คิดยังไงกับค่าแรงในเชียงราย

[baby69]

ผมเคยสมัครทำงานหลายที่ใน กทม. เขาไม่ขี้เหนียวค่าจ้าง
แต่พอกลับมาบ้านที่เชียงราย ไปสมัครงานกลับเจอเงื่อนไขที่ค่อนข้างจะทุเรศมาก
เช่น..
- สมัครงานในตำแหน่งที่ประกาศไว้ แต่ให้ไปทำงานในอีกตำแหน่ง
- สมัครทำงานในบริษัท แต่ใช้งานเราเป็นงานส่วนตัว เช่น รับ-ส่งลูกที่โรงเรียน, วันหยุดก็เรียกใช้
- ค่าแรงตามโครงสร้างบริษัท เริ่มที่ 6000 แล้วเมื่อไหร่จะใช้หนี้ กยศ.ได้หมดวะ
- เงินเดือนตามตกลง -> ขอไป 8000 แต่มันจะให้ 6000 แล้วมันจะตกลงหาหอกทำไมวะ
- ทดลองงานเต็ม 4 เดือนก่อนถึงจะบรรจุ แล้วจะปรับขึ้นเงินเดือนให้ ทั้งๆ ที่อื่นไม่จำเป็นต้องครบ ก็บรรจุได้
- เดือนแรกให้มาทำงานเต็ม 30 วัน (ยังไม่มีวันหยุด) กะจะใช้ให้คุ้มเลยสิท่า คนนะ ไม่ใช่เครื่องจักร
- มีค่าประกัน 2-3 พันบาท (บ้างก็หักรายเดือน) มึงจ้างกูมาเฝ้าตู้เซฟเหรอวะ
  ที่อื่นเขาให้ข้าราชการค้ำประกันทั้งนั้น..
- ประกาศตำแหน่งงานโดยใช้เงินเดือนสูงๆ มาล่อ แต่ต้องเริ่มต้นจากพนักงานทั่วไปก่อนอยู่ดี

เคยไหมครับ ที่สมัครงานในเชียงราย แต่นายจ้างไม่ใช่คนเชียงรายและเอาเปรียบสุดๆ

เหมือนทางบริษัทผมเลย  กดให้ 10000000000+

ถูก +1000000
  

มันบอกตำแหน่งนี่หัวหน้า---
แต่พอเข้าไปมันรุมใช้ยังกะขี้ข้า(แถมบอกว่ามันก้อแค่ตำแหน่ง มันไม่สน มันจะเอาตามอายุงาน คือมันอยุ่มานาน ) ตอนแรกก้อเข้าใจนะให้เกียจเพราเรายังไม่เป็นงานแต่นานๆมันก้อเหมือนเดิมให้เกียรติกรูหน่อยเหอะ ชอบเป็นหัวหน้า ไม่อยากฟังคำแนะนำ แต่พอทำเรื่องซวยมา โยนให้กรูเคลียร์  

ทดลองงาน ก้อกดนู่นี่---
มันบอกตำแหน่งคุณต้องเสียสละ ทำในห้างคร่า มาเช้าคร่า 7 โมง บางวัน 6 โมงคร่ากลับแมร่ง 3 ทุ่มคร่าถึงบ้าน4ทุ่ม ตื่นแต่ ตี5  6โมง คร่า โอไม่มี ทำดีเสมอตัว(กรูเซ็ทระบบงานให้เมิงใหม่) ทำชั่วนิดรุมด่าคร่า (กรูแค่ลืมเซนต์ตรวจสอบเอกสารก่อนส่งซึ่งโทรไป บริษัทเค้าก้อเอามาให้แก้ )

ตอนตกลงก่อนทำงาน---เงินเดือนเท่านี้+เบี้ยขยัน +โอที+...+.....
เอาเข้าจริง 3เดือนแรกยังไม่ได้นะ ตัฃ้องหักค่าชุดนะ นู่นนะ นี่นะ เหลือ6000 กยศมา ค่าหอมา ค่าน้ำมัน โอ้ยอยู่ก้อไกลจะเก็บเงินย้ายหอก้อไม่พอแค่นี้ยังไม่พอยาไส้เล้ยย

