♥♥♥♥♥SUPERMOTO CLUB CHIANGRAI♥♥♥♥♥

[ubuntuthaith]

หลวงพระบาง

ชาวลาวในเมืองหลวงพระบาง เป็นชนเผ่าที่เรียกว่า "กาว" เดิมเมืองนี้ชื่อ "ชวา" การที่เรียกว่า "หลวงพระบาง" นั้น เป็นเพราะเมืองดังกล่าวเป็นเมืองหลวงของลาวในยุคก่อน จึงได้ชื่อว่า"เมืองหลวง" และการที่มีพระพุทธรูปยืนชื่อ "พระบาง" เป็นสัญลักษณ์ของเมือง จึงรวมชื่อเป็น "เมืองหลวงพระบาง" ชนเผ่ากาวนี้ส่วนใหญ่ปัจจุบันอาศัยอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของลาว ได้อพยพเข้ามาอยู่ในประเทศไทยตามริมแม่น้ำโขงและหลายหมู่บ้านในเขตจังหวัด เชียงราย โดยรวมกันอยู่เป็นจำนวนมากที่อำเภอเชียงแสนและอำเภอเชียงของ และอพยพเข้ามาก่อนกรณีพิพาทอินโดจีนหลายสิบปี แต่เป็นจำนวนน้อย

การอพยพครั้งที่สองเมื่อกรณีพิพาทระหว่างไทย-อินโดจีน และครั้งหลังเมื่อประเทศลาวประกาศเป็นประเทศอิสระภาพและยกกำลังเข้าต่อสู้ ฝรั่งเศสแต่ปราชัยลง ชาวลาวดังกล่าวได้พากันอพยพเข้ามาเขตไทยเป็นจำนวนมาก
ถิ่นที่อยู่เดิม คือ บริเวณเมือง"ศรีสตนาคนหุต" หลวงพระบาง หรือ "แคว้นล้านช้างร่มขาว" เมืองหลวงพระบางเคยเป็นนครหลวงของลาว มีชื่อเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า "เมืองมะม่วงรู้หาว มะนาวรู้โห่" ภูมิประเทศในแคว้นลาวเหนือนี้ เป็นภูเขาล้อมรอบ หาที่ราบได้ยากแม้แต่กลางเมืองหลวงพระบางเองก็มีภูเขาชื่อพูสีอยู่กลางเมือง เพราะฉะนั้นพืชพันธุ์ธัญญาหารที่นำมาบำรุงเลี้ยงชาวหลวงพระบาง จึงได้มาจากไร่ทั้งสิ้น ในอดีตมีผืนนาอยู่แห่งเดียวเป็นของพระเจ้าแผ่นดินหลวงพระบางเรียกว่า "นาหลวง" ตามปรกติ ข้าว เกลือ เสื้อผ้า ไม้ขีดไฟ น้ำมัน เป็นสินค้าขาเข้าของเมืองนี้

ชาวเมืองหลวงพระบางขอบตั้งหมู่บ้าน อยู่ริมชายฝั่งแม่น้ำ เพราะชอบค้าขายทางน้ำ และหาสัตว์น้ำขาย เช่น ปลา เป็นพวกที่ชำนาญทางว่ายและดำน้ำทั้งเด็กและผู้ใหญ่ เมืองหลวงพระบางมีจำนวนหมู่บ้านและหลังคาเรือนประมาณ ๘-๙ พันหลังคาเรือน ตัวเมืองล้อมรอบไปด้วยภูเขา ที่กลางใจเมือง มีภูเขาอยู่ลูกหนึ่งชื่อพูสี บนเขาลูกนั้นมีสถูปเจดีย์และรอยพระพุทธบาทประดิษฐานอยู่ในศาลา
มองซิเออร์ปาวี ชาวฝรั่งเศส คลุกคลีตีสนิทกับชาวหลวงพระบางเมื่อครั้งหลวงพระบาง ขึ้นกับไทย โดยการนุ่งผ้าโจงกระเบนและกินหมากเที่ยวแจกยาควินิน จนทำให้แคว้นหลวงพระบางตกไปเป็นเมืองขึ้นของฝรั่งเศส ปัจจุบันยังมีรูปอนุสาวรีย์ของ ม.ปาวี หล่อด้วยทองแดงขนาดเท่าตัวจริง ตั้งไว้ริมถนนในย่านเจริญ ชาวลาวสูบบุหรี่กันแทบทุกคน และมีคนจำนวนไม่มากนักชอบสูบฝิ่น

ตัวหนังสือเป็นแบบหนึ่งต่างกับอักษรไทยปัจจุบันเรียกว่า หนังสือไทยน้อย ใช้เหมือนกันทั่วทั้งแคว้นลาว คือ ตั้งแต่เหนือสุดจนถึงใต้สุดต่อเขตเขมร และยังมีใช้อยู่ตามวัดวาอาราม หรือบรรดาคนแก่ในภาคอีสานอีกมาก หนังสือไทยน้อยจารึกไว้บนใบลาน ได้รักษาวัฒนธรรมและ วรรณคดีไทยมาจนตราบเท่าทุกวันนี้ เช่น เรื่องศรีทนนชัย ขุนลูนางอั้ว สังข์ศิลป์ชัย ฯลฯ รูปร่างตัวหนังสือใกล้ตัวหนังสือไทยมากที่สุด ผู้รู้หนังสือไทยแล้วเรียนสัก ๒-๓ วันก็จะอ่านออกเขียนได้ หนังสือของชาวแคว้นหลวงพระบางง่ายกว่ามาก บทกลอน เช่นว่า

"ทุกข์บ่มีเสื้อผ้า ฝาเรือนดี พอลื้ออยู่ ทุกข์บ่เห็นหน้าน้อง ตัวอ้ายอยู่บ่เป๋น"

