conscious
บุคคลทั่วไป
|
 |
« ตอบ #40 เมื่อ: วันที่ 03 สิงหาคม 2011, 10:58:41 » |
|
กรุบกริบกับชีวิตรัก อิอิ อย่าเบี่ยงประเด็นกันดิ เค้าอยากให้เล่าเรื่องรักน๊ะ
- ใจจริงก็อยากจะเล่านะครับ แต่ว่าผมพิมพ์ไม่เก่ง เรียบเรียงคำก็ไม่เป็น ก็เลยไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี คริ คริ  หราาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา -  |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
torpat_jaoka
บุคคลทั่วไป
|
|
« ตอบ #45 เมื่อ: วันที่ 04 สิงหาคม 2011, 12:29:40 » |
|
อย่างอี้เลยเจ้า เหมาะขนาด ใช่เลย |
|
|
|
|
|
|
blue dragon
มัธยม
 ออฟไลน์
กระทู้: 924
..แดดสุดท้าย..
|
|
« ตอบ #47 เมื่อ: วันที่ 05 สิงหาคม 2011, 20:29:16 » |
|
|
|
|
|
|
|
Ironmaiden
ระดับ :ป.โท
ออฟไลน์
กระทู้: 4,531
|
|
« ตอบ #49 เมื่อ: วันที่ 04 มีนาคม 2015, 02:33:19 » |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ironmaiden
ระดับ :ป.โท
ออฟไลน์
กระทู้: 4,531
|
|
« ตอบ #53 เมื่อ: วันที่ 04 มีนาคม 2015, 11:33:27 » |
|
อยากเล่าบ้างอ่ะ ความรักของแจงเกิดแบบ งง กับแฟนคนนี้ ครั้งแรกที่รู้จักกันคือเริ่มคุยกันทางอีเมล์เมื่อ 3 ปีก่อน สักระยะ จากนั้นแจงก็เลิกคุยกับเขาไป จำไม่ได้เพราะอะไรเลิกคุย แต่เขาบอกว่าก่อนที่แจงจะเลิกส่งอีเมล์หาเขา แจงทิ้งเฟซไว้ให้เขา (เขาบอกมา) เราก็เป็๋นแค่เพื่อนกันในเฟซ เท่านั้น ไม่เคยคุยกันอีกเลย จนเมื่อเดือน กันยา ปีที่แล้ว ถ้าจำไม่ผิด ช่วงนั้นชีวิตกำลังมีปัญหา ก็เลยบ่นๆเพ้อๆไปในเฟซ เป็นจังหวะกับที่เขาบินมาทำงานที่ กทม.พอดี เขาก็เปิดเฟซดู และก็เห็นเราบ่น ท้อแท้ เขาเลยเข้ามาคุยด้วยอีกครั้ง ให้กำลังใจทุกวัน แต่เขาก็ยังไม่บอกนะว่าเราเคยส่งอีเมล์คุยกันมาก่อนเมื่อ 3 ปีที่แล้ว พอคุยไปได้สักพัก เราก็ขอเขาเปิด skype คุยกัน เพราะสมัยนี้คนหลอกลวงกันเยอะ อีกอย่างเขาไม่ใช่คนไทย เขาก็ดาวน์โหลดโปรแกรมเพื่อมาคุยกับเรา ยังจำได้วันแรกที่เห็นหน้าเขา เหมือนคุ้นหน้าเขามาก แต่คิดไม่ออกว่าเคยเห็นที่ไหน ก็เลยถามเขาไปว่าเราเคยรู้จักกันมาก่อนหรือเปล่า เขาก็ได้แต่ยิ้ม แล้วบอกว่าจำเขาไม่ได้จริงๆอ่ะเหรอ เราก็บอกว่าเราคุ้นหน้าเขามาก แต่ไม่แน่ใจว่าเรารู้จักกันที่ไหน เขาก็เลยเฉลยว่าเมื่อ 3 ปีก่อนเรารู้จักกันทางเว็บหาคู่ แล้วเราก็ส่งรูปและอีเมล์คุยกัน จนกระทั่งเราเลิกติดต่อเขา เขาเสียใจมากช่วงนั้นเพราะเขารักเราแล้วและไม่รู้ทำไมเราเลิกติดต่อเขา และยังขอบคุณที่เราทิ้งเฟซบุคไว้ให้ แต่เขาก็ยังไม่กล้าคุยกะเราที่เฟซ เพราะเขาเข้าใจว่าเราไม่อยากคบเขา เขาก็เลยไม่รบกวน พอกลับมาคุยกับเขาครั้งที่ 2 คราวนี้เราเริ่มเปิดใจ เราคุยผ่าน skype ทุกวัน จนเขาขอโอกาสคบเราอีกครั้ง เราก็โอเคนะ ให้โอกาสทั้งเขาและตัวเอง ตอนนี้ก็เกือบ 5 เดือนละที่คบกัน แต่กลับรู้สึกว่าผูกพันกับเขามานานมากๆ ชีวิตกลับมามีความสุขอีกครั้ง ลูกๆเราก็รักเขา เขาเองก็รักครอบครัวเรา ตอนนี้เชื่อแล้วว่าบุพเพสันนิวาสมีจริง ไม่ว่าเราจะอยู่ไกลแค่ไหน ประเทศ ,ศาสนา,ประเพณี หรือภาษาอะไรก็ตาม สุดท้ายถ้าเราเกิดมาเพื่อคู่กัน พระพรหมก็จะตามให้เรากลับมารักกันอีกครั้งจนได้ พอละ เรื่องราวความรักของจุ๊บแจง เด๋วคนอ่านจะเบื่อซะก่อน ใครที่ยังตามหาความรัก อยากบอกว่าไม่ต้องไปวิ่งตามหาความรักหรอกค่ะ ให้อยู่เฉยๆนั่นแหละดีละ เดี๋ยวความรักดีๆจะวิ่งเข้ามาหาคุณเอง ขออวยพรให้ทุกคนได้เจอรักแท้นะคะ จุฟจุฟ
ว๊าววว โรแมนติกอ่ะ..... ตะเองไม่เล่าบ้างอ่า ของตะเองก็ใช่ย่อยม๊าง อิอิ อืมม วันหนึ่งขณะที่วีนัสกำลังหยอกเอินกับคิวปิดลูกชายตัวน้อย ศรของคิวปิดก็บังเอิญแทงถูกนางเข้า ทำมห้วีนัสตกอยู่ใต้อำนาจของศรรักโดยไม่รู้ตัว หลังจากแยกกับคิวปิด วีนัสก็ไปเดินเล่นในป่าและได้พบกับพรานป่าอโดนิส ซึ่งเติบใหญ่เป็นหนุ่มเต็มเข้า คนที่ต้องมนต์ศรของกามเทพจะหลงรักเพศตรงข้ามคนแรกที่ได้พบเห็น ไม่เว้นแม้แต่พระนางผู้ทรงฤทธานุภาพอย่างวีนัส นางจึงหลงรักอโดนิสในทันที แต่ชะรอยว่าเจ้าหนุ่มอโดนิสจะไม่ชอบสาวใหญ่ ถึงแม้วีนัสจะงามระดับนางฟ้านางสวรรค์ แต่พรานหนุ่มก็ไม่แยแส เล่นเอาวีนัสที่ปกติแค่กระดิกนิ้วผู้ชายก็มาสยบให้นั้นยิ่งประทับใจในตัวอโดนิส นางเลยมีอาการคลั่งรัก เที่ยวได้ตามตื๊อเจ้าหนุ่มไปเรื่อยๆ อโดนิสไปล่าสัตว์ที่ไหน วีนัสเป็นต้องตามไปอยู่ใกล้ๆ ละแวกนั้น จนชายหนุ่มเริ่มจะเคลิ้มขึ้นมาบ้างเหมือนกัน เหตุผลสำคัญอีกข้อหนึ่งที่วีนัสไม่ยอมห่างไปจากอโดนิสก็เพราะนางรู้ว่าพรานหนุ่มคนนี้จะต้องตายด้วยสัตว์ใหญ่ ตลอดเวลาที่วีนัสมาติดพันอโดนิส นางก็ห่างเหินคู่รักคนอื่นจนหมด แม้แต่อาเรสที่อุตส่าห์หนีเมียมาหา แต่วีนัสก็ไม่เหลียวแล อาเรสจึงหึงจนเนื้อเต้น