เรื่องจากบล๊อค ควาย ๆ ของนายหนอม

[tonkla]

หลังจาก ผมหมดปัญญาไปกับการพยายามเขียน บทคัดย่อเป็นภาษาต่างชาติ(ซึ่งผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ผมจะเขียนทำไม) ของงานวิจัยลำน้ำกกน้อย

ทำให้ต้องหาอะไรแก้เคลียด ควาน ๆ ๆ ๆ ไปเจอ เรื่องน่าสนใจในบล๊อคนี้เลยเอามาฝากครับ

บทที่ ๑

ผมไม่รู้ว่าใครเป็นคนกำหนดไว้
ให้ในโลกนี้มีสองสิ่งตรงข้ามกันอยู่
คือ เรื่องจริง และ เรื่องโกหก

.
.

บางสิ่งที่คุณรับฟังมา
อาจจะเป็นเรื่องจริงของคนหนึ่ง
และกลายเป็นเรื่องโกหกของอีกคนหนึ่ง

.
.

ถ้าเมื่อสิบห้าปีก่อน มีคนบอกผมว่า
ผมจะเป็นอย่างตัวผมในทุกๆวันนี้
ผมคิดว่าเค้าคงโกหก..
ทั้งๆที่มันเป็นความจริง

.
.

หรือถ้ามีใครบอกคุณว่า
คนไทยรักกัน..

.
.

คุณคิดว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือเปล่าครับ?



.
.

ท้ายที่สุดแล้ว เรื่องจริงหรือเรื่องโกหก
มันมีเส้นบางๆกั้นอยู่ว่า คุณเลือกที่เชื่อมันหรือไม่
ถ้าคุณปักใจเชื่อมันไปแล้ว ทุกอย่างก็เป็นเรื่องจริง
แต่ถ้าคุณคิดว่ามันไม่ใช่ มันก็เป็นแค่เรื่องโกหกธรรมดา

.
.

เพราะท้ายที่สุดแล้ว
เรื่องจริงและเรื่องโกหกนั้น

.
.

มันก็เป็นแค่เรื่องเดียวกัน

โลกคู่ขนาน..

[platu]

แต่ก็แปลก   ที่เรามักจะเชื่อในแบบที่เข้าข้างตัวเอง    เพื่อให้ตัวเองสบายใจเสมอๆ   

[flashi]

บร๊ะ เพื่อนเรา ดังมาถึงนี่ 

[tonkla]

เวลาเป็นสิ่งที่มนุษย์กำหนดขึ้น
เพื่อให้สอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลงต่างๆ

..

เกิด แก่ เจ็บ ตาย
เป็นวังวนของวัฎจักรที่วนเวียนในห้วงเวลาหนึ่ง

..

เมื่อก่อน…
ผมเคยคิดว่าเราจะสามารถรักคนๆนึงไปจนวันตาย
และผมก็เคยเชื่อว่า..คนๆนั้นรู้สึกเช่นเดียวกันกับผม
แต่เมื่อ “เวลา” ผ่านไป..
สิ่งที่คิดเหล่านั้นก็เหมือนว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น..

..

บางอย่างต้องใช้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์
เหมือนที่คำโบราณบอกไว้ว่า ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน

..

ถ้าพูดถึงความรัก
คนบางคนรักกันมานานกว่าสิบปี แต่ตัดใจสินใจเลิกกันในพริบตา
คนบางคนตกหลุมรักกันแทบ เมื่อพบหน้าแค่ไม่กี่เสี้ยววินาที

ถ้าพูดถึงความสำเร็จ
หลายๆคน เป็นเศรษฐีร้อยล้าน เพียงแค่การตัดสินใจสั้นๆครั้งเดียว
และอีกหลายคน ต้องล้มละลาย สูญเสียทุกอย่างที่สร้างขึ้นมาเป็นเวลานาน

ถ้าพูดถึงสุขภาพ
บางคนเป็นโรคที่อยู่ได้ไม่นาน แต่กลับอยู่บนโลกได้นานกว่า คนที่ไม่เคยเป็นโรค

ณ ขณะที่เขียนบล็อกอยู่นี้ ผมกำลังสงสัยว่า เวลาพิสูจน์

พิสูจน์ ความรัก
พิสูจน์ ความสำเร็จ
พิสูจน์ ความอดทน

หรือ พิสูจน์ความถูกต้อง (ของใครสักคน)

ระหว่างที่ลุ่มหลงกับความคิดอยู่นั้น

เสียงกระซิบของโปรแกรมทีเรียกว่า MSN ก็ดังขึ้นมา พร้อมกับบทสนทนาสั้นๆของเพื่อนป่าน

เพื่อนป่าน : ทำอะไรอยู่หรือเพื่อนนนนนน
ผม : ป่าน มึงคิดว่าเวลานี่มันอยู่จริงไหมวะ
เพื่อนป่าน : เวลาไม่มีจริง คนเรากำหนดมันขึ้นมา

..

ผม : ในเมื่อคนเรากำหนดขึ้นมาแล้ว มันจะช่วยพิสูจน์อะไรได้บ้างวะ
เพื่อนป่าน : มึงแม่งโครตปรัชญาเลยวะไอเหี้ยยยยยย กูคิดแล้วปวดหัว
ผม : แล้วสรุปว่ายังไง ตอบสิ

..

ป่านนิ่งไปสักพัก ไม่ตอบ…
ขณะที่ผมกำลังรอคอยคำตอบของมันอย่างใจจดใจจ่อ…

...

เพื่อนป่าน : คืออย่างนี้นะเก่า..

เวลาไม่มีอยู่จริง…
แล้วมันจะไปพิสูจน์หาเห่วอะไรได้วะ

[tonkla]

ลองเข้าไปอ่านดูนะครับ ผมว่า มีแง่คิดมากมาย  http://blog.bugnoms.com/page/3/

[Ironmaiden]

สติปัญญาของมนุษย์นั้น...จำกัด ไม่มีใครสัพพัญญู
ยิ่งรู้มากเท่าไหร่...เราก็ทุกข์เท่านั้น...
ท้ายสุดสิ่งที่มนุษย์พยายามที่จะชนะให้ได้ก็คือ...เวลา...
อยากรู้อดีต-อนาคต...อยากเป็นอมตะ
อยากหยุดเวลา....ตราบที่เรายังไม่สามารถควบคุมอัตราไหลของเวลาได้...มนุษย์ก็ไม่หยุดนิ่ง ฯลฯ

[นายตะเข้]

มนุษย์ คือผู้ปรุงแต่ง และเสพสิ่งที่ตัวเองปรุงแต่งตลอดเวลา...

[AserityShop]

มนุษย์ คือผู้ปรุงแต่ง และเสพสิ่งที่ตัวเองปรุงแต่งตลอดเวลา...

เยี่ยมครับพี่ สั้นๆ สรุปได้ใจความ 

[thaba]

ความจริงและไม่จริง เป็นสิ่งคู่ขนานครับ ส่วนมากคนที่เหนือกว่าหรือชนะเท่านั้นที่มีสิทธิ์เขียนประวัติศาสตร์