ลมโชยพัดผ่านพริ้ว เนื้อนาง
โฉมสอางค์สยิวร่าง อิงแอบ
ลมฝนโหมพราวพร่าง ชุ่มฉ่ำ
บ่งย้ำความสุขล้น แนบเนื้อนงเยาว์ ...
...ลองนำเสนอ..ยังไม่เคยแต่งครับ ท่านศิษย์ใหม่ฯ กรุณาวิจารณ์ด้วย...
...ผมว่าอาจง่ายกว่า "สบัดสะบิ้ง" ผมยังคิดไม่ออกเลย...
เรียนท่าน"นายตะเข้" ทราบ
ตามที่ท่านขอให้ผมชี้นำโคลงบทนี้นั้น ผมก็ต้องขออนุญาตล่วงล้ำแล้วครับ มีอันใดผิดพลาดโปรดอภัยด้วยครับ ดังนี้
ผมจะแบ่งเป็นสองส่วน เนื้อความ....และตำแหน่งต่างๆของโคลงบทนี้ แต่ท่านคงอยากรู้เนื้อความก่อน ดังที่เห็น
................................
วรรค 1 ใช้ได้ครับ
วรรค 2 มองเห็นภาพแต่ยังไม่เต็มต้องลงไปดูว. 3..เอ้าเจอลมฝนฉ่ำเลย ว.4 ก็ไม่มี เห็นแต่นงเยาว์ เอ แล้วไปอยู่ไหน
ก็เลยไม่รู้ว่า โฉมสะอางค์ ..อิงแอบใครหรืออิงแอบอะไรนะครับทีนี้ก็ต้องหามาอีกหนึ่งคนให้อิงแอบ แล้วก็ปรับ
รูปประโยคใหม่นิดหน่อยครับ สมมติดังนี้ครับ
ลมฝนโบยโบกพลิ้ว สยิวนวล คำ สยิวร่าง ..ไม่ไพเราะสำหรับโคลงบทนี้
อิงแอบอกรัญจวน พี่แล้ว รู้ละว่าอิงอะไร อิงใคร และเพิ่ม รัญจวนให้
พร่ำพร่ำร่ำฝนรวน มัวหม่น ย้ำว่าฝนหนักแต่มี รวน =บางครั้งจะซาไปตามลมใน ว. 1
ชื่นฉ่ำย้ำปรางแก้ว หนึ่งน้องแนบอนงค์ ย้ำปรางแก้ว =หอมแก้ม แม่แก้มใส
............................
โฮยย..ยาก..ไม่เคยเขียนโคลงอะไรแบบนี้สักที ท่านนายตะเข้นี่เข้าใจแกล้งผมนะขอรับ เฮ่อ...
ทีนี้มาดูต้นฉบับ...ส่วนที่ 2
จะบอกตำแหน่ง ว.เอก โท ที่บังคับ แต่ท่านไม่ได้ใช้
ผมใช้ * ไว้ตรงตำแหน่งเอก โท ที่ท่านใช้ตามบังคับ ที่ไหนไม่มี * ก็คือท่านไม่ได้ใช้ การบังคับเสียงจึงผิดตำแหน่ง
ลมโชยพัดผ่าน*พลิ้ว* เนื้อนาง
โฉมสะ*อางค์สยิวร่าง อิงแอบ
ลมฝนโหมพราวพร่าง ชุ่มฉ่ำ*
บ่งล้ำความสุขล้น* แนบ*เนื้อ*นงเยาว์
คำที่ 5 วรรค 4 ต้องรับสัมผัสคำที่ 7 วรรค 2 .. ล้น .แอบ ไม่สัมผัส
..คำชี้แจงต่อไปนี้ ....ขอแจ้งให้ทราบว่านำมาบางส่วนเป็นองค์ประกอบที่แสดงกับโคลงนี้เท่านั้นไม่อาจนำไปอ้างอิง
เป็นเอกสารที่สมบูรณ์ได้ข้าพเจ้าไม่รับผิดชอบต่อผู้ใดที่คิดมิชอบนำไช้งานอันทำให้เสียหายกับรูปแบบฉันทลักษณ์ ทุกประการ
************************************
วรรคหน้า 5 คำ วรรคหลัง 2 คำ
บังคับ วรรณยุกต์เอก ว.โท ว.เอกคำที่ 1 ว.โทคำที่ 2 ว.เอกคำที่ 2
บาทที่ 1 คำที่ 4 * คำที่ 5 *
บาทที่ 2 ที่ 2 * / /
บาทที่ 3 ที่ 3 /*
บาทที่ 4 ที่ 2 5 * /* /*
.........................................................