ตั้งใจว่าจะต้องกำจัดพรานหนุ่มรูปหล่อคนนี้ทิ้งให้จงได้ อาเรสพยายามหาโอกาสอยู่นาน แต่ก็ไม่สำเร็จ เพราะวีนัสคอยขัดขวางอยู่ตลอดเวลา จนกระทั่งวันหนึ่งเทพีวีนัสติดภารกิจสำคัญมาหาอโดนิสไม่ได้ เป็นโอกาสให้อาเรสแปลงกายเป็นหมูป่าตัวใหญ่ มาหลอกล่อให้อโดนิสไล่ตามมันไปจนถึงกลางป่าลึก จากนั้นเจ้าหมูป่าก็หันกลับมาใช้เขี้ยวแทงเข้าที่กลางอกของอโดนิส จนเขาล้มลงนอนครวญครางอย่างเจ็บปวดอยู่ในกองเลือด เทพีวีนัสกำลังนั่งอยู่บนรถศึกเทียมด้วยหงส์ลอยอยู่บนฟ้า พอได้ยินเสียงอโดนิสนางก็รีบเลี้ยวรถกลับมา ทันเห็นชายผู้เป็นที่รักนอนหายใจแผ่วจวนจะสิ้นใจพอดี วีนัสรีบตรงเข้าไปพยุงอโดนิส ใช้ผ้าซับเลือดที่ทรวงอกให้ แต่อโดนิสก็สิ้นใจก่อนจะได้ยินเสียงเรียกของนาง วีนัสเสียใจยิ่งนัก ยิ่งคิดว่าต่อจากนี้ไปนางจะไม่ได้เห็นคนรักอีกแล้ว ก็ยิ่งแค้นเทพแห่งชะตากรรม นางจึงประกาศว่าจะไม่ยอมให้วิญญาณคนรักต้องลงสู่อุ้งมือของเทพแห่งชะตากรรมที่รออยู่ในนรก จากนั้นนางก็เสกให้โลหิตแดงฉานของอโดนิสกลายเป็นดอกไม้แสนสวยสีแดง มีกลีบซับซ้อนหลายชั้น แล้วตั้งชื่อมันว่า ดอกอโดนิส หรือดอกอะเนมโมนิ (Anemone) แปลว่า ดอกตามลม เพราะดอกอโดนิสจะบานเมื่อถูกสายลมพัดผ่าน และจะอยู่ได้เพียงไม่กี่เดือนก่อนที่จะร่วงหล่นไป เหมือนดังชีวิตที่แสนสั้นของอโดนิสชายหนุ่มรูปงาม ด้วยเหตุนี้ดอกอโดนิสจึงได้ถูกยกย่องให้เป็นดอกไม้แห่งความรัก หนุ่มสาวก็ใช้มันเพื่อแสดงความรักและความหวังดีกับคนที่รัก เหมือนดังความรักอันบริสุทธิ์ ไม่ต้องการสิ่งใดตอบแทนที่เทพีวีนัสมีต่ออโดนิส ในบางประเทศ ดอกอโดนิสเป็นสัญลักษณ์แห่งความทรงจำอันเศร้าสร้อย ถ้าได้รับดอกไม้นี้แสดงว่าคนให้ต้องการบอกคุณว่า เขายังคงเก็บคุณไว้ในใจด้วยความหมองเศร้าไม่เสื่อมคลายเอ่อ.....ประมาณว่า อารมณ์ แนวๆๆ นี้พอละ ส่วนเรื่องจริง จะสุข จะทุกข์ สมหวัง ผิดหวัง ผมขอเก็บเอาไว้เงียบๆของผมคนเดียวดีกว่า.... |
|
|
|
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: วันที่ 04 มีนาคม 2015, 16:19:10 โดย Ironmaiden »
|
IP :
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
Joobjaeng
Single mom
ระดับ ป.ตรี
ออฟไลน์
กระทู้: 2,297
|
|
« ตอบ #54 เมื่อ: วันที่ 04 มีนาคม 2015, 11:43:43 » |
|
