ประสพการณ์นั่งรถเมย์เขียวไปพานครับสุดๆมาเล่าสู่กันฟัง

[yayong]

วันนี้ไปทำธุระที่อ.พานปกติจะเอารถยนต์ขับไปเองแต่วันนี้นึกว่าขึ้นรถไปก็ได้ก็ได้มาดักขึ้นรถเมย์ที่ปากทางเข้าบ้านฝนก็ตกลงมาจึงไปอาศัยหลบฝนที่ร้านขายก๋วยเตี๋ยวนั่งรออยู่ประมาณ1ชั่วโมงเห็นรถเมย์เขียวเลี้ยวออกท่ารถใหม่มาไอ้เราก็พยายามดูป้ายด้านหน้าเขียนไว้ว่า ลำพูน เชียงใหม่ แต่คันที่เคยขึ้นนานๆทีเขาจะเขียนว่าลำปาง เชียงใหม่ และจะมีป้านข้างล่างว่า พาน พะเยา เราก็ไม่แน่ใจว่าคันนี้หรือเปล่ากระเป๋ารถเป็นผู้หญิงก็ตะโกนถามแบบไม่เต็มใจว่าจะไปใหน ผมก็ขอกว่าจะไปพาน แกก็บอกว่าคันนี้แหละผมก็บอกว่าเห็นป้ายบอกเชียงใหม่ลำพูน เขาก็บอกว่ามันก็ใช่แล้วไงเพราะรถวิ่งไปถึงลำพูนโน้น
(นึกในใจแล้วกูจะตัดสะรู้ได้ยังไงเพราะการเดินทางไปได้2ทางคือสายใหม่และสายเก่า)
น้ำเสียงป้าแกดูเหมือนไม่ค่อยพอใจที่ต้องตอบคำถามคนโง่อย่างผมสักเท่าไหร่(ผมคิดในใจว่าป้าแกอารมณ์เสียมาจากใหนวะสงสัยทะเลาะกับคนขับคงเป็นสามีของแก
แล้วข้อสันนิฐานของผมก็เป็นจริงแกทะเลาะคุยกันเสียงดังที่ว่าเสียงดังผมว่าแล้วมันเกี่ยวอะไรกัยลูกค้าอย่างเราว่ะผมว่าถ้าแกยังไม่ควบคุมอารมณ์ผมจะขอลงกลางทางนั่งไปได้สักพักแกก็หันมาพูดดีกับผม(ลืมบอกไปผมนั่งแถวหน้าสุดติดประตูด้านหน้า)แล้วเหตุการณ์ก็ผ่านไปด้วยดีจนถึงจุดหมายขากลับขึ้นรถที่ตลาดพานเป็นรถแอร์ลำปาง เชียงใหม่ ผมนึกว่าผมโชคดีได้นั่งรถแอร์ขึ้นไปหาที่นั่งจุดเดิมแต่คนละคันเบาะทางขึ้น
มีพี่ผู้หญิงนั่งอยู่ก่อนเบาะหนึ่งมี2 ที่นั่งผมก็ขอพี่ผู้หญิงเขานั่งด้วยฝนก็ตกลงมาอย่างหนักทั้งขาไปขากลับนั่งเสร็จรถออกตัวเห็นมีน้ำใหลลงมาจากหลังคามองไปมองมาก็เห็นที่มาของน้ำมาจากหลังคารถรั่วเพราะถูกสนิมกัดทำให้มีน้ำรั่วลงมาผมกลัวว่าจะถูกใส่พี่ผู้หญิงเขาผมจึงขอตัวว่าจะไปนั่งอีกที่แต่พี่เขาว่าไม่เป็นไรแต่เท้าของพี่เขาเปรียกแล้วผมก็โดนด้วยเบาะที่กั้นก็เปรียกหมดคิดดูขนาดรถแอร์นะมีกระจกปิดมิดชิดแต่ฝนรั่วลงมาได้ผมจึงเอากล้องจากมือถือถ่ายไว้แต่ก็ต้องทนนั่งไปเพราะพี่เขาบอกว่านั่งไปก่อนและชวนกันคุยมาถึงเชียงรายและก็ได้มิตรจากต่างแดนด้วยพี่เขาเป็นคนแม่เมาะมารับลูกสาวที่เรียนม.แม่ฟ้าหลวงที่จะขับรถกลับคุยกันถูกคอจนลืมเรื่องหลังคารถรั่วพี่เขายังบอกว่าถ้าได้ผ่านไปก็ให้แวะไปเที่ยวหาเขากับครอบครัวแฟนพี่เขาทำงานอยู่การไฟฟ้าที่นั้นแล้วจะเป็นไกล์พาเที่ยวและก็ถึงที่หมายโดยปลอดภัยจึงลาพี่เขาและลูกสาวของพี่เขาก็มารอรับแล้วด้วยที่พี่เขาลงทุนนั่งรถมาถึงเชียงรายก็เพื่อมานั่งรถเป็นเพื่อนลูกเพื่อขับกลับลำปางขอให้พี่และลูกกับถึงลำปางด้วยความปลอดภัยครับ(ความรักของแม่นี้ยิ่งใหญ่จริงๆ)เล่าสู่กันฟังแค่นี้ก็พอครับส่วนรูปรถหลังคารั่วเดียวผมค่อยเอาลงให้ดูครับ

