จากคำพูดธรรมดาของคนเป็นแม่

[ละอ่อนโบราณ]

เรื่องจากคุณ ใส่หมวกแก๊ปไปเดินกุ๊บกั๊บ  สมาชิกเว็บไซต์พันทิป ที่บังเอิญได้ยินคำพูดธรรมดาคำหนึ่งของคนเป็นแม่ ในวันที่เขาออกไปสังสรรค์กับเพื่อน ๆ



          เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา ก็เป็นธรรมดาของมนุษย์เงินเดือน ที่วันศุกร์แห่งชาติ (และเป็นวันเงินเดือนออก) จะมีการนัดสังสรรค์กันระหว่างเพื่อน ๆ มีดื่ม มีเที่ยว เพราะถือว่าเป็นวันปลดปล่อยของสัปดาห์ หลังจากดื่มได้พอสมควร ก็รวมกลุ่มกันไปโต๊ะสนุ๊กฯ ต่อ กว่าจะได้กลับก็เกือบ ๆ ตีสอง
 
          กลับมาก็เห็นแม่นอนดูทีวีอยู่ ก็ยังสงสัยว่าทำไมนอนดึกจัง เราก็ง่วงบวกกับมึน ๆ ด้วย ก็เลยเข้านอนเลย ไม่ได้ทักแม่ซักคำ

          รุ่งขึ้นเป็นวันเสาร์ ผมก็ตื่นตั้งแต่เจ็ดโมงเช้า เพราะตื่นเวลานี้เป็นปกติแล้ว (แต่ก็ยังไม่เคยตื่นก่อนแม่ซักที)

          ประโยคแรกที่เราทักแม่ก็คือ "แม่ วันนี้มีอะไรกิน"

          หลังจากกินข้าวเสร็จแล้ว วันนี้ครอบครัวผมมีธุระต้องเข้ากรุงเทพฯ ระหว่างทางแม่ผมก็คุยกับพี่ชายเรื่องทั่ว ๆ ไป ผมก็นั่งอ่านหนังสืออยู่เงียบ ๆ ได้ยินแม่บ่นเรื่องทั่ว ๆ ไป และก็พูดว่า...

          แม่ : วันนี้ง่วงนอนจัง

          พี่ชาย : ไปทำอะไรมาล่ะแม่

          แม่ : ก็ไม่ได้ทำอะไร เมื่อคืนไอ้...(ชื่อผม) มันยังไม่กลับบ้าน แม่ก็นอนไม่หลับ

          ผม : ...........

          จากนั้นเค้าก็คุยกันเรื่องอื่น แต่ประโยคดังกล่าว มันทำให้ผมกลับมาคิดว่า ในวันแรกที่เงินเดือนออก แทนที่เราจะพาคนที่รักและเป็นห่วงเราไปกินข้าว เรากลับเลือกที่จะออกไปสังสรรค์กับเพื่อน ไปกินเหล้า เมายา เล่นการพนัน

          แต่เรากลับทิ้งให้อีกคนหนึ่งที่เป็นห่วงเรา อดนอน เพื่อรอว่าเราจะกลับถึงบ้านโดยปลอดภัยแล้ว เมื่อเรากลับถึงบ้าน เมื่อนั้นแหละ เค้าคนนั้นถึงจะหลับลง

          จากเหตุการณ์นี้ทำให้เรานึกย้อนไปถึงครั้งก่อน ๆ ถ้าเรากลับบ้านดึก แม่จะโทรตามทุกครั้ง จะไม่ได้ดุด่าหรือว่าอะไร เพียงแต่จะถามว่า "อยู่ไหน ดึกแล้วนะ พรุ่งนี้ไม่ทำงานหรอ..." เมื่อเรากลับมา ก็จะพบว่าแม่ยังไม่นอนเสมอ ทำให้เราได้ย้อนกลับมาคิดได้ว่า ถึงแม้เราจะเป็นผู้ชาย และอายุก็ไม่ใช่เด็ก ๆ มีหน้าที่การงานแล้ว แต่ด้วยความที่เป็นแม่ ยังไงก็ยังเป็นห่วงลูก ถ้าลูกยังไม่กลับถึงบ้าน ก็อดที่จะห่วงไม่ได้