-เจ้านายก้อให้ท้ายแต่ลูกน้องที่เปนคนสนิท (ทำยังกะเปนเจ้าพ่อต้องมีลูกน้องตาม)
-ชอบผู้หญิงที่ปากดี ขี้อ้อน งานการไม่ทำ ชอบเปนหัวหน้าแต่ดันออกจากโรงเรียนตอนท้อง-ตั้งแต่เด็ก
-ชอบพวกที่เลียขาเลียแข้ง แต่ด่าลับหลัง รับไม่ได้คนที่พูดตรงๆ
-เงินเดือนปรับตามอารมณ์คร่าาาา  คนไหนแก๊งเดียวกัน กินเหล้ากันบ่อยๆ  อ่ะ สูง
...........เจ้านายเรา  เราก้อเคารพ แต่ถ้า ไม่มี วุฒิภาวะ พอ ก้อ เห้ออออออออออออ

ไม่เข้าใจเลยพอเราตั้งใจทำงานแทนที่จะช่วยคอยสนับสนุน ดันทำตัวแบบ อ่อ ดีมีคนทำแล้วกรูไปละ กำT.T ขี้เกียจมากมายอ่ะ


นี่ที่เจอมานะ ไม่เหมาหมดว่าเปนทุกที่ เห้อ แต่จะบอกตั้งแต่ย้านมาอยู่เชียงราย ในที่นี้ที่เดียวที่เป็นมิตรแท้ ที่หาเจอ คุยหน้าคอม  ก้อจริงแต่ก้อสบายใจกว่า คนที่ต้องใช้ชีวิตร่วมกันทุำกกวัน

ปล. ถ้าบ่นมากไปก้อขอโทดด้วยนะจ๊ะ อยากหาที่ระบาย T_T

[nooamp]

บ้านเราจ้างถูกกันจริงๆครับ  ดูอย่างบางบริษัทจบป.ตรี ทดลองงาน4500-5500 ผ่านได้6+++ ดูๆแล้วรายได้ที่ได้รับยังไม่ค่อยที่จะพอใช้หนี กยศ เลยครับ ใหนค่ากิน เช่าที่พัก ผ่อนรถ จิปาถะ

+10000000000 ค่ะ ถูกมากๆค่ะ
พอดีบ้านอยู่นอกตัวเมืองประมาณ 10 กว่าโล
จะทำงานในเมือง ต้องเดินทางไกล ไหนจะค่าน้ำมันอีก ค่าอาหารอีก
ไหนจะเหนื่อยอีก ถ้าอยู่หอพัก สะดวกเดินทาง แต่ไหนจะค่าหออีก อาหารอีก
คิดไปคิดมา เงินเดือนไม่พอใช้เลยค่ะ
จบแล้ว แต่หางานยังไม่ได้เลย ไม่คุ้มค่ะ เหนื่อยอีกต่างหาก
 

[baby69]

+10000000000000 ค่าน้ำมันจาก มฟล ไปเซนทรัล/เดือน  ค่าหอ ค่ากิน ค่าเสี่ยงชีวิต  5555555+ เหมือนกัน

[d-a-m]

แล้วใครจะช่วยเราได้ บ่นไปก็เท่านั้น
ไม่มีใครเข้าใจ มนุษย์เงินเดือนอย่างพวกเรา
นายจ้างมีหน้าที่ ใช้ๆๆๆๆและก็ด่าๆๆๆๆ(เศร้า)
สิ้นเดือนจ่ายเงิน(ก็ยังยิ้มได้... เพลงพลพล)

[Mahasaykikung]

ชีวิตลูกจ้าง เค้าให้กินก็ถึงมีกิน เค้าไม่ให้เงินก็ไม่มีกิน

[~oใต้ฟ้าo~]

สู้เข้าไว้ครับ อดทนครับสักวันจะเป็นวันของเราบ้าง นั้นคือ อิสระในการทำงาน หรือทำงานอิสระ ที่อยากทำ สู้ตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย....

