เหนื่อย!!!!!!!

[!!!ละอ่อนเจียงของ!!!]

ไม่รู้ว่าตอนนี้เกิดอะไรกับตัวเอง

มันรู้สึกอ่อนแรง  หมดหวังกับชีวิต  เหนื่อยกับชีวิต จนไม่อยากจะตื่นมาเจออะไรเลย

ตั้งแต่ที่แม่เสีย  พยายามคิดว่าคนเราสักวันก็ต้องตาย  แต่กลับมาถึงบ้านแล้วมันหดหู่เศร้าใจอย่างบอกไม่ถูก

พึ่งเข้าใจความรู้สึกเหงา  ความรู้สึกเศร้า  ความรู้สึกเดียวดายเป็นครั้งแรก

ทั้งที่แต่ก่อน กลับมาบ้านถึงไม่ได้คุยกับแม่  แต่ก็ยังรู้สึกว่ามีท่านอยู่ แต่ตอนนี้ดิ คิดถึงจนทำอะไรไม่ได้เลย

พยายามออกไปหางานการทำ จะได้ไม่คิดมาก

ก็ดันไม่ได้งานอีก เฮ้อ  เหนื่อยจัง  เหนื่อยกายยังพอไหว  แต่เหนื่อยใจนี่สิ


ปล.  แค่อยากระบาย

[lll2edLal3elll]

อย่าคิดมากนะ สู้ๆๆๆ

[กา~ระ~เกด]

เพิ่งไปวัดมาคะ จำคำที่พระท่านสอนมา ท่านบอกว่า โลกเรานั้นมีความรักอยู่หลายแบบ รักของพ่อแม่ รักของชายหญิง รักของพี่น้อง รักของครูกับศิษย์ รักในข้าวของสิ่งของเงินทอง และอีกมากมาย แต่ไม่ว่าจะเป็นรักแบบใดเมื่อมีรักก็ย่อมมีการพลัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นธรรมดา หากเราเข้าใจและปล่อยวาง ว่ามันก็เป็นอย่างนั้นตามธรรมชาติของมัน ใจเราก็จะเบาขึ้นคะ เมื่อถือก็จะหนัก เมื่อวางก็จะเบา ขอให้วางความทุกข์ได้เร็วๆนะคะ

[!!!ละอ่อนเจียงของ!!!]

เพิ่งไปวัดมาคะ จำคำที่พระท่านสอนมา ท่านบอกว่า โลกเรานั้นมีความรักอยู่หลายแบบ รักของพ่อแม่ รักของชายหญิง รักของพี่น้อง รักของครูกับศิษย์ รักในข้าวของสิ่งของเงินทอง และอีกมากมาย แต่ไม่ว่าจะเป็นรักแบบใดเมื่อมีรักก็ย่อมมีการพลัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นธรรมดา หากเราเข้าใจและปล่อยวาง ว่ามันก็เป็นอย่างนั้นตามธรรมชาติของมัน ใจเราก็จะเบาขึ้นคะ เมื่อถือก็จะหนัก เมื่อวางก็จะเบา ขอให้วางความทุกข์ได้เร็วๆนะคะ

พยายามคิดแบบนั้นเหมือนกันคับ

แต่กลับมาถึงบ้านทีไร  มันเหงาอย่างบอกไม่ถูก  ปกติก็อยู่กับแม่สองคนอยู่แล้ว

พอท่านเสียแล้วมันทั้งเหงา  ทั้งเศร้า  รู้สึกบอกอารมณ์ไม่ถูกเลย  เข้าใจคำว่าเหงาของคุณแม่ตอนผมไปเที่ยวเลย

[กา~ระ~เกด]

เพิ่งไปวัดมาคะ จำคำที่พระท่านสอนมา ท่านบอกว่า โลกเรานั้นมีความรักอยู่หลายแบบ รักของพ่อแม่ รักของชายหญิง รักของพี่น้อง รักของครูกับศิษย์ รักในข้าวของสิ่งของเงินทอง และอีกมากมาย แต่ไม่ว่าจะเป็นรักแบบใดเมื่อมีรักก็ย่อมมีการพลัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นธรรมดา หากเราเข้าใจและปล่อยวาง ว่ามันก็เป็นอย่างนั้นตามธรรมชาติของมัน ใจเราก็จะเบาขึ้นคะ เมื่อถือก็จะหนัก เมื่อวางก็จะเบา ขอให้วางความทุกข์ได้เร็วๆนะคะ