ของท่านนายตะเข้
ผมใช้ * แทนตำแหน่งวรรณยุกต์ที่ท่านใช้ถูกต้องตามกฏบังคับ ตำแหน่งที่ไม่มี * คือจุดที่ท่านไม่ใช้วรรณยุกต์
ผมอยากขีดเส้นใต้คำในบทโคลง แต่ทำไม่ได้ บรรทัดมันกระโดดจมลงไปใต้กรอบทุกครั้งที่กดแป้นอักษร
ไม่รู้เว็บนี้ทำไมเป็นแบบนี้ เว็บอื่นไม่เห็นเป็น เสียเวลามากขึ้น ขณะที่พิมพ์นี่ไม่เห็นอักษรและบรรทัดครับ
มันจมหายไปใต้กรอบหมด ต้องเลื่อนมันขึ้นมาทุกครั้งที่หยุดพิมพ์เพื่อดูไม่งั้นไม่เห็นว่าพิมพ์อะไรไปผิดหรือถูก
ต่อไปคำสัมผัส
1.คำที่ 7 ของบาทที่ 1 สัมผัสคำที่ 5 ของบาทที่ 2 และบาทที่ 3
2. และคำที่ 7 ของบาทที่ 2 สัมผัสคำที่ 5 ของบาทที่ 4
3.คำที่ 7 ของบาทที่ 1 และคำที่ 5 ของบาทที่ 2 และ 3 ห้ามใช้คำที่มีรูปวรรณยุกต์
4. ห้ามใช้คำตาย ที่ผันด้วยวรรณยุกต์โท ในตำแหน่งโท
5. คำสุดท้ายของบทห้ามใช้คำตาย และคำที่มีรูปวรรณยุกต์ และเสียงที่นิยมว่าไพเราะคือจัตวาไม่มีรูปหรือเสียงสามัญก็ได้
เพราะเป็นคำจบ จะต้องอ่านลากเสียงยาว
6. คำเอกโทษ โทโทษ ไม่ควรใช้อย่างยิ่ง เพระเป็นการขอไปทีอย่างมักง่าย ทั้งทำให้รูปคำเสียไปด้วย
7. คำตายใช้แทนคำเอกได้
...................................
ท่านนายตะเข้ครับ โคลง 4 เขียนง่าย ตอนแรกก็จำตำแหน่งวรรณยุกต์ให้ได้ก่อน รวมแล้วมี เอก 7 โท 4ตรงไหนบ้าง ให้แม่น
และวรรคหน้ามี 5 คำวรรคหลังมี 2 คำ เว้นบาทที่ 4 วรรคหลังมี 4คำ ท้ายวรรคที่ 1 มีคำสร้อยได้ 2 คำ ท้ายวรรคที่ 3
มีคำสร้อยได้ 2 คำ...คำสร้อยจะใช้หรือไม่ใช้ก็ได้
ส่วนคำไพเราะเพราะพริ้ง นั้นเป็นเรื่องมาที่หลังเพื่อน ระหว่างจำบังคับเอกโท เราก็จะบังคับสัมผัสไปเองโดยอัตโนมัติ
เพราะถ้าไม่ลงสัมผัสบังคับ มันก็อ่านไม่สัมผัส อ่านสะดุดแน่นอนระหว่างนั้นศัพท์ที่จะใช้แทนกัน ให้มันสลวยเพียงไร
ก็อยู่ที่เราจะค้นหาพลิกแพลงก็เป็เรื่องต่อๆมา ยิ่งเขียนบ่อยๆ ยิ่งคล่อง
@@สายๆจะตรวจแก้คำผิดอีกครั้งครับ
ขอบคุณครับ
ศิษย์ใหม่ไร้วิชา
๙ เมษายน ๒๕๕๕
หน้าหลักเว็บไซต์
เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกให้ทันที..."
ผู้เขียน