          วันถัดมาเพื่อนผมก็ชวนออกไปกินสังสรรค์อีก แม่ได้ยินผมคุยโทรศัพท์ในรถ ก็บอกว่า... "ถ้าไม่อยากไปกับเพื่อนก็ปฏิเสธได้ ต้องปฏิเสธคนให้เป็น" (แม่จะรู้นิสัยผมว่าเป็นคนปฏิเสธคนไม่เป็น) ผมจึงตัดสินใจบอกเพื่อนไป

          ผม : "วันนี้กรูไม่ไปนะ"

          เพื่อน : "ทำhaอะไร ทำไมถึงไม่มา"

          ผม : "กรูจะพาแม่กรูไปกินข้าว"


          จากเรื่องราวข้างต้นจะเห็นได้ว่า เป็นเรื่องธรรมดาที่อาจเกิดขึ้นซ้ำ ๆ ในชีวิตประจำวันของใครหลายคน แต่...เพียงแค่เราหันมาใส่ใจคนใกล้ตัวที่เรามักจะมองข้ามบ้าง ก็จะรับรู้ได้ถึงความรักลึกซึ้งจากคนที่รัก โดยเฉพาะคุณแม่ และนั่นอาจสร้างจุดเปลี่ยน หรือมุมคิดดี ๆ ที่จะทำให้คุณเป็นลูกที่น่ารักขึ้นเป็นกอง^^

[blue dragon]

น่ารักจังครับเรื่องนี้
เดี๋ยวโทรหาแม่ก่อน

[ละอ่อนโบราณ]

น่ารักจังครับเรื่องนี้
เดี๋ยวโทรหาแม่ก่อน

อิจฉาจังที่มีแม่ให้โทรหา 

[ละอ่อนโบราณ]

ฉันตามหาหญิงชราผู้อาภัพ
เธอเคยจับฉันนอนในตอนเด็ก
เคยชงนมกล่อมนอนตอนเล็กเล็ก
สายใยเหล็กผูกพันทุกวันมา

หยิบไม้เรียวตีก้นเพราะซนมาก
น้ำตาพรากเช็ดให้บนใบหน้า
เมื่อเป็นไข้พันผูกหาหยูกยา
เฝ้ารักษาจนหายสบายตัว

ส่งฉันเรียนเขียนอ่านเธองานหนัก
ทุกเช้าตักข้าววางในจานทั่ว
ทั้งไข่เจียวแกงส้มเธอลงครัว
ฟ้ายังมัวไม่สว่างต้องห่างกัน

แบกไม้คานหาบของเธอร้องขาย
ไม่เคยอายหยาดเหงื่อทำเพื่อฉัน
เธอคงเหนื่อยคงคร้านเพราะนานวัน
แต่สิ่งนั้นไม่เคยจะเอ่ยมา

ทุกเย็นเธอกลับมาคอยท่ารับ
บางครั้งหลับรอฉันในวันล้า
เธอยังเตรียมอาหารจานข้าวปลา
รอเวลาฉันกลับช่างจับใจ...
           
ฉันตามหาหญิงชราผู้อาภัพ
เห็นไหมครับคนนี้อยู่ที่ไหน
หากพบเจอเธอนั้นในวันใด
ช่วยบอกให้เธอฟัง "ลูก" ยังรอ


จาก...http://www.thaipoem.com

[blue dragon]

น่ารักจังครับเรื่องนี้
เดี๋ยวโทรหาแม่ก่อน

อิจฉาจังที่มีแม่ให้โทรหา 

โทรหาแม่คุณแทนก็ได้ล่อท่าน

[อินดี้ อินดี้]

ฉันตามหาหญิงชราผู้อาภัพ
เธอเคยจับฉันนอนในตอนเด็ก
เคยชงนมกล่อมนอนตอนเล็กเล็ก
สายใยเหล็กผูกพันทุกวันมา