พยายามคิดแบบนั้นเหมือนกันคับ

แต่กลับมาถึงบ้านทีไร  มันเหงาอย่างบอกไม่ถูก  ปกติก็อยู่กับแม่สองคนอยู่แล้ว

พอท่านเสียแล้วมันทั้งเหงา  ทั้งเศร้า  รู้สึกบอกอารมณ์ไม่ถูกเลย  เข้าใจคำว่าเหงาของคุณแม่ตอนผมไปเที่ยวเลย

ต้องอาศัยเวลาคะ จากชั่วโมงเป็นวัน จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี อดทนนะคะ

[!!!ละอ่อนเจียงของ!!!]

เพิ่งไปวัดมาคะ จำคำที่พระท่านสอนมา ท่านบอกว่า โลกเรานั้นมีความรักอยู่หลายแบบ รักของพ่อแม่ รักของชายหญิง รักของพี่น้อง รักของครูกับศิษย์ รักในข้าวของสิ่งของเงินทอง และอีกมากมาย แต่ไม่ว่าจะเป็นรักแบบใดเมื่อมีรักก็ย่อมมีการพลัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นธรรมดา หากเราเข้าใจและปล่อยวาง ว่ามันก็เป็นอย่างนั้นตามธรรมชาติของมัน ใจเราก็จะเบาขึ้นคะ เมื่อถือก็จะหนัก เมื่อวางก็จะเบา ขอให้วางความทุกข์ได้เร็วๆนะคะ

พยายามคิดแบบนั้นเหมือนกันคับ

แต่กลับมาถึงบ้านทีไร  มันเหงาอย่างบอกไม่ถูก  ปกติก็อยู่กับแม่สองคนอยู่แล้ว

พอท่านเสียแล้วมันทั้งเหงา  ทั้งเศร้า  รู้สึกบอกอารมณ์ไม่ถูกเลย  เข้าใจคำว่าเหงาของคุณแม่ตอนผมไปเที่ยวเลย

ต้องอาศัยเวลาคะ จากชั่วโมงเป็นวัน จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี อดทนนะคะ

พยายามทำตัวเองให้ว่างน้อยที่สุดอยู่คับ  จะได้ไม่คิดมาก

ได้แต่หวังว่าจะเข้มแข็งในเร็ววัน จากปกติที่ร่าเริง กลายเป็นคนซึมเศร้าไปเลย แหะๆๆ

สงสัยผมคงต้องออกไปเที่ยวสักหน่อย  จะได้สดชื่น ^^

[seedsZonexx]

เพิ่งไปวัดมาคะ จำคำที่พระท่านสอนมา ท่านบอกว่า โลกเรานั้นมีความรักอยู่หลายแบบ รักของพ่อแม่ รักของชายหญิง รักของพี่น้อง รักของครูกับศิษย์ รักในข้าวของสิ่งของเงินทอง และอีกมากมาย แต่ไม่ว่าจะเป็นรักแบบใดเมื่อมีรักก็ย่อมมีการพลัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นธรรมดา หากเราเข้าใจและปล่อยวาง ว่ามันก็เป็นอย่างนั้นตามธรรมชาติของมัน ใจเราก็จะเบาขึ้นคะ เมื่อถือก็จะหนัก เมื่อวางก็จะเบา ขอให้วางความทุกข์ได้เร็วๆนะคะ

เพิ่มอีกอันที่สำคัญครับ รักตัวเองครับ 

[กา~ระ~เกด]

