเขา      แสงลาดเลา  เป็นเงา  คล้ายเกศา
เหมือนหญิงสาว  สยายผม  ตรมอุรา      มีน้ำตา  มาคลอ  รอหลั่งริน.....
ยิ่งใกล้ลับ  แสงดับ  หมดไม่เหลือ         ใจคลุมเคลือ  ร้อนรุ่ม  สุ่มถวิล
เหมือนไฟเผา  มอดไหม้  ให้อาจินต์      โฉมยุพิน  สูญสิ้น แทบดิ้นตาย.....

เนื้อหาเป็นเชิงเปรียบเทียบได้ดี เกิดจินตภาพได้ แต่ไม่บอกว่าสาวเจ้ากำลังเศร้าด้วยเรื่องอันใด (อกหัก
หรือคนรักตาย หรืออื่นๆ )

สัมผ้สนอก สัมผัสใน อยู่ในเกณฑ์ดีถึงดีมาก ฝึกฝนบ่อยๆจะถึงเกณฑ์ดีที่สุด

[little girl]