หยิบไม้เรียวตีก้นเพราะซนมาก
น้ำตาพรากเช็ดให้บนใบหน้า
เมื่อเป็นไข้พันผูกหาหยูกยา
เฝ้ารักษาจนหายสบายตัว

ส่งฉันเรียนเขียนอ่านเธองานหนัก
ทุกเช้าตักข้าววางในจานทั่ว
ทั้งไข่เจียวแกงส้มเธอลงครัว
ฟ้ายังมัวไม่สว่างต้องห่างกัน

แบกไม้คานหาบของเธอร้องขาย
ไม่เคยอายหยาดเหงื่อทำเพื่อฉัน
เธอคงเหนื่อยคงคร้านเพราะนานวัน
แต่สิ่งนั้นไม่เคยจะเอ่ยมา

ทุกเย็นเธอกลับมาคอยท่ารับ
บางครั้งหลับรอฉันในวันล้า
เธอยังเตรียมอาหารจานข้าวปลา
รอเวลาฉันกลับช่างจับใจ...
           
ฉันตามหาหญิงชราผู้อาภัพ
เห็นไหมครับคนนี้อยู่ที่ไหน
หากพบเจอเธอนั้นในวันใด
ช่วยบอกให้เธอฟัง "ลูก" ยังรอ


จาก...http://www.thaipoem.com

น้ำตาไหล ไม่รู้ตัว คิดถึงแม่จัง

[@ไอ้อ้วน@]

อ่านแล้วซึ้งจัง

[Love Never Dies.]

ทำ  เถอะครับ  ก่อนที่เขาจะไม่อยู่   

[conscious]

- ผมกับคุณแม่นี่เป็นไม้เบื่อไม้เมากันตลอดเลยครับ


ถ้าจะว่ากันตามนิสัย ผมก็มีนิสัยเหมือนคุณพ่อมากคือ ชอบอะไรที่มันง่ายๆ ไม่ยุ่งยาก ไม่ชอบสุงสิงกับใครเท่าไหร่ แต่ถ้าจะให้เจอคนเยอะๆ ผมก็เข้ากับผู้คนได้ดีไม่มีปัญหาอะไร

แต่นิสัยคุณแม่ของผมนี่ท่านชอบเข้าสังคม แล้วก็เป็นคุณนายระเบียบ สะอาด จุกจิก ขี้บ่น ขี้สวก เอาเป็นว่าเป็นอะไรที่ผมไม่ชอบเอาเสียเลย แต่ผมชอบอยู่อย่างเดียว ก็อีตอนขอเงินนี่แหละ ขอเท่าไหร่ก็ให้...อิอิ 


สรุปว่า เข้าใกล้กันนานๆ ไม่ได้ จะต้องเป็นเรื่องทุกที ผมเคยได้ยินว่าลูกคนไหนเถียงพ่อ แม่ ตายแล้วจะกลายเป็นเปรต ผมก็คงเป็นเปรตอย่างไม่ต้องสงสัยอะไรเลย


แล้วเหตุการณ์ล่าสุดที่เกิดขึ้น ที่คุณแม่ของผมท่านไปลื่นล้มในห้องน้ำของวัดในช่วงที่ไปถือศีลเข้าพรรษา ก็เพราะว่าแม่นี่แหละที่ทำให้ผมต้องเดินที่ รพ. จนปวดขาไปหมด ผมต้องทายาเคาน์เตอร์เพนหมดไปเป็นหลอด แถมตอนนี้ผมก็ยังเป็นไข้ด้วย เพราะว่าผมอดนอนติดต่อกันหลายคืน เพื่อที่จะไปเฝ้าท่านที่ รพ.


