ตลกร้ายของวงการร้านอาหาร ในเชียงราย (สาระ ปน ความอยากระบาย)

[sinclare]

   ก่อนจะเริ่มเขียน ขอเกริ่นนำก่อนเลยนะครับ บทความนี้ ไม่ได้ต้องการหรือหวังผลการโฆษณาแต่อย่างใด เป็นการระบายปนความอับอายของเจ้าของกระทู้ล้วนๆ อาจจะมีคำพูดไม่เหมาะสมอยู่บ้าง ขอให้ผู้อ่าน ใช้วิจารณญานในการเสพนะครับ

   บทความนี้เป็นบทความเป็นชิ้นเป็นอันครั้งแรกของผม มีข้อตำหนิ ประการใด ก็ขออภัยมา ณ. ที่นี้ด้วยนะครับ

บทนำ..........

        เรื่องมันก็มีอยู่ว่า ผมเป็นคนกรุงเทพคนนึง ที่มั่นมากกกกกก ผ่านการทำงานโรงแรม 5 ดาว เกือบ 10 ปี ผ่านงานเมืองนอกเมืองนามาก็พอสมควร ปลายปี 56  มีความจำเป็นต้องมาอยู่ที่เชียงราย เนื่องจากเหตุผลที่จำเป็นมากๆๆๆๆ........ (ตามเมีย)

         แล้วทีนี้ก็เลยหางานทำในเชียงราย ลองมาหางานที่นี่แหละครับ เชียงรายโฟกัส เพราะได่้ยินมาว่า ที่นี่คือแหล่งหางานชั้นยอดของเชียงราย จับพลัดจับผลู มาเป็นผู้จัดการของร้านอาหารสเปนแห่งหนึ่งในเชียงราย ความสนุกมันเริ่มตรงนี้แหละครับ


      เริ่มเลยละกันนะครับ เอาตั้งกะตอนมาสัมภาษเลยละกัน เนื่องจากไม่เคยมาเชียงราย แล้วร้านอยู่ที่อับโคจรนิดหน่อย(จริงๆก็ไม่อับหรอกนะแต่ว่า ผมไม่รู้เส้นทางแล้วทะลึ่งไม่โทรถามให้ดีๆ ก็เลยหลง) สรุปหลงทาง ไปสัมภาษงานสาย 6 นาที -...- '' ซึ่งสารภาพตามตรงตั้งกะเกิดมาไม่เคยไปสัมภาษงานสายเลยสักครั้ง เดินเข้าร้านไปก้าวแรก คุณลุงเจ้าของร้าน ท่าทางเข้มมากกกก พูดประโยคแรกเลย "คุณมาสายไป 6 นาทีนะครับ" เป็น First Impression ที่ยอดเยี่ยมมาก ในใจคิด "ชิหายละกรู  เจอเจ้าของเป๊ะขนาดนี้ ดันมาสายอีก สงสัยไม่ได้งานแหงมๆ " แต่ก็ไม่ได้แก้ตัวอะไรกะเจ้าของว่าหลงนั่นนู่นนี่ พูดไปคำเดียว "ขอโทษครับ" แอบหน้าแหยๆ  คำถามถัดมาของคุณลุง(ต่อไปนี้ผมจะใช้คำเรียกคุณลุงเจ้าของร้านว่า คุณลุงนะครับ) "Resume' ที่คุณเขียนมา คุณเป็นคนเขียนเองหรือเปล่า" ดูจากสีหน้าคุณลุงซึ่งเข้มมากกกกก ในใจคิดตัยหองแบร้ววว เขียนได้ ห่วยมากเลยเหรอวะเนี่ย บอกตามตรงครับ คือ Grammar ผมห่วยมากๆ เหมือนกับคนไทยหลายๆคนที่ทำงาน กะฝรั่ง ที่พูดคล่อง แต่เขียน ได้ห่วยแตก ในใจคิดว่า เห้ย เชียงรายนี่เขี้ยวขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย สงงัสยลูกค้าร้านนี้จะต้องเป็นฝรั่งจ๋าที่ใช้ภาษา ไฮโซแน่ๆเลย ตอนนี้ความมั่นใจ ติดลบ 2 กล้อมแกล้มตอบไปว่า "ครับ" คุณลุงนิ่งไปพักนึง แล้วแอบดูสีหน้าผม ด้วยสีหน้า เคร่งขรึม แล้วก็ตอบมาว่า อืม "ไม่เลว ไม่คิดว่า คุณจะเขียนได้ขนาดนี้ " โอ้แม่เจ้าผมทำได้ทำคะแนนตีตื้นขึ้นมา 1 แต้ม

