จอหงวน กับ ต้าซือ (ผู้ขายหมู)

[คนเมือง ณ กว่างกรุง]

ในอดีตกาลยังมีผู้จำนวนมากไม่ได้ศึกษาเล่าเรียนเหมือนดังเช่นปัจจุบัน คนที่จะจอหงวนได้นั้นจะต้องเข้าคัดเลือกจากผู้คนมากมายเพื่อจะได้เป็นจอหงวน เมื่อชายคนนึงวาดฝันว่าตัวเองจะได้เป็นจอหงวนสักวันเขาจึงได้ตั้งใจเล่นเรียนหาความรู้ใส่ตัว และพอดีได้เจออาจารย์ที่ดีได้ให้ความรู้กับชายคนนี้ในที่สุดเขาก็ได้เป็นจอหงวนสมใจ อยู่มาวันนึงเขาไปเดินตลาดระหว่างนั้นเขาก็ได้เห็นพอค้าขายหมู(ต้าซือ) กำลังคิดเงินให้ลูกค้าที่มาซื้อหมู โดยขายหมูชิ้นละ 7 หยวน ลูกค้าซื้อทั้งหมด 4 ชิ้น พ่อค่าคิดอยู่นานจึงได้บอกกับลูกค้าไปว่าราคาหมู 4 ชิ้นราคา 25 หยวน จอหงวนได้ฟังดังนั้นจึงเข้าไปบอกต้าซือผู้ขายหมูว่า เจ้านั้นคิดเงินผิดแล้วแท้ที่จริงต้องเป็น  28 หยวนต่างหาก ... ต้าซือได้ฟังดังนั้นก็บอกจอมหงวนไปว่า ข้านะคิดถูกแล้วเจ้าต่างหากที่คิดผิดจะเป็น 28 หยวนได้ไง ข้าขายของข้ามาตั้งนาน 4 ชิ้นก็ 25 หยวน จอหงวนได้ฟังดังนั้นจึงโกรธมากที่ตัวเองช่วยกับถูกด่ากลับมา จึงบอกต้าซือผู้ขายหมูไปว่าถ้าเจ้าคิดผิดจะทำยังไง ต้าซือบอกว่าถ้าข้าคิดผิดข้าจะยอมให้ท่านตัดหัว ต้าซือถามกลับว่าแล้วถ้าจอมหงวนคิดผิดละจะทำยังไง จอหงวนรู้อยู่แก่ใจว่าตัวเองคิดถูกจึงตอบไปว่า ข้ายินดีจะน้อมกายก้มลงขอโทษเจ้า.. ทันใดนั้นอาจารย์ของจอหงวนผู้ซึ่งเป็นผู้ถ่ายทอดวิชาความรู้ให้แก่จอหงวนเดินผ่านมา จอหงวนจึงได้เล่าเรื่องราวที่ผ่านมาให้ฟัง เมื่ออาจารย์ฟังจบก็บอกให้จอหงวนจงน้อมกายและก้มลงขอโทษต้าซือ จอหงวนคิดไม่ออกว่าทำไมตัวเองคิดถูกแล้วแต่ทำไมอาจารย์ยังให้ตนขอโทษต้าซือ...  คุณคิดว่าทำไมอาจารย์ถึงให้จอหงวนผู้สูงศักดิ์ก้มลงขอโทษต้าซือ.....

[Tossapol]

คนขายหมูใจดี ลดราคาให้ชิ้นละ 1 หยวน  ถูกหรือผิดครับ

[civilroom]

คนขายหมูใจดี ลดราคาให้ชิ้นละ 1 หยวน  ถูกหรือผิดครับ

หากลดราคาให้ชิ้นละ 1 หยวน 
"เจ้านั้นคิดเงินผิดแล้วแท้ที่จริงต้องเป็น  24 หยวนต่างหาก"
 

[tung 7737]

คนขายหมูใจดี ลดราคาให้ชิ้นละ 1 หยวน  ถูกหรือผิดครับ

มันก็ถุกครับครู แต่ผมว่ามันคงต้องมีอะไรลึกกว่านั้น เราต้องเคารพสิทธิของคนอื่น หรือไม่ก้ไม่ควรไปยุ่งสิทธิของคนอื่นหรือปว่าครับ