[นายสายลม]

เห็นแล้วเศร้าครับ ชีวิตลูกจ้างอย่างเรา   :

[captainkuk]

เมียผมให้ตังมาทำงานวันล่ะร้อยแต่ให้พอ2วันนะ เหอๆๆ

เหมียนกานเลยครับ

หัวอกเดียวกันเลย 

[AserityShop]

เฮ้อ เหนื่อยกับค่าแรงด้วยคน 

ค่าแรงเท่านี้ แต่จะเอาทั้งความขยัน ความซื่อสัตย์ ความรักในองค์กร มันก็ไม่ไหวเน้อ


ต่างคนต่างเต็มที่ = แฮปปี้ืทั้งสองฝ่าย

ต่างคนต่างที่เต็ม = เกลียดกันทั้งสองฝ่าย

 

[่jarun1914]

งานหนักไม่กลัว เงินน้อยก็พอทน กลัวเด็กเส้นเด็กสายทำงานไม่เป็น ป.ตรีไม่จบ  มาทีหลังแต่เป็นหัวหน้า  เพราะระบบเส้นสาย ลูกเมียก็ต้องกินข้าว ทำไงดีครับพี่น้องครับ ค่าแรงก็ok  นะครับ หาเมียแบ่งให้อีกนิดก็ดี 555

[911]

ค่าแรงบ้านเราถูกจำกัดไว้ด้วยกฎหมายค่าแรง เรียกร้องไปก็ไม่มีประโยชน์ อีกอย่างงานในเชียงรายมีน้อย ส่วนมากก็เป็นห้างร้านของคนในท้องถิ่น ถ้าอยากได้เงินดีๆ ก็ต้องเลือกงานที่เป็นบริษัทระดับประเทศ หรือระดับโลกไปเลย อัตราค่าแรงก็จะเป็นไปตามส่วนกลาง

ส่วนการศึกษาก็ไม่ค่อยเกี่ยว คนที่บอกว่าเรียนจบ ป.ตรี ตอนสัมภาษณ์ก็บอกทำได้ทุกอย่าง แต่พอถึงเวลาจริงๆไม่สามารถทำเงินให้บริษัทได้อย่างที่คุย สู้คนที่เรียนมาน้อยกว่า อัตตาน้อยกว่า ขยันกว่า ถ้าคุณเป็นนายจ้างคุณจะเลือกใคร

ผมเคยตกอยู่ในสภาพนี้ แต่ตอนนี้ผมเป็นเจ้าของกิจการเองแล้ว เลยเข้าใจ วิธีแก้ปัญหานี้ เท่าที่ผมคิดได้มี 2 วิธี

วิธีแรก เลิกงอมืองอเท้า เลิกโทษชะตากรรม เลิกอ้างโน่นอ้างนี่ แล้วเอาสมองไปคิดวิธีทำเงินให้บริษัทหรือหน่วยงานให้มากขึ้น เมื่อคุณทำประโยชน์กับหน่วยงานได้มากขึ้น เจ้านายก็จะเห็นคุณค่าของคุณเอง (แต่วิธีนี้ต้องอดทน และใช้เวลานาน)

วิธีที่สอง เลิกงอมืองอเท้า เลิกโทษชะตากรรม เลิกอ้างโน่นอ้างนี้ แล้วเอาสมองไปคิดวิธีหาเงินที่นอกเหนือจากงานประจำ ผมบอกได้เลย คนเราทำงานได้เกินวันละ 8-10 ชม. (แต่ส่วนใหญ่เลือกจะใช้เวลาหลังเลิกงานเหล่านี้ไปสังสรร เที่ยว แล้วก็มาอ้างว่าตังไม่พอใช้) อีกอย่างงานพิเศษเหล่านี้ทำเงินได้มากกว่ารายได้ประจำอีก ขึ้นอยู่กับว่าคุณจะทำรึเปล่าแค่นั้นแหละ หรือว่าจะยอมรับชะตาชีวิตต่อไป คนที่สู้อย่างน้อยก็มีรายได้เพิ่มขึ้น คนที่ไม่เอาอะไร คุณก็ต้องกลับมา "คิดยังไงกับค่าแรงในเชียงราย" อยู่ดี

เงินทองมันร่วงหล่นอยู่เต็มถนนน่ะครับ ขึ้นอยู่กับว่าเราจะมีสติปัญญาเก็บมันได้มากแค่ไหนเท่านั้นเอง

[จหมื่นไวยวรนารถ]

ค่าแรงบ้านเราถูกจำกัดไว้ด้วยกฎหมายค่าแรง เรียกร้องไปก็ไม่มีประโยชน์ อีกอย่างงานในเชียงรายมีน้อย ส่วนมากก็เป็นห้างร้านของคนในท้องถิ่น ถ้าอยากได้เงินดีๆ ก็ต้องเลือกงานที่เป็นบริษัทระดับประเทศ หรือระดับโลกไปเลย อัตราค่าแรงก็จะเป็นไปตามส่วนกลาง

