มีเรื่องเล่าให้อ่าน รอหน่อยนะ

[Bobsfalo]

ไม่นานนักผมและเจ้าหน้าที่ก็ลงมายังชั้นล่างอีกครั้ง ลูกบิดประตูที่ถูกงัดด้วยกรรไกร เสียหายอย่างหนักจนไม่สามารถจำสภาพเดิมของมันได้เลยยังคงติดอยู่กับประตู
กรรไกรและชิ้นส่วนของลูกบิดด้านนอกไม่ได้อยู่ในที่เกิดเหตุ ผมสรุปให้เจ้าหน้าที่ฟังอีกครั้ง เราใช้เวลากันไม่นานนักหลังจากเจ้าหน้าที่เก็บภาพเรียบร้อย

ถึงแม้เวลาจะคล้อยไปจนเกือบจะบ่ายโมงแล้ว ข้าวซักเม็ดก็ยังคงมิได้ตกถึงท้องผมเลย จิตใจตอนนี้จดจ่อยู่กับความคืบหน้าของคดี อะไรคือขั้นตอนต่อไปที่ผมจะต้องทำ
มถามเจ้าหน้าที่ในขณะที่รถไซเลนเคลื่อนตัวออกจากจุเกิดเหตุอย่างช้าๆ เพื่อมุ่งไปยังป้อมที่เป็นสถานที่สอบสวนเจ้าวายร้ายเบื้องต้น....

แล้วมาต่อกัน   

[A@Y~OnLy LoVe~]

กำลังมันส์เลย 

[Survey]

รอๆๆ

[แชทซาโนย่า กอยุ่ง~*-.]

ง่วงก็ง่วง ตาก็ดื้อ จะปิดๆ อยู่นั่นแล่ะ
พรุ่งนี้มาต่อนะคะ  (ไวๆ ด้วย) 

[MONYADONGMUSIC]

ทำยังกะหนังสือบางกอก7วันออกที สนุกดี ขั้นเทพเลย ^^ บอกเล่าจริงๆ ไม่มีชื่อตัวละครเลย อิอิ มีแต่ยี่ห้อรองเท้าADDA 55 notebook ยี่ห้ออะไรครับ อยากรู้ 

[✿‧: น้ำทิพย์﹎｡❤]

รออีกละ ....))

[Bobsfalo]

ทำยังกะหนังสือบางกอก7วันออกที สนุกดี ขั้นเทพเลย ^^ บอกเล่าจริงๆ ไม่มีชื่อตัวละครเลย อิอิ มีแต่ยี่ห้อรองเท้าADDA 55 notebook ยี่ห้ออะไรครับ อยากรู้ 

จริงๆ มีทั้งชื่อ ทั้งภาพ ปลากรอบ  เคยลงไปครั้งนึง ห้องสังคม เพราะว่าไปพาดพิงผู้ร้ายครับ    รอบนี้เลย มีแต่ตัวหนังสือ เด๋ว กลับไปเซ็นเซอร์ภาพ จะเอามาลงใหม่  

[Bobsfalo]

ต้นจามจุรี กิ่งก้านแผ่กว้าง อายุไม่น้อยกว่าอายุของผม นอกจากจะทำหน้าที่สังเคราะห์ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ให้เปลี่ยนเป็นก๊าซออกซิเจนแล้ว ยังทำหน้าที่ให้ร่มเงาแก่ป้อมตำรวจเล็กๆ หน้า มฟล
ซึ่งอยู่ใกล้กับที่พักของผมแค่เพียงชะเง้อตามองก็เห็นกันแล้ว