               จากนั้นคุยเรื่องประสบการณ์ทำงาน ผ่านไปราวๆ 1 ชม. ถึงตอนสำคัญละครับ เรื่องเงิน!! คุณลุงถามว่า "ค่าดหวังไว้เท่าไหร่กะเงินเดือน" เอิ่มมม  คือ ถามตรงๆอย่างนี้เลยเหรอครับคุณลุง แต่ก็เข้าใจได้มันเป็นสิ่งที่ต้องถาม ก็บอกเงินเดือนก่อนหน้าที่ได้รับไป คำตอบที่ได้รับกลับมา "อืม เดี๋ยวผมจะรับเอาไปพิจารณากะหุ้นส่วนก่อน" ในใจคิดว่าตัยหองละ ที่นี่คือเชียงราย จะเอาเรทที่ภูเก็ต หรือ กรุงเทพ รับรองตกงานทั้งชาติ ก็เลยบอกไปคำนึงว่า "ผมเข้าใจนะครับว่าที่นี่คือเชียงราย เรทเงินเดือนผมไม่ซีเรียสเท่าไหร่ สิ่งสำคัญก็คือ การที่ได้ทำงานที่ชอบ ซึ่งผมว่าสำคัญกว่าเงิน(จริงๆ แล้วอยากได้งานมาก ด้วยสไตล์ของร้าน + กับบรรยากาศของร้าน เป็น Fine Dining ซึ่งน่าจะเหมาะกับการทำงาน ใน สไตล์ของผมมากว่า ร้าน อาหารทั่วไปซึ่งผมไม่มีประสบการณ์)" คุณลุงก็ มองดูสีหน้าผม แล้วก็พูดว่า "โอเคเดี๋ยวผมจะคุยกับหุ้นส่วนแล้วจะเสนอ ตัวเลขไปให้คุณพิจารณา" ในใจชื้นขึ้นนิดนึง เอาวะ อย่างนี้สงสัยมีลุ้น อย่างน้อยก็คงได้ Offer เงิน ซึ่งหมายถึงว่า เค้าน่าจะรับ เราเข้าทำงานแล้ว เหลือแค่คุยเรื่องเงิน จากนั้นก็กลับบ้าน ใช้เวลาประมาณ 2 ชม.

           สารภาพตามตรงครับว่า ตอนเดินเข้าไปที่สาย 6 นาที กะ First Impression ที่ คุณลุงมอบให้ คิดว่าไม่ได้งานละ + กับคิดว่าเจ้าของร้านนี้อยู่ด้วยยากสุดๆ คงจะเขี้ยวมากกก
แต่พอเดินออกมา จะกลับบ้าน คนละเรื่องกันเลย ได้พูดคุยกัน ผ่านทรรศนะคติของคนทำงานด้วยกัน (คือเรื่องของเรื่องคุณลุง เคยเปิดร้าน อาหารที่ อเมริกามากว่า 30 ปี)  แล้วก็เลยรู้สึกว่า ไม่ใช่อย่างที่คิดร้านนี้แหละ อยากทำงานด้วยมากๆ ก็เลยไม่ได้ ไปสมัครงานที่ไหน เพื่อจะรอที่นี่ โทรมาOffer เงินเดือน
             ผ่านไป อาทิตย์นึง ......  เงียบ
             ผ่านไป 2 อาทิตย์.................. โคตรเงียบ

