ที่ผมเรียกว่าน้อง..นั่นคือร้อง *กอย่า* นะครับ
ภาพอาจารย์ด้านบนว่าจะฝากถามคุณ THANAPUT ค่ะว่าใช่อาจารย์ท่านนี้หรือเปล่าคะยืมภาพน้องเขามาค่ะ..
แม้นแล้วคับ..อาจารย์รูปนี้แหละครับ...
เล่าเรื่องกันต่อให้จบ
ได้เหรอครับหลวงพี่..
ไมเอาโอกาสนี้แล้วจะไปหาโอกาสใหนอีก..
รู้จักหลวง ปู่โต พรหมรังสีมั้ย
ผมถามซ้ำ..กลัวว่า หูตัวเองจะฝาด..
หลวงพ่ออะไรนะ..
หลวงพี่ตอบว่า..หลวงปู่โต พรหมรังสี ท่านลงประทับองค์ที่หลวงพ่อรูปนี้..
แต่ไม่มีใครรู้หรอก..นอกจากพระที่เก่งทางฌาน เขาจะรู้กัน และไม่บอกชาวบ้านให้รู้กันด้วย
หลวงปู่จะมาปลุกเสกร่วมด้วย เฉพาะพิธีสำคัญเท่านั้น
ผมเองงี้มืนเลย..
เอาหว่ะ..ใหนๆก็ใหนๆหล่ะ..ต้องลองดูว้อย..
จากนั้น..พิธีต่างๆก็กำลังจะจบ..
พอท่านรองประธานสภา สามารถ เริ่มจับไมค์กล่าว..ก็คือพิธีจบสิ้น
ผมปรี่เข้าไป ยกมือไหว้..
หลวงปู่ครับ ..ช่วยเจิมน้ำมันให้ผมด้วยครับ
แกทำหน้างง..งง..มองผม..แล้วก็เอามือล้วงเข้าไปในอังสะ..
เอาน้ำมันออกมา..ขวดเล็กๆ
เอาน้ำจิ้มน้ำมัน..แล้วก็เขียนลงที่หน้าผากและลากไปที่กลางกระหม่อม..
ผมรู้สึกว่ามัน อุ่นๆกึ่งร้อนๆ นิดหน่อย..
จากนั้นผมก็ผล่ะตัวออกมา..
เอาแล้ว..ที่นี้ไม่รู้กองทัพคนมาจากที่ใหนหลั่งไหลมาให้แกเจิมหน้าผากดูๆแล้ว รวมๆไม่น่าจะต่ำกว่า 100 คน
ผมเองก็ไปลากแขนคุณแม่ของผม กับน้องอีกคนที่เป็นผู้ชายมาเจิมด้วย
น้องผูชายที่มาเจิม ผมถามว่ารูสึกอย่างไรบ้าง..เขาบอกรูสุกว่ามันเย็นวาบไปถึงหลางกระหม่อมเลย
ซึ่งแตกต่างกับผมอย่างสิ้นเชิง