ใคร อยู่ กทม ไป เที่ยว ประตูเหล็กมั้ง ครับ

[xtrail999]

แสงสีเมืองกรุง ยุคไหน ไม่ต่างกัน ต่างกันตรง สีเสื้อ หน้าตา ทรงผม การดำเนินชีวิตที่หรูหรามากขึ้น ความสบายที่หลั่งไหลมาตามเทคโนโลยี

พูดมาหลายเรื่อง มาเข้าเรื่องประเด็นหญิงโสเภณี  หญิงขายบริการ ขึ้นชื่อลือชา เพราะอยู่ใกล้บ้านผมเอง ผมเป็นเด็กที่เกิดข้างรอบรั้ววัง หรือเกาะรัตนโกสินทร์ ย่านท่าเตียน ใกล้วัดโพธิ์ ครับ แถวนี้ จับกัง กุลี หรือ KOOLEE ทับศัพท์อังกฤษ แรงงานรับจ้าง มีมาก

ตำนาน "ผีขนุน ผีต้นมะขาม" เกิดขึ้นที่นี่ ณ.ท้องสนามหลวง หรือ ทุ่งพระเมรุ แดดร่มลมตก แสงจันทร์ขึ้นทำหน้าทแนพระอาทิตย์เมื่อไหร่ เงาของหญิงสาวขายบริการต่างวัย จะมายืนจับคู่หน้าต้นขนุน ปะแป้งแต่งปากให้สวย เป็นที่สะดุดตา ของพวกคนขับ 3 ล้อ จับกัง นักท่องเที่ยว คนไทยหื่น เป้าหมายลูกค้า ผีขนุนที่นี่ราคาไม่แพง มีตั้งแต่ 100 บาทขึ้นไป แล้วแต่ออฟชั่นที่ให้ทำ หากวันไหนไม่มีลูกค้า แต่ปากท้องหิว 50 บาทยังได้ สถานที่ก็คือโรงแรมรัตนโกสินทร์ ที่มีพญาครุฑ ตัวเป้งตั้วเด่นเป็นสัญลักษณ์ และห้องเช่าราคาถูกแถวนั้น เดินข้ามถนนคุณก็ได้พบกับความเสียวชั่วคราวแล้ว

มาต่อที่ผีมะขาม ตามตำนาน เป็นกระเทย ที่เอาดีไม่ได้ในเพศตัวเอง มาเกาะต้นมะัขาม ทาบทามขายบริการให้ลูกค้าต่างชาติ และกลุ่มที่ชอบการร่วมเพศแบบวิตถาร  ราคาไม่ต่างจากผีขนุน ครับ เป็นประเพณีที่จะเห็ฯว่า มีการผลัดเปลี่ยนเข้ามาของบุคคลไร้อาชีพ ทั้งกระเทยและหยิง มาขายบริการ จากรุ่นหนึ่งไปอีกรุ่นหนึ่ง จนทุกวันนี้ ก็ยังมีให้เห็น

ผีทั้ง 2 ชนิดไม่หลอกไม่หลอน มีแต่ช่วยเหลือ บรรเทา บำบัดความใคร่ให้กับเหล่าตันหากลับ ที่ไม่มีเงินมากพอ ที่จะไปใช้บริการอาบอบนวด ออฟเด็กไซด์ไลน์ หรือในตู้  เหมือนพวกนักการเมือง หรือคนมีตังค์ ทำกัน จริงๆ ขอบอก มิเช่นนั้นปัญหาการข่มขืน รุมโทรม คงไม่เต็มเมือง  ***** ทุกวันนี้ผีขนุน ผีมะขาม ยังมีอยู่นะครับ

[xtrail999]

อีกครับ  ผมเชื่อว่าทุกๆ คน ตอนสมัยเป็นเด็กนักเรียน คงมีวีรกรรรม ที่แ่ตกต่างกันไป ทั้งดี และไม่ดี ไม่ดี แต่ก็ไม่ถึงขั้นซื้อขายยาบ้ากัน เหมือนสมัยนี้ อิอิ

สมัยผมก็แค่ทำเท่ห์ จีบสาวนักเรียนด้วยกัน นั่นก็คือ เรื่องเสื้อผ้านักเรียน ต้องไม่ธรรมดา
"สำเพ็ง" ย่านค้าส่งผ้าจุดใหญ่กลางเมืองกรุง เจ้าของร้านมีทั้งคนจีน แขกซิกส์โพกหัว ลูกสาวสวย ว่าแล้ว ป๊าของผม พาซิ่งแมงกะไซด์ เวสป้าขาลุย  พาไปซื้อผ้าจัดกางเกง  จะใช้ผาธรรมดาก้อ กะไร จิงปะ

"ผ้าเวสป้อย 3 เมตร" สั่งไปเลยครับ แขกโพกหัว จัดให้ จากนั้นดิ่งตรงไปที่ร้านรับจ้างตัดกางเกง ตระโกนไปสุดเสียง " ตัดเกงนักเรียน ขาบาน เน้นเงา 5 ตัว" จากนั้น คนตัด ก็จะเอาผ้าเวสป้อย ที่เลื่องชื่อด้านความเงา และหนา ไปบรรจงตัดให้เรา นำมาใส่ไปเรียน อวดสาว แสดงถึงความมีฐานะ และเท่ห์ เด็กเทพ ทุกคน จะนิยมใส่ผ้าเวสป้อย บางโรงเีรียนมีการบังคับเลยนะครับ

แต่โรงเรียนผม ดันห้าม ถูกตรวจพบจบเห่ ต้องถอดให้ครู แล้วไปนุ่งผ้าขาวม้าภารโรงแทน เท่ห์ได้ไม่ถึง 1 อาทิตย์  555+  อ๋อเกือบลืม บางวันถ้าเดินไม่ดูตาม้าคาเืรือ ไปเจอโจ๋ช่างกล เข้าฉิบหายแล้ว โดนมันล้อมหน้าหลัง สั่งถอดกางเกงให้มัน ไม่ถอดโดนกราทืบ เราตัวเล็กกว่าต้องยอมให้มันไป แต่มันก็ยังมีน้ำใจ ไม่ให้เราโป๊ มันเอาเกงของมันมาแลกเปลี่ยนให้เราใส่กลับบ้าน  .... แต่ที่น่าโมโห คือ พวกมันตัวสูง เอวนะได้ แต่ขา โคตรย๊าว ยาว เลยหัวเข่าอีก เลยรู้จัก เด๋อ ดอกสะเดา ก็คราวนั้น ใครทำตัวเฉิม อุบาท มักจะถูกล้อ ว่าไอ้เด๋อ ติดหู จนทุกวันนี้ 555

[....คนหน้าแหลม....]

เคยไปแต่คลองถม

[จิ้มลิ้ม~วิทยาลัยเทคโนยีซีเทคแปซิฟิค~พะเยา]

อู้ววว  กลายเป็นกระทู้ระลึกความหลังไปแล้ว แต่ก็ให้มุมมองที่มีความสุขมากๆ นะครับ


คุณเพิร์ลฮาเบอร์ นี่ เป็นนักช้อป and walk all Street ตัวยงเลยทีเดียว  




แต่เรื่องโรงหนังเนี่ย ติดเร็ทแล้วนะครับ อิอิ 

เค้า เจ๋ว จริงๆ