การเลี้ยงผีนั้น ให้เลี้ยงที่หลังบ้าน เพราะศาลผีหรือหิ้งผีสร้างอยู่หลังบ้าน บนหิ้งผีมีรูปปั้นด้วยดินเหนียวเป็นรูปช้างและสัตว์ต่าง ๆ ส่วนหิ้งพระอยู่ในบ้านมีพระพุทธรูปแล้วแต่จะหาได้ไว้เพื่อสักการะบูชา พร้อมทั้งมีกระถามธูป เทียน แจกัน ดอกไม้ นอกจากหิ้งพระและหิ้งผีแล้ว หมู่ชาวบ้านหลวงพระบางยังมีการเคารพและสักการะบูชาศาลพระภูมิเจ้าที่อีกด้วย ศาลพระภูมินี้ตั้งตรงหน้าบ้านหันหน้าศาลไปทางทิศตะวันออก บนศาลมีดอกไม้ธูปเทียนบูชาอยู่เสมอ ถ้าไม่มีศาลพระภูมิตั้งตรงหน้าบ้าน ก็ใช้ธูปเทียนและดอกไม้ปักตามเสาหน้าบ้านหรือตามฝาไม้ขัดแตะตามแต่ต้องการ แต่ก็ต้องมีการเคารพกันทุกหลังคาเรือน ไม่มีการเลี้ยงผีหมู่บ้าน นอกจากผู้ที่ตั้งตนเป็นครูบาอาจารย์มีลูกศิษย์มากหรือเป็นหมอผีจะนัดแนะ บรรดาลูกศิษย์หรือผู้ที่ตนเคยรักษาพยาบาลให้มาทำการเลี้ยงยังเรือนของตน โดยนำข้าวปลาอาหารพร้อมสุรามาทำพิธีเลี้ยงผีกัน หรือจะเรียกว่า "ไหว้ครู" หรือ "ยกครู" การเลี้ยงผีนี้ ทำกันในราวเดือนเจ็ดใต้ ผีป่า ผีไร่ ผีสวน ไม่มี คงมีแต่ผีหลวงหรือเรียกกันว่า ผีหลักมั่น ผีหลักมั่นนับถือว่า มีความศักดิ์สิทธิ์ เป็นมิ่งขวัญของชาวเมืองหลวงพระบาง

ประวัติของผีหลักมั่น แรกเริ่มเดิมที เจ้าฟ้าหรือเจ้าแผ่นดินของเมืองหลวง มีพระราชประสงค์ทำหลักศิลาประจำเมืองซึ่งต้องใช้ผู้หญิงกำลังตั้งครรภ์ฝัง ไว้ใต้หลักนั้น จึงประกาศหาคนในเมืองหลวงที่มีความสมัครใจจะสละชีวิตอยู่กับหลักศิลาประจำ เมือง ถ้าใครสมัครเป็นหลักศิลาจะให้เงินทองแก่สามีบุตรและตัวนาง อีกทั้งหลักศิลาจะได้ประดับด้วยอาภรณ์อันมีค่ายิ่ง เช่นสร้อยคอเพ็ชร์ กำไลเพ็ชร์ เป็นต้น มีหญิงงามผู้หนึ่งสมัครเป็นหลักประจำเมือง เขาจึงให้นางดังกล่าวประดับกายด้วยเครื่องอาภรณ์อันล้นค่าแล้วเชิญขึ้นนั่ง บนเสลี่ยงแล้วแห่ไปรอบตัวเมือง พร้อมทั้งประกาศให้ผู้คนพลเมืองทราบทั่วไปว่า นางจะเป็นเสาหลักมั่นประจำเมือง ก่อนที่จะนำนางไปลงหลุมนั้นก็มีการละเล่นหลายอย่างพร้อมทั้งมีพิธีเลี้ยงนาง ผู้ที่ยอมเป็นเสาหลักมั่นนั้นด้วยอาหารดีต่าง ๆ พอได้ฤกษ์ก็นำตัวนางนั้นลงยืนไปในหลุมซึ่งลึกประมาณบั้นเอว แล้วเอาแท่งศิลาหนึ่งกระทุ้งทับตัวนางนั้นให้จมลงไปอยู่ก้นหลุมแล้วจึงก่อ ทับด้วยเสาปูน ผู้ที่ไปต้องนำเครื่องบูชาไปสักการะหลักมั่นนี้ พร้อมทั้งพูดว่า "หญ้าช้างหญ้าม้า" หมายความว่า เอาใบไม้หรือหญ้ากองไว้สำหรับเลี้ยงช้างม้าของเจ้าแม่หลักมั่นนั้น มีความศักดิ์สิทธิ์ในการบนบาลขอให้ร่ำรวยทางค้าขาย หรือทางเจ็บไข้ได้ป่วย
หลักเสาหลักมั่นนี้ ปลูกศาลไว้ขนาดย่อม ๆ สำหรับตั้งเครื่องสักการะบูชาและดอกไม้ธูปเทียน พร้อมทั้งรูปปั้นด้วยดินเป็นรูปช้าง ม้า วัว ควาย เดือนเจ็ดใต้เป็นเดือนทำพิธีเส้นไหว้ประจำปี คือ นำอาหารทั้งสุกและดิบไปพร้อมกันยังศาลหลักมั่น ถ้าเป็นอาหารดิบก็ลงมือแกง ผัด หรือทอดกัน นำไปตั้งไว้ยังศาลนี้ พร้อมทั้งตั้งสัตย์อธิษฐานขอให้อายุมั่นขวัญยืน หรือแล้วแต่คำอ้อนวอนของผู้ใด การเซ่นไหว้ผ่านไปแล้ว ผู้ที่ไปร่วมงานลงมือเลี้ยงกันภายหลัง การเซ่นไหว้ทำกันหมู่บ้านละวัน มี ๗ หมู่บ้านก็เซ่นไหว้กัน ๗ วัน แต่ต้องทำการเซ่นและไหว้ให้เสร็จภายในเดือน ๗ นั้น

