ข้อคิดจาก วินทร์ เลียววาริณ

เรื่องขำๆ ที่เล่ากันในแวดวงชาวนิวยอร์กว่า ชายแต่งตัวดีคนหนึ่งเดินเข้าไปในธนาคารแห่งหนึ่งในแมนฮัตตัน ขอพบเจ้าหน้าที่สินเชื่อ เขาแจ้งกับเจ้าหน้าที่ว่า “ผมต้องเดินทางไปทำธุรกิจที่ตะวันออกกลางสองอาทิตย์ จะขอกู้เงินสองหมื่นเหรียญ”

เจ้าหน้าที่สินเชื่ออธิบายว่า การกู้เงินขนาดนี้ต้องค้ำประกันด้วยอสังหาริมทรัพย์หรือทรัพย์สิน ลูกค้าบอกว่า “ผมต้องเดินทางบ่ายนี้ ไม่สะดวกที่จะค้ำประกันด้วยอสังหาริมทรัพย์ เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ใช้รถยนต์ของผมค้ำประกันได้ไหม?” เขาชี้ไปที่รถยนต์คันหนึ่งที่จอดหน้าธนาคาร

มันเป็นเฟอร์รารีคันงามรุ่นใหม่ล่าสุด เจ้าหน้าที่สินเชื่อรู้ว่าราคาของรถรุ่นนี้คือราวสามแสนเหรียญ

หลัง จากเจ้าหน้าที่ตรวจสอบหลักฐานการเป็นเจ้าของรถคันนั้นว่าเอกสารถูกต้องทุก ประการ จึงตกลงให้ลูกค้ารายใหม่กู้เงิน เจ้าหน้าที่ธนาคารนึกขันในใจที่ลูกค้าใช้รถราคาสามแสนเหรียญค้ำประกันเงิน กู้เพียงสองหมื่นดอลลาร์ อย่างไรก็ตามเขานำรถเฟอร์รารีของลูกค้าไปจอดที่ลานจอดรถชั้นใต้ดินของธนาคาร

ผ่าน ไปสองสัปดาห์ ลูกค้าคนนั้นกลับมาที่ธนาคาร คืนเงินต้นกับจ่ายค่าดอกเบี้ยจำนวน 45 ดอลลาร์ แล้วขอรับรถคืน ก่อนจากไป เจ้าหน้าที่สินเชื่อถามลูกค้าว่า “ท่านครับ ผมอดไม่ได้ที่จะต้องถาม เราตรวจสอบดูแล้วพบว่าท่านเป็นมหาเศรษฐีคนหนึ่ง ทำไมจึงยังต้องมากู้เงินเราแค่สองหมื่นเหรียญด้วยครับ?”

ลูกค้าตอบ ยิ้มๆ ว่า “เพราะไม่มีที่ไหนในแมนฮัตตันที่คุณสามารถจอดรถทิ้งไว้สองอาทิตย์ด้วยเงิน เพียง 45 ดอลลาร์ และสบายใจได้ว่ารถจะไม่หาย!”

แม้จะเป็นเรื่องเล่า ขำๆ แต่เรื่องนี้สะท้อนสันดานมนุษย์ว่าเป็นสัตว์โลกที่สามารถทำอะไรก็ได้เพื่อ ประโยชน์ของตนเอง คนบางคนมองเห็นช่องทางในการพลิกแพลง เปลี่ยนหน้าที่เดิมของระบบซึ่งออกแบบมาเพื่องานหนึ่งเป็นอีกอย่างหนึ่ง ในกรณีนี้ก็คือการเปลี่ยนหน้าที่บริการทางการเงินของธนาคารเป็นอาคารจอดรถ แต่แก่นของมันก็คือการโกงชนิดหนึ่ง

นี่ก็คืออีกเวอร์ชั่นหนึ่งของ ‘ศรีธนญไชย’ เล่นกับช่องโหว่ของระบบซึ่งเป็นภาพปกติของสังคมไทย ด้วย ‘ความชอบธรรม’ ยอดนิยมว่า “ก็มันไม่ผิดกฎหมาย”

โลกไม่เคยขาดแคลน ‘ศรีธนญไชย’ ซึ่งมีสายตาดีมองเห็นช่องโหว่ทางกฎหมายเสมอ ที่น่าตกใจก็คือคนจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ มีทัศนคติมองนักเลี่ยงบาลีแบบนี้ว่า “เออ! มันเก่งที่เลี่ยงกฎหมายได้!”

