ผมว่าก่อนที่เราไปร่วมกันพัฒนาปรับปรุ่งต่อเติมสิ่งก่อสร้างสาธารณูปโภคเทคโนโลยี ฯลฯ ในพื้นที่.... อยากให้มีการปลูกฝังให้คนในชุมชนมีจิตรักที่จะดูแลหวงแหน และทนุบำรุงสิ่ต่างๆในชุมชน ร่วมกันเสียก่อน... ให้เขาได้รู้ถึงคุณค่าตระหนักถึงความสำคัญและเกิดพลังร่วมมือในสิ่งที่พวกเราอยากทำและเสนอให้.. หลังจากนั้นผมคิดว่า ปัญหาเรื่อง ต่างๆ ไม่ว่าจะเด็กไม่อยากเรียน อาคารเรียนทรุดโทรมสกปรก ขยะ ฯลฯ ที่เป็นปัญหาอยู่ขณะนี้ น่าจะลดน้อยลงไปได้บ้างนะครับ....(สำหรับผม เห็นครูแพทมีความตั้งใจ แบบนี้ ใจผมไปอยู่ช่วยที่นั่น 100% แล้วครับ ส่วนเรื่องแรง ผมยินดีไปร่วมกันพัฒนาด้วยอีกคนครับ ถ้าไม่ติดงาน จะขอไปร่วมพัฒนาด้วยครับ)
สิ่งที่ยากที่สุดคือการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมนี่แหละคะแต่ค่อนข้างยากมากเลย เพราะเค้าชินกับการอยู่แบบนั้น เดี๋ยวต้องทำให้เห็นเป็นรูปธรรมมากขึ้นแต่ตอนนี้แพทก็พยามยามพัฒนาศูนย์การเรียนมาระยะหนึ่ง ก็มองเห็นเป็นโรงเรียนมากขึ้นแล้วค่ะ รอเข้าที่กว่านี้หน่อย แพทจะเก็บรูปมาฝากนะคะ ขอบคุณนะคะที่เล็งเห็นความสำคัญของการพัฒนาชุมชนที่ห่างไกล ถึงแม้ใครจะบอกว่าเขาไม่เริ่มจากการพัฒนาตนเองก่อนเราจะพัฒนาเขาไม่ได้ เพราะแบบนี้การบริจาคของแพทจึงไม่ค่อยเห็นความจำเป็นเท่าไหร่ เพราะ ยิ่งรู้ว่าเขาเห็นว่า ถ้าเขาไม่พัฒนาก็จะมีคนมาให้เขาเรื่อยๆ อาจเป็นความความคิดแบบแคบๆ แต่มันคือความจริง แพทเลยอยากพัฒนาที่บุคคลมากกว่า แต่สภาพโรงเรียน มันยังใช้ได้ดีเลยคะ ดีกว่าหลายๆที่ แต่แค่ที่ผ่านมา มันขาดการดูแลรักษา และไม่ได้ใช้เป็นอาคารเรียนมานานเลยทำให้ดูชำรุดทรุดโทรม แต่เมื่อทำความสะอาดแล้ว ก็ดูดีขึ้นค่ะ <(-___-)>