[bm farm]

 ..ได้พบเจอมิตรภาพดีๆ..ก็คุ้มแล้วนิครับ...

[corolado4]

เรียนรู้ชีวิตคนเดินทางแบบชาวบ้าน
ได้เรียนรู้ว่ามี รถ สายหวานเย็น เชียงราย - เชียงใหม่ (ผ่านพาน พะเยา ลำปาง ลำพูน)
ได้เรียนรู้ว่า มีรถแอร์ด้วย ไม่ใช่พัดลมอย่างเดียว
ได้เรียนรู้ว่า มีแม่คนหนึ่ง เป็นห่วงลูกที่ต้องเดินทางคนเดียว(ขับรถค่ำมืด) ต้องทนนั่งรถเมล์
                มาเป็นเพื่อนลูกเดินทางกลับบ้านเกิด เที่ยวกลับก็คงเช่นเดียวกันนี้(เดาน่ะ)
ขอให้คนเป็นแม่ทุกท่านมีความสุขครับ
และขอให้ผู้เป็นลูกทุกท่านได้เห็นภาพความรักของแม่ เนื่องในวันสำคัญนี้ด้วยครับ
 

[>_อนัตตา_<]

ข้าพเจ้าก็มีประสบการณ์มาฝากเหมือนกัน ตอนนั้นนั่งรถเมล์พาน-พะเยา ไปกับเพื่อน 2 คน ตอนแรกก่ะว่าจะไม่ขึ้นคันนี้เพราะว่าสภาพนี้บอกง่าย ๆ เลยว่าอย่าไปโดนตัวรถเดี๋ยวมันบาดเอาสนิมเขรอะกลัวเป็นบาดทะยัก จะรอคันต่อไปก็อีกตั้ง 45 นาที ก็เลยนั่งคันนี้แหล่ะขี้เกียจรอ ตอนออกตัวครั้งแรกนี้กระตุกหน้ากระตุกหลังลุ้น ๆ อยู่ว่าจะถึงพานมั้ย ใส่เกียร์ทีหนึ่งนี้หัวคะมำทีหนึ่ง แต่สองคนกับเพื่อนนั่งหัวเราะมาตลอดทางเพราะนานแล้วไม่ได้ขึ้นรถเมล์  จอดทีหนึ่งเปลี่ยนเกียร์ทีหนึ่งลุ้นอยู่ว่าเกียร์มันจะหลุดมั้ย สองคนเพื่อนภาวนาว่าเกียร์อย่าพึ่งหลุดเลยรอให้ข้าพเจ้าถึงพานก่อนแล้วค่อยหลุด แต่คำภาวนาไม่ได้ผลไปถึงห้วยทรายขาวปรากฎว่ามีคนลง ตอนจอดไม่มีปัญหา ปัญหาเกิดขึ้นก็ตอนท่านออกรถเปลี่ยนเกียร์นี้แหล่ะเสียงดังโกรก ๆ ประมาณเกียร์สี่มั้งพระเจ้าจอร์ทเกียร์หลุดค่ะ
คนขับรถยกเกียร์ขึ้นมาเลยแล้วบอกกระเป๋ารถว่าเกียร์หลุดโว๊ย เกียร์หลุดโว๊ย มึงรีบไปโบกรถข้างหลังหน่อยกูจะเอารถเข้าชิดทาง แตกตื่นกันทั้งรถเลยค่ะเพราะกระตุกอย่างแรงมากกว่าจะจอดได้ คนอื่นเค้าแตกตื่นกัน ส่วนตัวเองกับเพื่อนก็นั่งขำฮาจนท้องแข็งแต่ก็ต้องนั่งรถอีกต่อหนึ่งกว่าจะถึงบ้านได้อย่างปลอดภัย เฮ้อโชคดีจังอีกประสบการณ์ในชีวิต