เสียงอึกกระทึกคึกโครม ดังมาจากห้องสอบสวนข้างใน เสียงตะคอก ดังแล้วดังเล่าที่เจ้าหน้าที่สอบสวนเจ้าวายร้าย ยังคงก้องกังวาลอยู่ในแก้วหูของผม
"ชื่ออะไรมึงน่ะ" เจ้าหน้าที่คนหนึ่งตะคอกใส่หน้าเจ้าวายร้าย
"A ครับ" เจ้าวายร้ายพูดเบาๆ
"ชื่อจริง เมิงน่ะชื่ออะไร กรูถามชื่อจริงเมิง ชื่อกับนามสกุล" ไอ้ห่านี่ เด๋วตบปากฉีกแม่เลย กวนตรีนนะเมินน่ะ
"ชื่อAAA  BB.........."  เจ้าวายร้ายพูดเบาๆ  "เออ แค่นี้ล่ะ ไอ้ห่า  เจ้าหน้าที่คนเดิมกล่าว
ชั่วโมงกว่าๆ ของการสอบสวนเป็นไปด้วยความเชื่องช้า ค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไป พอๆ กันกับการกดแป้นมองปุ่มพิมพ์สำนวนของเจ้าหน้าที่คนนั้นนั่นเอง

เวลาบ่ายเริ่มคล้อยจะเป็นเกือบเย็นแล้ว ยังไม่มีทีท่าว่าผมจะได้ออกไปทำธุระ ของผมบ้างเลย
15.30 น. ผมเจรจากับเจ้าหน้าที่เรื่องการขอเงินของกลางคืนไปก่อน ส่วนของกลางอื่นๆ มอบไว้ให้กับเจ้าหน้าที่เพื่อดำเนินการต่อไป
"วันพรุ่งนี้ค่อยมารับของกลางนะครับ พี่ต้องส่งของกลางไปที่สถานีก่อน" เจ้าหน้าที่คนเดิมพูดสั้นๆ
"ได้ครับพี่ มีอะไรเพิ่มเติมโทรหาผมเลยนะครับ"  ผมต้องรีบเดินทางออกจากป้อมเพื่อไปเตรียมงานที่ร้านต่อ ถึงแม้เวลาจะเข้าใกล้เวลาเปิดร้านเต็มทน ......

[Bobsfalo]

เบื้องหลังการวางแผนเข้าจับกุม

ในช่วงเช้าหลังจากที่ผมเก็บภาพหลักฐานแล้ว ผมและหุ้นส่วนก็ปรึกษากันว่าจะแยกย้ายกันไปสืบ  เราจะติดต่อกันเพื่อฟังความคืบหน้าโดยทางโทรศัพท์
ผมขับรถคันเล็กๆ ของผมลัดเลาะไปตามหอพักต่างๆ ตามเบาะแสที่ได้มา   ลึกเข้าไปในซอยเปลี่ยว หอพักมีชื่อแห่งหนึ่ง กลางทุ่งนา เป็นเป้าหมายแรกของผม
ผมขับเรถเข้าไปซุ่มอยู่โดยไม่รีรอ   สายตาก็พลันสอดส่ายดูรถต้องสงสัย
"แช๊ะๆ" เสียงชัตเตอร์รัว ราวกับเสียงปืนกลในสนามรบ หน้าเลนส์ 18-55 ที่ติดมากับกล้อง สอดส่ายไปยังรถต้องสงสัยทันที

ผมซุ่มอยู่ไม่นานนักก็ถอยไปยังเป้าหมายถัดไป ระหว่างทางสายตาเหลือบไปเห็นรถต้องสงสัยอีกคันนึง จอดอยู่ใต้บ้านพักแบบชนบท ยกพื้นสูง หน้าต่างประตูปิดหมดทุดบาน แต่่อนข้างแปลกตรงที่ มีรองเท้าเกือบ
10 คู่ วางระเกะระกะ อยู่ที่บันไดทางขึ้นชั้นสอง รถมอร์เตอร์ไซด์ต้องสงสัยจอดอยู่แถวในสุด แผ่นป้ายทะเบียนที่เอียงคะเล่เท่ เป็นจุดสังเกตุให้ผมเอะใจขึ้นมาทันที
กล้องคู่ใจถูกหยิบขึ้นมาใช้อีกครั้ง ด้วยความสามารถของเลนส์ที่มีอยู่ คงทำได้ดีสุดๆ แค่นี้กระมัง ผมคิดในใจ