ส่วนการศึกษาก็ไม่ค่อยเกี่ยว คนที่บอกว่าเรียนจบ ป.ตรี ตอนสัมภาษณ์ก็บอกทำได้ทุกอย่าง แต่พอถึงเวลาจริงๆไม่สามารถทำเงินให้บริษัทได้อย่างที่คุย สู้คนที่เรียนมาน้อยกว่า อัตตาน้อยกว่า ขยันกว่า ถ้าคุณเป็นนายจ้างคุณจะเลือกใคร

ผมเคยตกอยู่ในสภาพนี้ แต่ตอนนี้ผมเป็นเจ้าของกิจการเองแล้ว เลยเข้าใจ วิธีแก้ปัญหานี้ เท่าที่ผมคิดได้มี 2 วิธี

วิธีแรก เลิกงอมืองอเท้า เลิกโทษชะตากรรม เลิกอ้างโน่นอ้างนี่ แล้วเอาสมองไปคิดวิธีทำเงินให้บริษัทหรือหน่วยงานให้มากขึ้น เมื่อคุณทำประโยชน์กับหน่วยงานได้มากขึ้น เจ้านายก็จะเห็นคุณค่าของคุณเอง (แต่วิธีนี้ต้องอดทน และใช้เวลานาน)

วิธีที่สอง เลิกงอมืองอเท้า เลิกโทษชะตากรรม เลิกอ้างโน่นอ้างนี้ แล้วเอาสมองไปคิดวิธีหาเงินที่นอกเหนือจากงานประจำ ผมบอกได้เลย คนเราทำงานได้เกินวันละ 8-10 ชม. (แต่ส่วนใหญ่เลือกจะใช้เวลาหลังเลิกงานเหล่านี้ไปสังสรร เที่ยว แล้วก็มาอ้างว่าตังไม่พอใช้) อีกอย่างงานพิเศษเหล่านี้ทำเงินได้มากกว่ารายได้ประจำอีก ขึ้นอยู่กับว่าคุณจะทำรึเปล่าแค่นั้นแหละ หรือว่าจะยอมรับชะตาชีวิตต่อไป คนที่สู้อย่างน้อยก็มีรายได้เพิ่มขึ้น คนที่ไม่เอาอะไร คุณก็ต้องกลับมา "คิดยังไงกับค่าแรงในเชียงราย" อยู่ดี

เงินทองมันร่วงหล่นอยู่เต็มถนนน่ะครับ ขึ้นอยู่กับว่าเราจะมีสติปัญญาเก็บมันได้มากแค่ไหนเท่านั้นเอง

เห็นด้วยครับ

[jazzcr]

ค่าแรงบ้านเราถูกจำกัดไว้ด้วยกฎหมายค่าแรง เรียกร้องไปก็ไม่มีประโยชน์ อีกอย่างงานในเชียงรายมีน้อย ส่วนมากก็เป็นห้างร้านของคนในท้องถิ่น ถ้าอยากได้เงินดีๆ ก็ต้องเลือกงานที่เป็นบริษัทระดับประเทศ หรือระดับโลกไปเลย อัตราค่าแรงก็จะเป็นไปตามส่วนกลาง

ส่วนการศึกษาก็ไม่ค่อยเกี่ยว คนที่บอกว่าเรียนจบ ป.ตรี ตอนสัมภาษณ์ก็บอกทำได้ทุกอย่าง แต่พอถึงเวลาจริงๆไม่สามารถทำเงินให้บริษัทได้อย่างที่คุย สู้คนที่เรียนมาน้อยกว่า อัตตาน้อยกว่า ขยันกว่า ถ้าคุณเป็นนายจ้างคุณจะเลือกใคร

ผมเคยตกอยู่ในสภาพนี้ แต่ตอนนี้ผมเป็นเจ้าของกิจการเองแล้ว เลยเข้าใจ วิธีแก้ปัญหานี้ เท่าที่ผมคิดได้มี 2 วิธี

วิธีแรก เลิกงอมืองอเท้า เลิกโทษชะตากรรม เลิกอ้างโน่นอ้างนี่ แล้วเอาสมองไปคิดวิธีทำเงินให้บริษัทหรือหน่วยงานให้มากขึ้น เมื่อคุณทำประโยชน์กับหน่วยงานได้มากขึ้น เจ้านายก็จะเห็นคุณค่าของคุณเอง (แต่วิธีนี้ต้องอดทน และใช้เวลานาน)

