ขอช่วยอธิบาย สรรพสัตว์ที่อยู่ในร่างกายมนุษย์....

[jirapraserd]

มันก็คืออาหารการกินที่เรากินเข้าไป เพื่อไปซ่อมแซมส่วนที่สึกหรอ หรือใช้เป็นพลังงานในการ
ดำเนินชีวิต เช่น เราฆ่าสัตว์เพื่อกินเป็นอาหาร เพื่อให้เรามีชีวิตอยู่ เพราะร่างกายเรา
ต้องการอาหาร ซึ่งก็เป็นเรื่องปกติของเราทุก ๆ คน และซากสัตว์ หรือซากพืชที่เรากินเข้าไป
มันก็เข้าไปอยู่ในร่างกายของเรา เป็นส่วนหนึ่งของธาตุในตัวเรา
เราเป็นสัตว์โลกยังไงก็ต้องเบียดเบียนกัน  แต่ต้องเบียดเบียนกันให้น้อยที่สุดอย่างมีเหตุผล
ตรงนี้ก็เลยเป็นจุดที่เชื่อมโยงเรื่อง เจ้ากรรมนายเวร อะไรพวกนี้

โยเร เป็นลัทธิ ของญี่ปุ่น
ใช้พลังงานจากจิต ถ่ายทอดไปยังผู้อื่น มีความเชื่อว่ารักษาโรค
ถ้าผู้ที่ฝึกการเพ่งโดยใช้สมาธิ จะมีพลังงานออกมา ถ้าเพ่งไปยังใคร
จะมีอาการวูบ ๆ วาบ ๆ ผู้ที่โดนพลังงานเหล่านี้ ก็เลยมีความเชื่อ และศรัทธาในลัทธินี้
แท้จริงแล้วมันเป็นพลังสาธารณะ มีกับทุก ๆ คนถ้าฝึกสมาธิแบบเพ่งในจุดใดจุดหนึ่ง

[nantong]

ไหว้สา

ทั้ง สัตว์ ที่ มีชีวิตมี  ที่ล่วงลับ ไปแล้ว ก็มี  ทั้งดวงจิตทิพย์ต่างๆ ที่ พัวพัน

 เป็นได้ทั้ง เจ้าบุญนายคุณ เจ้ากัมม์นายเวร ผู้เป็น บริวาร มิตรสหาย ศัตรู ผู้เป็น กลาง มารกุศล  มารอกุศล ผู้เป็น เจ้าหนี้ ลูกหนี้  ครูบาอาจารย์

มอง แง่ดี ก็มี ร้าย     มองร้าย ก็มี ดี   แบบม้าลาย  สัญญลักษณ์เต๋า คือ หยินหยาง

แต่  พระพุทธเจ้า  ไม่ให้  ยึดติด ใน อัตตา  เป็น เรา  เขา   ให้ เราฝึก  ใจให้ว่าง  ไม่มี เรา ก็ ไม่มีเขา  
ไม่มี อะไร  คือ  อนัตตา  ความว่าง     ว่าง คือ นิพพาน

ใคร  เรียนรู้ วิญญาณขันธ์  รับไว้  รู้ไว้  อาจอาศัย รูปขันธ์ เวทนาขันธ์  มาช่วย ประมวลผล
 แล้วจึง จดจำ ไว้  เป็น ข้อมูล ไว้ ใน สัญญาขันธ์      สังขารขันธ์ เอาไปปรุงแต่ง ในทางดี ไม่ดี หรือ กลาง ๆไม่ติดดี ไม่ติดร้าย

ใคร ทำการจาก ไม่ว่าง ฝึกไปหา  การทำให้ ว่าง  เป็น  อนัตตาได้ น้อย ไปหามาก  จนได้อย่างถาวร จนดับ จิต  ดับขันธปรินิพพาน
ก็จักไล่ จาก นรก อสุรกาย เปรต เดรัจฉาน กึ่งเดรัจฉาน  คน  มนุษย์  อมนุษย์ สวรรคสมบัติ  พรหมสมบัติ  อรูปพรหมสมบัติ
หรือ ฝ่ายโลกิยะ  ฝ่ายโลกุตระ
โลกิยะ ไม่ถาวร ไม่มั่นคง  โลกุตร ขั้นเริ่มถาวร เริ่มตั้งมั่น  ถึง ถาวรแท้ เต็มที่สุด  ที่สุด ของ ที่สุด  คือ  อรหันตบุคคล

มีจิตใจ  จนไม่หลือ  จิตใจ   ทั้ง เรา ทั้งเขา  ที่ เป็น สารพัด  สัพพสัตว์ ก็ บ่ เหลือ    ย่อมได้  อรหันตบุคคล

ระดับ พระพุทธะ  พระปัจเจกพุทธะ  พระอนุพุทธะ  ตามแต่ กาลสมัย  ใน  ปัจจุบันขณะนั้น  ที่มาถึง  ตามเหตุ  ปัจจัย  อันพึงได้รับ

             ผู้รู้    บางท่านว่า          :  ตามแต่ วาสนา  บารมี ฯ   
 
บ้าง ชอบเอา แต่ ข้าวสาร  ไม่เอา แกลบ ไม่เอาเปลือก ฯ        บ้างเอา  ข้าวเปลือก ผสม ข้าวลีบ ด้วย ฯ

ใน ชาติสุดท้าย  ท้ายสุด       เริ่มจาก สุกขวิปัสโก  เตวิชโช  ฉฬภิญโญ  ปฏิสัมภิทาญาณ ของ  พระอนุพุทธเจ้า  ด้วย พระบารมี สิบทัศน์

พระปัจเจกพุทธะ  ด้วย พระบารมี ยี่สิบ ทัศน์

พระพุทธะ สามประเภท เริ่มจาก พระปัญญาธิกพุทธเจ้า  พระสัทธาธิกพุทธเจ้า  และ  พระวิริยาธิกพุทธเจ้า     ด้วย พระบารมี สามสิบ ทัศน์

 เป็นที่สุด ของ แบบการตรัสรู้พระธัมม์  ตาม เหตุ ของ  บารมี ฯ


ขอ  อุทิศบุญ ไปยัง สายบุญ ของ  หนานธง  จงทั่วถึง ในจักรวาล  ฮอด อนันตจักรวาล
แม้น ผู้ใด จัก อนุโมทนาบุญ ด้วย  ก็จง สำเร็จด้วย ขอให้ สมหวัง ดังใจปอง ฯ

นิพพานปัจจโย  โหตุ  จงเป็น ต้นเรื่อง คือ เหตุ ไปหา ผล แห่ง การดับขันธปรินิพพานเทอญ