ประเพณี

งานขึ้นปีใหม่เป็นงานที่สนุกสนานของหนุ่มสาวทั้งหลาย มีงานเลี้ยงผีหลวงหรือผีหลักมั่นเดือน ๑๒ ใต้ มีงานประจำปีเรียกว่างานแห่ธาตุ คือ แห่พระเจ้าแผ่นดินเมืองหลวงไปไว้ยังธาตุหลวงจากพระราชวัง เวลา ๙ โมงเช้า ขบวนทหารแต่งตัวเต็มยศนำหน้าสองฟากทาง ถัดจากทหารมีคนสวมหัวโขนหัวหนุมานเป็นพวกตีกลองโครม คือมีหัวหน้าหนึ่งคนตีไม้เป็นจังหวะดัง "ก๊อก ๆ " ๒ ครั้ง แล้วพวกที่มีกลองก็ตีกลองพร้อมกันดังโครม ผู้ตามหลังตีกลองโครมเป็นทหารรักษาพระองค์ แต่งกายด้วยเสื้อปิดอกสีขาวกระดุม ๖ เม็ด นุ่งผ้าสีม่วงสวมถุงเท้ายาวสีขาว รองเท้าผ้าใบสีขาว มือถือหอก ง้าว ทวน มีด กำไว้ ๒ มือ เอาทางคมอาวุธลง ถัดจากทหารรักษาพระองค์เป็นพระราชอาสน์ของพระเจ้าแผ่นดินใช้คนหาม ๘ คน มีกลดกั้นกันแดด(ฉัตร) ตามหลังเสลี่ยงโดยหมู่ข้าราชการและข่ามุ เรียกว่า "พวกตำกิ่ง" โดยเอากระบอกไม้ซางทะลุปล้องใช้กระทุ้งกับหินขณะที่เดินเป็นจังหวะมีเสียง ต่าง ๆ สลับกันเรียกว่า "ข่าทั่งบั้ง" หรือ "ข่ากระทุ้งบอก" ฟังดูคล้ายเสียงเพลง แห่กันจนถึงธาตุหลวงหรือปราสาทหลวงพอถึงให้เจ้าเมือง หรือพระเจ้าแผ่นดินพักผ่อนบนธาตุนั้น
พอบ่าย ๓ โมงมีการชกมวย และการละเล่นต่างๆ หน้าปราสาทหลวงนั้น เช่น ปีนเสาน้ำมันซึ่งเป็นไม้ซางทาด้วยน้ำมันหมู มีเสื้อแขวนอยู่ปลายเสานั้น ถ้าใครปีนขึ้นได้ก็ได้เสื้อเป็นรางวัล แย่งมะพร้าวห้าวทาน้ำมันหมูแล้วนำเอาไปใส่เข่งได้ก็จะได้เสื้อผ้าเป็นรางวัล ตีหม้อขี่ควายเอาเหรียญเงิน คือเอาหม้อดินใส่น้ำผสมด้วยขี้ควายแขวนไว้ผู้จะตีหม้อเอาผ้าผูกตาเสียก่อน แล้วจึงเข้าตีหม้อด้วยท่อนไม้ ถ้าตีถูกหม้อแตกขี้ควายจะกระเด็นถูกหน้าตาและตามร่างกายผู้ตีแล้วเงินซึ่ง ใส่อยู่ในหม้อจะตกลงสู่พื้นดิน มีการตัดมีดแซม(กรรไกร) คือให้เด็ก ๆ เอาผ้าผูกตาแล้วหมุนหลาย ๆ รอบ แล้วให้เอากรรไกรตรงเข้าตัดผ้า ถ้าตัดถูกและเป็นรอยขาดจะเปลี่ยนให้ใหม่

มีการฟ้อนสิงโตกับเทวดาหลวงเรียกว่า"ปู่เยอย่าเยอ" ตอนกลางคืนมีรำโคม โดยถือโคมจุดไฟตรงกลางร่ายรำไปตามทำนองเพลง มีการเลี้ยงข้าวปลาอาหารโดยทั่วถึงกัน เช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากกินข้าวแล้วมีการชกมวยหน้าพระที่นั่งอีกครั้งหนึ่ง ตกตะวันบ่าย ๓ โมง จึงแห่พระเจ้าแผ่นดินคืนพระราชวังเดิม

นอกจากนี้ จะมีงานไหว้พระพุทธบาทตามเทศกาลอย่างไทยเรา มีงานที่ออกหน้าออกตาอีกอย่างหนึ่ง คือการแข่งเรือในเทศกาลออกพรรษา แต่ละวัดมักจะมีเรือแข่งงาม ๆ ลงรักปิดทองล่องชาดอยู่เสมอ ครั้นถึงเวลาแข่ง ชาวบ้านแถบวัดนั้นที่หนุ่ม ๆ จะพร้อมใจกันมาเป็นฝีพายโดยพร้อมเพรียงราว ๓๐-๔๐ คน นำเรือลงซ้อมพายก่อนถึงวันงานประมาณ ๔-๕ วัน โดยมีผู้เฒ่า ๑ คนเป็นคนถือท้าย เขาเหล่านี้จะพยายามแข่งนำเกียรติ์มาให้แก่วัดหมู่บ้านของตน ครั้นถึงวันแข่งจริง ประชาชนแต่งตัวสีต่าง ๆ สวยงามเต็มฝั่งแม่น้ำโขง เรือแข่งเตรียมพร้อมและยังมีเรือกรรมการตัดสินเรือชนะ เรือบรรดาเจ้านายข้าราชการจอดชมเป็นขนัด งานแข่งเรือเป็นงานที่ครึกครื้นยิ่งในรอบปีหนึ่ง ๆ นอกจากนี้ มีงานวัดตามเทศกาลทางพุทธศาสนา เพราะชาวหลวงพระบางนับถือศาสนาพุทธ โดยเฉพาะเคยส่งพระสงฆ์เข้ามาศึกษาพระปริยัติธรรมในกรุงเทพมหานครการบวชนาค ไม่ผิดกับชาวเหนือเดือนยี่เป็ง(เพ็ญเดือนสิบสอง) มีการลอยกระทงในแม่น้ำโขงโดยแห่จากวัดลงมาสู่แม่น้ำ มีการประกวดทำกันเป็นรูป ต่าง ๆ งานขึ้นปีใหม่ หยุดงาน ๓ วันเหมือนกันหมด