สิ้นเสียงชัตเตอร์ที่รัวไปเกือบสิบภาพ โทรศัทพ์ผมก็ดังขึ้น
"เฮ้ย เจอแล้ว เจอห้องมันแล้ว มาเลยเร็วๆ" เพื่อนผมโทรมาบอกด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น
ฟี๊ด ชิ่ว ๆ  เสียงคำรามจากเครื่องยนต์ 3 สูบเทอร์โบ อินเตอร์คูลเลอร์ บวกกับกรองเปลือย ที่เพิ่งวางเสร็จ มาจากอู่ที่มีชื่อเสียงทางด้านรถเล็กๆ แต่ไม่ด้อยประสิทธิภาพ จากศรีราชา  ดังลั่นสนั่นซอย
ทำเอาผู้คนที่อาศัยอยู่แถบนี้ ต่างหันมามองเป็นสายตาเดียวกัน

เพียง 2 นาที จากจุดที่ผมซุ่มอยู่ ผมก็มาถึงห้องพักของเจ้าวายร้าย  ผมคว้ากล้องคู่ใจอีกครั้งหนึ่ง ปรับแต่งตามความสามารถที่ผมจะพอมีในขณะที่วิ่งเข้าไปยังห้องเจ้าวายร้าย
ผมยกกล้องขึ้นมารัวชัตเตอร์อีกครั้งนึง และก็ต้องผิดหวัง ผมคิดในใจว่าเจ้าวายร้ายคงต้องถูกเจ้าหน้าที่ควบคุมตัว นั่งคุกเข่า เอามือไพล่หลัง เหมือนในหนัง แล้วเจ้าหน้าที่จะต้องพูดว่า
คุณมีสิทธิที่จะไม่พูด เพราะคำพูดของคุณจะถูกให้การในชั้นศาลฯ 
ความว่างเปล่า พบเพียงเศษอาหาร กล่องกระดาษใส่เสื้อผ้า คือสิ่งที่ผมพบเห็นในเวลานั้น
"เจ้าทุกข์ เข้ามาดูซิ ใช่ของคุณมั๊ย" เจ้าหน้าที่พูดกับผม
"ใช่ครับ ของผมเลย นั่นก็ใช่ นี่ก็ใช่" ผมพูดกับเจ้าหน้าที่คนเดิม

อ่านต่อนะ

[แชทซาโนย่า กอยุ่ง~*-.]

อย่าให้รอนานจิ  แบน 3 วันเลยนิ 

    ล้อเล่งค่ะ  มาไวๆ จิ แฟนๆ รออยู่น๊า..... 

[Bobsfalo]

อย่าให้รอนานจิ  แบน 3 วันเลยนิ 

    ล้อเล่งค่ะ  มาไวๆ จิ แฟนๆ รออยู่น๊า..... 

 

[Bobsfalo]

