อันนี้เป็นความรู้เชิงวิชาการนะครับ
ตุ๊กแกบ้าน นับเป็นสัตว์ชนิดแรกๆของโลกที่นักสัตววิทยาได้รู้จักและตั้งชื่อวิทยาศาสตร์ ขึ้นมา ตุ๊กแกบ้านมีลักษณะทั่วไป คือเป็นสัตว์เลื้อยคลานจำพวกจิ้งจกตุ๊กแก
ที่มีลำตัวและหัวขนาดใหญ่ ลำตัวปกคลุมด้วยเกล็ดขนาดเล็ก และมีเกล็ดที่มีลักษณะเป็นตุ่มนูนแทรกอยู่ทั่วลำตัว ตามีขนาดใหญ่ มีรูม่านตารีในแนวตั้ง ซึ่งเป็นลักษณะของสัตว์ที่หากินในเวลากลางคืน ลักษณะเด่นของตุ๊กแกสกุลเดียวกันโดยเฉพาะตุ๊กแกบ้านคือ
นิ้วเท้าแผ่กว้ามีแผ่นช่วยยึดเกาะที่พัฒนาดีมากตลอดความกว้างของนิ้วทุกนิ้ว เป็นจำนวนมาก ซึ่งช่วยยึดเกาะทั้งระบบสุญญากาศและประจุไฟฟ้าสถิตย์ ระหว่างขนเล็กๆที่แผ่นยึดเกาะกับพื้นผิววัตถุ ตุ๊กแกบ้านโดยทั่วไปพื้นลำตัวมีสีเทาเข้มถึงเทาอมฟ้า
และมีจุดสีขาวถึงเทาเรียงเป็นแถวตามขวางลำตัว และมีจุดสีส้มกระจายอยู่ทั่วตั้งแต่หัวจรดหาง
ตุ๊กแกบ้านสามารถปรับระดับความเข้มของสีได้ตามอารมณ์หรือตามความเข้ม ของวัตถุที่เกาะอยู่ แต่ไม่สามารถเปลี่ยนสีและลายจากเดิมได้ และการปรับความเข้มจะต้องเปลี่ยนทั้งตัวไม่สามารถปรับสีบางส่วนของร่างกาย ได้ในตุ๊กแกปกติ แต่ตุ๊กแกบ้านแต่ละพื้นที่อาจมีสีและลายแตกต่างกันบ้าง เพื่อให้สอดคล้องกับลักษณะสภาพแวดล้อมที่อาศัย เช่นผู้เขียนพบตุ๊กแกบ้านตามเขตชุมชนหรือตามชายป่าก็จะมีสีและลายเฉกตุ๊กแก บ้านทั่วไป ส่วนตุ๊กแกบ้านที่อยู่บริเวณถ้ำแห่งหนึ่งในจังหวัดระนอง กลับพบว่าจุดสีขาวตามขวางลำตัวกลับหายไปหรืออาจพบเพียงเล็กน้อย แต่จุดสีส้มกลับมีขนาดใหญ่กระจายทั่วตัว และพื้นลำตัวมีสีเทาเข้ม แม้ว่าจะมีการนำมาเลี้ยงนอกบริเวณถ้ำนั้นเป็นระยะเวลานาน สีและลายดังกล่าวก็ไม่เปลี่ยนแปลงไป แต่จากการตรวจสอบลักษณะทางอนุกรมวิธานก็พบว่าเป็นตุ๊กแกชนิดเดียวกัน นอกจากนี้ยังมีตุ๊กแกบ้านที่พบตามเขาหินปูนในเขตจังหวัดชายแดนภาคใต้ ส่วนหนึ่งมีสีเทาเข้มและมีจุดสีเทาอ่อนและสีเทาเข้มมากประตามลำตัวโดยไม่มี จุดสีส้มหรืออนุพันธ์ของสีส้มปนอยู่เลย ซึ่งอาจจำแนกออกเป็นชนิดย่อยใหม่ได้ในอนาคต ทั้งนี้ไม่รวมถึงความผิดปกติของเซลล์สีของตุ๊กแกที่เป็นลักษณะเฉพาะตัวไม่ ใช่ระดับประชากร เช่น ลักษณะเผือก(albinism) จุดสีส้มกลายเป็นสีเหลืองสด เป็นต้น
