เรียนท่านคอน.ที่รักของคนอื่น(ยกเว้นเรา

ก๊ากกกก)
อย่าได้น้อยอกน้อยใจที่ไม่ค่อยมีใครมาใส่ใจเรื่องการช่วยเหลือ ชาวบ้านที่ท่านกำลังทำอยู่ เพราะในขณะเดียวกันก็มีคนอื่นกำลังช่วยเหลือ คนที่อยู่ในภาวะเดือดร้อนรายอื่นอยู่
อย่างเช่น บนดอยแม่ฟ้าหลวง ปู๊นนน( ไม่ใช่มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง)มีแม่ลูก ๓คน คนเล็ก อายุ ๓ ขวบ คนโต ๑๐ ขวบ อยู่กับแม่ที่สุขภาพไม่ดี ทำงานอะไรก็ไม่ได้ ได้เงินจากพ่อที่ไปทำงานเบตงส่งเงินมาให้ครอบครัวเดือนละ ๕๐๐ บาทบางเดือนก็ไม่ส่ง
ตอนนี้บ้านที่อยู่บนดอย โย้เย้ ทรุดโทรม มาก กำลังจะล้มมิล้มแหล่อยู่แล้ว ลูกสาวคนโต สมมุติชื่อว่า นะ นั่งร้องไห้ทุกวันเพราะไม่รู้ว่าจะไปอยู่ที่ไหน นะไม่ได้เรียนหนังสือต้องลาออกมาเพื่อดูแลน้องกับแม่ที่ป่วยกระเสาะกระเเสะ เด็กนะกำลังจะโตเป็นสาว
พวกเราห่วงกันว่าเธอจะอยู่อย่างไร
ช่วงที่แม่ไม่สบายมานอนรพ.เชียงราย พี่น้องสองคนต้องตามมาด้วยเพราะ ไม่เคยอยู่ห่างจากแม่ ทั้งที่จนท.รพ.มฟล.จะช่วยดูแลให้ก็ไม่เอาค่ะ ลองคิดดู ถ้าแม่เป็นอะไรไป สองคนจะทำอย่างไร เพราะชาวบ้านแถบนั้นก้ไม่ใช่ว่าจะดีกว่าเธอเท่าไรนัก
ตอนนี้ มีการระดมพลหาคนมาช่วยสร้างบ้านให้ซึ่งงบที่ประหยัดที่สุ ดคือ ๖ หมื่นกว่าบาท แต่เพราะอยู่บนดอยสูงมากๆ การก่อสร้าง การเดินทางต้องลำบากกว่ารายที่ท่านไปช่วยอยู่แน่นอน
วันนี้เราได้เงินค่าประชุม ๑ พันบาทก็ฝากเงินไปให้หนูนะ
เพราะทุกวันนี้ ต้องเดินไปขอข้าวจากชาวบ้าน จนท.รพ.ก็พยายามช่วยเหลือกัน
ดังนั้นท่านอย่าได้น้อยใจ ว่าไม่มีใครใส่ใจกับการช่วยเหลือของท่าน
พวกเรารับรู้ค่ะและยินดีด้วย แต่พวกเราก็ต้องไปช่วยรายอื่นที่ลำบากอยู่เหมือนกัน
หากรายที่ท่านช่วยสำเร็จได้ผลดี จะชวนท่านไปดอยแม่ฟ้าหลวงปู๊นกัน
แต่สงสัยสังขารท่านคอน.คงจะไม่ไหวแล้วมั๊ง
เพราะเคยขึ้นแต่ดอยเตี้ยๆ แต่เป็นดอยสูงคงจะลำบาก(ก๊ากกกกกกกกก)
ปล.ขอร้องนะคะว่าไม่ต้อง copy หรือ อ้างถึง เพราะดูแล้วลายตามาก ทำไมชอบอ้างถึงกันจัง เพราะเราจะอ่านเฉพาะคำตอบเท่านั้นค่ะ
สักวันคงจะรักและเอ็นดูท่านเหมือนกับคนอื่นแต่ ขอเวลาทำใจหน่อยค่ะ
(ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

)