สมมติว่าเราเรียนจบแล้ว ถึงเวลาที่ต้องทำงาน พ่อแม่ต่างก็ตั้งเป้าหมายกับเราไว้ว่าถ้าเรียนจบอยากให้ทำไอโน่นอยากให้ทำไอนี่ แต่ใจจริงๆแล้วเราไม่ได้อยากทำเลย แต่ใจเราอยากทำงานอุทิศตัวเพื่อสังคม แล้วงานที่เราจะไปทำนั้น สังคมตรงนั้นเขาต้องการเรามากเช่น เป็นครูในที่ทุรกันดารหรืออะไรประมานนี้ แต่พ่อกับแม่ไม่ยอมรับ แล้วเราก็ตัดสินใจที่จะไปในทางที่เรารัก ในใจผมมันมีสองแง่อ่ะครับ อีกด้านก็เรื่องความกตัญญู อีกเรื่องก็ความเสียสละเพื่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกันเพราะถ้าไม่มีครู เด็กๆก็ไม่มีการศึกษา
อยากถามความเห็นของชาวเชียงรายโฟกัสครับ ว่าคุณคิดเห็นอย่างไร
ปล.ทุกคนมีสิทธิออกความเห็น ใครเห็นไม่ตรงกัน*ห้าม*ทะเลาะกันในกะทู้นะครับ
"เรียนจบแล้วทำไอ้โน่นไอ้นี่" ไอ้ที่ทำมันเกี่ยวกับสิ่งที่เราเรียนมารึป่าวครับ ถ้าไม่เกี่ยวพ่อแม่คงไม่แนะนำให้ทำ ยกเว้นว่าเป็นธุรกิจส่วนตัวหรือธุรกิจของบ้านที่ทำมาเนิ่นนานซึ่งหวังเพิ่งท่านในการดำเนินสืบกิจการต่อไป
เหมือนท่านอื่นๆ บอกครับ ถ้าสิ่งที่เราคิดจะทำมันไม่ทำให้ครอบครัวเราเดือดร้อน ทำให้ครอบครัวไม่ลำบาก สามารถประคับประคองครอบครัวของท่านให้กินดีอยู่ดีมีสุขได้ ผมให้ความคิดเห็นว่าทำเลยครับ ถ้าไม่ได้ทำอาจจะเสียดายในภายภาคหน้าที่ไม่มีโอกาสทำแล้ว แต่ถ้าทำแล้วมันไม่เป็นไปตามที่คาดหวังไว้ เริ่มท้อให้กลับไปมองย้อนความพยายามวันแรกของเราที่คิดจะก้าวมาทำครับ การจะอุทิศตนเพื่อสังคมอาจจะพูดง่ายแต่ทำยาก หากแต่ท่านทำให้มันสำเร็จได้นอกจากตัวท่านจะมีความสุขแล้วครอบครัววงศ์ตระกูลท่านก็คงจะยินดีและชื่นชมจริงมั๊ยครับ
หน้าหลักเว็บไซต์
เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกให้ทันที..."
ผู้เขียน