เพิ่งไปวัดมาคะ จำคำที่พระท่านสอนมา ท่านบอกว่า โลกเรานั้นมีความรักอยู่หลายแบบ รักของพ่อแม่ รักของชายหญิง รักของพี่น้อง รักของครูกับศิษย์ รักในข้าวของสิ่งของเงินทอง และอีกมากมาย แต่ไม่ว่าจะเป็นรักแบบใดเมื่อมีรักก็ย่อมมีการพลัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นธรรมดา หากเราเข้าใจและปล่อยวาง ว่ามันก็เป็นอย่างนั้นตามธรรมชาติของมัน ใจเราก็จะเบาขึ้นคะ เมื่อถือก็จะหนัก เมื่อวางก็จะเบา ขอให้วางความทุกข์ได้เร็วๆนะคะ

พยายามคิดแบบนั้นเหมือนกันคับ

แต่กลับมาถึงบ้านทีไร  มันเหงาอย่างบอกไม่ถูก  ปกติก็อยู่กับแม่สองคนอยู่แล้ว

พอท่านเสียแล้วมันทั้งเหงา  ทั้งเศร้า  รู้สึกบอกอารมณ์ไม่ถูกเลย  เข้าใจคำว่าเหงาของคุณแม่ตอนผมไปเที่ยวเลย

ต้องอาศัยเวลาคะ จากชั่วโมงเป็นวัน จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี อดทนนะคะ

พยายามทำตัวเองให้ว่างน้อยที่สุดอยู่คับ  จะได้ไม่คิดมาก

ได้แต่หวังว่าจะเข้มแข็งในเร็ววัน จากปกติที่ร่าเริง กลายเป็นคนซึมเศร้าไปเลย แหะๆๆ

สงสัยผมคงต้องออกไปเที่ยวสักหน่อย  จะได้สดชื่น ^^

คะลองออกไปสูดอากาศข้างนอก ช่วงนี้อากาศสดชื่นนะคะ บรรยากาศหลังฝนตกแบบนี้ทำให้รู้สึกดีมากๆเลยน๊า

[piyanan]

ความรู้สึกเหมือนพี่เมื่อสิบกว่าปีที่แล้วที่แม่เสีย เข้าใจว่าเสียใจสุดๆมันเป็นยังไงร้องไห้ไม่หยุดตั้งแต่แม่เสียยันเผา พอคิดน้ำตาก็ไหลทุกครั้งเป็นความสูญเสียครั้งใหญ่ในชีวิตพ่อเสียยังไม่เสียใจสุดๆเท่าแม่ ตั้งแต่เรียนจบทำงานก็ไม่ได้อยู่กับแม่แต่ก็ส่งเงินให้ใช้ ไปหาทุกครั้งที่วันหยุดยาว เสียใจที่เราไม่ได้อยู่ดูแลท่านให้ดีที่สุด มันทำใจไม่ได้ถ้าเวลากลับบ้านแล้วไม่เห็นแม่จนต้องรื้อบ้านทิ้งเพราะไปทีไรเหมือนจะเห็นแม่นั่งอยู่ในบ้าน ทุกวันนี้แม้จะผ่านมาเป็นสิบกว่าปีแล้วแต่ก็ฝันถึงแม่เกือบทุกคืน พี่โชคดีที่มีครอบครัว มีลูกไม่ได้ตัวคนเดียว แต่ยังไงชีวิตมันต้องดำเนินต่อไป ชีวิตคนเรามันต้องมีการพลัดพลาดไม่วันใดก็วันหนึ่ง สู้ๆนะเป็นกำลังใจให้

[qpqp]

อยู่กับใครก็ไม่อุ่นใจเท่าอยู่กับแม่ครับ เข้าใจความรู้สึก ต้องเข้มแข็งเข้าไว้

[!!!ละอ่อนเจียงของ!!!]

