โชว์และให้ความรู้ ราหูหลวงปู่ผินะ วัดสนมลาว

[แม็กซ์_เชียงรายพุทธศิลป์]

วัตถุอาถรรพณ์และเครื่องรางของหลวงพ่อผินะ ท่านสร้างได้แปลก พิสดารมากกว่าของครูบาอาจารย์องค์อื่นและที่สำคัญ ใช้ได้หลากหลายและสามารถบนบอกได้ ใช้ได้ พูดกันได้เหมือนมีชีวิต ท่านทำและสร้างขึ้นมาแต่ละอย่าง ดูแปลกๆ ทั้งนั้นเป็นเอกลักษณ์เฉพาะ ตัวของท่านไม่ลอกเลียนแบบ ราหูองค์กำเนิดมนุษย์ที่ท่านได้สร้างขึ้น ท่านสร้างท่านทำขึ้นมาไม่เหมือนผู้อื่น คือใช้พกติดตัวเป็นการแก้เคราะห์ เสริมดวง กันเหตุเภทภัย แต่บนบอกได้ ขอให้ช่วยได้ ใช้ได้หลากหลายและสามารถบนบอกได้ ใช้ได้ พูดกันได้เหมือนมีชีวิต มีพุทธคุณทางเมตตามหาเสน่ห์ที่รุนแรงมาก อีกอย่างยังสามารถส่งเสริมดวงชะตา ได้อีกด้วยซึ่งนับว่าแปลกมากในเรื่องนี้
    เท่าที่ทราบมาตอนท่านมีชีวิตอยู่ กรรมวิธีการสร้างราหูองค์กำเนิดมนุษย์ของหลวงพ่อผินะ ท่านทำขึ้นมาจากกะลาตาเดียว โดยทำเป็นรูปสามเหลี่ยมมนๆ ขนาดกำลังใช้ ด้านแรกท่านจะแกะเซาะเป็นรูปราหูอมจันทร์และ ลงคาถานะเตสุเต ล้อมเอาไว้ ส่วนอีกด้านท่านจะแกะเซาะเป็นรูปรังไข่ของผู้หญิง แล้วลงอักขรไว้ ท่านจะทำรวมๆ ไว้ทีละหลายๆ อันจนหมดกะลาที่หามาได้ หลังจากนั้นท่านก็จะนำราหูหรือองค์กำเนิดมนุษย์ ลงไปแช่ในน้ำมันที่เคี่ยวมาจากของดีที่เห็นง่ายแต่เอายาก แล้วท่านก็ทำการปลุกเสกของท่านไปเรื่อยๆ จนเห็นอุคนิมิตเกิดขึ้นเป็นรูปเป็นร่าง ท่านจึงจะนำออกแจกแต่ก็น้อยคนนักที่จะได้เพราะตามลำพังแล้วกะลาตาเดียวหายาก และท่านยังนำมาแช่ในน้ำมันที่เคี่ยวมาจากของดีที่เห็นง่ายแต่เอายากอีก ยิ่งทำให้มีอิทธิฤทธิ์เพิ่มมากขึ้น เป็นการสร้างในยุคแรกๆนั้น ท่านจะทำการลงยันต์แบบยันต์เซาะ ร่องหมดและแช่ในน้ำมันที่เคี่ยวมาจากของดีที่เห็นง่ายแต่เอายากหมดทุกอัน และรุ่นหลังๆ เป็นแบบยันต์ ปั๊มหมึกดูไม่สวย และที่สำคัญไม่ได้แช่น้ำมันที่ทำมาจากของดีที่เห็นง่ายแต่เอายากด้วย จึงไม่น่าใช้
      สำหรับองค์นี้ได้มาจากลูกศิษไกล้ชิดของท่านคนหนึ่งที่เคยอยู่ในพื้นที่มาก่อนและย้ายมาที่เชียงราย องค์นี้ขนาดกำลังสวยไม่เล็กไปใหญ่ไป(ใหญ่กว่าเหรียญ10บาทนิดหนึ่ง) เป็นยุคแรกๆที่เคี้ยวน้ำมันและหลวงปู่ท่านฝังพลอยขาวมาจากวัด(เจ้าของว่างั้น)แต่ทองนี่เอามาติดเอง พี่เค้าใจดีแบ่งมาเพราะเค้ามี 2 ชิ้นใหญ่ 1 ชิ้น เล็ก 1 ชิ้น ผมเลยขอแบ่งชิ้นเล็กมา สวยมากมายครับ เครื่องรางของหลวงปู่ผินะท่าหายาก เพราะท่านสร้างไว้น้อย เนื่องจากการสร้างเครื่องรางประเภทวัตถุอาถรรพณ์นั้น สร้างและทำได้ยาก ต้องทำทีละชิ้น ผู้สร้างต้องมีความมานะอดทนมากพอสมควรทีเดียว อีกอย่างวัสดุหรือมวลสารที่เป็นของอาถรรพณ์นั้นก็หาได้ยากมาก จึงทำให้จำนวนการสร้างในแต่ละครั้งนั้นได้จำนวนน้อยมาก ไม่เพียงพอต่อ ความต้องการของผู้บูชา