หลังจากที่พวกเราพบของกลางแล้ว เราก็เริ่มดำเนินการขั้นต่อไป
"พี่ครับ ไอ้เด็กเวรที่มันอยู่ห้องนี้ ชื่อจริงอะไรครับ" ผมถามเจ้าของหอ
" อ่ะ ไอ้เทพ น่ะเรอะ......" เจ้าของหอสาธยาย วีระกรรมของมันให้ผมฟังอย่างละเอียด   นอกจากมันจะไม่ทำงานอะไรแล้ว ชอบออกจากหอตั้งแต่เช้า กลับมาจนดึก ตั้งแต่ต้นซอยยันท้ายซอย คนที่มันรู้จัก
ก็พลอยถูกขอเงินแล้วทั้งสิ้น..  พี่เจ้าของหอเล่าอย่างมันส์ปาก  ในระหว่างที่ผมขอข้อมูลเจ้าของหอ เจ้าหน้าที่ต่างก็พยายามวางแผนขั้นต่อไปกัน โดยแบ่งทีมงานออกเป็น 2 ทีม ทีมแรก ทีมงานซุ่ม จะมีเจ้าหน้าที่ 3 นาย
ซุ่มคอยเจ้าวายร้ายกลับมาที่รังเพื่อทำการตะครุบตัว  ส่วนอีกทีมเป็นทีมงานจับกุม วางแผนร่วมกับทีมงานของผม รวมแล้ว 7 คน  รูปถ่ายของรถที่ต้องสงสัยถูกส่งต่อให้เจ้าหน้าที่ทุกนายได้ดู สี และ ยี่ห้อ เจ้าหน้าที่ทุกคน
จำได้อย่างแม่นยำ
"เอาล่ะครับพี่ ผมว่ามันคงไปไหนยังไม่ไกล ตอนนี้ก็ยังไม่สาย ผมว่ามันน่าจะยังคงป้วนเปี้ยนอยู่แถวๆ นี้  ผมกับเพื่อนๆ พอจะเดาว่ามันน่าจะอยู่ร้านเกมส์ ไม่ร้านใดก็ร้านหนึ่งใกล้ๆนี้แน่ๆ" ผมพูดเสียงดัง ราวกับประชุมกันในห้อง conference
"ผมกับเพื่อนๆ จะแยกกันไปดูซอยข้าง ม. นะครับ พวกพี่ก็ตะเวนไปรอบนอกละกัน และก็ตามร้านรับซื้อเครื่องใช้ไฟฟ้าด้วย" ผมออกความเห็นกับพี่ๆเจ้าหน้าที่
สิ้นเสียง ทีมงานต่างก็แยกย้ายกันไปปฏิบัติหน้าที่ ที่ได้รับมอบหมาย  โดยที่ผมแยกตัวออกมาเพียงลำพังคนเดียว เนื่องจา กต้องกลับไปเอาหลักฐาน S/N ของ notebook กับกล้องถ่ายรูป จากสถานที่เกิดเหตุ
ด้วยความบังเอิญหรือไม่ก็ตามผมเอะใจ จอดรถตรงหน้าร้านค้าปลีก 24 ช.ม. แห่งหนึ่ง   ข้างร้านนั้นเองเป็นร้านเกมส์เล็กๆ ที่ค่อนข้างจะสงบ เพราะดูแล้วไม่เป็นจุดสนใจมากนัก  ผมไม่รีรอที่จะดูรถต้องสงสัย
"ไม่มี ไม่มีรถต้องสงสัย" ผมคิดในใจ มันน่าจะอยู่ที่นี่ เพราะจากเบาะแสที่หุ้นส่วนผมบอก เคยเห็นมันเดินออกมาจากร้านแห่งนี้  แต่สายตาผมก็ยังไม่ลดละความพยายามที่จะสอดส่งเข้าไปในร้าน
"เฮ้ย ...  เสื้อแขนยาว สีดำ ถลกแขนขึ้น ใช่มันหรือเปล่านะ" ผมคิด แต่คาวมคิดก็ไม่สามารถที่จะหยุดยั้งการกระทำของผมได้  เสียงฝีก้าวของผม เสมือนทรานกองเกียติ์ยศเดินสวนสนามเนื่องในวันสำคัญ
"ครืด"  เสียงเกิดประตู ดังลั่น แต่ยังคงไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ ภายในร้าน เด็กนักเรียนหัวเกรียน กางเกงขาสั้นบ้างก็ยังอยู่ในเครื่องแบบนักเรียน บ้างก็สวมชุดธรรมดา ต่างคนก็ต่างสวมหูฟัง ไม่รับรู้อะไรที่กำลังจะเกิดขึ้นเลย
สายตาของผมกวาดมองไปรอบๆ ร้าน พร้อมความหวังว่าจะต้องเจอกับเจ้าวายร้าย  ผิดหวัง !! คือสิ่งที่ผมรับรู้ ไม่มีเลย มันไม่ได้อยู่ที่นี่  จากนั้นไม่นาน ผมก็ติดต่อไปยังทีมงานว่าผมเข้ามาดูร้านต้องสงสัยร้านนึงแล้วแต่ไม่พบ