[conscious]

ข้าพเจ้าก็มีประสบการณ์มาฝากเหมือนกัน ตอนนั้นนั่งรถเมล์พาน-พะเยา ไปกับเพื่อน 2 คน ตอนแรกก่ะว่าจะไม่ขึ้นคันนี้เพราะว่าสภาพนี้บอกง่าย ๆ เลยว่าอย่าไปโดนตัวรถเดี๋ยวมันบาดเอาสนิมเขรอะกลัวเป็นบาดทะยัก จะรอคันต่อไปก็อีกตั้ง 45 นาที ก็เลยนั่งคันนี้แหล่ะขี้เกียจรอ ตอนออกตัวครั้งแรกนี้กระตุกหน้ากระตุกหลังลุ้น ๆ อยู่ว่าจะถึงพานมั้ย ใส่เกียร์ทีหนึ่งนี้หัวคะมำทีหนึ่ง แต่สองคนกับเพื่อนนั่งหัวเราะมาตลอดทางเพราะนานแล้วไม่ได้ขึ้นรถเมล์  จอดทีหนึ่งเปลี่ยนเกียร์ทีหนึ่งลุ้นอยู่ว่าเกียร์มันจะหลุดมั้ย สองคนเพื่อนภาวนาว่าเกียร์อย่าพึ่งหลุดเลยรอให้ข้าพเจ้าถึงพานก่อนแล้วค่อยหลุด แต่คำภาวนาไม่ได้ผลไปถึงห้วยทรายขาวปรากฎว่ามีคนลง ตอนจอดไม่มีปัญหา ปัญหาเกิดขึ้นก็ตอนท่านออกรถเปลี่ยนเกียร์นี้แหล่ะเสียงดังโกรก ๆ ประมาณเกียร์สี่มั้งพระเจ้าจอร์ทเกียร์หลุดค่ะ
คนขับรถยกเกียร์ขึ้นมาเลยแล้วบอกกระเป๋ารถว่าเกียร์หลุดโว๊ย เกียร์หลุดโว๊ย มึงรีบไปโบกรถข้างหลังหน่อยกูจะเอารถเข้าชิดทาง แตกตื่นกันทั้งรถเลยค่ะเพราะกระตุกอย่างแรงมากกว่าจะจอดได้ คนอื่นเค้าแตกตื่นกัน ส่วนตัวเองกับเพื่อนก็นั่งขำฮาจนท้องแข็งแต่ก็ต้องนั่งรถอีกต่อหนึ่งกว่าจะถึงบ้านได้อย่างปลอดภัย เฮ้อโชคดีจังอีกประสบการณ์ในชีวิต