วิถีชีวิต

ผู้หญิงชาวหลวงพระบางโดยมาก มีผิวขาว รูปร่างเพรียวระหง ในจำนวนหญิง ๘๐ % เป็นหญิงสวยงามจนได้ชื่อว่าเป็นเมืองนางเมรี ตามนิยายเรื่องพระรถนางเมรี ปัจจุบันยังมีสิ่งประกอบเรื่องนี้อยู่หลายอย่าง เช่น สวนพระรถ ซึ่งเป็นสวนผลไม้ป่า มีผลไม้นานาชนิด ภูท้าว ภูนาง ถ้ำนางเมรี ฯลฯ ชาวหลวงพระบางรักความสนุกรื่นเริงอยู่เป็นนิตย์ จะได้ยินเสียงฆ้องดังไม่ขาดระยะจากเมืองหลวงพระบางในบางวัน ผู้หญิงทุกคนสวยงามตามธรรมชาติ มีความอิสระในเรื่องรักใคร่ ด้วยเหตุนี้ จึงมีนักท่องเที่ยวชาวไทยไปเที่ยวเมืองหลวงพระบางแล้วไม่อยากกลับบ้าน ที่เป็นพ่อค้าเร่ร่อนมีภรรยาตามรายทางก็มีอยู่หลายคน การเที่ยวสาวเที่ยวบนบ้านที่ระเบียง โดยมากชอบไปหาสาวเวลากลางคืน ถ้าพอใจกันทั้งสองฝ่ายก็ได้เสียกันก่อนแต่งงาน ถ้าสาวไม่พอใจหนุ่มมาเที่ยวบ้านจะหลบเข้าห้องโดยไม่โผล่หน้าออกมาให้หนุ่ม เห็น แต่หากชอบพอก็จะออกมานั่งสนทนาด้วย
การสู่ขอเป็นหน้าที่ของฝ่ายชาย โดยมีผู้เฒ่าผู้แก่ไปเจรจาขอผู้หญิงจากพ่อแม่ สินสอดทองหมั้นไม่มีอัตราแน่นอนแล้วแต่ฐานะของฝ่ายชาย ถ้าหมั้นกันเสร็จ หญิงไม่ตกลงใจแต่งงานด้วย ฝ่ายหญิงต้องคืนเงินสินสอดทองหมั้น เมื่อนัดกำหนดแต่งงานแล้ว เจ้าภาพทั้งสองฝ่ายก็ป่าวประกาศให้หมู่ญาติพี่น้องทราบทั่วกัน ของที่ที่จะนำมาช่วยส่วนมากเป็นเงิน แต่งงานกันที่บ้านเจ้าสาว
ให้เลี้ยงแขกของเจ้าสาว แขกที่มาช่วยแต่งงาน ถ้าฝ่ายไหนเชิญก็กินเลี้ยงฝ่ายนั้นก่อนเมื่อถึงฤกษ์ดีทางเจ้าสาวให้ผู้เฒ่า คนแก่มานำเจ้าบ่าวไปยังบ้านเจ้าสาวมีการมัดมือและลงขัน(พาน)ด้วยเงินทอง เจ้าบ่าวจะแบ่งไข่ต้มให้เจ้าสาวรับประทานครึ่งซีกเหมือนกับว่า รักกันมีจนก็จะอยู่ร่วมกัน มีเกลือกินเกลือตลอดไป เสร็จพิธีมัดมือแล้วก็กินเลี้ยงเซิ้งลาวร้องรำทำเพลงกัน ผู้ชายต้องอยู่บ้านหญิง เมื่อมีบุตรแล้วจึงไปอยู่ที่อื่นได้ ถ้าเกิดหย่าร้างต้องแบ่งทรัพย์สินเงินทองที่ทั้งสองได้มีขึ้นภายหลังแต่งงาน การมีภรรยาน้อยไม่มีการห้าม บางคนภรรยาหลวงอยู่ร่วมเรือนเดียวกันกับภรรยาน้อยก็มี

ชาวหลวงพระบางนับถือศาสนาพุทธ ในระหว่างเข้าพรรษาทุกวันพระมีการไปวัดตักบาตร ตอนบ่ายฟังเทศน์ ถ้าคนเฒ่าคนแก่ที่ศรัทธาทางศาสนามาก ก็มีการนอนวัดด้วยกัน ขนบธรรมเนียมไม่ผิดทางไทยในเรื่องศาสนา เมืองหลวงพระบาง เป็นเมืองที่รักษาวัฒนธรรมของตนไวได้อย่างดียิ่ง ถ้าเราไปถึงถิ่นจะเห็นวัดวาอารามและขนบธรรมเนียมยังอยู่ในเมืองนี้อย่าง พร้อมมูล การศาสนาก็เคร่งครัด ผู้มีจิตเลื่อมใสศรัทธาทางพุทธศาสนามากไม่มีวัดหรือโบสถ์ศาสนาอื่น ทั้งนี้ มีชาวต่างประเทศเข้าไปเผยแพร่ศาสนาด้วยวิธีการต่าง ๆ ก็หามีผู้นิยมนับถือศาสนาอื่นไม่

อาหารการกิน
เมืองหลวงพระบางมีร้านอาหารมากมายหลายชาติ แล้วแล้วแต่น่านั่งโดยเฉพาะพวกร้านเบเกอรี่ ร้านอาหารเจ้าประจำของทัวร์คือร้านวิชุน ตั้งอยู่หน้าวัดวิชุนนะลาด เปิดทุกวันตั้งแต่ 07.30-22.00 น.
ถ้าชอบอาหารพื้นเมืองจำพวกแจ่วบอง เอาะหลาม ตำหมากทุ่ง ข้าวเปียก เฝอ มีขายที่ตลาดเช้าและตามร้านข้างถนนทั่วไป ร้านเฝอเจ้าอร่อยอยู่ตรงข้ามสำนักงานสายการบินลาว
สลัดผักน้ำที่ใหม่สดไร้สารพิษ ร้านที่ขึ้นชื่อคือร้านอาหารแคมคานที่ให้บรรยากาศของแม่น้ำคานที่งดงาม สลัดผักน้ำที่หลวงพระบางนั้นอร่อยเกือบทุกร้าน และนับเป็นอาหารที่มีเอกลักษณ์ของหลวงพระบางที่ห้ามพลาด
ร้านขายข้ายเปียกที่ขึ้นชื่อคือร้านป้าจุง ขายข้าวเปียก หรือข้าวต้มกระดูกหมู เป็นร้านเล็กๆ ตรงข้ามมะโนเกสต์เฮาส์ และร้านริมถนนข้างวัดใหม่สุวันนะพูมาฮาม
ร้านมาลี ตั้งอยู่บนถนนพูว่าว เยื้องกับไชยชนะเกสต์เฮาส์ เป็นร้านที่ขึ้นชื่อเรื่องอาหารพื้นเมือง เช่น เอาะหลามไก่ ซุปผักหลวงพระบาง ก้อยปลา ฯลฯ
ถ้าหากอยากทานอาหารที่หรูขึ้นมาอีก ต้องไปกินที่โรงแรมวิลล่าสันติซึ่งมีอาหารตำรับชาววังหลวงพระบาง พร้อมการแสดงรำและโขนให้ชม
หากต้องการชมบรรยากาศริมน้ำแถบเลียบริมโขง มีร้านกาแฟขึ้นชื่อที่นักท่องเที่ยวไม่ควรพลาดคือร้านประชานิยม เหมาะสำหรับการนั่งพูดคุยและทานกาแฟ หรือโอวัลตินในตอนเช้า มีข้าวจี่และข้าวเหนียวสังขยาไว้ให้กินเล่นกับกาแฟ หรือจะเลือกสั่งเฝอจากร้านข้างๆ มาทานก็ได้
กาแฟปากเซ หรือโบโลเวนคอฟฟี่ เป็นกาแฟขึ้นชื่อของลาว ปลูกบนที่ราบสูงโบโลเวน หรือบ่อละเวน ซึ่งอยู่ทางเหนือของปากเซ บริเวณตอนใต้ของประเทศลาว ซึ่งเป็นพื้นที่ที่มีอากาศเย็นสบาย และมีดินภูเขาไฟที่อุดมสมบูรณ์มาก โดยเดิมชาวฝรั่งเศสเป็นผู้นำเข้ามาปลูก หากมีโอกาสไม่ควรพลาดการลองชิมกาแฟที่รสชาติเข้มข้นและหอมกรุ่น
แซนด์วิชลาวแบบดั้งเดิม ใช้ขนมปังฝรั่งเศสฝ่าครึ่ง ทาแจ่วมอง แล้วใส่หมูยอหั่นชิ้น หรือหมูสับคั่วกรอบลงไป บางครั้งอาจจะโรยซอสพริกหรือซอสภูเขาทองลงไปด้วย มีขายทั่วไปที่ตลาดเช้า หรือโต๊ะริมทาง ราคาอันละ 2,000-3,000 กีบ แต่แซนด์วิชลาวเจ้าอร่อยคือร้าน Lao Sandwich ของป้าสุมน เป็นบ้านที่มีโต๊ะให้นั่งคุยกันได้  อยู่ตรงข้ามวัดใหม่สุวันนะพูมาฮามมีทั้งแซนด์วิชแบบลาวแท้และแบบดัดแปลง ทาปาเต้ ตับบด ใส่หมูลับคั่ว หรือไขเค็ม ผักสลัด แยม น้ำผึ้ง กล้วย หรือน้ำตาล หลากหลายแบบให้เลือก โดยราคาจะเแพงกว่าที่วางขายริมถนนเล็กน้อย
ด้านริมโขงมีอาคารชั้นเดียวหลายแห่งเปิดเป็นห้องอาหารแบนานาชาติ และร้านอาหารเล็กๆ แบบสวนอาหารอยู่หลายแห่ง รับทำอาหารตามสั่งทั้งอาหารไทยและลาว รสชาติดีแต่ราคาอาจสูงไปบ้าง บริเวณริมแม่น้ำโขงนี้ในเวลาค่ำเป็นสถานที่นิยมนั่งดื่มเบียร์ลาวแกล้มด้วยปลาทอดหรือจะเลือกจิบไวน์พื้นเมืองของหลวงพระบางที่เรียกว่า เหล้าข้าวก่ำ ซึ่งทำมาจากข้าวเหนียวตำของบ้านช่างไห หรือบ้านช่างไหที่มีชื่อเสียงก็ได้
ยามค่ำคืนหากหิวขึ้นมาที่ถนนเจ้าพระยาคังมีตลาดโต้รุ่งเล็กๆ ให้เดินชมและหาของอร่อยๆ ทานด้วย