สิ้นสุดการสนทนา ปานสายฟ้าแลป หุ้นส่วนของผมผลุนผลันเข้ามาในร้านทันที "เออ พี่ก็เพิ่งมาถึง จอดรถอยู่หน้าร้านนี้น่ะ" พี่คนนึงกล่าว  ส่วนหุ้นส่วนอีกคนก็เดินไปสอบถาม คนดูแลร้าน เรื่องร้านเกมส์ในบริเวณใกล้เคียง
"มันมีหลังตลาดนี่แหม ฮ้านใหญ่ๆ อยู่ติ๊ดกั๋น 2ฮ้าน อยู่ บ่ไกล๋ เดินไปแค่ อี๊ก็เถิง แล่ว" คนดูแลร้านเล่าให้พวกเราฟัง
"ขอบคุณมากครับพี่" หุ้นส่วนของผมขอบคุณคนดูแลร้าน
จากร้านแรก พวกเรา 4 คนก็มุ่งไปยังร้านที่แนะนำทันที เพียงแค่ 1 นาที เราก็อยู่ใกล้กับร้านเป้าหมาย "เฮ้ยๆๆ   หยุดๆๆ เจอแล้ว เห็นแล้ว  รถของมัน สีฟ้าๆ รถมันจอดอยู่" ผมเอะอะเสียงดัง  ผมและเพื่อนๆ ต่างพากันหยุดนิ่ง
ลมหายใจที่แผ่วเบาของพวกเรา เสียงเต้นของหัวใจ สูบฉีดขึ้นราวกับฟ้าจะถล่มอีกครั้ง " เด๋ว แจ๊ค กับพี่นาท ไปดักที่ทางออกหลังตลาด  แม๊ว เดินตามฉันมา อยู่เฉยๆ ก่อนนะ เด๋วฉั๊น จะเดินไปดูทะเบียนรถให้แน่ใจก่อน" ผมออกคำสั่ง
กล้งคู่ใจพร้อมเลนส์คิท ถูกหยิบขึ้นมาอยู่ในโหมดพร้อมอีกครั้ง  ผมพยายามเดินเข้าไปให้ใกล้ที่สุด เพื่อนที่จะให้เห็นทะเบียน โดยไม่ให้เจ้าวายร้ายไหวตัวทัน
กล้อง Nikon D5000 พร้อมเลนส์คิท ทำงานได้อย่างเหมาะสมตามประสิทธิภาพของมัน  ผมคงเข้าไปใกล้สุดได้แค่นี้กระมัง เพราะว่าร้านที่ต้องสงสัย เป็นกระจกใส ผมเกรงว่าหากเข้าใกล้มากกว่านี้ จะทำให้เจ้าวายร้ายเห็นผม
ความสั้นของสายตาที่วัดได้ 150 พยายามโฟกัสเต็มที่ เพื่อให้เห็นตัวเลขบนแผ่นป้ายทะเบียน  และแล้ว "ชัดเลย เจอแล้ว เราเจอแล้ว" ผมคิดในใจ "เอ๊ะ เด๋วก่อน มันอาจจะจอดรถทิ้งไว้แล้วไปที่อื่นก็ได้" ผมคิดในใจ พลาง
สอดส่ายสายตากวาดไปรอบๆ อีกครั้ง   ความพยายามที่จะมองผ่านเข้าไปภายในร้าน ทำเอาสายตาของผมฝ้าฟางไปชั่วครู่  แต่แล้วก็เหมือนสวรรค์โปรด สายตาที่ยังพอมีประสิทธิภาพของผมเหลือบไปเห็น รองเท้า
"เฮ้ย นั่นมันรองเท้ากรู ที่ให้มันนี่หว่า" ผมตื่นเต้นกับสิ่งที่เห็นมาก แค่เพียง 20 ก้าวจากจุดซุ่ม ผมรีบแจ้งความคืบหน้าให้กับเพื่อนๆ ในทีมทันที "ชัดเลย มันอยู่ที่นี่ แม๊ว โทรเรียกเจ้าหน้าที่ด่วน" ผมออกคำสั่ง "บอกให้มาเลย เร็วที่สุด"
สีหน้าของผมบ่งบอกถึงความมั่นใจ ความเด็ดขาด " อ้ายๆ น้อวป๊ะแล่ว............" แม๊ว   ต่อสายคุยกับเจ้าหน้าที่ ด้วยน้ำเสียงที่สั่งเครือ น้ำตาที่เปี่ยมไปด้วยความภาคภูมิใจ หลั่งออกมาอย่างไม่ตั้งใจ สีหน้าของแม๊ว แดงอมชมพู เห็นได้อย่างชัดเจน
"จะกระทืบมันซัก 2-3 ที ดีมั๊ย แกก็เอารองเท้าตบหน้ามันเลย" ผมเสนอความคิด "อย่าเลย แค่ด่ามันก็พอ เพราะ เด๋ว พี่ๆ เจ้าหน้าที่เค้าจะจัดการให้ ฉั๊นบอกเค้าแล้ว" เออ ก็ได้ว๊ะ    สิ้นเสียงปรึกษา เจ้าหน้าที่กลุ่มใหญ่ก็มาทันที
"ไหนๆ ร้านไหน มันอยู่ไหน" เจ้าหน้าที่คนหนึ่ง เอะอะโวยวาย โดยที่อีกมือหนึ่ง คว้าปืนคู่กายปลดล๊อคให้พร้อมใช้งานทันที