ด้วยทัศนคติแบบนี้ ต่อให้มีกฎหมายนับหมื่นแสนมาตรา ก็ไม่สามารถขวางกั้นคนที่คิดจะโกง เพราะมีคนสามารถมองเห็นช่องโหว่และแทรกซึมเข้าไปได้เสมอ โดยเฉพาะนักธุรกิจการเมืองซึ่งโกงกินโดยหลังพิงกำแพงกฎหมายและประโยคหรู อย่าง ‘เพื่อประชาชน’ จนหลายคนมีทัศนคติว่า “โกงก็ได้ แต่ขอให้มีผลงานบ้าง”

ไม่ นานสังคมก็เต็มไปด้วยคนที่มีความรู้แต่ไร้ธรรม ประเภท ‘ความรู้ท่วมหัว ความโลภท่วมใจ’ นักวิชาการระดับมันสมองรับใช้ผู้ปกครองเผด็จการและนักการเมืองเลว ทนายความไม่น้อยรับใช้คนผิดทั้งที่รู้ ฯลฯ

การโกงเงินชาวบ้านใน พ.ศ. นี้มีลูกเล่นลูกชนมากมาย ตั้งแต่การปลอมบัตรเครดิต การหลอกให้เหยื่อเชื่อว่าถูกลอตเตอรี่รางวัลสูงซึ่งลงท้ายด้วยการไปถ่ายเท เงินที่ตู้เอทีเอ็ม. เมื่อชาวบ้านเริ่มตามทันกลเม็ด คนโกงก็พัฒนากลยุทธ์ไปอีกขั้น หักมุมหลายตลบหลายชั้น เช่น อ้างเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจติดตามคดีซึ่งผู้ถูกหลอกเป็นเป้าหมายของคนร้าย ลงท้ายด้วยการไปถ่ายเทเงินที่ตู้เอทีเอ็ม.เช่นเดิม! นอกจากนี้ยังรวมไปถึงอาชญากรสวมสูทปั่นหุ้น ฯลฯ เหล่านี้เป็นคนระดับมันสมองดี แต่พวกเขาเลือกที่จะใช้สมองดีในทางร้าย

มันบอกเราว่า การมีความรู้เป็นเรื่องหนึ่ง การใช้ความรู้ในเชิงสร้างสรรค์เป็นอีกเรื่องหนึ่ง

สังคมที่คนมีความรู้รับใช้ความชั่วอันตรายยิ่งกว่าสังคมที่เต็มไปด้วยคนไม่รู้เสียอีก มันเป็นปลวกที่จะกัดกินบ้านจนเซลล์สุดท้าย

อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ กล่าวว่า จินตนาการสำคัญกว่าความรู้ แต่พุทธสอนว่าสิ่งที่สำคัญกว่าจินตนาการและความรู้ก็คือธรรม

โรคติดต่อใหม่ที่ร้ายแรงที่สุดของสังคมคือโรคหลังคดโกงและโรคกินเท่าไรก็ไม่อิ่ม วัคซีนเดียวที่จะป้องกันสองโรคนี้ก็คือ ธรรม

ธรรม เป็นคำที่หลายคนได้ยินแล้วรู้สึกว่าเป็นของสูงเกินเอื้อม ทว่าความจริงคือการมีธรรมไม่ได้หมายถึงการเข้าวัดฟังพระสวดวันละสองรอบ ไม่ต้องนุ่งขาวห่มขาวกินเจ ไม่ใช่การอ่านคัมภีร์หนาสิบนิ้ว

การมีธรรมก็คือการรักษาความถูกต้อง ความปกติ ความพอดี

กิน ข้าวพออิ่มก็คือความปกติพอดี กินอิฐกินปูนกินเหล็กเส้น - ไม่ใช่, เข้าคิวคือการความปกติพอดี ลัดคิว - ไม่ใช่, ใช้ความฉลาดแก้ปัญหาคือความปกติพอดี ใช้ความฉลาดหลอกลวงคน - ไม่ใช่ ฯลฯ

เหล่านี้เด็กชั้นอนุบาลก็รู้ ไม่ต้องให้ทนายความ-อัยการ-ศาลตีความแต่อย่างไร

ยิ่งมีคนรักษาความถูกต้อง ความปกติ ความพอดีมากขึ้นเท่าไร กฎหมายก็ยิ่งไม่จำเป็นเท่านั้น

โลกน่าอยู่อย่างไรหากชีวิตเดินไปได้เพราะมีกฎหมายบีบคออยู่ทุกย่างก้าว?