[ubuntuthaith]

"ผู้หญิงชาวหลวงพระบางโดยมาก มีผิวขาว รูปร่างเพรียวระหง ในจำนวนหญิง ๘๐ % เป็นหญิงสวยงามจนได้ชื่อว่าเป็นเมืองนางเมรี ตามนิยายเรื่องพระรถนางเมรี ปัจจุบันยังมีสิ่งประกอบเรื่องนี้อยู่หลายอย่าง เช่น สวนพระรถ ซึ่งเป็นสวนผลไม้ป่า มีผลไม้นานาชนิด ภูท้าว ภูนาง ถ้ำนางเมรี ฯลฯ ชาวหลวงพระบางรักความสนุกรื่นเริงอยู่เป็นนิตย์ จะได้ยินเสียงฆ้องดังไม่ขาดระยะจากเมืองหลวงพระบางในบางวัน ผู้หญิงทุกคนสวยงามตามธรรมชาติ มีความอิสระในเรื่องรักใคร่ ด้วยเหตุนี้ จึงมีนักท่องเที่ยวชาวไทยไปเที่ยวเมืองหลวงพระบางแล้วไม่อยากกลับบ้าน ที่เป็นพ่อค้าเร่ร่อนมีภรรยาตามรายทางก็มีอยู่หลายคน การเที่ยวสาวเที่ยวบนบ้านที่ระเบียง โดยมากชอบไปหาสาวเวลากลางคืน ถ้าพอใจกันทั้งสองฝ่ายก็ได้เสียกันก่อนแต่งงาน ถ้าสาวไม่พอใจหนุ่มมาเที่ยวบ้านจะหลบเข้าห้องโดยไม่โผล่หน้าออกมาให้หนุ่ม เห็น แต่หากชอบพอก็จะออกมานั่งสนทนาด้วย
การสู่ขอเป็นหน้าที่ของฝ่ายชาย โดยมีผู้เฒ่าผู้แก่ไปเจรจาขอผู้หญิงจากพ่อแม่ สินสอดทองหมั้นไม่มีอัตราแน่นอนแล้วแต่ฐานะของฝ่ายชาย ถ้าหมั้นกันเสร็จ หญิงไม่ตกลงใจแต่งงานด้วย ฝ่ายหญิงต้องคืนเงินสินสอดทองหมั้น เมื่อนัดกำหนดแต่งงานแล้ว เจ้าภาพทั้งสองฝ่ายก็ป่าวประกาศให้หมู่ญาติพี่น้องทราบทั่วกัน ของที่ที่จะนำมาช่วยส่วนมากเป็นเงิน แต่งงานกันที่บ้านเจ้าสาว "

ครูชาติ  ป๋าเอ  บ่าดีลักขึ้นระเบียงบ้านเปิ้นเน้อ   

[ninja250]