[เดี่ยว]

ถ้าคนขายหมูผิดเขาต้องตาย แต่ถ้าจอมหงวนถูกแค่ขอโทษไม่ทำให้ใครตายฉนั้นอาจารย์ซึ่งเป็นผู้ฉลาดและมีคุณธรรม เลยให้จอมหงวนขอโทษ

[สบายแมน]

ถ้าคนขายหมูผิดเขาต้องตาย แต่ถ้าจอมหงวนถูกแค่ขอโทษไม่ทำให้ใครตายฉนั้นอาจารย์ซึ่งเป็นผู้ฉลาดและมีคุณธรรม เลยให้จอมหงวนขอโทษ

คิดเหมือนกันกับความเห็นนี้ครับ แต่ผมว่า คิดผิดทั้ง จอหงวนทั้งต้าซือแหล่ะครับ ลูกค้าขอซื้อหมู 4 หยวน มันยังไม่ถึงชิ้นเลย ถ้าต้าซือแบ่งขายให้ก็ต้องหั่นหมูออกดิก๊ะเอา แม่นก่อลองอ่านดีๆก่า...

ในอดีตกาลยังมีผู้จำนวนมากไม่ได้ศึกษาเล่าเรียนเหมือนดังเช่นปัจจุบัน คนที่จะจอหงวนได้นั้นจะต้องเข้าคัดเลือกจากผู้คนมากมายเพื่อจะได้เป็นจอหงวน เมื่อชายคนนึงวาดฝันว่าตัวเองจะได้เป็นจอหงวนสักวันเขาจึงได้ตั้งใจเล่นเรียนหาความรู้ใส่ตัว และพอดีได้เจออาจารย์ที่ดีได้ให้ความรู้กับชายคนนี้ในที่สุดเขาก็ได้เป็นจอหงวนสมใจ อยู่มาวันนึงเขาไปเดินตลาดระหว่างนั้นเขาก็ได้เห็นพอค้าขายหมู(ต้าซือ) กำลังคิดเงินให้ลูกค้าที่มาซื้อหมู โดยขายหมูชิ้นละ 7 หยวน ลูกค้าซื้อทั้งหมด 4 หยวน พ่อค่าคิดอยู่นานจึงได้บอกกับลูกค้าไปว่าราคาหมู 4 ชิ้นราคา 25 หยวน จอหงวนได้ฟังดังนั้นจึงเข้าไปบอกต้าซือผู้ขายหมูว่า เจ้านั้นคิดเงินผิดแล้วแท้ที่จริงต้องเป็น  28 หยวนต่างหาก ... ต้าซือได้ฟังดังนั้นก็บอกจอมหงวนไปว่า ข้านะคิดถูกแล้วเจ้าต่างหากที่คิดผิดจะเป็น 28 หยวนได้ไง ข้าขายของข้ามาตั้งนาน 4 ชิ้นก็ 25 หยวน จอหงวนได้ฟังดังนั้นจึงโกรธมากที่ตัวเองช่วยกับถูกด่ากลับมา จึงบอกต้าซือผู้ขายหมูไปว่าถ้าเจ้าคิดผิดจะทำยังไง ต้าซือบอกว่าถ้าข้าคิดผิดข้าจะยอมให้ท่านตัดหัว ต้าซือถามกลับว่าแล้วถ้าจอมหงวนคิดผิดละจะทำยังไง จอหงวนรู้อยู่แก่ใจว่าตัวเองคิดถูกจึงตอบไปว่า ข้ายินดีจะน้อมกายก้มลงขอโทษเจ้า.. ทันใดนั้นอาจารย์ของจอหงวนผู้ซึ่งเป็นผู้ถ่ายทอดวิชาความรู้ให้แก่จอหงวนเดินผ่านมา จอหงวนจึงได้เล่าเรื่องราวที่ผ่านมาให้ฟัง เมื่ออาจารย์ฟังจบก็บอกให้จอหงวนจงน้อมกายและก้มลงขอโทษต้าซือ จอหงวนคิดไม่ออกว่าทำไมตัวเองคิดถูกแล้วแต่ทำไมอาจารย์ยังให้ตนขอโทษต้าซือ...  คุณคิดว่าทำไมอาจารย์ถึงให้จอหงวนผู้สูงศักดิ์ก้มลงขอโทษต้าซือ.....