- สงสัยคุณป้าคนนี้ "ต่อมตกใจ" คงจะอักเสบ อิอิ 

[focus_lis]

อ่านไปอ่านมา นึกว่าจะได้ีิิกิ๊กใหม่ซะอีก งิงิ ขำๆๆ

[>_อนัตตา_<]

ข้าพเจ้าก็มีประสบการณ์มาฝากเหมือนกัน ตอนนั้นนั่งรถเมล์พาน-พะเยา ไปกับเพื่อน 2 คน ตอนแรกก่ะว่าจะไม่ขึ้นคันนี้เพราะว่าสภาพนี้บอกง่าย ๆ เลยว่าอย่าไปโดนตัวรถเดี๋ยวมันบาดเอาสนิมเขรอะกลัวเป็นบาดทะยัก จะรอคันต่อไปก็อีกตั้ง 45 นาที ก็เลยนั่งคันนี้แหล่ะขี้เกียจรอ ตอนออกตัวครั้งแรกนี้กระตุกหน้ากระตุกหลังลุ้น ๆ อยู่ว่าจะถึงพานมั้ย ใส่เกียร์ทีหนึ่งนี้หัวคะมำทีหนึ่ง แต่สองคนกับเพื่อนนั่งหัวเราะมาตลอดทางเพราะนานแล้วไม่ได้ขึ้นรถเมล์  จอดทีหนึ่งเปลี่ยนเกียร์ทีหนึ่งลุ้นอยู่ว่าเกียร์มันจะหลุดมั้ย สองคนเพื่อนภาวนาว่าเกียร์อย่าพึ่งหลุดเลยรอให้ข้าพเจ้าถึงพานก่อนแล้วค่อยหลุด แต่คำภาวนาไม่ได้ผลไปถึงห้วยทรายขาวปรากฎว่ามีคนลง ตอนจอดไม่มีปัญหา ปัญหาเกิดขึ้นก็ตอนท่านออกรถเปลี่ยนเกียร์นี้แหล่ะเสียงดังโกรก ๆ ประมาณเกียร์สี่มั้งพระเจ้าจอร์ทเกียร์หลุดค่ะ
คนขับรถยกเกียร์ขึ้นมาเลยแล้วบอกกระเป๋ารถว่าเกียร์หลุดโว๊ย เกียร์หลุดโว๊ย มึงรีบไปโบกรถข้างหลังหน่อยกูจะเอารถเข้าชิดทาง แตกตื่นกันทั้งรถเลยค่ะเพราะกระตุกอย่างแรงมากกว่าจะจอดได้ คนอื่นเค้าแตกตื่นกัน ส่วนตัวเองกับเพื่อนก็นั่งขำฮาจนท้องแข็งแต่ก็ต้องนั่งรถอีกต่อหนึ่งกว่าจะถึงบ้านได้อย่างปลอดภัย เฮ้อโชคดีจังอีกประสบการณ์ในชีวิต

- สงสัยคุณป้าคนนี้ "ต่อมตกใจ" คงจะอักเสบ อิอิ 

แรงนะย่ะลุง Con. เค้าเรียกว่าคนอารมณ์ดีย่ะ ไม่ใช่ลุงนิได้ข่าวว่าเป็นปีแล้วเรอะที่ไม่ได้ทำน่ะ

[conscious]