แฮ๋มน้อยเฮาจะแอ๋วลาวง่ายขึ้น...บ้านเมืองแถวชายแดนเริ่มมีก๋านตื่นตั๋วพัฒนาขึ้นแฮ๋มนัก...เข้าได้หลายตางครับ...ฮ่าฮ่า...กำลังฮู้นี่นะ....อิอิเส้นทางจากเมืองเงินไปจนถึงเมืองไชยตามแผนโครงข่ายทางหลวงในอนุภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขง (GMS) มีชื่อเรียกอย่างเป็นทางการว่าเส้นทางสาย R2 หากนับระยะทางจากจุดเริ่มต้นที่ตัว อ.เมืองน่าน ไปตามเส้นทาง R2 จนกระทั่งถึงหลวงพระบางมีความยาวทั้งสิ้น 289 กิโลเมตรอย่างไรก็ตาม เส้นทางสาย R2 ไปยังหลวงพระบางยังมีจุดที่ต้องนั่งเรือบั๊กข้ามแม่น้ำโขง ช่วงระหว่างเมืองปากห้วยแคนกับเมืองปากแบ่ง ซึ่ง สพพ.ได้เคยอนุมัติกรอบความช่วยเหลือทางการเงินกับรัฐบาลสปป.ลาว เพื่อให้สร้างสะพานข้ามแม่น้ำโขงบริเวณนี้ไว้แล้ว ในวงเงินรวม 800 ล้านบาท คาดว่าจะเริ่มดำเนินการก่อสร้างได้ภายในปี 2554"เส้นทางสายนี้จะเป็นเส้นทางประวัติศาสตร์ เพราะเดิมคนลาวจากแขวงไชยะบุรีกับอุดมไชย จะไปมาหาสู่กันได้ทางเรืออย่างเดียวเพราะไม่มีเส้นทางเลย แต่ปัจจุบันจากบ่อเต็น บ่อหาน ลงมาเมืองไชยถึงเมืองปากแบ่ง รัฐบาลจีนให้ลาวกู้เงินมาก่อสร้างเป็น
ถนนลาดยางแล้ว" วรศักดิ์ให้ข้อมูลเพิ่มเติมนอกจากนี้ คณะกรรมการความร่วมมือพัฒนาเศรษฐกิจกับประเทศเพื่อนบ้าน (คพพ.) ได้อนุมัติกรอบความช่วยเหลือกับรัฐบาลสปป.ลาว เพื่อพัฒนาโครงข่ายการคมนาคม ซึ่งจะเป็นการเปิดเส้นทางเชื่อมทางบกระหว่างประเทศไทยกับเมืองหลวงพระบางเพิ่มอีก 3 เส้นทางด้วยกัน ทั้ง 3 เส้นทางยังเป็นการเปิดช่องทางใหม่ให้อีก 2 จังหวัดคือ อุตรดิตถ์ และ พะเยาสามารถใช้เป็นประตูเปิดเข้าสู่หลวงพระบาง นอกเหนือจากช่องทางผ่าน จ.น่าน ที่กำลังจะเปิดใช้กลางปีนี้ (2553)
เส้นทางแรกยังคงเป็นช่องทางผ่านทาง จ.น่าน ที่จะมีการสร้างถนนเพิ่มขึ้นอีก 1 เส้น โดยสร้างจากด่านห้วยโก๋น-เมืองเงินไปยังเมืองหงสา ผ่านเมืองเชียงแมน ไปจน ถึงหลวงพระบาง ระยะทางประมาณ 160 กิโลเมตร ใช้งบประมาณในการก่อสร้างทั้งสิ้น 2,500 ล้านบาท ใช้เวลาในการก่อสร้างประมาณ 4 ปี "ก่อนหน้านี้ ความฝันของคนน่านถูกตัดขาดเพราะจากน่านไปห้วยโก๋น หงสา หลวงพระบาง ต้องวิ่งกว่า 300 กิโลเมตร เพราะต้องวกกลับลงมาที่แขวงไชยะบุรีก่อนขึ้นไป
หลวงพระบาง แล้วเส้นทางหน้าด่านห้วยโก๋นไปถึงไชยะบุรี ยาวประมาณ 150 กิโลเมตรนั้น ถ้าฝนตกไปไม่ได้เลยบางวันถ้าโชคดีฝนไม่ตกไปโดยรถขับเคลื่อน 4 ล้อ ก็ต้องใช้เวลาประมาณ 6-8 ชั่วโมง" วรศักดิ์ให้ข้อมูลและเสริมอีกว่า"เส้นทางนี้หากสร้างเสร็จจะทำให้ความฝันของคนน่าน ที่จะออกจากน่านตอนเช้าข้ามด่านประมาณ 10 โมงเช้าสามารถไปรับประทานอาหารกลางวันที่หลวงพระบางได้เลย มีความเป็นจริงขึ้นมาทันที"
เส้นทางสายที่ 2 เป็นการเปิดช่องทางเข้าหลวงพระบางได้จากจ.พะเยา ทางสายนี้ใช้ชื่อว่าเส้นทางบ้านฮวก-เมืองเงิน แล้วต่อไปหลวงพระบาง โดยการก่อสร้างจะเริ่มจากหน้าด่านบ้านฮวกอ.ภูซาง จ.พะเยา เข้ามายังเมืองคอก ผ่านเมือง เชียงฮ่อน มาถึงเมืองเงิน เพื่อบรรจบกับเส้นทางสายเมืองเงิน หงสาหลวงพระบาง ระยะทางการก่อสร้างประมาณเกือบ 200 กิโลเมตร ใช้งบประมาณในการก่อสร้างทั้งสิ้น 3,000 ล้านบาทเมื่อสร้างเสร็จสามารถเดินทางจากพะเยาไปถึงหลวงพระบางได้ โดยออกจากพะเยาตอนเช้า เพื่อไปถึงหลวงพระบางในตอนเย็น จากการสำรวจของผู้จัดการ 360 ํ หากเดินทางจากกรุงเทพฯ ไปตามทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 11ผ่านพิษณุโลก แพร่ และต่อในเส้นทางสาย 102 ไปจนถึงพะเยาแล้ว จากตัว อ.เมือง พะเยา ใช้เส้นทางหมายเลข 1021ผ่านจนไปถึง อ.เชียงคำ ใช้ระยะทางทั้งสิ้น 82 กิโลเมตร จาก อ.เชียงคำ ไปอีก 6 กิโลเมตร จะถึงแยกโรงเรียนภูซางซึ่งเมื่อเลี้ยวขวาจากแยกภูซาง เข้าไปตามเส้นทางสาย 1093 อีกเพียง 19 กิโลเมตร ก็จะถึงด่านชายแดนบ้านฮวก
เส้นทางสายสาย 1093 ภูซาง-ด่านบ้านฮวกนี้ ยังเชื่อมกับเส้นทางที่สามารถขึ้นไปถึงภูชี้ฟ้า สถานที่ท่องเที่ยวชื่อดังของ อ.เชียงของ จ.เชียงรายได้อีกด้วย เส้นทางสายที่ 3 เป็นการเปิดช่องทางเข้าหลวงพระบางได้จากจ.อุตรดิตถ์ทางสายนี้ใช้ชื่อว่าเส้นทางด่านภูดู่-ปากลาย โดยจะก่อสร้างถนนจากหน้าด่าน ภูดู่ อ.บ้านโคก จ.อุตรดิตถ์ ไปถึงเมืองปากลาย
แขวงไชยะบุรี ระยะทางรวม 30 กิโลเมตร ใช้งบประมาณทั้งสิ้น 520 ล้านบาท ทางสายนี้จะไปบรรจบกับถนนที่รัฐบาล สปป.ลาวได้รับเงินกู้จากธนาคารเพื่อการพัฒนาแห่งเอเซีย (ADB) สำหรับสร้างถนนจากหลวงพระบาง ผ่านไชยะบุรี ลงมาถึงเมืองปากลายใช้งบประมาณทั้งสิ้น 2,000 ล้านบาท ซึ่งขณะนี้กำลังดำเนินการก่อสร้างอยู่ จากการสำรวจพบว่าเส้นทางสายนี้เป็นทางออกสู่
หลวงพระบางทางภาคเหนือที่ใกล้กรุงเทพฯ มากที่สุด เมื่อเดินทางตามทางหลวงหมายเลข 11 จาก จ.พิษณุโลกจะใช้ระยะทางประมาณ 100 กิโลเมตร ก็จะถึงแยกทางเข้า อ.เมือง จ.อุตรดิตถ์ จ.เลย จากแยกดังกล่าวไปตามถนนสายเดิมอีก 7 กิโลเมตรก็จะถึงแยกทางเข้าเขื่อนสิริกิติ์ ตามเส้นทางหมายเลข 1045 จากเขื่อนสิริกิติ์จะใช้ระยะทางอีกประมาณ 100 กิโลเมตรเศษเท่านั้น
ก็จะถึงหน้าด่านภูดู่ ปัจจุบันเมื่อเลี้ยวขวามาตามทางหมายเลข 1045 ที่จะไปเขื่อนสิริกิติ์ขับรถไปประมาณ 1 กิโลเมตรจะพบป้ายบอกทางซึ่งระบุปลายทางไว้ชัดเจนว่าถนนเส้นนี้สามารถไปถึงปากลาย และหลวงพระบางติดตั้งรอเอาไว้แล้ว
เส้นทางใหม่ทั้ง 3 เส้นถือเป็นกรอบการให้ความสนับสนุนทางการเงินจาก สพพ.กับรัฐบาล สปป.ลาวที่จะดำเนินการระหว่างปี 2552-2554 ขั้นตอนถัดจากนี้ เป็นเรื่องของการเจรจาในรายละเอียดระหว่างรัฐบาลทั้ง 2 ประเทศว่าจะดำเนินการกับเงินกู้ก้อนนี้และการก่อสร้างที่จะมีขึ้นอย่างไร "ทุกอย่างคงเริ่มเห็นผลชัดเจนตั้งแต่ปี 2554 เป็นต้นไป"วรศักดิ์คาดการณ์ เขาบอกว่าแพร่ธำรงวิทย์ก็ให้ความสนใจจะเสนอตัวเข้าประมูลงานก่อสร้างเส้นทางสายใหม่ทั้ง 3 เส้นโดยเฉพาะเส้นทางสายห้วยโก๋น-เมืองเงิน-หงสา-เชียงแมน-หลวงพระบาง มูลค่า 2,500 ล้านบาท หวังเพียงว่าเมื่อเส้นทาง
ทุกสายสร้างเสร็จ กระแสความนิยมท่องเที่ยวในเมืองหลวงพระบาง คงจะไม่ซาลงไปเสียก่อนปี๋หน้าถ้าจะไปแอ่วหลวงพระบาง...เข้าตางภูซาง เจียงคำนี้กะได้

