เห็นมาหลายกระทู้แล้ว ต่างคนต่างไม่ยอมกัน แค่คำว่า หยุด มากยากมากเหรอ ก็แค่หยุดไปตอบกระทู้หรือตั้งกระทู้ใหม่ คนเชียงรายด้วยกัน ให้อภัยกันได้ ขนาดเรื่องแค่นี้เรายังให้อภัยกันไม่ได้ แล้วเมื่อไรประเทศไทยจะกลับมาปรองดองกันอีกครั้ง อยากเห็นประเทศล่มจนกันหรือไงคับ มันไม่ยากเลย เริ่มต้นที่เราเอง หยุดเถอะครับ กระทู้ทั้งหลายที่สร้างความแตกแยกกัน หยุดตั้ง หยุด ตอบ รักกันไว้เถิด...
ต้องดูเนื้อหาแต่ละอัน เข้ามาแล้วจะ เออ ออ ไปทางเดียวกันหมดก็ใช่จะเป็นบอร์ดแห่ง
เพราะหลายกระทู้เป็นคำภาม ต้องการความคิดเห็น ต้องการทางออก
อย่างเรื่องกว่างโซ้ง ก็จำเป็นใหมหละ ที่ต้องเห็นว่าควรจะไปเตะกลางทุ่งนาถ้ามีคนเขียนกระทู้ขึ้นมา
ความคิดเห็นน่ะ มันแค่แตกต่าง คำว่าปรองดองเป็นคำพูดเหมาีรวม สวยงาม แต่แฝงไปด้วยความเห็นแก่ตัว อยากถามกลับว่าปรองดองบนพื้นฐานความยุติธรรมความถูกต้องหรือไม่ ณ เวลานั้น ทุกฝ่ายได้รับมาตรฐานเดียวกันหรือไม่
ควรจะดีใจที่ให้ทุกคนฝึกคิด ฝึกแลกเปลี่ยนความคิด จะบอกว่าให้ยุด ปรองดอง คุณเข้าใจเหตุการณ์ต่างๆ อย่างแท้จริงหรือไม่ คุณมาจากใหน
คำว่าประเทศไทยล่มจม อยากบอกว่า ประเทศไทยจะโตขึ้นในทางที่ดี หากผู้คนในประเทศคิดอ่านเป็น ช่วยกันสร้า่ง ด้วยแนวคิดที่แตกต่างซึ่งมันก็แตกต่างอยู่แล้ว ไครสมเหตุสมผลก็เอาตัวนั้นไปสานต่อ เหมือนการประชุม จะเข้ามาตะโกนว่าอย่าแตกแยก ตัวคุณเองได้ศึกษาว่าไครทำอะไร เมื่อไหร่ ผิดหรือถูก หรือคุณตั้งกระทู้ขึ้นมาบนพ้นฐานของความ งง เฉยๆ ไม่รู้ที่มาที่ไป ของอะไรอะไร รอบตัว
+1

การหยุดเหตุของการโต้เถียง หลากหลายเหตุผลในเรื่องเดียวกัน โดยหวังว่าทุกคนจะหันหน้า หันความคิดไปในทาง
เดียวกันนั้น ทำได้ยากมาก แต่การแลกเปลี่ยนความคิด ที่รุนแรงและบานปลายเกินเหตุก็เป็เรื่องที่น่าเป็นห่วงอย่างยิง
ยกตัวอย่างเรื่องเถียงกันในการทำงาน เคยทำงานในพื้นที่ ที่มีความขัดแย้งทางความคิดอย่างรุนแรง แต่เมื่อผลงานเป็นที่ยอมรับแล้ว ความเห็นที่เคยต่าง กลับกลายเป็นข้อเสนอแนะดีๆตามมา ห้องประชุมมีชื่อเรียกสั้นๆในหมู่คนทำงานว่า "WAR ROOM"