ข้าพเจ้าก็มีประสบการณ์มาฝากเหมือนกัน ตอนนั้นนั่งรถเมล์พาน-พะเยา ไปกับเพื่อน 2 คน ตอนแรกก่ะว่าจะไม่ขึ้นคันนี้เพราะว่าสภาพนี้บอกง่าย ๆ เลยว่าอย่าไปโดนตัวรถเดี๋ยวมันบาดเอาสนิมเขรอะกลัวเป็นบาดทะยัก จะรอคันต่อไปก็อีกตั้ง 45 นาที ก็เลยนั่งคันนี้แหล่ะขี้เกียจรอ ตอนออกตัวครั้งแรกนี้กระตุกหน้ากระตุกหลังลุ้น ๆ อยู่ว่าจะถึงพานมั้ย ใส่เกียร์ทีหนึ่งนี้หัวคะมำทีหนึ่ง แต่สองคนกับเพื่อนนั่งหัวเราะมาตลอดทางเพราะนานแล้วไม่ได้ขึ้นรถเมล์  จอดทีหนึ่งเปลี่ยนเกียร์ทีหนึ่งลุ้นอยู่ว่าเกียร์มันจะหลุดมั้ย สองคนเพื่อนภาวนาว่าเกียร์อย่าพึ่งหลุดเลยรอให้ข้าพเจ้าถึงพานก่อนแล้วค่อยหลุด แต่คำภาวนาไม่ได้ผลไปถึงห้วยทรายขาวปรากฎว่ามีคนลง ตอนจอดไม่มีปัญหา ปัญหาเกิดขึ้นก็ตอนท่านออกรถเปลี่ยนเกียร์นี้แหล่ะเสียงดังโกรก ๆ ประมาณเกียร์สี่มั้งพระเจ้าจอร์ทเกียร์หลุดค่ะ
คนขับรถยกเกียร์ขึ้นมาเลยแล้วบอกกระเป๋ารถว่าเกียร์หลุดโว๊ย เกียร์หลุดโว๊ย มึงรีบไปโบกรถข้างหลังหน่อยกูจะเอารถเข้าชิดทาง แตกตื่นกันทั้งรถเลยค่ะเพราะกระตุกอย่างแรงมากกว่าจะจอดได้ คนอื่นเค้าแตกตื่นกัน ส่วนตัวเองกับเพื่อนก็นั่งขำฮาจนท้องแข็งแต่ก็ต้องนั่งรถอีกต่อหนึ่งกว่าจะถึงบ้านได้อย่างปลอดภัย เฮ้อโชคดีจังอีกประสบการณ์ในชีวิต

- สงสัยคุณป้าคนนี้ "ต่อมตกใจ" คงจะอักเสบ อิอิ 

แรงนะย่ะลุง Con. เค้าเรียกว่าคนอารมณ์ดีย่ะ ไม่ใช่ลุงนิได้ข่าวว่าเป็นปีแล้วเรอะที่ไม่ได้ทำน่ะ

- ไม่ได้ทำอะไรเหรอจ๊ะป้า พิมพ์ไม่เคลียร์นะเนี่ย อิอิ 

[>_อนัตตา_<]

ข้าพเจ้าก็มีประสบการณ์มาฝากเหมือนกัน ตอนนั้นนั่งรถเมล์พาน-พะเยา ไปกับเพื่อน 2 คน ตอนแรกก่ะว่าจะไม่ขึ้นคันนี้เพราะว่าสภาพนี้บอกง่าย ๆ เลยว่าอย่าไปโดนตัวรถเดี๋ยวมันบาดเอาสนิมเขรอะกลัวเป็นบาดทะยัก จะรอคันต่อไปก็อีกตั้ง 45 นาที ก็เลยนั่งคันนี้แหล่ะขี้เกียจรอ ตอนออกตัวครั้งแรกนี้กระตุกหน้ากระตุกหลังลุ้น ๆ อยู่ว่าจะถึงพานมั้ย ใส่เกียร์ทีหนึ่งนี้หัวคะมำทีหนึ่ง แต่สองคนกับเพื่อนนั่งหัวเราะมาตลอดทางเพราะนานแล้วไม่ได้ขึ้นรถเมล์  จอดทีหนึ่งเปลี่ยนเกียร์ทีหนึ่งลุ้นอยู่ว่าเกียร์มันจะหลุดมั้ย สองคนเพื่อนภาวนาว่าเกียร์อย่าพึ่งหลุดเลยรอให้ข้าพเจ้าถึงพานก่อนแล้วค่อยหลุด แต่คำภาวนาไม่ได้ผลไปถึงห้วยทรายขาวปรากฎว่ามีคนลง ตอนจอดไม่มีปัญหา ปัญหาเกิดขึ้นก็ตอนท่านออกรถเปลี่ยนเกียร์นี้แหล่ะเสียงดังโกรก ๆ ประมาณเกียร์สี่มั้งพระเจ้าจอร์ทเกียร์หลุดค่ะ
คนขับรถยกเกียร์ขึ้นมาเลยแล้วบอกกระเป๋ารถว่าเกียร์หลุดโว๊ย เกียร์หลุดโว๊ย มึงรีบไปโบกรถข้างหลังหน่อยกูจะเอารถเข้าชิดทาง แตกตื่นกันทั้งรถเลยค่ะเพราะกระตุกอย่างแรงมากกว่าจะจอดได้ คนอื่นเค้าแตกตื่นกัน ส่วนตัวเองกับเพื่อนก็นั่งขำฮาจนท้องแข็งแต่ก็ต้องนั่งรถอีกต่อหนึ่งกว่าจะถึงบ้านได้อย่างปลอดภัย เฮ้อโชคดีจังอีกประสบการณ์ในชีวิต