[สบายแมน]

อาจารย์ก็ด่าลูกศิษย์ไปว่า "มิงเปงลูกสิกฮั๊วล่ายยางงาย....หมูสี่หย๋วง มังยังไม่ล่ายถึงชิ้งเลย" พร้อมกับเอามะเหงกๆหัวจอหงวนไปหนึ่งที

[คนเมือง ณ กว่างกรุง]

ถ้าคนขายหมูผิดเขาต้องตาย แต่ถ้าจอมหงวนถูกแค่ขอโทษไม่ทำให้ใครตายฉนั้นอาจารย์ซึ่งเป็นผู้ฉลาดและมีคุณธรรม เลยให้จอมหงวนขอโทษ

คิดเหมือนกันกับความเห็นนี้ครับ แต่ผมว่า คิดผิดทั้ง จอหงวนทั้งต้าซือแหล่ะครับ ลูกค้าขอซื้อหมู 4 หยวน มันยังไม่ถึงชิ้นเลย ถ้าต้าซือแบ่งขายให้ก็ต้องหั่นหมูออกดิก๊ะเอา แม่นก่อลองอ่านดีๆก่า...

ในอดีตกาลยังมีผู้จำนวนมากไม่ได้ศึกษาเล่าเรียนเหมือนดังเช่นปัจจุบัน คนที่จะจอหงวนได้นั้นจะต้องเข้าคัดเลือกจากผู้คนมากมายเพื่อจะได้เป็นจอหงวน เมื่อชายคนนึงวาดฝันว่าตัวเองจะได้เป็นจอหงวนสักวันเขาจึงได้ตั้งใจเล่นเรียนหาความรู้ใส่ตัว และพอดีได้เจออาจารย์ที่ดีได้ให้ความรู้กับชายคนนี้ในที่สุดเขาก็ได้เป็นจอหงวนสมใจ อยู่มาวันนึงเขาไปเดินตลาดระหว่างนั้นเขาก็ได้เห็นพอค้าขายหมู(ต้าซือ) กำลังคิดเงินให้ลูกค้าที่มาซื้อหมู โดยขายหมูชิ้นละ 7 หยวน ลูกค้าซื้อทั้งหมด 4 หยวน พ่อค่าคิดอยู่นานจึงได้บอกกับลูกค้าไปว่าราคาหมู 4 ชิ้นราคา 25 หยวน จอหงวนได้ฟังดังนั้นจึงเข้าไปบอกต้าซือผู้ขายหมูว่า เจ้านั้นคิดเงินผิดแล้วแท้ที่จริงต้องเป็น  28 หยวนต่างหาก ... ต้าซือได้ฟังดังนั้นก็บอกจอมหงวนไปว่า ข้านะคิดถูกแล้วเจ้าต่างหากที่คิดผิดจะเป็น 28 หยวนได้ไง ข้าขายของข้ามาตั้งนาน 4 ชิ้นก็ 25 หยวน จอหงวนได้ฟังดังนั้นจึงโกรธมากที่ตัวเองช่วยกับถูกด่ากลับมา จึงบอกต้าซือผู้ขายหมูไปว่าถ้าเจ้าคิดผิดจะทำยังไง ต้าซือบอกว่าถ้าข้าคิดผิดข้าจะยอมให้ท่านตัดหัว ต้าซือถามกลับว่าแล้วถ้าจอมหงวนคิดผิดละจะทำยังไง จอหงวนรู้อยู่แก่ใจว่าตัวเองคิดถูกจึงตอบไปว่า ข้ายินดีจะน้อมกายก้มลงขอโทษเจ้า.. ทันใดนั้นอาจารย์ของจอหงวนผู้ซึ่งเป็นผู้ถ่ายทอดวิชาความรู้ให้แก่จอหงวนเดินผ่านมา จอหงวนจึงได้เล่าเรื่องราวที่ผ่านมาให้ฟัง เมื่ออาจารย์ฟังจบก็บอกให้จอหงวนจงน้อมกายและก้มลงขอโทษต้าซือ จอหงวนคิดไม่ออกว่าทำไมตัวเองคิดถูกแล้วแต่ทำไมอาจารย์ยังให้ตนขอโทษต้าซือ...  คุณคิดว่าทำไมอาจารย์ถึงให้จอหงวนผู้สูงศักดิ์ก้มลงขอโทษต้าซือ.....