อยากเล่าบ้างอ่ะ ความรักของแจงเกิดแบบ งง กับแฟนคนนี้ ครั้งแรกที่รู้จักกันคือเริ่มคุยกันทางอีเมล์เมื่อ 3 ปีก่อน สักระยะ จากนั้นแจงก็เลิกคุยกับเขาไป จำไม่ได้เพราะอะไรเลิกคุย แต่เขาบอกว่าก่อนที่แจงจะเลิกส่งอีเมล์หาเขา แจงทิ้งเฟซไว้ให้เขา (เขาบอกมา) เราก็เป็๋นแค่เพื่อนกันในเฟซ เท่านั้น ไม่เคยคุยกันอีกเลย จนเมื่อเดือน กันยา ปีที่แล้ว ถ้าจำไม่ผิด ช่วงนั้นชีวิตกำลังมีปัญหา ก็เลยบ่นๆเพ้อๆไปในเฟซ เป็นจังหวะกับที่เขาบินมาทำงานที่ กทม.พอดี เขาก็เปิดเฟซดู และก็เห็นเราบ่น ท้อแท้ เขาเลยเข้ามาคุยด้วยอีกครั้ง ให้กำลังใจทุกวัน แต่เขาก็ยังไม่บอกนะว่าเราเคยส่งอีเมล์คุยกันมาก่อนเมื่อ 3 ปีที่แล้ว พอคุยไปได้สักพัก เราก็ขอเขาเปิด skype คุยกัน เพราะสมัยนี้คนหลอกลวงกันเยอะ อีกอย่างเขาไม่ใช่คนไทย เขาก็ดาวน์โหลดโปรแกรมเพื่อมาคุยกับเรา ยังจำได้วันแรกที่เห็นหน้าเขา เหมือนคุ้นหน้าเขามาก แต่คิดไม่ออกว่าเคยเห็นที่ไหน ก็เลยถามเขาไปว่าเราเคยรู้จักกันมาก่อนหรือเปล่า เขาก็ได้แต่ยิ้ม แล้วบอกว่าจำเขาไม่ได้จริงๆอ่ะเหรอ เราก็บอกว่าเราคุ้นหน้าเขามาก แต่ไม่แน่ใจว่าเรารู้จักกันที่ไหน เขาก็เลยเฉลยว่าเมื่อ 3 ปีก่อนเรารู้จักกันทางเว็บหาคู่ แล้วเราก็ส่งรูปและอีเมล์คุยกัน จนกระทั่งเราเลิกติดต่อเขา เขาเสียใจมากช่วงนั้นเพราะเขารักเราแล้วและไม่รู้ทำไมเราเลิกติดต่อเขา และยังขอบคุณที่เราทิ้งเฟซบุคไว้ให้ แต่เขาก็ยังไม่กล้าคุยกะเราที่เฟซ เพราะเขาเข้าใจว่าเราไม่อยากคบเขา เขาก็เลยไม่รบกวน พอกลับมาคุยกับเขาครั้งที่ 2 คราวนี้เราเริ่มเปิดใจ เราคุยผ่าน skype ทุกวัน จนเขาขอโอกาสคบเราอีกครั้ง เราก็โอเคนะ ให้โอกาสทั้งเขาและตัวเอง ตอนนี้ก็เกือบ 5 เดือนละที่คบกัน แต่กลับรู้สึกว่าผูกพันกับเขามานานมากๆ ชีวิตกลับมามีความสุขอีกครั้ง ลูกๆเราก็รักเขา เขาเองก็รักครอบครัวเรา ตอนนี้เชื่อแล้วว่าบุพเพสันนิวาสมีจริง ไม่ว่าเราจะอยู่ไกลแค่ไหน ประเทศ ,ศาสนา,ประเพณี หรือภาษาอะไรก็ตาม สุดท้ายถ้าเราเกิดมาเพื่อคู่กัน พระพรหมก็จะตามให้เรากลับมารักกันอีกครั้งจนได้ พอละ เรื่องราวความรักของจุ๊บแจง เด๋วคนอ่านจะเบื่อซะก่อน ใครที่ยังตามหาความรัก อยากบอกว่าไม่ต้องไปวิ่งตามหาความรักหรอกค่ะ ให้อยู่เฉยๆนั่นแหละดีละ เดี๋ยวความรักดีๆจะวิ่งเข้ามาหาคุณเอง ขออวยพรให้ทุกคนได้เจอรักแท้นะคะ จุฟจุฟ