- สงสัยคุณป้าคนนี้ "ต่อมตกใจ" คงจะอักเสบ อิอิ 

แรงนะย่ะลุง Con. เค้าเรียกว่าคนอารมณ์ดีย่ะ ไม่ใช่ลุงนิได้ข่าวว่าเป็นปีแล้วเรอะที่ไม่ได้ทำน่ะ

- ไม่ได้ทำอะไรเหรอจ๊ะป้า พิมพ์ไม่เคลียร์นะเนี่ย อิอิ 

ก็ทำอะไรหล่ะ ที่ไปตอบเค้า 5 สัปดาห์น่ะ โธ่นึกว่าเราไม่รู้เร้อ น่าสงสารจริงๆ มีคนนัดเดตก็ไม่เอา เลือกอยู่นั้นแหล่ะ เดี๋ยวก็พลาดหมดหรอก จะหาว่าเราไม่เตือน

[conscious]

ข้าพเจ้าก็มีประสบการณ์มาฝากเหมือนกัน ตอนนั้นนั่งรถเมล์พาน-พะเยา ไปกับเพื่อน 2 คน ตอนแรกก่ะว่าจะไม่ขึ้นคันนี้เพราะว่าสภาพนี้บอกง่าย ๆ เลยว่าอย่าไปโดนตัวรถเดี๋ยวมันบาดเอาสนิมเขรอะกลัวเป็นบาดทะยัก จะรอคันต่อไปก็อีกตั้ง 45 นาที ก็เลยนั่งคันนี้แหล่ะขี้เกียจรอ ตอนออกตัวครั้งแรกนี้กระตุกหน้ากระตุกหลังลุ้น ๆ อยู่ว่าจะถึงพานมั้ย ใส่เกียร์ทีหนึ่งนี้หัวคะมำทีหนึ่ง แต่สองคนกับเพื่อนนั่งหัวเราะมาตลอดทางเพราะนานแล้วไม่ได้ขึ้นรถเมล์  จอดทีหนึ่งเปลี่ยนเกียร์ทีหนึ่งลุ้นอยู่ว่าเกียร์มันจะหลุดมั้ย สองคนเพื่อนภาวนาว่าเกียร์อย่าพึ่งหลุดเลยรอให้ข้าพเจ้าถึงพานก่อนแล้วค่อยหลุด แต่คำภาวนาไม่ได้ผลไปถึงห้วยทรายขาวปรากฎว่ามีคนลง ตอนจอดไม่มีปัญหา ปัญหาเกิดขึ้นก็ตอนท่านออกรถเปลี่ยนเกียร์นี้แหล่ะเสียงดังโกรก ๆ ประมาณเกียร์สี่มั้งพระเจ้าจอร์ทเกียร์หลุดค่ะ
คนขับรถยกเกียร์ขึ้นมาเลยแล้วบอกกระเป๋ารถว่าเกียร์หลุดโว๊ย เกียร์หลุดโว๊ย มึงรีบไปโบกรถข้างหลังหน่อยกูจะเอารถเข้าชิดทาง แตกตื่นกันทั้งรถเลยค่ะเพราะกระตุกอย่างแรงมากกว่าจะจอดได้ คนอื่นเค้าแตกตื่นกัน ส่วนตัวเองกับเพื่อนก็นั่งขำฮาจนท้องแข็งแต่ก็ต้องนั่งรถอีกต่อหนึ่งกว่าจะถึงบ้านได้อย่างปลอดภัย เฮ้อโชคดีจังอีกประสบการณ์ในชีวิต

