ว่าด้วย งานดอกไม้บาน ...
ผมไปกับครอบครัวและญาติที่มาจาก ตจว.มาเมื่อคืนวันที่ 1 มกราคม 2559 เวลา 20.00-23.00 คนเยอะ น่าครึกครื้น สวยงามตามแบบฉบับมหกรรมดอกไม้อาเซียน ...แต่สิ่งที่ทำให้งานกร่อย ทำให้บรรยากาศไม่น่าเที่ยวในช่วงที่คนเยอะอยู่แล้วคือ
1.พวกที่เอาหมาไป คือมีทั้งจูง มีทั้งใส่รถเข็นเหมือนเด็ก เอ่อ หมามันก็ระแวง คนเยอะ ปนความตกใจ คือผมเข้าใจว่าบางคนรักหมา รักเหมือนลูก แต่น่าจะคำนึงถึงกาละเทศะหรือเคารพสิทธิของเพื่อนมนุษย์นั่งท่องเที่ยวด้วยกันดีกว่าไหมครับ เห่าไปทั่วบ้าง เดินไปขี้บ้าง ผมรักหมานะที่บ้านก็เลี้ยง แต่ผมคิดว่าการไม่เอาหมาไปน่าจะเป็นการแสดงความรักต่อหมาที่ดีกว่า
2.มนุษย์แชท ! เดินไปก้มแชทไป ไม่สนโลก ชนคนนั้น เข้ากล้องคนนี้ ถ้าจะแชทขนาดนี้ อยู้บ้านหรือรอที่รถไหม บอกตรงๆว่าคนเยอะ เดินยาก ต้องคอยมอง คอยหลบเพื่อรักษามารยาทการไม่ติดกล้อง ติดมุมที่คนอื่นถ่ายรูป แต่มนุษย์แชท เดินแบบไม่สนโลก แชทๆก้มๆ เดินๆ
ร่วมกันรณรงค์เป็นเจ้าบ้านที่ดีครับ
ปล.ความเห็นส่วนตัว
#อย่าด่านะ
#ด่ามาด่ากลับไม่โกง
พระพุทธเจ้าทรงสอนเอาไว้ว่า
ทุกข์มี2แบบ
คือ
1.ทุกข์แท้คือทุกข์ที่ทนอยู่ไม่ได้ถ้าเจอ. เช่น ทุกข์ที่ไม่มีปัจจัยสี่
2.ทุกข์เทียม คือทุกข์ชั่วขณะ เวลาผ่านไปทุกข์นี้ก็จะหาย
ทุกข์ที่องคุลีมาลเจอนี้เป็นแค่ทุกข์เทียม
กลับบ้านไปก็หายทุกข์แล้ว
จงปล่อยวางและทำจิตใจให้ผ่องใส
อย่าทำเหมือนกับจะให้มีการห้ามนำสุนัขเข้างาน
หรือห้ามก้มหน้าแซทมือถือเลย
ทุกข์เรื่องขี้หมา
ทุกข์เรื่องคนแซทมือ
กลับบ้านใครบ้านมันก็หายทุกข์แล้วครับ
คนมีหมาบางคนก็นึกว่าหมาเป็นคนเหมือกดนตัวเอง
พาไปร้านอาหาร
พาไปเที่ยว
พาถ่ายรูป
555555
กด Like หมื่นครั้ง .... อิ อิ