วิธีที่สอง เลิกงอมืองอเท้า เลิกโทษชะตากรรม เลิกอ้างโน่นอ้างนี้ แล้วเอาสมองไปคิดวิธีหาเงินที่นอกเหนือจากงานประจำ ผมบอกได้เลย คนเราทำงานได้เกินวันละ 8-10 ชม. (แต่ส่วนใหญ่เลือกจะใช้เวลาหลังเลิกงานเหล่านี้ไปสังสรร เที่ยว แล้วก็มาอ้างว่าตังไม่พอใช้) อีกอย่างงานพิเศษเหล่านี้ทำเงินได้มากกว่ารายได้ประจำอีก ขึ้นอยู่กับว่าคุณจะทำรึเปล่าแค่นั้นแหละ หรือว่าจะยอมรับชะตาชีวิตต่อไป คนที่สู้อย่างน้อยก็มีรายได้เพิ่มขึ้น คนที่ไม่เอาอะไร คุณก็ต้องกลับมา "คิดยังไงกับค่าแรงในเชียงราย" อยู่ดี

เงินทองมันร่วงหล่นอยู่เต็มถนนน่ะครับ ขึ้นอยู่กับว่าเราจะมีสติปัญญาเก็บมันได้มากแค่ไหนเท่านั้นเอง

+ 1
เคยเป็นลูกจ้างมาหลายปี เห็นและเข้าใจการเป็นลูกจ้าง แต่ต้องดูว่าเราทำเต็มที่หรือยัง ถ้ายังปรับปรุงตัวเองใหม่ ให้เค้าเห็นคุณค่าให้ได้ แต่ต้องไม่เข้าข้างตัวเองนะ เอาแบบว่า ถ้าเราจะออก เค้าต้องขอให้อยู่ต่อ ทำได้ไหม

ตอนนี้ออกมาทำส่วนตัวแล้ว เพราะคิดว่าเราเต็มที่กับการทำงานแล้ว ยังได้แค่นี้ สู้ออกมาลุยเองดีกว่า คุณคิดว่าตัวเองไหวไหม ถ้าไหวก็ลุย. ถ้ายังก็ตั้งใจทำงานต่อไป.    "ชีวิตของท่าน ท่านลิขิตเอง".

[911]

ค่าแรงบ้านเราถูกจำกัดไว้ด้วยกฎหมายค่าแรง เรียกร้องไปก็ไม่มีประโยชน์ อีกอย่างงานในเชียงรายมีน้อย ส่วนมากก็เป็นห้างร้านของคนในท้องถิ่น ถ้าอยากได้เงินดีๆ ก็ต้องเลือกงานที่เป็นบริษัทระดับประเทศ หรือระดับโลกไปเลย อัตราค่าแรงก็จะเป็นไปตามส่วนกลาง

ส่วนการศึกษาก็ไม่ค่อยเกี่ยว คนที่บอกว่าเรียนจบ ป.ตรี ตอนสัมภาษณ์ก็บอกทำได้ทุกอย่าง แต่พอถึงเวลาจริงๆไม่สามารถทำเงินให้บริษัทได้อย่างที่คุย สู้คนที่เรียนมาน้อยกว่า อัตตาน้อยกว่า ขยันกว่า ถ้าคุณเป็นนายจ้างคุณจะเลือกใคร

ผมเคยตกอยู่ในสภาพนี้ แต่ตอนนี้ผมเป็นเจ้าของกิจการเองแล้ว เลยเข้าใจ วิธีแก้ปัญหานี้ เท่าที่ผมคิดได้มี 2 วิธี

วิธีแรก เลิกงอมืองอเท้า เลิกโทษชะตากรรม เลิกอ้างโน่นอ้างนี่ แล้วเอาสมองไปคิดวิธีทำเงินให้บริษัทหรือหน่วยงานให้มากขึ้น เมื่อคุณทำประโยชน์กับหน่วยงานได้มากขึ้น เจ้านายก็จะเห็นคุณค่าของคุณเอง (แต่วิธีนี้ต้องอดทน และใช้เวลานาน)