ว๊าววว โรแมนติกอ่ะ..... ตะเองไม่เล่าบ้างอ่า ของตะเองก็ใช่ย่อยม๊าง อิอิ อืมม วันหนึ่งขณะที่วีนัสกำลังหยอกเอินกับคิวปิดลูกชายตัวน้อย ศรของคิวปิดก็บังเอิญแทงถูกนางเข้า ทำมห้วีนัสตกอยู่ใต้อำนาจของศรรักโดยไม่รู้ตัว หลังจากแยกกับคิวปิด วีนัสก็ไปเดินเล่นในป่าและได้พบกับพรานป่าอโดนิส ซึ่งเติบใหญ่เป็นหนุ่มเต็มเข้า คนที่ต้องมนต์ศรของกามเทพจะหลงรักเพศตรงข้ามคนแรกที่ได้พบเห็น ไม่เว้นแม้แต่พระนางผู้ทรงฤทธานุภาพอย่างวีนัส นางจึงหลงรักอโดนิสในทันที แต่ชะรอยว่าเจ้าหนุ่มอโดนิสจะไม่ชอบสาวใหญ่ ถึงแม้วีนัสจะงามระดับนางฟ้านางสวรรค์ แต่พรานหนุ่มก็ไม่แยแส เล่นเอาวีนัสที่ปกติแค่กระดิกนิ้วผู้ชายก็มาสยบให้นั้นยิ่งประทับใจในตัวอโดนิส นางเลยมีอาการคลั่งรัก เที่ยวได้ตามตื๊อเจ้าหนุ่มไปเรื่อยๆ อโดนิสไปล่าสัตว์ที่ไหน วีนัสเป็นต้องตามไปอยู่ใกล้ๆ ละแวกนั้น จนชายหนุ่มเริ่มจะเคลิ้มขึ้นมาบ้างเหมือนกัน เหตุผลสำคัญอีกข้อหนึ่งที่วีนัสไม่ยอมห่างไปจากอโดนิสก็เพราะนางรู้ว่าพรานหนุ่มคนนี้จะต้องตายด้วยสัตว์ใหญ่ ตลอดเวลาที่วีนัสมาติดพันอโดนิส นางก็ห่างเหินคู่รักคนอื่นจนหมด แม้แต่อาเรสที่อุตส่าห์หนีเมียมาหา แต่วีนัสก็ไม่เหลียวแล อาเรสจึงหึงจนเนื้อเต้น ตั้งใจว่าจะต้องกำจัดพรานหนุ่มรูปหล่อคนนี้ทิ้งให้จงได้ อาเรสพยายามหาโอกาสอยู่นาน แต่ก็ไม่สำเร็จ เพราะวีนัสคอยขัดขวางอยู่ตลอดเวลา จนกระทั่งวันหนึ่งเทพีวีนัสติดภารกิจสำคัญมาหาอโดนิสไม่ได้ เป็นโอกาสให้อาเรสแปลงกายเป็นหมูป่าตัวใหญ่ มาหลอกล่อให้อโดนิสไล่ตามมันไปจนถึงกลางป่าลึก จากนั้นเจ้าหมูป่าก็หันกลับมาใช้เขี้ยวแทงเข้าที่กลางอกของอโดนิส จนเขาล้มลงนอนครวญครางอย่างเจ็บปวดอยู่ในกองเลือด เทพีวีนัสกำลังนั่งอยู่บนรถศึกเทียมด้วยหงส์ลอยอยู่บนฟ้า พอได้ยินเสียงอโดนิสนางก็รีบเลี้ยวรถกลับมา ทันเห็นชายผู้เป็นที่รักนอนหายใจแผ่วจวนจะสิ้นใจพอดี วีนัสรีบตรงเข้าไปพยุงอโดนิส ใช้ผ้าซับเลือดที่ทรวงอกให้ แต่อโดนิสก็สิ้นใจก่อนจะได้ยินเสียงเรียกของนาง วีนัสเสียใจยิ่งนัก ยิ่งคิดว่าต่อจากนี้ไปนางจะไม่ได้เห็นคนรักอีกแล้ว ก็ยิ่งแค้นเทพแห่งชะตากรรม นางจึงประกาศว่าจะไม่ยอมให้วิญญาณคนรักต้องลงสู่อุ้งมือของเทพแห่งชะตากรรมที่รออยู่ในนรก จากนั้นนางก็เสกให้โลหิตแดงฉานของอโดนิสกลายเป็นดอกไม้แสนสวยสีแดง มีกลีบซับซ้อนหลายชั้น แล้วตั้งชื่อมันว่า ดอกอโดนิส หรือดอกอะเนมโมนิ (Anemone) แปลว่า ดอกตามลม เพราะดอกอโดนิสจะบานเมื่อถูกสายลมพัดผ่าน และจะอยู่ได้เพียงไม่กี่เดือนก่อนที่จะร่วงหล่นไป