ขอโทษอย่างแรงครับ พิมพ์ผิด ลุกค้าซื้อ 4 ชิ้น..

[ขี้เหล้าอาวุโส]

อาจารย์ก็ด่าลูกศิษย์ไปว่า "มิงเปงลูกสิกฮั๊วล่ายยางงาย....หมูสี่หย๋วง มังยังไม่ล่ายถึงชิ้งเลย" พร้อมกับเอามะเหงกๆหัวจอหงวนไปหนึ่งที

[คนเมือง ณ กว่างกรุง]

อาจารย์ก็ด่าลูกศิษย์ไปว่า "มิงเปงลูกสิกฮั๊วล่ายยางงาย....หมูสี่หย๋วง มังยังไม่ล่ายถึงชิ้งเลย" พร้อมกับเอามะเหงกๆหัวจอหงวนไปหนึ่งที

[สบายแมน]

ถ้าคนขายหมูผิดเขาต้องตาย แต่ถ้าจอมหงวนถูกแค่ขอโทษไม่ทำให้ใครตายฉนั้นอาจารย์ซึ่งเป็นผู้ฉลาดและมีคุณธรรม เลยให้จอมหงวนขอโทษ

คิดเหมือนกันกับความเห็นนี้ครับ แต่ผมว่า คิดผิดทั้ง จอหงวนทั้งต้าซือแหล่ะครับ ลูกค้าขอซื้อหมู 4 หยวน มันยังไม่ถึงชิ้นเลย ถ้าต้าซือแบ่งขายให้ก็ต้องหั่นหมูออกดิก๊ะเอา แม่นก่อลองอ่านดีๆก่า...

ในอดีตกาลยังมีผู้จำนวนมากไม่ได้ศึกษาเล่าเรียนเหมือนดังเช่นปัจจุบัน คนที่จะจอหงวนได้นั้นจะต้องเข้าคัดเลือกจากผู้คนมากมายเพื่อจะได้เป็นจอหงวน เมื่อชายคนนึงวาดฝันว่าตัวเองจะได้เป็นจอหงวนสักวันเขาจึงได้ตั้งใจเล่นเรียนหาความรู้ใส่ตัว และพอดีได้เจออาจารย์ที่ดีได้ให้ความรู้กับชายคนนี้ในที่สุดเขาก็ได้เป็นจอหงวนสมใจ อยู่มาวันนึงเขาไปเดินตลาดระหว่างนั้นเขาก็ได้เห็นพอค้าขายหมู(ต้าซือ) กำลังคิดเงินให้ลูกค้าที่มาซื้อหมู โดยขายหมูชิ้นละ 7 หยวน ลูกค้าซื้อทั้งหมด 4 หยวน พ่อค่าคิดอยู่นานจึงได้บอกกับลูกค้าไปว่าราคาหมู 4 ชิ้นราคา 25 หยวน จอหงวนได้ฟังดังนั้นจึงเข้าไปบอกต้าซือผู้ขายหมูว่า เจ้านั้นคิดเงินผิดแล้วแท้ที่จริงต้องเป็น  28 หยวนต่างหาก ... ต้าซือได้ฟังดังนั้นก็บอกจอมหงวนไปว่า ข้านะคิดถูกแล้วเจ้าต่างหากที่คิดผิดจะเป็น 28 หยวนได้ไง ข้าขายของข้ามาตั้งนาน 4 ชิ้นก็ 25 หยวน จอหงวนได้ฟังดังนั้นจึงโกรธมากที่ตัวเองช่วยกับถูกด่ากลับมา จึงบอกต้าซือผู้ขายหมูไปว่าถ้าเจ้าคิดผิดจะทำยังไง ต้าซือบอกว่าถ้าข้าคิดผิดข้าจะยอมให้ท่านตัดหัว ต้าซือถามกลับว่าแล้วถ้าจอมหงวนคิดผิดละจะทำยังไง จอหงวนรู้อยู่แก่ใจว่าตัวเองคิดถูกจึงตอบไปว่า ข้ายินดีจะน้อมกายก้มลงขอโทษเจ้า.. ทันใดนั้นอาจารย์ของจอหงวนผู้ซึ่งเป็นผู้ถ่ายทอดวิชาความรู้ให้แก่จอหงวนเดินผ่านมา จอหงวนจึงได้เล่าเรื่องราวที่ผ่านมาให้ฟัง เมื่ออาจารย์ฟังจบก็บอกให้จอหงวนจงน้อมกายและก้มลงขอโทษต้าซือ จอหงวนคิดไม่ออกว่าทำไมตัวเองคิดถูกแล้วแต่ทำไมอาจารย์ยังให้ตนขอโทษต้าซือ...  คุณคิดว่าทำไมอาจารย์ถึงให้จอหงวนผู้สูงศักดิ์ก้มลงขอโทษต้าซือ.....

