ตอนนี้ก็ทำใจไปวันๆ....รู้สึกเหนื่อยเหลือเกิน
เข้มแข็งหน่อยนะคะ..ดูแลลูกให้ดี..ดูแลตัวเองด้วย
ตอนนั้น..ที่เราเจอ..ก็ทรมานมากกว่าจะผ่านมันมาได้
แต่..พอถึงจุดหนึ่ง..เราก็คิดว่า.."ใครไม่รักเรา ก็ อย่าไปรักมัน"
ตอนนั้นลูกเพิ่ง2เดือน พอลูกได้6เดือนหย่านมแล้ว
เราก็ไปให้ยายเลี้ยงตอนกลางวัน..ตอนเช้าก็ไปเรียนเสริมสวย
ตอนเย็น..หกโมงถึงทุ่ม..ไปเรียนภาษาอังกฤษที่ AUA ตอนเช้าเขาออกบ้าน
เราก็เอาลูกออกบ้าน..ยายก็ไม่รู้ว่าเรามีปัญหากันก็แค่บอกท่านว่าจะไปหาเรียน
อะไรเพิ่ม..เขาก็ประเภทวัวสันหลังหวะ..ไม่กล้าไปถามยายว่าเราไปไหน
เวลาเรียนเราก็ไม่เปิดโทรศัพท์..เบอร์เพื่อนผู้หญิงเราก็เปลี่ยนเป็นชื่อผู้ชาย
ทำเหมือนที่เขาเคยทำไง..แต่เขาไม่รู้สึกหรอก หลังๆทำมาเป็นซักเป็นถาม
ก็เลยย้อนไป..ว่าทีคุณฉันยังไม่ว่าอะไรสักคำ..แล้ว..ฉันจะทำอะไรบ้าง
มันผิดตรงไหน..เขาก็พูดแบบเห็นแก่ตัวว่าเขาเป็นผู้ชาย..เราเป็นผู้หญิงมันไม่ดี
เราก็ทำเฉยจนสุดท้ายเขา..ก็เป็นคนบอกว่า..เขายอมแล้ว..เข้าใจแล้วว่าคนอยู่ด้วยกัน
ถ้าไม่ไว้ใจกัน..มันเป็นยังไง..ทุกวันนี้ก็ยังอยู่ด้วยกัน..แต่มันคงผ่านคำว่า "รัก"มานานแล้วล่ะ..บางทีก็คิดเหมือนกันนะว่า..ทีตอนนี้ทำไม..ไม่ไปให้พ้นๆจากชีวิตฉันซักที
หน้าหลักเว็บไซต์
เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกให้ทันที..."
ผู้เขียน
