สรุปสั้นๆ อย่าโง่ตามกระแส อย่าบ้าเพราะยี่ห้อ อย่าซ่าส์ถ้าไม่มีจะแดก
แต่สำหรับคนที่มีกำลังซื้อจริงๆ ก็คงจะไม่มีปัญหาหรอกครับ
ยังไงก็อุดหนุนกันไปตามความรวยของเงินในกระเป๋าของแต่ละคน
บางทีเราก็คงอยากได้ของดี ของสวย ของอร่อย กันบ้างหล่ะครับ(ถ้ามีเงินเพียงพอ)
อย่าไปแบ่งว่าห้างโลโซไฮโซเลยครับ เอาอะำไรวัดหล่ะครับ
ถ้าไม่ใช่ตัวเราเองที่ตัดสินว่าไฮหรือโล คิดกันไปเอง
ผมไปเดินซื้อของหรือทานข้าวก็กางเกงขาสั้นเนี่ยแหล่ะครับ เปลี่ยนรองเท้าหุ้มตีนดูสุภาพหน่อย
บ้านอยู่แค่ในเมืองจะแต่งบ้าอะไรนักหนา แค่ไปซื้อของกินข้าว
(แต่ก็แอบเห็นบางคนเหมือนกันน่ะครับ บางคนนี้ประโคมแต่งซ่ะสุดตรีนไปเลย
แต่ขอโทษบ้านอยู่ถัดเซนไปซอยเดียว

)
ส่วนตัวก็ไปกินอาหารในนั้นบ่อยๆ
แต่สินค้ายอมรับว่าเลือกซื้อข้างนอกที่ถูกกว่าครับ
นอกจากบางอย่างที่ไม่มีและอยากได้จริงๆ และบางอย่างก็เป็นสินค้าที่ดีที่อื่นไม่มี
แต่ปัญหาที่ผมเจอคือ สินค้าที่มาขายบางอย่างในร้านก็ไม่ได้ดีเลิศสมกับแบรนด์เท่าไหร่
ถ้่่จะซื้อจริงสู้ลงไปซื้อที่กรุงเทพดีกว่า จ่ายสัก5000-10000หมื่นแต่มีตัวเลือกให้เยอะกว่า
(ยกตัวอย่างน่ะครับ ไม่มีปัญญาจ่ายขนาดนั้น

)
แต่ช่วงปีใหม่ที่ผ่านมาก็เห็นลูกค้าประเทศเพื่อนบ้านเรามาช็อปปิ้งกันเหมือนกันครับ
ยังไงก็ให็โอกาสกันครับ ฉลาดเลือกฉลาดจ่าย ก็คงไม่ล่มจมกันสักเท่าไหร่
คุยๆกันสบายๆน่ะครับ