แต่ผมก็ยังยินดีที่จะทำต่อไป ถึงแม้ว่าปากของผมจะไม่เคยพูดคำว่า "รักแม่" ก็ตาม

[เวียงเก่า]

- ผมกับคุณแม่นี่เป็นไม้เบื่อไม้เมากันตลอดเลยครับ


ถ้าจะว่ากันตามนิสัย ผมก็มีนิสัยเหมือนคุณพ่อมากคือ ชอบอะไรที่มันง่ายๆ ไม่ยุ่งยาก ไม่ชอบสุงสิงกับใครเท่าไหร่ แต่ถ้าจะให้เจอคนเยอะๆ ผมก็เข้ากับผู้คนได้ดีไม่มีปัญหาอะไร

แต่นิสัยคุณแม่ของผมนี่ท่านชอบเข้าสังคม แล้วก็เป็นคุณนายระเบียบ สะอาด จุกจิก ขี้บ่น ขี้สวก เอาเป็นว่าเป็นอะไรที่ผมไม่ชอบเอาเสียเลย แต่ผมชอบอยู่อย่างเดียว ก็อีตอนขอเงินนี่แหละ ขอเท่าไหร่ก็ให้...อิอิ 
สรุปว่า เข้าใกล้กันนานๆ ไม่ได้ จะต้องเป็นเรื่องทุกที ผมเคยได้ยินว่าลูกคนไหนเถียงพ่อ แม่ ตายแล้วจะกลายเป็นเปรต ผมก็คงเป็นเปรตอย่างไม่ต้องสงสัยอะไรเลย
แล้วเหตุการณ์ล่าสุดที่เกิดขึ้น ที่คุณแม่ของผมท่านไปลื่นล้มในห้องน้ำของวัดในช่วงที่ไปถือศีลเข้าพรรษา ก็เพราะว่าแม่นี่แหละที่ทำให้ผมต้องเดินที่ รพ. จนปวดขาไปหมด ผมต้องทายาเคาน์เตอร์เพนหมดไปเป็นหลอด แถมตอนนี้ผมก็ยังเป็นไข้ด้วย เพราะว่าผมอดนอนติดต่อกันหลายคืน เพื่อที่จะไปเฝ้าท่านที่ รพ.
แต่ผมก็ยังยินดีที่จะทำต่อไป ถึงแม้ว่าปากของผมจะไม่เคยพูดคำว่า "รักแม่" ก็ตาม

ขอชื่นชมครับ กาีีรกระทำสำคัญกว่าคำพูดครับ  อย่างน้อยถือว่าเป็นการตอบแทนคนที่รักเราืั้ที่สุดคนหนึ่ง และที่สำคัญรักที่ท่านให้กับเรา เป็นรักแบบไม่มีเงื่อนไข และไม่มีหมดด้วย

[>_อนัตตา_<]

ในความรู้สึกของแม่ท่านไม่เคยคิดเลยว่าเราโตแล้ว ขนาดพี่ชายมีลูกมีหลานแล้วท่านก็ยังคงเป็นห่วง ข้าพเจ้าโทรหาแม่เป็นประจำ และที่ประทับใจที่สุดก็คือวันเกิดตัวเองก็จะไปหาแม่เสร็จแล้วก็กลับเพราะภาระหน้าที่การงาน แต่พอถึงเวลาเกิดของเรา 17.50 ปุ๊บ แม่ก็จะโทรมาหาแล้วบอกว่า "สุขสันต์วันเกิดนะลูก" เป๊ะเลยตรงต่อเวลามาก เหมือนแม่ท่านคอยเวลาที่จะอวยพรวันเกิดให้กับข้าพเจ้า เป็นประจำอย่างนี้ทุก ๆ ปี แล้วเราก็เป่าปี่ทุกทีเหมือนกันเจ้า

[นายเหตุผล]

วันที่ 12 สิงหา  กะ่ว่าจะกลับบ้าน  แต่ยุ่งมาก  ก็เลยไม่ได้กลับ..
หลังจากนั้นหนึ่งอาทิตย์กลับไป.. แม่บอกว่า ...
"แหม...มาทำไมวันนี้...วันนั้นทำไมไม่มา..อุตส่าห์เตรียมอาหารไว้ให้.."
โห..แม่เราอุตส่าห์เตรียมอาหารไว้ให้  โดยหวังว่าเราจะกลับไปทานข้าวด้วย..แต่ก็รอเก้อ..
เรารู้สึกไม่ค่อยดีเลยอ่ะ..เฮ้ย..