[ubuntuthaith]

เส้นทางจากเมืองเงินถึงเมืองปากแบ่ง...ข่าวว่ามีสะพานข้ามแม่น้ำโขงสร้างมาหลายปีแล้ว...ตอนนี้ไม่รู้ว่าเสร็จหรือยัง...

ดูเหมือนว่ายังบ่เสร็จหนาครับ โครงการ 2010  แต่เดือน ก.พ.ที่ผ่านมาก็กำลังก่อสร้างอยู่ครับ กำหนดก่อสร้างดูเหมือน 5  ปี อิอิ 
ลาว
รัฐบาลสาธารณรัฐประชาชนจีนได้มอบเงินช่วยเหลือแบบให้เปล่าแก่รัฐบาลลาวเป็นเงิน 100 ล้านหยวน (ประมาณ 550 ล้านบาท) ระหว่างการเดินทางเยือน สปป.ลาว อย่างเป็นทางการ ของสีจิ่นผิง (Xi Jinping) รองประธานาธิบดีจีน เมื่อกลางเดือนมิถุนายน เงินกู้ก้อนนี้จะช่วยลาวดำเนินโครงการพัฒนาจำนวนหนึ่ง ขณะที่ 2 ฝ่ายยังได้ร่วมกันลงนามเอกสารสัญญาความร่วมมือด้านเศรษฐกิจการลงทุน รวม 18 ฉบับ โดยรัฐบาลจีนจะช่วยเหลือลาวพัฒนาและก่อสร้างระบบสาธารณูปโภคพื้นฐานอีกนับ 10 โครงการตลอด 5 ปีข้างหน้า รวมทั้งการก่อสร้างสะพานข้ามแม่น้ำโขงในเขตเมืองปากแบง แขวงอุดมไชย มูลค่า 50 ล้านดอลลาร์ พัฒนายกระดับและก่อสร้างทางหลวงอีก 2 สายในแขวงภาคเหนือที่คาดว่าจะใช้เงินนับ 100 ล้านดอลลาร์ และสร้างพนังกันน้ำกัดเซาะชายฝั่งแม่น้ำโขงในแขวงบอลิคำไซอีกกว่า 85 ล้านดอลลาร์

สองหนุ่มไปมาตอนต้นปีก็ได้ข้ามแบบนี้ครับ

[ninja250]

ช่วงนี้งานเข้าที่โรงเรียน....เจ็บหัวขนาดปี่น้อง....ฮ่าฮ่า

[Tokio]

[quote author=smileluckyhappy link=topic=133871.msg2820341#msg2820341 ขออนุญาต..แอบเข้ามาดู CLUM นี้หน่อยน่ะค่ะ ทริปเยอะน่ะค่ะ  ทริปนี้กำลังจะไปลาว  ทริปต่อไปก็น่าสนใจน่ะค่ะ ต้องการรับสมัครสาวสวยน้ำหนักไม่เกิน 100 โล นั่งซ้อนท้ายมอไชค์เปล่าค่ะ 555

อยากจะบอกว่ายินดีแทนหนุ่มๆในCLUBนี้มากครับ...ฮ่าฮ่า....เลือกซ้อนได้เลยครับผมจะเรียงตามลำดับความหล่อให้ก็แล้วกัน....อิอิ
1.ป๋าเอ คนนิสัยดีไม่เจ้าชู้
2.เฮียต่อ..หน้าตาดี...มีเวลาให้
3.เฮียจุ๊ก...ถึงโสดก็เร้าใจ
4.เฮียอู๋...มาดนิ่มๆถ้าลองชิมแล้วจะรู้ว่าอร่อย
5.ป๋าเฟริส์...หนุ่มมาดนุ่ม...ไม่จุ้นกับใคร
6.เฮียโก้...หนุ่มผมยาว...ไม่แคร์สื่อ
7.เฮียย้ง...อาจปลงแล้วกับชีวิต...แต่ยอมนิดๆเพื่อสาวๆ..
หมดแล้วครับสำหรับคนดีๆ...นอกนั้นเจ้าชู้ครับ...ไว้ใจไม่ได้...รวมทั้งผมด้วย...ฮ่าฮ่า
[/quote]
555555+

[ubuntuthaith]