ต่อนะ

[Survey]

ต่อๆครับ

[N'ออย-->ดำมอย]

รออ่านค่ะ....

มันส์อ่ะ จุกันติดลมนิ

[Maxver77]

ใช้เวลานานจิงๆ เสียความต่อเนื่องหมด
สนุกน่าตื่นเต้น ติดตามดี แต่บ่มีเวลานัก
ไปละๆๆๆบายๆๆๆ

[Bobsfalo]

ท่าทางขึงขังของเจ้าหน้าที่ทำให้ผมมีความหวังขึ้นมาอีกครับ
"ลุยเลย " เจ้าหน้าที่คนหนึ่งส่งสัญญาณให้กับทีมงาน  แค่เพียงเสี้ยววินาที เจ้าหน้าที่หลายนายก็กรูกันเข้าไป โอบล้อมเจ้าวายร้าย
หน้าตาที่นิ่งเฉย สายตาจดจ้องมองแต่หน้าจอ ราวกับว่าโลกนี้จะไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้นของเจ้าวายร้าย คือสิ่งที่ผมจดจำมาได้จนถึงทุกวันนี้
เกมส์จบแล้ว อิสระภาพของเจ้าวายร้ายสิ้นสุดลงทันทีด้วยพันธนาการของกุญแจมืออย่างแน่นหนา

"เฮ้ย ค้นตัวมันเลย" เจ้าหน้าที่คนหนึ่งสั่งการ  และแล้วหลักฐานชิ้นสุดท้ายก็หล่นลงมาอย่างไม่ตั้งใจ  กระเป๋าเงินสีเขียวยี่ห้อไม่คุ้นหูในเมืองไทย หล่นออกมาจากกระเป๋ากางเกงของเจ้าวายร้าย
ภายในไม่ได้มีสิ่งของมีค่ามากไปกว่าเงินสด 11,000 บาท ที่คนร้ายเหลือไว้ และรูปแผ่นเล็กๆ ใบนึงเท่านั้น
เจ้าวายร้ายถูกเจ้าหน้าที่ควบคุมตัวทำแผนประกอบ ในทันที
"ล๊อคกุญแจแน่นๆ นะ เด๋วมันกระโดดลงรถจะซวยกัน" เจ้าหน้าที่คนหนึ่งสั่งการ " บ่ เป๋นหยั๋ง คับ เด๋วผมนั่งเฝ้ามันเอง" อีกคนตอบทันควัน

[Bobsfalo]

จบแค่นี้ รออ่านเรื่องต่อไป 

[A@Y~OnLy LoVe~]

อวสาน แล้วกะ  กำลังมันส์...

[แชทซาโนย่า กอยุ่ง~*-.]

เรื่องใหม่มายัง