เหมือนดังชีวิตที่แสนสั้นของอโดนิสชายหนุ่มรูปงาม ด้วยเหตุนี้ดอกอโดนิสจึงได้ถูกยกย่องให้เป็นดอกไม้แห่งความรัก หนุ่มสาวก็ใช้มันเพื่อแสดงความรักและความหวังดีกับคนที่รัก เหมือนดังความรักอันบริสุทธิ์ ไม่ต้องการสิ่งใดตอบแทนที่เทพีวีนัสมีต่ออโดนิส ในบางประเทศ ดอกอโดนิสเป็นสัญลักษณ์แห่งความทรงจำอันเศร้าสร้อย ถ้าได้รับดอกไม้นี้แสดงว่าคนให้ต้องการบอกคุณว่า เขายังคงเก็บคุณไว้ในใจด้วยความหมองเศร้าไม่เสื่อมคลาย เอ่อ.....ประมาณว่า อารมณ์ แนวๆๆ นี้พอละ ส่วนเรื่องจริง จะสุข จะทุกข์ สมหวัง ผิดหวัง ผมขอเก็บเอาไว้เงียบๆของผมคนเดียวดีกว่า.... ความรักก็เหมือนเทพนิยาย แม้ไม่สมหวังแต่ก็ไม่เสียใจที่ได้รัก แจงไม่ได้สนใจว่าใครจะมองยังไง ถ้าท้ายที่สุดความรักไม่เป็นไปอย่างที่คิด ก็ถือว่าเรื่องนี้เป็นแค่นิยายให้คนได้อ่านก็เท่านั้น |
|
|
|
|
|
Joobjaeng
Single mom
ระดับ ป.ตรี
ออฟไลน์
กระทู้: 2,297
|
|
« ตอบ #56 เมื่อ: วันที่ 04 มีนาคม 2015, 17:45:15 » |
|
อืมม
วันหนึ่งขณะที่วีนัสกำลังหยอกเอินกับคิวปิดลูกชายตัวน้อย ศรของคิวปิดก็บังเอิญแทงถูกนางเข้า ทำมห้วีนัสตกอยู่ใต้อำนาจของศรรักโดยไม่รู้ตัว หลังจากแยกกับคิวปิด วีนัสก็ไปเดินเล่นในป่าและได้พบกับพรานป่าอโดนิส ซึ่งเติบใหญ่เป็นหนุ่มเต็มเข้า คนที่ต้องมนต์ศรของกามเทพจะหลงรักเพศตรงข้ามคนแรกที่ได้พบเห็น ไม่เว้นแม้แต่พระนางผู้ทรงฤทธานุภาพอย่างวีนัส นางจึงหลงรักอโดนิสในทันที
แต่ชะรอยว่าเจ้าหนุ่มอโดนิสจะไม่ชอบสาวใหญ่ ถึงแม้วีนัสจะงามระดับนางฟ้านางสวรรค์ แต่พรานหนุ่มก็ไม่แยแส เล่นเอาวีนัสที่ปกติแค่กระดิกนิ้วผู้ชายก็มาสยบให้นั้นยิ่งประทับใจในตัวอโดนิส นางเลยมีอาการคลั่งรัก เที่ยวได้ตามตื๊อเจ้าหนุ่มไปเรื่อยๆ อโดนิสไปล่าสัตว์ที่ไหน วีนัสเป็นต้องตามไปอยู่ใกล้ๆ ละแวกนั้น จนชายหนุ่มเริ่มจะเคลิ้มขึ้นมาบ้างเหมือนกัน เหตุผลสำคัญอีกข้อหนึ่งที่วีนัสไม่ยอมห่างไปจากอโดนิสก็เพราะนางรู้ว่าพรานหนุ่มคนนี้จะต้องตายด้วยสัตว์ใหญ่
ตลอดเวลาที่วีนัสมาติดพันอโดนิส นางก็ห่างเหินคู่รักคนอื่นจนหมด แม้แต่อาเรสที่อุตส่าห์หนีเมียมาหา แต่วีนัสก็ไม่เหลียวแล อาเรสจึงหึงจนเนื้อเต้น ตั้งใจว่าจะต้องกำจัดพรานหนุ่มรูปหล่อคนนี้ทิ้งให้จงได้ อาเรสพยายามหาโอกาสอยู่นาน แต่ก็ไม่สำเร็จ เพราะวีนัสคอยขัดขวางอยู่ตลอดเวลา จนกระทั่งวันหนึ่งเทพีวีนัสติดภารกิจสำคัญมาหาอโดนิสไม่ได้ เป็นโอกาสให้อาเรสแปลงกายเป็นหมูป่าตัวใหญ่ มาหลอกล่อให้อโดนิสไล่ตามมันไปจนถึงกลางป่าลึก จากนั้นเจ้าหมูป่าก็หันกลับมาใช้เขี้ยวแทงเข้าที่กลางอกของอโดนิส จนเขาล้มลงนอนครวญครางอย่างเจ็บปวดอยู่ในกองเลือด