ยืนยันรายชื่อแล้วคือ11ท่านครับ...ใครที่ยังไม่ได้ยืนยันโปรดแจ้งรายชื่อด้วยครับ

1.ป๋าเอ D-TRACKER250
2.ครูชาติ D-TRACKER250
3.เฮียวิท KLX250
4.ลุงจง KLX250
5.เฮียต่อ D-TRACKER 250
6.เฮียอู๋  KLX125
7.เฮียตี้  KLX125
8.ป๋าทองยอด KLX250
9.ป๋าสมศักดิ์ KLX250
10.ลุงเล็ก KLX250
11.ป๋าแจ็ค  klx125

..."ทริปคิดถึงหลวงพระบาง...ป๋าเอครางถึงเมืองงอย"....รายละเอียดดังนี้ครับ.....อาจเปลี่ยนแปลงได้ตามความเหมาะสมเน้อ...อิอิ(วันที่2มิถุนา55ประชุมสรุปเส้นทางกันอีกครั้งหนึ่ง)
วันแรก....นอนที่น่าน(ใครจะมาตอนเช้าก็ได้ผ่านเชียงคำ/สองแคว/เชียงกลาง/ทุ่งช้าง/ห้วยโกร๋น)
วันที่สอง....ออกทางด่านห้วนโกร๋น/เมืองเงิน/ปากแบ่ง/นอนเมืองอุดมไชย
วันที่สาม....ออกจากอุดมไชย/ดูฝรั่งอาบน้ำที่เมืองงอย/นอนที่หลวงพระบาง
วันที่สี่....ออกจากหลวงพระบาง/มาดูลื้อที่หลวงน้ำทา/ข้ามฝากที่เมืองห้วยทรายกลับฝั่งไทยที่เชียงของ...

เริ่มเดินทางกัน 1-2-3-4-5 มิถุนายน 2555....พี่น้องงงงง

วันที่ 1 มิ.ย.  ทีม DTX ออกจากเชียงราย  (เวลาออกยังไม่แน่นอน ) แวะรับครูชาติหน้าโรงเรียน เพื่อไป
                 น่าน 1 คืน ( ทีม เชียงรายเอ็นดูโร่ออกเดินทางช่วงเช้าไปพักที่เมืองเงิน )
วันที่ 2 มิ.ย.  ออกจากน่านไปด่านห้วยโกร๋น ถึงประมาณ 8 โมงเช้าก่อนด่านเปิด และออกเดินทางไป 
                 ลาว ค้างคืนที่ลาว
วันที่ 3 มิ.ย.  อยู่ในลาว
วันที่ 4 มิ.ย.  น่าจะนอนที่น่าน หรือ ลาว
วันที่ 5 มิ.ย.  เดินทางกลับ

รายละเอียดปรึกษาหารือกันอีกทีครับอาจเปลี่ยนแปลงได้

เหลืออีก 4  วันนะครับพี่น้อง....พร้อมกันหรือยัง [/size]

[ubuntuthaith]

ทริปปลายปี ครับ ซาปา  ฮานอย ฮาลองเบย์ ( เวียดนามเหนือ )
ใครพลาดทริปลาว เตรียมตัวเก็บตังค์ ขอวีซ่าที่บ้านไว้เลย  นำทีมเชียงรายโดย ป๋าเอ ครูชาติ เจ้าเดิมครับ  จะได้เรียนรู้วัฒนธรรม  ภูมิประเทศ บ้านเมืองที่เปลี่ยนไป  รวมไปถึงเชื้อชาติ รูปร่างหน้าตาและภาษาครับ


มีคนไปเหมือนกันครับ ข้อมูลสำหรับศึกษาการเตรียมพร้อมล่วงหน้าครับ  คนละทริปกับที่เราจะไปครับ
อ้างถึง http://www.dtrackerthailand.com/board/index.php?topic=36351.0

[แม็คป่วงส์]

แวะมาใส่การ์ดแฮนด์ร้านสันทน์  

โชว์รูปด่วน!.......ค่ายหัน...อิอิ

ถูกๆครับ ไม่รู้จะอดหรือป่าว  
ใส่ไปทริปลาว  
การ์ดแฮนด์ 800
แฮนด์ 550
ปลอกแฮนด์ 290
ค่าแรงอีก 150
รวม 1790 บาท

การ์ดแฮนด์แข็งแรงทนทานดีครับ ผมล้มมาละ แข็งแรงดีครับ

แต่ผมซื้อมา 700 อั้นเน้อ ฮ่าๆ อ้ายต่อโดนต้มเหียละก๊า

[A1]

แม้วันที่เราจะไป..ฝนตก..มันก็แค่ฝนที่ทำให้เราชุ่มช่ำและเย็นสบายเวลาขับรถ

[A1]

สำหรับความสุข..มันคือทุกอย่างที่อยู่บนมอเตอร์ไซด์..มีเป้าหมายและจุดหมายปลายทาง

[A1]

อีก 3 วันการเดินทางก็จะเริ่มต้น...

[A1]

ลาวรอต้อนรับเราอยู่...

[A1]

พร้อมกันรึยังครับ..ผมเตรียมพร้อมแล้วนะ

[A1]

บางทีอากาศเป็นใจ..ท้องฟ้าอาจสดใสอย่างนี้ก็ได้

[A1]

นั่นไง สปป.ลาว

[RAYICE]

อยากไปด้วยครับ

 

[kokokung]

                                                  ประกาศด่วน      
ใครพบเห็นบุคคลในภาพกรุณาแจ้ง ไปยังครูชาติด่วน เพราะชายคนดังกล่าวได้ทำการปล้นสวาทสาวเชียร์เบียร์มาแล้วหลายร้าน ขณะนี้ครูชาติต้องการตัวด่วนเพราะว่าไปนังกินเบียร์แล้วไม่มีสาวเหลืออยู่เลย.......  
                         

[A1]

ใครน่ะปิดหน้าปิดตามองไม่เห็นชัด..เจอแล้วจะบอกนะครับหน้าคุ้นๆ555

[ninja250]

ทริปสิ้นปี...ซาปาเวียดนามเหนือคนละทริปกันครับ...ฮ่าฮ่า...ของเราออกทางเชียงของ/หลวงน้ำทา/เดียนเบียนฟู...ไป-กลับคิดว่าไม่น่าเกิน6วันครับ...อิอิ....ทริปเราไปกันเองครับไม่ได้ผ่านบริษัททัวร์....ลำบากหน่อยแต่ก็คงมันส์กันน่าดูแหละงานนี้...ค่าใช้จ่ายคงไม่มากเท่าไหร่...เดี๋ยวจะสอบถามจากคนที่เคยไปลุยมาว่าหมดเท่าไหร่...ฮ่าฮ่า..