- สงสัยคุณป้าคนนี้ "ต่อมตกใจ" คงจะอักเสบ อิอิ 

แรงนะย่ะลุง Con. เค้าเรียกว่าคนอารมณ์ดีย่ะ ไม่ใช่ลุงนิได้ข่าวว่าเป็นปีแล้วเรอะที่ไม่ได้ทำน่ะ

- ไม่ได้ทำอะไรเหรอจ๊ะป้า พิมพ์ไม่เคลียร์นะเนี่ย อิอิ 

ก็ทำอะไรหล่ะ ที่ไปตอบเค้า 5 สัปดาห์น่ะ โธ่นึกว่าเราไม่รู้เร้อ น่าสงสารจริงๆ มีคนนัดเดตก็ไม่เอา เลือกอยู่นั้นแหล่ะ เดี๋ยวก็พลาดหมดหรอก จะหาว่าเราไม่เตือน

- ป้าน่ะ ไม่รู้อะไรซะแล้ว โปรดติดตามข่าวดี เร็วๆ นี้ อิอิ

ผมขอตัวไปทำธุระก่อนนะจ๊ะ วันนี้ฝันดี ราตรีสวัสดิ์จ้า 

[Four_DKT]

เมย์เขียว แอร์ เขาสัมปทาน เส้นเชียงราย-เชียใหม่อยู่แล้วนี่ครับ ส่วนรถพัดลม จะไปเส้นพะเยาทั้งนั้น สังเกดง่าย รถเมออกสีฟ้า-ขาว ส่วนมากปลายทางอยู่ที่พะเยา (พัดลม) ส่วนเมย์เขียวป้ายไปลำปาง (พัดลมอีกเหมือนกัน ) มันก็ผ่านเข้าท่ารถพะเยาแล้วไป ลำปางครับ ผมขึ้นมาตลอด 1 ปี ตอนเป็นทหาร อยู่ที่ลำปาง แต่เวลากลับ มาเชียงราย เพราะมีบ้านใหม่อยู่นี่ นั่งรถไปกลับ จน ชิน เวลาได้ลาพักกลับบ้าน     อยากบอกว่าตอนผมขึ้น ขึ้นรถแอร์ รอบ 13.00 น. ของเพชจินดาครับ ถ้าใครอยากไปลำปาง แต่ไปถึงพะเยา ก็ประมาน บ่าย 2โมงครึ่งถึง อิอิ รอบอื่นผมไม่แน่ใจ

[>_อนัตตา_<]

อ่านไปอ่านมา นึกว่าจะได้ีิิกิ๊กใหม่ซะอีก งิงิ ขำๆๆ

แห่ะ แห่ะ ก็อยากได้อยู่เหมือนกันเจ้า แต่ว่ามันบ่มีน่ะก้าเจ้า

[Benzram]