ตุ๊กแกบ้านเป็นสัตว์ที่สามารถปรับตัวได้ดีมาก ดังนั้นจึงสามารถพบตุ๊กแกบ้านในสภาพแวดล้อมที่หลากหลาย ทั้งตามบ้านคน ต้นไม้ เขาหินปูน เขาหินทราย เขาหินอัคนี แต่มักไม่พบตุ๊กแกบ้านในระดับความสูงเหนือน้ำทะเลมากๆ มีเขตการแพร่กระจายตามธรรมชาติตั้งแต่ทางด้านตะวันออกเฉียงเหนือของอินเดีย จนมาถึงเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ และจีน นอกจากนี้ยังพบในทวีปอเมริกา และทะเลคาริเบียนซึ่งเกิดจากการนำเข้าทั้งโดยเจตนาและบังเอิญ สามารถกินอาหารได้หลากหลายโดยเฉพาะแมลง นก หนู จิ้งจกตุ๊กแกขนาดเล็ก ตลอดจนสัตว์เล็กอื่นๆที่ผ่านเข้ามาในพิสัยการหากิน โดยตุ๊กแกจะออกจากที่ซ่อนในตอนกลางวันมารอเหยื่อ เมื่อเหยื่อมาอยู่ในพิสัยหากินมันจะเดินเข้าไล่จับกิน
ตุ๊กแก..ชื่อนี้ไม่ได้เกิดจากความพยายามหาชื่อเรียกแทนสัตว์ชนิดนี้ ให้ไพเราะเสนาะหู หรือเพื่อเป็นสิริมงคลแต่อย่างใด แต่เกิดจากการเลียนเสียงร้องของตุ๊กแกบ้านเพศผู้ ซึ่งมาเป็นชื่อเรียกประจำกลุ่มของสัตว์จำพวกนี้ทั้งหมด ดังนั้นตุ๊กแกบ้านจึงเสมือนเป็นตัวแทนของสัตว์จำพวกจิ้งจกตุ๊กแกไปด้วย อย่างไรก็ตาม ตุ๊กแกแต่ละชนิดก็มีเสียงร้องที่แตกต่างกัน เช่น ตุ๊กแกบ้านจะร้อง “ตุ๊กแก....ตุ๊กแก....ตุ๊กแก....” หรืออาจจะเป็น “ต๊กโต..” ก็ได้ ตามแต่คนฟังจะได้ยิน ส่วนตุ๊กแกสีเทา (Gekko smithii) กลับร้องแค่ “ตุ๊ก..ตุ๊ก..ตุ๊ก..ตุ๊ก..” เท่านั้นด้วยช่องไฟของเสียงจะถี่สั้นกว่า ทั้งนี้สามารถได้ยินเสียงร้องของตุ๊กแกได้ทั้งกลางวันและกลางคืน ดังที่กล่าวข้างต้น ตุ๊กแกตัวผู้เท่านั้นที่จะร้องเพื่อเรียกหาตัวเมียมาสืบเผ่าพันธุ์ โดยตุ๊กแกตัวผู้จะผสมพันธุ์กับตัวเมียหลายๆตัว ตัวเมียวางไข่ครั้งละ 2 ฟอง ในรอบปีจะสามารถวางไข่ได้หลายครั้ง ซึ่งตุ๊กแกจะมีที่วางไข่ประจำ นอกจากนี้ตัวเมียตัวอื่นก็สามารถวางไข่ในที่เดียวกันด้วย ผู้เขียนเคยเห็นผนังบ้าน ซอกตึก ซอกหินในถ้ำที่มีเปลือกไข่ตุ๊กแกที่ฟักแล้วและยังไม่ฟักจำนวนนับร้อยฟองอยู่ ติดๆกันในที่เดียวกัน และบริเวณดังกล่าวจะพบตุ๊กแกหลายรุ่นอยู่ไม่ไกลกันนัก
ตุ๊กแกบ้านมีนิสัยค่อนข้างดุ และหวงถิ่นมาก เมื่อถูกรบกวนหรือถูกคุกคามในระยะประชิดก็จะอ้าปากขู่และพร้อมที่จะพุ่งกัด ทันที แต่หากไม่จวนตัวมากนัก มันก็มักเลือกที่จะเลี่ยงหนีไปอยู่ในที่ที่ปลอดภัยก่อนมากกว่า เมื่อตุ๊กแกป้องกันตัวด้วยการกัด ก็จะกัดด้วยแรงกดสูงมากและล็อคขากรรไกรแน่นจนยากที่จะง้างปากออกได้ แม้จะมีฝนตกฟ้าคะนองอย่างไรมันก็ไม่อ้าปากปล่อย และจะมีการกัดย้ำเสมอเมื่อศัตรูมีการเคลื่อนไหวแม้เพียงเล็กน้อย ตุ๊กแกจะอ้าปากปล่อยเองก็ต่อเมื่อเท้าทั้งสี่ของมันมีที่ยึดเกาะที่มั่นคง