ขอโทษอย่างแรงครับ พิมพ์ผิด ลุกค้าซื้อ 4 ชิ้น..

เอ่อนั้นเต๊อะ!!!!

อาจารย์ก็ด่าลูกศิษย์ไปว่า "มิงเปงลูกสิกฮั๊วล่ายยางงาย....หมูสี่หย๋วง มังยังไม่ล่ายถึงชิ้งเลย" พร้อมกับเอามะเหงกๆหัวจอหงวนไปหนึ่งที

ยิ้มหยั๋งท่านขี้เหล้า บ่าป๊ะกั๋นจ๊าดเมินต๊ะ ก้าว่าจะเอาเวอร์ชั่นแอนนาเชิญยิ้ม แบบสวดยอดไปเลย ถั่วต้มม๊า

[Nature]

สุ้มาเต้อะ คับ  ถ๊อดแถ๊ดหน่อย !!
จะปู๋สาด  นั่งรอฟัง เฉลย !

[คนเมือง ณ กว่างกรุง]

ถ้าคนขายหมูผิดเขาต้องตาย แต่ถ้าจอมหงวนถูกแค่ขอโทษไม่ทำให้ใครตายฉนั้นอาจารย์ซึ่งเป็นผู้ฉลาดและมีคุณธรรม เลยให้จอมหงวนขอโทษ

ตามนี้เลยครับ  บางครั้งการที่เรามีความรู้เหนือผู้อื่นไม่ได้แปลว่าเราจะต้องเป็นผู้ถูกเสมอ การที่เรายอมเป็นฝ่ายแพ้บ้างในบ้างเรื่องที่ไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่สำหรับเรา แต่เป็นเรื่องใหญ่สำหรับคนอื่นดังเช่นเรื่องที่กล่าวมาแล้วข้างต้นนั้นเป็นสิ่งที่ผู้รู้พึงควรกระทำ
... ผู้รู้ต้องคู่คุณธรรม...

ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็น...

ด้วยจิตคาราวะ..

[เดี่ยว]

ดีใจจังเพิ่งตอบถูก ทำไมกับเมียเราผิดตลอด 

[คนเมือง ณ กว่างกรุง]

ดีใจจังเพิ่งตอบถูก ทำไมกับเมียเราผิดตลอด 

กฏของการมีเมียมี 2 ข้อ
ข้อ 1 เมียถูกเสมอ
ข้อ 2 หากเมียทำผิดให้ย้อนกลับไปดูข้อที่ 1 ใหม่