ไม่ตั้งคำถามให้ตัวเองละค่ะ ว่าต้องการอะไรอยากทำอะไร ไปไหน จะได้ไม่เบื่อ
ผมเคยถามตัวเองหลายๆๆครั้งครับ
ว่าอยากทำอะไร อยากได้อะไร
อยากทำนี่ก็ได้ทำหมดแล้ว ณ ตอนนี้ที่อยากทำ
อยากได้ ก็ไม่ค่อยอยากได้อะไรน่ะครับ
ปล. ขอบคุณทุกความเห็นนะครับ ผมอ่านทุกความเห็นนะครับ
ไม่มีอะไรแค่รู้สึกเซ็งๆๆกับชีวิตแบบนี้
เมื่อวานนั่งคุมคนงานก่อสร้างบ้านที่เชียงใหม่ ระหว่างที่คนงานโบกปูน ผมก็ยืนคุยไปด้วย
สล่าก็ถามว่า "ไอ้มือถือสีๆ ที่ถ่ายรูปได้ เดี๋ยวนี้มันกี่บาทครับ"
ผมก็ตอบไปว่า "มือหนึ่งหรือมือสองครับ"
"มือสองก็พอแล้วครับ"......
"ก็คงไม่เกิน 1000 หรอกครับ" ผมก็ตอบไป
"งั้นถ้าสิ้นเดือนเงินเดือนออก จะแบ่งมาซื้อสักเครื่อง"
ผมได้ิยินแล้วก็นิ่งๆๆไป ส่วนสล่าก็ก้มหน้าก้มตาทำงานต่อไปอย่างมีความหวัง ถ้าตาผมไม่ฝาด ผมแอบเห็นแกยิ้มด้วยความหวังมาแวบนึง
บางทีอะไรที่มันได้มาง่ายเกินไปมากๆๆ มันก็ไร้ค้าไปเลยจริงๆๆ
แต่กับบางอย่างที่เราเหน็ดเหนื่อยกว่าจะได้มันมา มันกลับช่างดูมีค่าจริงๆๆ
ผมมีโทรศัพท์อยู่หลายเครื่อง แต่ละเครื่องก็เป็นเครื่องที่ได้รับความนิยมอยู่ ณ ตอนนี้
แต่ไม่รู้เป็นยังไง
เมื่อวาน ผมรู้สึกว่า อยากรู้สึกเหมือนสล่า ตอนคิดอยากจะได้มือถือเครื่องนั้นจริงๆๆ
ถูกต้องอย่างที่สุด
คุณค่าของสิ่งของใด ๆ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับมูลค่าของสิ่งของ
แต่ขึ้นอยู่กับมูลค่าของจิตใจของบุคคลที่มีต่อสิ่งๆนั้น
อะไรที่ได้มาง่าย มูลค่าย่อมลดลงตาม
ข้าวไข่เจียวจะเป็นสุดยอดอาหาร ในวันที่กระเป๋าเราแห้ง
ความลำบาก บางทีก็มีคุณค่าในตัวของมัน
ที่ทำให้เราได้รับรู้ว่า ความสุขแท้ ๆ มันคืออะไร
อย่างว่าล่ะ มนุษย์เราไม่เคยมีคำว่า "พอดี"
ตอนไม่มี อยากมี
ตอนมี ไม่อยากมี
สรุปแล้ว อะไรมันจะสุขจะทุกข์ อยู่ที่ความรู้สึกของคนเราจริง ๆ