สำหรับผมแล้ว คนที่แอบชอบคนแรกของผมชื่อหลินครับ
คือตอนเด็กๆ ครอบครัวผม อยู่ในค่ายทหารที่เชียงใหม่ แล้วบ้านเราก็อยู่ใกล้ๆ กัน ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกันครับ เพราะสมัยนั้น ผมออกจะดูเป็นเด็กอ่อนแอ ไม่ค่อยมีเด็กๆผู้ชายมาเล่นด้วย ก็มีหลินนี้แหละที่คอยมาเล่นกับผมเป็นประจำ ผมจะรอคอยวันเสาร์-อาทิตย์ ตื่นตั้งแต่เช้ารีบไปรอหาหลินที่บ้าน ถ้ายังไม่เปิดประตูบ้าน ผมก็จะนั่งรอหน้าบ้าน รอเปิดประตูแล้วเรียกหลิน ออกมาเล่นด้วยกัน มีความสุขดีคับ
จนผมย้ายมาอยู่เชียงรายตามครอบครัว ก็ไม่ได้ไปที่เดิมเลย กาลเวลาก็ผ่านไปรวดเร็วมาก จนประมาณ ตอนจะสอบสาธิต มช ผมได้เจอหลินอีกครั้งผมจำไม่ผิดแน่ แต่ผมก็ไม่กล้าทัก เพราะความไม่กล้านี่แหละ เลยเสียใจมาจนวันนี้ หากกล้าอีกสักหน่อย คงได้คุยกับหลิน เหตุการณ์ครั้งนั้นก็ผ่านมา จนถึงปัจจุับัน ทุกอย่างเปลี่ยนไปมาก
หากผมเจอหลินอีก (แม้เธอจะจำไม่ได้) ผมจะไม่รีรออะไรเลย ผมจะเข้าไปทัก อย่างน้อยความสุขในวัยเด็ก ก็จะได้หวนกลับคืนมาอีก .......
ช่วยแลกประสบการณ์ด้วยนะครับ ขอบคุณครับ