วิธีที่สอง เลิกงอมืองอเท้า เลิกโทษชะตากรรม เลิกอ้างโน่นอ้างนี้ แล้วเอาสมองไปคิดวิธีหาเงินที่นอกเหนือจากงานประจำ ผมบอกได้เลย คนเราทำงานได้เกินวันละ 8-10 ชม. (แต่ส่วนใหญ่เลือกจะใช้เวลาหลังเลิกงานเหล่านี้ไปสังสรร เที่ยว แล้วก็มาอ้างว่าตังไม่พอใช้) อีกอย่างงานพิเศษเหล่านี้ทำเงินได้มากกว่ารายได้ประจำอีก ขึ้นอยู่กับว่าคุณจะทำรึเปล่าแค่นั้นแหละ หรือว่าจะยอมรับชะตาชีวิตต่อไป คนที่สู้อย่างน้อยก็มีรายได้เพิ่มขึ้น คนที่ไม่เอาอะไร คุณก็ต้องกลับมา "คิดยังไงกับค่าแรงในเชียงราย" อยู่ดี

เงินทองมันร่วงหล่นอยู่เต็มถนนน่ะครับ ขึ้นอยู่กับว่าเราจะมีสติปัญญาเก็บมันได้มากแค่ไหนเท่านั้นเอง

+ 1
เคยเป็นลูกจ้างมาหลายปี เห็นและเข้าใจการเป็นลูกจ้าง แต่ต้องดูว่าเราทำเต็มที่หรือยัง ถ้ายังปรับปรุงตัวเองใหม่ ให้เค้าเห็นคุณค่าให้ได้ แต่ต้องไม่เข้าข้างตัวเองนะ เอาแบบว่า ถ้าเราจะออก เค้าต้องขอให้อยู่ต่อ ทำได้ไหม

ตอนนี้ออกมาทำส่วนตัวแล้ว เพราะคิดว่าเราเต็มที่กับการทำงานแล้ว ยังได้แค่นี้ สู้ออกมาลุยเองดีกว่า คุณคิดว่าตัวเองไหวไหม ถ้าไหวก็ลุย. ถ้ายังก็ตั้งใจทำงานต่อไป.    "ชีวิตของท่าน ท่านลิขิตเอง".

ผมเห็นด้วยนะ ทำงานส่วนตัว ทำมากได้มาก ทำน้อยได้น้อย ไม่ทำก็ไม่ไ่ด้ ความเสี่ยงก็เยอะ ต้องอาศัยความกล้าหาญพอสมควร ถ้าไม่แน่จริงอย่าขึ้นมาขี่หลังเสือ อดทนทำงานประจำเป็นมนุษย์เงินเดือนต่อไป

อยากแนะนำอย่างนึงทั้งคนที่ทำงานส่วนตัว และทำงานประจำ คือเราต้องมีความสุขกับการทำงานทุกงานที่เราทำ ไม่งั้นก็ชีวิตจะไปต่อไม่ได้ครับ

เป็นกำลังใจให้ครับ

[amee]

ค่าแรงบ้านเราถูกจำกัดไว้ด้วยกฎหมายค่าแรง เรียกร้องไปก็ไม่มีประโยชน์ อีกอย่างงานในเชียงรายมีน้อย ส่วนมากก็เป็นห้างร้านของคนในท้องถิ่น ถ้าอยากได้เงินดีๆ ก็ต้องเลือกงานที่เป็นบริษัทระดับประเทศ หรือระดับโลกไปเลย อัตราค่าแรงก็จะเป็นไปตามส่วนกลาง

ส่วนการศึกษาก็ไม่ค่อยเกี่ยว คนที่บอกว่าเรียนจบ ป.ตรี ตอนสัมภาษณ์ก็บอกทำได้ทุกอย่าง แต่พอถึงเวลาจริงๆไม่สามารถทำเงินให้บริษัทได้อย่างที่คุย สู้คนที่เรียนมาน้อยกว่า อัตตาน้อยกว่า ขยันกว่า ถ้าคุณเป็นนายจ้างคุณจะเลือกใคร

ผมเคยตกอยู่ในสภาพนี้ แต่ตอนนี้ผมเป็นเจ้าของกิจการเองแล้ว เลยเข้าใจ วิธีแก้ปัญหานี้ เท่าที่ผมคิดได้มี 2 วิธี

วิธีแรก เลิกงอมืองอเท้า เลิกโทษชะตากรรม เลิกอ้างโน่นอ้างนี่ แล้วเอาสมองไปคิดวิธีทำเงินให้บริษัทหรือหน่วยงานให้มากขึ้น เมื่อคุณทำประโยชน์กับหน่วยงานได้มากขึ้น เจ้านายก็จะเห็นคุณค่าของคุณเอง (แต่วิธีนี้ต้องอดทน และใช้เวลานาน)