เทพีวีนัสกำลังนั่งอยู่บนรถศึกเทียมด้วยหงส์ลอยอยู่บนฟ้า พอได้ยินเสียงอโดนิสนางก็รีบเลี้ยวรถกลับมา ทันเห็นชายผู้เป็นที่รักนอนหายใจแผ่วจวนจะสิ้นใจพอดี วีนัสรีบตรงเข้าไปพยุงอโดนิส ใช้ผ้าซับเลือดที่ทรวงอกให้ แต่อโดนิสก็สิ้นใจก่อนจะได้ยินเสียงเรียกของนาง
วีนัสเสียใจยิ่งนัก ยิ่งคิดว่าต่อจากนี้ไปนางจะไม่ได้เห็นคนรักอีกแล้ว ก็ยิ่งแค้นเทพแห่งชะตากรรม นางจึงประกาศว่าจะไม่ยอมให้วิญญาณคนรักต้องลงสู่อุ้งมือของเทพแห่งชะตากรรมที่รออยู่ในนรก จากนั้นนางก็เสกให้โลหิตแดงฉานของอโดนิสกลายเป็นดอกไม้แสนสวยสีแดง มีกลีบซับซ้อนหลายชั้น แล้วตั้งชื่อมันว่า ดอกอโดนิส หรือดอกอะเนมโมนิ (Anemone) แปลว่า ดอกตามลม เพราะดอกอโดนิสจะบานเมื่อถูกสายลมพัดผ่าน และจะอยู่ได้เพียงไม่กี่เดือนก่อนที่จะร่วงหล่นไป เหมือนดังชีวิตที่แสนสั้นของอโดนิสชายหนุ่มรูปงาม
ด้วยเหตุนี้ดอกอโดนิสจึงได้ถูกยกย่องให้เป็นดอกไม้แห่งความรัก หนุ่มสาวก็ใช้มันเพื่อแสดงความรักและความหวังดีกับคนที่รัก เหมือนดังความรักอันบริสุทธิ์ ไม่ต้องการสิ่งใดตอบแทนที่เทพีวีนัสมีต่ออโดนิส ในบางประเทศ ดอกอโดนิสเป็นสัญลักษณ์แห่งความทรงจำอันเศร้าสร้อย ถ้าได้รับดอกไม้นี้แสดงว่าคนให้ต้องการบอกคุณว่า เขายังคงเก็บคุณไว้ในใจด้วยความหมองเศร้าไม่เสื่อมคลาย
เอ่อ.....ประมาณว่า อารมณ์ แนวๆๆ นี้พอละ
ส่วนเรื่องจริง จะสุข จะทุกข์ สมหวัง ผิดหวัง ผมขอเก็บเอาไว้เงียบๆของผมคนเดียวดีกว่า....
ความรักก็เหมือนเทพนิยาย แม้ไม่สมหวังแต่ก็ไม่เสียใจที่ได้รัก แจงไม่ได้สนใจว่าใครจะมองยังไง ถ้าท้ายที่สุดความรักไม่เป็นไปอย่างที่คิด ก็ถือว่าเรื่องนี้เป็นแค่นิยายให้คนได้อ่านก็เท่านั้น ฮ่าๆๆๆ เอาเป็นว่านะ นิยายเรื่องนี้ ผมขอเก็บไว้อ่านของผมคนเดียวละกัน ขออนุญาติไม่ให้ใครอ่า อิอิอิ นะ แต่งเอง เก็บไว้อ่านเองเงียบๆคนเดียว พอละครับ จ้าคุณพี่อโดนิส ตกลงที่พิมพ์มาเนี่ย ไม่ใช่ความรักของคุณเลยใช่แมะ 55 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
หน้าหลักเว็บไซต์
เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกให้ทันที..."
ผู้เขียน