และศัตรูไม่มีการเคลื่อนไหวเลยในระยะเวลาหนึ่ง นานพอที่มันรู้สึกว่าปลอดภัยหากมันปล่อยแล้วรีบวิ่งหนีไป ผู้เขียนเคยโดนตุ๊กแกกัดเช่นกัน แต่ไม่สามารถรอให้ตุ๊กแกปล่อยเองด้วยวิธีขั้นต้นได้ เลยใช้วิธีเอามือที่ถูกตุ๊กแกกัดแช่ลงไปในน้ำเป็นเวลาประมาณ 5 นาที ตุ๊กแกก็ปล่อยแล้วรีบขึ้นมาหายใจที่ผิวน้ำ ซึ่งใช้เวลาน้อยกว่ารอให้ตุ๊กแกปล่อยเองบนบก
อีกความเชื่อหนึ่งเกี่ยวกับตุ๊กแกคือ “งูเขียวกินตับตุ๊กแก” โดยหลายคนมีความเชื่อว่า เมื่อตุ๊กแกมีอายุมากขึ้น ตับของมันจะทำงานได้ไม่ดี ดังนั้นมันจึงร้องเรียกให้งูเขียวมากินตับโดยร้องว่า “ตับแก่..ตับแก่..” แล้วจะมีงูเขียวมาล้วงคอตุ๊กแกเพื่อกินตับอันเก่าเพื่อให้ตุ๊กแกสร้างตับอัน ใหม่ในการดำรงชีวิตต่อไป ความเชื่อนี้ถูกตอกย้ำด้วยภาพถ่ายงูเขียวชนิดหนึ่งโอบรัดตุ๊กแกที่อ้า ปากกว้าง แล้วส่วนหัวของงูก็ไม่ปรากฏในภาพนัยว่างูกำลังมุดหัวเข้าไปกินตับตุ๊กแก จากภาพดังกล่าวก็มีนักสัตววิทยาบางท่านอธิบายว่า งูเขียวตัวดังกล่าวรัดตุ๊กแกเพื่อบังคับให้ตุ๊กแกอ้าปากเพื่องูจะได้แย่ง อาหารที่ตุ๊กแกกำลังกลืนกิน ซึ่งคำกล่าวดังกล่าวก็ยังคลาดเคลื่อนจากความเป็นจริงเช่นกัน ในความจริงแล้ว งูที่เป็นคู่กรณีตามปรากฎการณ์ดังกล่าวเป็นกลุ่มงูบิน ได้แก่ งูเขียวพระอินทร์(Chrysopelea ornata) และงูเขียวร่อน(Chrysopelea paradisi) แต่ที่พบเสมอๆคืองูเขียวพระอินทร์ซึ่งพบได้ทั่วไปแม้ตามบ้านในชุมชนเมืองใน กรุงเทพมหานคร โดยเริ่มจากงูดังกล่าวใช้ทักษะในการจับกินตุ๊กแกอย่างมืออาชีพหลอกล่อจน ตุ๊กแกเผลอจึงเข้ากัดและรัดตุ๊กแกอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็จะเอาหัวหลบรัศมีการกัดป้องกันตัวของตุ๊กแก เพราะหากงูหลบไม่ทัน ฝ่ายที่จะตายก็จะเป็นงูแทน ภาพถ่ายส่วนมากจะเป็นมุมที่เห็นตุ๊กแกอ้าปากเพื่อเตรียมกัดในขณะที่หัวงู ซ่อนอยู่และไม่สามารถเห็นได้จากมุมกล้องนี้ บางครั้งจึงเหมือนงูกำลังมุดเข้าไปในปากตุ๊กแก แต่หากงูซ่อนหัวในมุมมองที่เห็นหัวงูก็จะเห็นหัวงูหลบอยู่ข้างตุ๊กแก เช่นเดียวกับการถ่ายภาพยนตร์ในฉากเข้าพระเข้านางที่ไม่ได้ทำจริง ก็จะอาศัยมุมกล้องในการถ่ายทำ แม้ว่ายังมีงูอีกหลายชนิดที่สามารถกินตุ๊กแกได้ แต่ด้วยพฤติกรรมการจับตุ๊กแกกินมีความต่างกัน จึงไม่ปรากฎตำนานงูชนิดอื่นกินตับตุ๊กแกแต่อย่างใด
หน้าหลักเว็บไซต์
เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกให้ทันที..."
ผู้เขียน