ธรรม อันเป็นข้อควรปฏิบัติหรือ ‘จริยธรรม’ เป็นตัวป้องกันไม่ให้ความรู้ถูกดูดเข้าไปในด้านมืด ดังนั้นการแก้ปัญหาคดโกง คอร์รัปชันก็ต้องเริ่มที่จริยธรรม สอนให้เด็กเข้าใจว่า การทำความดีไม่ใช่เพียงแค่ให้ทานคนยาก ไม่ฆ่าสัตว์ ไม่โกหก ฯลฯ แต่คือการห่มคลุมตัวเองด้วยธรรม

ปราชญ์ขงจื๊อกล่าวว่า “เป็นเพชรที่มีตำหนิดีกว่าก้อนหินสมบูรณ์” เพราะคุณค่าของคนไม่ได้อยู่ที่ความมั่งมี ความสมบูรณ์ภายนอก

หากแต่ละปัจเจกมีปัญญาเห็นว่าเราอยู่ไม่ได้หากส่วนรวมอยู่ไม่ได้ ก็จะเริ่มใช้ความรู้ความสามารถในทางที่สร้างสรรค์

ทำได้อย่างนี้ก็ไม่ต้องยืนตรงเคารพธงชาติวันละสองเวลา เพราะนี่ก็คือการรักชาติที่ถูกทางที่สุด

นี่คือทัศนะที่เชื่อว่าการเป็นคนดีไม่ใช่เพื่อขึ้นสวรรค์หรือมีชาติหน้าที่ดีกว่าชาตินี้ แต่เพื่อประโยชน์ต่อสังคมโดยรวม

เพราะ เราไม่มีทางรู้ว่าจะได้ชาติหน้าที่ดีกว่านี้หรือเปล่า แต่ที่แน่ๆ คือ หากเรารักษาคุณภาพสังคมไว้ได้ เราก็ได้อยู่ในชาตินี้ที่ดีที่สุดที่เราสร้างได้

ที่มา : วินทร์ เลียววาริณ นักเขียนเจ้าของ 2 รางวัลซีไรต์

หน้าหลักเว็บไซต์	ท่องเที่ยว ที่พัก ที่กิน	ข่าวสาร กิจกรรม	ตำแหน่งงานว่าง
ตลาดซื้อขาย	โปรโมชั่น ส่วนลดสินค้า	ติดต่อโฆษณา

คนเชียงราย สังคมเชียงราย	ห้องนั่งเล่น	การเกษตร ในเชียงราย	คุยเรื่องไอที - เทคโนโลยี
นักลงทุน การเงิน การธนาคาร	ศาสนา กิจกรรมทางวัด	เรื่องล้านนา ภาษากำเมือง	คนหางาน-งานหาคน
งานบ้านงานครัว คลีนิค สุขภาพ ฯลฯ	กีฬา	การศึกษา

แจกของฟรี	ซื้อขายสินค้าจิปาถะ-ทั่วไป	เสื้อผ้า รองเท้า เครื่องประดับ สินค้าแฟชั่น	เครื่องสำอางค์ ผลิตภัณฑ์เสริมความงาม
สัตว์เลี้ยง	คอมพิวเตอร์-สินค้าไอที	กล้องถ่ายรูป - อุปกรณ์ถ่ายภาพ	โทรศัพท์มือถือ เครื่องมือสื่อสาร
ซื้อขาย-เช่า-เซ้ง บ้าน ที่ดิน อาคารพาณิชย์	พระเครื่อง-วัตถุมงคล เครื่องรางของขลัง	ศูนย์กลาง-ซื้อขายรถยนต์	อะไหล่รถยนต์,อุปกรณ์ตกแต่งรถยนต์
ซื้อขาย-รถมอเตอร์ไซด์	อะไหล่ ของแต่ง มอเตอร์ไซด์	ศูนย์กลางซื้อขาย-จักรยาน	จานดาวเทียม-กล้องวงจรปิด-เคเบิ้ลทีวี

ชมรมนักตกปลาเชียงราย	CHIANGRAI 4 LOW	ชมรมคนรักรถ	ชมรมดนตรี
ชมรมนักกลอน