มีประสบการณ์กับรถเมย์เขียวเช่นกันครับแต่เป็นสาย เชียงราย-เชียงใหม่ เมื่อ8ปีที่แล้วครับช่วงนั้นยังเป็นวัยรุ่น ได้มีโอกาสไปเที่ยวที่เชียงใหม่กับเพื่อนอีก3คนครับ ขาไปหน่ะนั่งรถยนต์ของน้าเพื่อนคนหนึ่งไป แต่ตอนขากลับ กลับเองครับก็เลยต้องใช้บริการรถเมย์เขียวครับ แล้วนั่งรถพัดลมด้วยเนื่องจากรถแอร์เต็มครับ ต้องรอนาน ตอนขึ้นผมสังเกตุเห็นมีผู้หญิงคนหนึ่งท่าทางผอมๆเหมือนไม่สบายมากับแฟนเขาครับ นั่งอยู่เบาะหลังผมเอง ก็ได้คุยกับเขาครับ เขาบอกว่ามาหาหมอที่โรงพยาบาลสวนดอก จากนั้นก็ออกเดินทางครับ ระหว่างทางขอบอกว่าร้อนมากเพราะเป็นรถพัดลม นั่งไปพักนึงเหตุการณ์ลุ้นระทึกก็เกิดขึ้นครับ จู่ๆผู้หญิงที่นั่งเบาะหลังผม เขาก็ชักครับ นั้าลายฟูมปากเลย ตอนนั้นรถวิ่งจะเข้าตัวอำเภอดอยสะเก็ดแล้ว คนในรถแตกตื่นกันมากครับ ทำอะไรไม่ถูกเลย แฟนเขาก็ร้องให้เลย เพื่อนผมคนนึงตั้งสติได้ คว้าเอาเสื้อแขนยาวอุดปากเขาก่อนกันเขากัดลิ้นตัวเอง ตอนนั้นรถยังวิ่งอยู่ครับ โชคดีที่ตอนนั้นโรงพยาบาลดอยสะเก็ดอยู่ใกล้ๆ คนขับเขาก็รับบึ่งรถเต็มที่เลยครับ แล้วก็ยูเทิร์นกลับมาอีกฝั่งนึงของถนนรถนี่สาดโค้งเต็มๆเลยครับยังกะนั่งรถแข่ง แล้วในที่สุดก็ถึงโรงพยาบาลดอยสะเก็ดครับ พอถึงกระเป๋ารถก็กระโดดลงไปเรียกพยาบาลเลยครับ ผมกับเพื่อนๆ แล้วผู้โดยสารคนอื่น ก็ช่วยกันหามพี่เขาลงจากรถ สภาพพี่เขาตอนนั้นแย่มากเลยครับ ตัวเขียวไปหมด แขนขาเกร็งจนหงิกงอหมดเลยครับ พอพี่เขาถึงมือหมอแล้ว พวกเราที่มากับรถคันนั้นก็ลุ้นกันอยู่ที่โรงพยาบาลประมาณ 15 นาทีครับจนคนขับต้องออกรถครับเพราะเลยเวลาแล้ว ไม่รู้พี่คนนั้นเขาจะเป็นยังไงบ้างโชคดีนะครับที่เป็นตอนที่รถวิ่งอยู่ใกล้โรงพยาบาลถ้าหากช้ากว่านี้ช่วงที่รถวิ่งอยู่บนดอยนึกภาพไม่ออกเลยว่าเป็นไง หวังว่าเขาคงปลอดภัยครับ
ขออภัยที่เล่ามาซะยาวเลย เป็นประสบการณ์ครั้งนึงกับรถเมล์เขียงสายเชียงใหม่ครับ ผ่านมาหลายปีแล้วก็ยังประทับใจเสมอครับ นํ้าใจคนไทยครับที่มีให้กันเสมอครับ ทั้งลุ้นทั้งประทับใจเลยครับ

[Twitty1239]

  ก็เพราะรถเมล์เขียว สายเชียงราย พะเยานี่แหละ ที่ทำให้ต้องซื้อรถ ..หวานเย็นมากมายยย มีธระด่วนอะไร ไม่ทันสักที อิอิ แต่นานๆนั่งที ก็สนุกอยู่นะ^^

[nongss1]

สายอื่นก็ไม่แตกต่างกันครับ