วิธีที่สอง เลิกงอมืองอเท้า เลิกโทษชะตากรรม เลิกอ้างโน่นอ้างนี้ แล้วเอาสมองไปคิดวิธีหาเงินที่นอกเหนือจากงานประจำ ผมบอกได้เลย คนเราทำงานได้เกินวันละ 8-10 ชม. (แต่ส่วนใหญ่เลือกจะใช้เวลาหลังเลิกงานเหล่านี้ไปสังสรร เที่ยว แล้วก็มาอ้างว่าตังไม่พอใช้) อีกอย่างงานพิเศษเหล่านี้ทำเงินได้มากกว่ารายได้ประจำอีก ขึ้นอยู่กับว่าคุณจะทำรึเปล่าแค่นั้นแหละ หรือว่าจะยอมรับชะตาชีวิตต่อไป คนที่สู้อย่างน้อยก็มีรายได้เพิ่มขึ้น คนที่ไม่เอาอะไร คุณก็ต้องกลับมา "คิดยังไงกับค่าแรงในเชียงราย" อยู่ดี

เงินทองมันร่วงหล่นอยู่เต็มถนนน่ะครับ ขึ้นอยู่กับว่าเราจะมีสติปัญญาเก็บมันได้มากแค่ไหนเท่านั้นเอง

+ 1
เคยเป็นลูกจ้างมาหลายปี เห็นและเข้าใจการเป็นลูกจ้าง แต่ต้องดูว่าเราทำเต็มที่หรือยัง ถ้ายังปรับปรุงตัวเองใหม่ ให้เค้าเห็นคุณค่าให้ได้ แต่ต้องไม่เข้าข้างตัวเองนะ เอาแบบว่า ถ้าเราจะออก เค้าต้องขอให้อยู่ต่อ ทำได้ไหม

ตอนนี้ออกมาทำส่วนตัวแล้ว เพราะคิดว่าเราเต็มที่กับการทำงานแล้ว ยังได้แค่นี้ สู้ออกมาลุยเองดีกว่า คุณคิดว่าตัวเองไหวไหม ถ้าไหวก็ลุย. ถ้ายังก็ตั้งใจทำงานต่อไป.    "ชีวิตของท่าน ท่านลิขิตเอง".

ผมเห็นด้วยนะ ทำงานส่วนตัว ทำมากได้มาก ทำน้อยได้น้อย ไม่ทำก็ไม่ไ่ด้ ความเสี่ยงก็เยอะ ต้องอาศัยความกล้าหาญพอสมควร ถ้าไม่แน่จริงอย่าขึ้นมาขี่หลังเสือ อดทนทำงานประจำเป็นมนุษย์เงินเดือนต่อไป

อยากแนะนำอย่างนึงทั้งคนที่ทำงานส่วนตัว และทำงานประจำ คือเราต้องมีความสุขกับการทำงานทุกงานที่เราทำ ไม่งั้นก็ชีวิตจะไปต่อไม่ได้ครับ

เป็นกำลังใจให้ครับ

ถูกของท่าน ๆ ถ้าแน่จริงเงินเดือนเชียงรายพออยู่ได้เลย  แต่ถ้าไม่แน่ ไม่เจ๋งอย่าโทษฟ้าฝน  ทำไปเถอะ เขาให้เงินเดือนก็ดีแล้ว  งานในเชียงรายถ้าไม่อวดตัวว่าจบ ป.ตรี  งานแม่บ้านทำเงินได้มากพอดู  พวกพม่าไม่เกี่ยงงานเดือนหนึ่งได้หมื่นกว่าๆ เชียวล่ะ

[ningpooh]