ความรู้สึกเหมือนพี่เมื่อสิบกว่าปีที่แล้วที่แม่เสีย เข้าใจว่าเสียใจสุดๆมันเป็นยังไงร้องไห้ไม่หยุดตั้งแต่แม่เสียยันเผา พอคิดน้ำตาก็ไหลทุกครั้งเป็นความสูญเสียครั้งใหญ่ในชีวิตพ่อเสียยังไม่เสียใจสุดๆเท่าแม่ ตั้งแต่เรียนจบทำงานก็ไม่ได้อยู่กับแม่แต่ก็ส่งเงินให้ใช้ ไปหาทุกครั้งที่วันหยุดยาว เสียใจที่เราไม่ได้อยู่ดูแลท่านให้ดีที่สุด มันทำใจไม่ได้ถ้าเวลากลับบ้านแล้วไม่เห็นแม่จนต้องรื้อบ้านทิ้งเพราะไปทีไรเหมือนจะเห็นแม่นั่งอยู่ในบ้าน ทุกวันนี้แม้จะผ่านมาเป็นสิบกว่าปีแล้วแต่ก็ฝันถึงแม่เกือบทุกคืน พี่โชคดีที่มีครอบครัว มีลูกไม่ได้ตัวคนเดียว แต่ยังไงชีวิตมันต้องดำเนินต่อไป ชีวิตคนเรามันต้องมีการพลัดพลาดไม่วันใดก็วันหนึ่ง สู้ๆนะเป็นกำลังใจให้

พยายามอยู่ แต่ก็ทำไม่สำเร็จเลย

ความรู้สึกมันเหนื่อยล้า แบบบอกไม่ถูก ไม่เข้าใจอารมณ์ และความรู้สึกตัวเองเลยครับ

[แชทซาโนย่า กอยุ่ง~*-.]

คิดถึงเค้าได้ แต่อย่าเสียใจที่เค้าจากไป  เพราะเค้าหมดซึ่งกรรม และเค้าเดินทางสู่ที่ๆ สบาย มีความสุข และหายซึ่งโรคภัยไข้เจ็บ
เราๆ นี่ตังหาก  ที่ยังต้องสู้ไป  ถึงอีกเมื่อไหร่ก็ไม่รู้
อย่าเศร้า อย่าเอาเวลามาทุกข์  เพราะถ้าเค้ารู้ เค้าจะเสียใจ และคงไม่มีความสุขที่เห็นเราทุกข์อยู่แบบนี้
อย่าลืมนะคะ..  ตัวเค้าจากไป แต่ใจเค้ืายังอยู่กับเรา เค้าเป็นกำลังใจให้เรา และเฝ้ามองเราอยู่ทุกวัน   

[stang_baby]

ความรู้สึกเหมือนพี่เมื่อสิบกว่าปีที่แล้วที่แม่เสีย เข้าใจว่าเสียใจสุดๆมันเป็นยังไงร้องไห้ไม่หยุดตั้งแต่แม่เสียยันเผา พอคิดน้ำตาก็ไหลทุกครั้งเป็นความสูญเสียครั้งใหญ่ในชีวิตพ่อเสียยังไม่เสียใจสุดๆเท่าแม่ ตั้งแต่เรียนจบทำงานก็ไม่ได้อยู่กับแม่แต่ก็ส่งเงินให้ใช้ ไปหาทุกครั้งที่วันหยุดยาว เสียใจที่เราไม่ได้อยู่ดูแลท่านให้ดีที่สุด มันทำใจไม่ได้ถ้าเวลากลับบ้านแล้วไม่เห็นแม่จนต้องรื้อบ้านทิ้งเพราะไปทีไรเหมือนจะเห็นแม่นั่งอยู่ในบ้าน ทุกวันนี้แม้จะผ่านมาเป็นสิบกว่าปีแล้วแต่ก็ฝันถึงแม่เกือบทุกคืน พี่โชคดีที่มีครอบครัว มีลูกไม่ได้ตัวคนเดียว แต่ยังไงชีวิตมันต้องดำเนินต่อไป ชีวิตคนเรามันต้องมีการพลัดพลาดไม่วันใดก็วันหนึ่ง สู้ๆนะเป็นกำลังใจให้

พยายามอยู่ แต่ก็ทำไม่สำเร็จเลย

ความรู้สึกมันเหนื่อยล้า แบบบอกไม่ถูก ไม่เข้าใจอารมณ์ และความรู้สึกตัวเองเลยครับ

สู้ๆ ค่ะ ชีวิตยังต้องเดินต่อไป

[wiinny]

เวลาจะช่วยให้เราเข้มแข็ง ความคิดถึงจะเป็นแรงพลักดัน
สิ่งที่แม่วาดหวังจะทำให้เราประสพความสำเร็จครับ สู้ๆ

[ibahoh]

สู้นะครับ อย่าท้อแท้