จนในใจคิดว่า สงสัยไม่ได้ละ พลาดตรงไหนว้า สงสัยไปสัมภาษสายแน่ๆ T^T แต่ก็เอาน่า ชีวิตต้องเดินต่อ เริ่มหางานใหม่ละกัน จากนั้น ประมาณ2 วันมีโทรศัพท์เข้ามา คุณลุง โทรให้เข้ามาคุยเงินเดือน ........  เอิ่มมมม พิจจารณา เงินเดือน 2 อาทิตย์ครึ่ง -..-

            พอเข้ามาคุยเงินเดือน ตกใจเลย ได้เงินเดือนน้อยกว่าที่คิดไว้ประมาณ ครึ่งนึง T^T เฟลมากกกก แต่ก็เอาวะทำไปก่อนดูท่าทีก่อนเผื่อได้ขึ้นเงินเดือน ตอนนั้นหวังไว้แบบนั้นจริงๆ คิดว่า ทำงานให้เต็มความสามารถ คุณลุงต้องขึ้นให้ล่ะน่า แล้วคุณลุงก็นัดให้เข้ามาคุยเรื่องรายละเอียดงาน
         
           พอถึงวันที่เข้ามาคุยรายละเอียดงาน พอคุย สโคปงานเบื้องต้น ในใจคิด โอ้โห หมูมากกก พอคุยเรื่องProduct ยิ่งโคตรหมูมากก  อาหารมี Value ในตัวมันเอง ราคาถูกสุดๆ (สำหรับร้านอาหาร Fine Dining ที่ผมเคยสัมผัส ยกตัวอย่าง N/Z Tenderloin 250 กรัม 575 บาท ซึ่งที่ผมเคนสัมผัสมา ไม่ต่ำกว่า 1200) ขายได้ง่ายแน่ๆ คิดว่างานนี้ยังไงก็ไม่น่ายาก

          ขอ อธิบายคำว่า "หมู" ที่ว่าหมูก็คือ ตามหลักเศรษฐศาสตร์ พื้นฐาน ถ้ามี ที่ตั้ง,ราคา,Product และ Promotion ที่ดี ร้านนี้ยังไงก็ไปรอด หรือทำการตลาดส่วนอื่นได้ง่าย
ยกตัวอย่าง อาหารจานนึง นะครับ ที่ร้านมีอาหารจานนึง ชื่อว่า "Iberrico Coldcut" ราคา 165 บาท ด้าน Product    Iberrico Cold Cut เป็น Cold Cuts ที่ดีที่สุดในโลก ซึ่งหาทานไม่ได้ง่ายๆ ในเมืองไทย และ ไม่มีขายใน Department Store แน่ๆ ด้าน ราคา 165 บาท ถูกแบบ โอ้โห ขนาด Cold CUt จาก อิตาลี่ ซึ่งเป็นเกรด 3 ยังแพงกว่า ด้านราคา ก็หมู เพราะงั้น Value ของอาหาร สบายแน่ๆ ทำโปรดีๆหน่อย โฆษณานิดนึงก็น่าจะสำเร็จได้ไม่ยาก เป็นต้น


          จึงคิดว่างานนี้ "หมูมากกกกก" นั่นแหละครับ จุดเริ่มต้นในความมันส์ ปนปวดหัวที่จะเกิดขึ้นใน บทความเรื่องนี้

          ปล. หวังว่า บทความนี้ จะเป็นประโยชน์กับผู้ประกอบการ หรือ คนที่รักการชิม และ เปลี่ยนนิสัยการชิมให้เป็นไปสู่สากลไม่มากก็น้อยครับ

[adrenaline85]

ผมไม่เข้าใจเรื่องอาหาร แต่ผมเข้าใจเรื่องความชอบของแต่ล่ะคน