ประสบการณ์การสมัครงานในจังหวัดเชียงราย เงื่อนไขการทำงาน
1.ต้องมีคนค้ำ (ระบุ เจ้าบ้าน ข้าราชการ )
2.เงินค้ำประกัน (อย่างต่ำ 5,000)
3.ทดลองงาน 3 เดือน (ให้เงินเดือนต่ำกว่าอัตราทั่วไป ผ่านโปรให้เงินเต็ม)
4.ผ่านไป 3 เดือน เงินเดือนเท่าเดิม บอกไม่มีผลงาน (ข้ออ้าง)
5.อยู่นานเกิน 3 เดือน เม่งจะเปลี่ยนตำแหน่ง บอกว่าตำแหน่งอื่่นเหมาะสมกว่า (แล้วก็รับคนใหม่มาทำ)
6.มีสวัสดิการให้ (แต่ว่าเม่งหักเงินเดือน เหลือเงินไม่กี่ตัง)
7.เบิกเงินล่วงหน้า (เบิกต้นเดือนก็ถามว่าเงินเดือนไม่พอใช้หรอ )
7.1 เบิกเงินล่วงหน้า (เบิกกลางเดือน บอกว่าใช้เงินประหยัดหน่อย)
7.2 เบิกเงินล่วงหน้า (เบิกปลายเดือน ก็บอกว่าไม่ให้ เงินเดือนใกล้ออกแล้ว )
8. สรุป ตกลงแล้วเค้าเรียกว่าการทำงาน แล้วได้ตัง จริงหรือป่าว

[911]

หลายคนไม่เข้าใจว่า ทำไมงานที่ทำได้เงินน้อย ขณะที่เพื่อนหลายๆคนได้เงินเยอะกว่า ผมว่ามันผิดตั้งแต่เราเลือกสมัครงานแล้วครับ

ลองสังเกตดูนะครับ งานบางงาน มันไม่มีโอกาสก้าวหน้าเลย ทำงานซ้ำซากอยู่ทุกวัน แต่งานกลุ่มนี้ค่อนข้างสบาย อาจจะนั่งทำงานอยู่ในออฟฟิศ แอร์เย็นๆ งานพวกนี้อย่างเช่น พนักงานธุรการ บัญชี แคชเชียร์ (อันนี้เท่าที่พอนึกออก) ที่ไม่ก้าวหน้า เพราะงานพวกนี้มันไม่ได้หาเงินเข้าบริษัทเลย ลองเปรียบเทียบกับงานอีกกลุ่ม คืองานที่หาเงินเข้าบริษัท พวกพนักงานขาย นักการตลาดต่างๆ งานพวกนี้ต่างหากที่หาเงินเข้าบริษัทได้ และงานกลุ่มนี้คืองานที่มีโอกาสก้าวหน้า แต่หลายคนไม่ชอบหรอก ไม่ชอบขายของ ก็ต้องทนอยู่กับสภาพเดิมต่อไป

ผมสังเกตอีกอย่าง งานธนาคาร ใครๆก็อยากทำ แต่ก่อนเคยนั่งสวยๆหล่อๆอยู่หน้าเคาท์เตอร์ แต่ตอนนี้ต้องวิ่งหาลูกค้ากันแล้ว ไม่ว่าจะขายสินเชื่อ บัตรเครดิต ประกันชีวิต ฯลฯ สินค้าทุกๆอย่างของธนาคาร สิ้นปีเอาตัวเลขมาวัดกัน ใครไม่ได้ตามเป้าหมาย ก็เตรียมหางานใหม่

เพราะฉะนั้น ผมแนะนำให้เลือกงานที่มีโอกาสก้าวหน้าไว้นะครับ แต่ถ้าใครว่ามันไม่เหมาะกับเรา ก็จงอดทนต่อไป

(ความเห็นส่วนตัวนะครับ เอาใจช่วยทุกท่านครับ)

[nexgenxx]

ปัญหาคือ บังคับ ภาคเอกชนยากครับ ส่วนพนักงานรัฐบางที่ยังไม่เห็นได้สามร้อยเล้ย

** ลองมาทำที่นี่ไหมครับ

โฮมโชว์แม่สายรับสมัครพนักงานเพื่อรองรับการเติบโตในอนาคต ต้องการพนักงานจำนวนมากในตำแหน่งต่างๆดังนี้
-พนักงานบัญชี
-พนักงานจัดซื้อ
-พนักงานโกดัง
-พนักงานจัดของ
-พนักงานขับรถ
-พนักงานขาย
-พนักงานคีย์บิล
-พนักงานขายโครงการ

รองรับการขยายงานในอนาคต


พนักงานขับรถ เงินเดือนเริ่มต้น 6,500 บาท

สนใจติดต่อ คุณยุทธ 081-989-3362 หรือส่ง Resume มาที่ subsakon1994@hotmail.com

แผนที่ http://www.chiangraieshop.com/index.php?route=information/information&information_id=11

พอดีผมก้อทำงานที่นี่งับ มีที่พักให้ด้วย